Genotropin 12 - proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań

Zaburzenia wzrostu u dzieci spowodowane niedoborem hormonu wzrostu. S.c. 0,025–0,035 mg/kg mc./d lub 0,7–1 mg/m² pc./d; w razie konieczności dawkę można zwiększyć.
Zaburzenia wzrostu w przebiegu zespołu Turnera. S.c. 0,045–0,05 mg/kg mc./d lub 1,4 mg/m² pc./d.
Zaburzenia wzrostu związane z przewlekłą niewydolnością nerek. S.c. 0,045–0,05 mg/kg mc./d lub 1,4 mg/m² pc./d; w razie konieczności dawkę można zwiększyć. Po 6 mies. leczenia dawkę skorygować.
Potwierdzony genetycznie zespół Pradera i Willego, w celu zwiększenia wzrostu i poprawy budowy ciała (zmniejszenie masy tkanki tłuszczowej). S.c. 0,035 mg/kg mc./d lub 1 mg/m² pc./d, nie więcej niż 2,7 mg/m² pc./d. Nie stosować u dzieci, które rosną mniej niż 1 cm na rok lub z prawie zamkniętymi strefami wzrostu nasad kości długich.
Zaburzenia wzrostu (obecny wzrost <-2,5 SD i wzrost standaryzowany wzrostem rodziców <-1 SD) u dzieci z opóźnieniem wzrastania wewnątrzmacicznego (SGA), z masą i/lub długością urodzeniową <-2 SD, które nie odrobiły niedoboru wzrostu (HV SD <0 w ciągu ostatniego roku) do wieku 4 lat lub później. S.c. 0,035 mg/kg mc./d lub 1 mg/m² pc./d do momentu osiągnięcia ostatecznego wzrostu. Leczenie przerwać po roku, jeśli tempo wzrostu jest mniejsze od +1 SD. Leczenie przerwać, jeśli szybkość wzrastania wynosi <2 cm/rok i wiek kostny wynosi >14 lat u dziewcząt lub >16 lat u chłopców.
Terapia zastępcza u osób dorosłych ze znacznym niedoborem hormonu wzrostu – początek choroby w dzieciństwie: osoby, u których występował niedobór hormonu wzrostu w dzieciństwie w następstwie przyczyn wrodzonych, genetycznych, nabytych lub idiopatycznych (należy przeprowadzić ponowną ocenę zdolności wydzielania hormonu wzrostu po ukończeniu procesu wzrastania; u pacjentów z dużym prawdopodobieństwem trwałego niedoboru hormonu wzrostu, tzn. przyczyną wrodzoną lub niedoborem hormonu wzrostu wtórnym po chorobie przysadkowej/podwzgórzowej lub po urazie, stężenie insulinopodobnego czynnika wzrostu I wynoszące SDS <-2 po leczeniu hormonem wzrostu co najmniej przez 4 tyg., należy uważać za wystarczający dowód na głęboki niedobór hormonu wzrostu. Dorośli. Początkowo 0,2–5 mg/d, następnie dawkę dostosować indywidualnie w zależności od stężenia IGF-I. Szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta.
Terapia zastępcza u osób dorosłych ze znacznym niedoborem hormonu wzrostu – początek choroby w wieku dorosłym zdiagnozowany na podstawie stwierdzonej patologii podwzgórzowo-przysadkowej i stwierdzonego niedoboru co najmniej jednego hormonu przysadkowego innego niż prolaktyna, potwierdzony odpowiednimi testami. S.c. Początkowo 0,15–0,3 mg/d, następnie dawkę zwiększać indywidualnie. Należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę; dawka podtrzymująca rzadko przekracza 1 mg/d. Co 6 mies. należy dawkę weryfikować. U osób w wieku >60 lat początkowo 0,1–0,2 mg/d, następnie dawkę zwiększać indywidualnie; dawka podtrzymująca rzadko przekracza 0,5 mg/d. Szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ostre choroby zagrażające życiu, powikłania po operacji na otwartym sercu lub w obrębie jamy brzusznej, urazy wielonarządowe, ostra niewydolność oddechowa. Nie stosować u dzieci z zamkniętymi strefami wzrostu nasad kości długich. Nie stosować w przypadku występowania jakichkolwiek objawów choroby nowotworowej; przed rozpoczęciem leczenia hormonem wzrostu należy zakończyć leczenie przeciwnowotworowe, nