Celipres - tabletki

Substancją czynną preparatu jest celiprolol. Jest to substancja należąca do grupy leków zwanych beta-blokerami (inna stosowana nazwa to beta-adrenolityki). Działanie tych leków polega na zablokowaniu pewnego typu receptorów, nazywanych receptorami adrenergicznymi typu beta. Receptory adrenergiczne występują na powierzchni komórek nerwowych, mięśniowych lub gruczołowych w licznych tkankach i narządach. W warunkach fizjologicznych pobudzane są przez uwalnianą po aktywacji współczulnego układu nerwowego adrenalinę lub noradrenalinę. Farmakologiczne zablokowanie receptorów beta uniemożliwia ich pobudzenie, a przez to ogranicza skutki działania adrenaliny czy noradrenaliny na tkanki docelowe posiadające receptory beta. Adrenalina powoduje zwiększenie częstotliwości rytmu serca oraz skurcz obwodowych naczyń krwionośnych. Działanie celiprololu, podobnie jak innych leków z tej grupy, prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego oraz do zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i siły jego skurczu (zwłaszcza w warunkach stresu). Celiprolol wybiórczo blokuje receptory beta 1 (przy jednoczesnej częściowej aktywacji receptorów beta 2) i zwykle nie powoduje zwężenia dróg oddechowych, zależnego od blokowania receptorów beta 2 w mięśniach gładkich oskrzeli.

Preparat jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego o nasileniu łagodnym do umiarkowanego.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu. Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie:
• blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia
• nasilona bradykardia (w stanie spoczynku przed rozpoczęciem leczenia mniej niż 45–50 uderzeń na minutę)
• zespół chorego węzła zatokowego (w tym blok zatokowo-przedsionkowy)
• nieleczony guz chromochłonny nadnerczy (preparat może być stosowany wyłącznie po wcześniejszym zablokowaniu receptorów alfa)
• kwasica metaboliczna
• niedociśnienie tętnicze
• zaawansowane stadium choroby zarostowej tętnic obwodowych
• niewyrównana niewydolność serca
• wstrząs kardiogenny
• ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 15 ml/min)
• ciężka astma oskrzelowa, ostre napady astmy oskrzelowej
• POChP (przewlekła obturacyjna choroba płuc)
a także,
• jeżeli równolegle stosujesz teofilinę
• nie stosować dożylnie w okresie stosowania antagonistów kanału wapniowego (np. werapamil) ani w ciągu 48 godzin po zakończeniu ich stosowania.
Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Należy unikać stosowania preparatu u chorych na astmę lub przewlekłe choroby obturacyjne dróg oddechowych, chyba że lekarz uzna to za konieczne. Osoby ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia skurczu oskrzeli powinny zachować szczególną ostrożność i pozostawać pod nadzorem specjalisty. U chorych na astmę oskrzelową lub inne obturacyjne choroby dróg oddechowych może wystąpić zwiększenie oporu w drogach oddechowych. Konieczne może być dodatkowe przyjmowanie lub zwiększenie dawki stosowanych leków rozszerzających oskrzela, zgodnie z zaleceniami lekarza.
U chorych w podeszłym wieku zwykle nie ma konieczności zmiany dawkowania. Jednakże, chorzy z tej grupy wiekowej, w okresie leczenia powinni pozostawać pod stałą obserwacją lekarską, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności nerek i wątroby oraz związaną z tym konieczność dostosowania dawkowania.
Preparat może być stosowany przez chorych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek, jednakże niezbędne może być dostosowanie dawkowania, zgodnie z zaleceniami lekarza. Tej grupie chorych zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności, zwłaszcza w 1 tygodniu leczenia. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 15 ml/min) stosowanie preparatu jest przeciwwskazane. Ostrożność, zwłaszcza w początkowym okresie leczenia, jest także zalecana w przypadku występowania zaburzeń czynności wątroby.
Nie należy nagle przerywać stosowania preparatu, zwłaszcza u osób z chorobą niedokrwienną serca. Jeżeli wymagane jest zaprzestanie leczenia należy stopniowo, w okresie 1–2 tygodni, zmniejszać dawkę zgodnie z indywidualnymi zaleceniami lekarza i pod jego ścisłą kontrolą. Nagłe zaprzestanie leczenia celiprololem może prowadzić do nasilenia objawów choroby.
Jeżeli planujesz jakikolwiek zabieg wymagający znieczulenia ogólnego, koniecznie poinformuj lekarza o stosowaniu leku z grupy beta-blokerów (celiprololu). Pomiędzy beta-blokerami i lekami stosowanymi w trakcie znieczulenia mogą zachodzić interakcje prowadzące do wystąpienia ciężkich działań niepożądanych. Lekarz podejmie indywidualną decyzję o kontynuacji leczenia beta-blokerem lub zaleci zaprzestanie jego stosowania na co najmniej 48 godzin przed zabiegiem.
U chorych z kontrolowaną, właściwie leczoną zastoinową niewydolnością serca preparat należy stosować ostrożnie i pod ścisłym nadzorem lekarza. Jeżeli wystąpi jakiekolwiek nasilenie niewydolności serca, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, gdyż w takiej sytuacji konieczne może być przerwanie stosowania preparatu.
Należy zachować szczególną ostrożność stosując preparat w przypadku występowania niewydolności naczyń obwodowych (w tym objawy zespołu Raynauda, chromanie przestankowe) ponieważ może wystąpić nasilenie objawów. Należy pozostawać pod ścisłą obserwacja lekarza.
Preparat może nasilać bradykardię. W przypadku nadmiernego zmniejszenia częstotliwości rytmu serca (mniej niż 50–55 uderzeń na minutę) należy skonsultować się z lekarzem; lekarz może zalecić zmniejszenie stosowanej dawki lub stopniowe całkowite zaprzestanie stosowania preparatu jeżeli częstotliwość rytmu serca będzie mniejsza niż 45 uderzeń na minutę.
Ponieważ celiprolol hamuje przewodzenie przedsionkowo-komorowe należy zachować szczególną ostrożność u chorych z blokiem przedsionkowo-komorowym I stopnia oraz u chorych na dławicę naczynio-skurczową (Prinzmetala).
U chorych na dławicę naczynio-skurczową (Prinzmetala) preparat może powodować zwiększenie częstości i czasu trwania bólów dławicowych. Należy zachować szczególną ostrożność.
Przed rozpoczęciem stosowania preparatu u osób chorych na łuszczycę lekarz rozważy stosunek korzyści do ryzyka i w każdym przypadku indywidualnie podejmie decyzję czy można rozpocząć leczenie celiprololem. Leki z grupy beta-blokerów mogą zaostrzać objawy łuszczycy lub powodować jej wystąpienie.
Preparat może zwiększać wrażliwość na alergeny i nasilać reakcje nadwrażliwości (w tym reakcje anafilaktyczne, włączając wstrząs anafilaktyczny). Dotyczy to również osób poddawanych leczeniu odczulającemu. Należy unikać stosowania preparatu u osób ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktycznej.
Chorzy na cukrzycę powinni zachować ostrożność. Konieczne może być dostosowanie dawkowania leków przeciwcukrzycowych. Celiprolol może maskować objawy hipoglikemii (zmniejszenia stężenia glukozy we krwi), takie jak uczucie kołatania serca, przyspieszenie czynności serca (tachykardia) czy pocenie się. Należy często kontrolować stężenie glukozy we krwi.
Preparat może maskować objawy nadczynności tarczycy, w tym tachykardię.
U chorych z guzem chromochłonnym nadnerczy przed rozpoczęciem stosowania preparatu oraz w trakcie jego stosowania konieczne jest leczenie mające na celu zablokowanie receptorów alfa-adrenergicznych. Konieczne jest uważne monitorowanie ciśnienia tętniczego.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
• preparat zawiera barwnik żółcień chinolinową, która może powodować wystąpienie reakcji alergicznych.
• preparat zawiera substancję czynną, która może powodować dodatnie wyniki testu antydopingowego (informacja dla sportowców).

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat rzadko może powodować zawroty głowy, uczucie zmęczenia, drżenia, bóle głowy, niewyraźne widzenie lub inne objawy, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Jeżeli wystąpią wymienione objawy nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Tabletki należy przyjmować rano, zaraz po przebudzeniu, godzinę przed posiłkiem lub 2 godziny po posiłku, popijając szklanką wody. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli:
Dawka początkowa wynosi 100–200 mg 1 raz na dobę. W razie potrzeby lekarz zwiększy dawkę do 400 mg 1 raz na dobę.
U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawkowania.
U chorych z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 15–40 ml/min) konieczne jest dostosowanie dawkowania zgodnie z zaleceniami lekarza. Zwykle stosuje się połowę dawki. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 15 ml/min).
Dzieci:
Preparat nie jest zalecany do stosowania u dzieci.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Leki z grupy beta-blokerów mogą mieć szkodliwy wpływ na przebieg ciąży, rozwój płodu i noworodka. Preparatu nie wolno stosować w ciąży o ile w opinii lekarza nie jest to bezwzględnie konieczne. Tylko lekarz może ocenić stosunek ryzyka do korzyści w Twoim przypadku. Jeżeli lekarz uzna stosowanie preparatu za bezwzględnie konieczne zaleci zachowanie odpowiednich środków ostrożności i konieczne badania.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Nie należy stosować preparatu jeżeli równolegle stosowana jest teofilina.
Dożylne przyjmowanie preparatu w okresie stosowania antagonistów kanału wapniowego (np. werapamil czy diltiazem) i w ciągu 48 godzin po zakończeniu ich stosowania jest przeciwwskazane.
Dożylne przyjmowanie werapamilu czy diltiazemu w okresie stosowania celiprololu i w ciągu 48 godzin po zaprzestaniu jego stosowania jest przeciwwskazane.
Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z:
• antagonistami wapnia, takimi jak werapamil czy diltiazem; stosowanie warapamilu czy diltiazemu równolegle z beta-blokerem powoduje nasilone hamowanie przewodzenia przedsionkowo komorowego i zmniejszenie siły skurczu mięśnia sercowego;Równoległe stosowanie werapamilu i celiprololu nie jest zalecane i może być wdrożone wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza gdy monitorowany jest zapis EKG. U chorych z wcześniejszymi zaburzeniami przewodzenia przedsionkowo-komorowego nie należy równolegle stosować obu leków. Podczas zmiany sposobu leczenia z werapamilu na celiprolol i odwrotnie, zaleca się zachowanie przerwy pomiędzy zakończeniem poprzedniej terapii a rozpoczęciem nowej.
• floktafeniną; w przypadku wystąpienia wstrząsu i niedociśnienia tętniczego na skutek działania floktafeniny, beta-blokery mogą zmniejszyć skuteczność działania leków przeciwwstrząsowych, w tym stosowanej w takich przypadkach adrenaliny
• glikozydami naparstnicy – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego
• lekami przeciwarytmicznymi (np. dizopiramid, chinidyna, amiodaron) – ryzyko wystąpienia bloku przedsionkowo-komorowego i znacznego niedociśnienia tętniczego
• klonidyną – jeżeli klonidyna jest stosowana równolegle z beta-blokerem i konieczne jest zaprzestanie leczenia należy najpierw przerwać leczenie beta-blokerem na kilka dni przed przerwaniem stosowania klonidyny (nagłe przerwanie stosowania klonidyny w okresie stosowania beta-blokera może powodować znaczny wzrost ciśnienia tętniczego i stanowić zagrożenie życia); chory powinien być ściśle monitorowany
• inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO) – ryzyko wystąpienia niebezpiecznego dla życia przełomu nadciśnieniowego.
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat jest stosowany równolegle z:
• lekami przeciwarytmicznymi klasy I (np.: chinidyna, dizopiramid, lidokaina, fenytoina, flekainid, propafenon) lub amiodaronem – ryzyko nasilenia zburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego oraz osłabienia siły skurczu mięśnia sercowego; zaleca się pozostawanie pod ścisłym nadzorem lekarskim i monitorowanie zapisu EKG
• niektórymi lekami przeciwarytmicznymi (np. chinidyna, dizopiramid, amiodaron, sotalol), które mogą powodować wystąpienie stanowiących zagrożenie życia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes; zaleca się monitorowanie zapisu EKG
• preparatami stosowanymi do znieczulenia ogólnego – może dojść do nasilenia bradykardii (zmniejszenia częstotliwości rytmu serca) i znacznego niedociśnienia tętniczego; przed zabiegiem koniecznie należy poinformować lekarza anestezjologa o stosowaniu leku z grupy beta-blokerów
• insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi – działanie hipoglikemizujące może ulec nasileniu (beta-blokery, w tym celiprolol, mogą maskować objawy hipoglikemii, np. tachykardię)
• lekami przeciwnadciśnieniowymi o ośrodkowym mechanizmie działania (np. klonidyna, metylodopa, guanfacyna, moksonidyna, rylmenidyna, resperydyna), ze względu na ryzyko zmniejszenia częstotliwości rytmu serca i wydłużenia czasu przewodzenia przedsionkowo-komorowego;
• lekami przeciwnadciśnieniowymi i innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, barbiturany, pochodne fenotiazyny, baklofen) – ryzyko nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego i wystąpienia niedociśnienia tętniczego, w tym ortostatycznego
• antagonistami wapnia z grupy dihydropirydyny (np. nifedypina) – ryzyko niedociśnienia i dalszego pogorszenia objawów u chorych z niewydolnością serca; należy monitorować ciśnienie tętnicze
• niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (np. ibuprofen, indometacyna) – działanie przeciwnadcisnieniowe beta-blokerów, w tym celiprololu, może ulec osłabieniu
• lekami sympatykomimetycznymi (np. adrenalina, noradrenalina) – ryzyko zwiększenia ciśnienia tętniczego i nasilenia objawów chromania przestankowego
• chlortalidonem lub hydrochlorotiazydem – możliwe zmniejszenie dostępności biologicznej celiprololu
• meflokiną; możliwa bradykardia.
Pokarm zmniejsza wchłanianie preparatu.

Jak każdy lek, również Celipres, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Często możliwe: bóle i zawroty głowy, koszmary senne, senność, bezsenność, drżenia, uczucie zziębnięcia kończyn, kołatania serca, zmniejszenie częstotliwości rytmu serca (bradykardia), niedociśnienie tętnicze (w tym ortostatyczne), nudności, wymioty, bóle brzucha/uczucie dyskomfortu, skurcze mięśni, omdlenie. Rzadko: depresja, zaburzenia czuciowe - uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), szum w uszach, nasilenie niewydolności serca z obrzękiem obwodowym, duszność wysiłkowa, zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego, zaostrzenie istniejącego bloku przedsionkowo-komorowego, nasilenie zespołu Raynauda, nasilenie istniejącego chromania przestankowego, alergiczne zapalenie płuc, skurcz oskrzeli (zwłaszcza u chorych na astmę oskrzelową lub obturacyjną chorobę dróg oddechowych), biegunka, zaparcia, zmiany skórne (świąd, zaczerwienienie, wysypka, świąd, pokrzywka, plamica), osłabienie mięśni, zaburzenia funkcji seksualnych, zwiększenie miana przeciwciał przeciwjądrowych, toczeń rumieniowaty. Bardzo rzadko: omamy, psychozy, stany splątania, zaburzenia widzenia, suchość oka ze zmniejszeniem wydzielania łez (należy wziąć to pod uwagę w przypadku osób noszących soczewki kontaktowe), wystąpienie łuszczycy, nasilenie łuszczycy, wystąpienie objawów podobnych do łuszczycy. Możliwe także inne działania niepożądane, dla których nie określono częstości ich występowania: ujawnienie cukrzycy utajonej, nasilenie cukrzycy, hipoglikemia, hiperglikemia, beta-blokery mogą maskować objawy hipoglikemii oraz nadczynności tarczycy, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Jeżeli wystąpi skurcz oskrzeli, wysypka skórna lub zaburzenia widzenia należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, gdyż może być konieczne zaprzestanie stosowania preparatu.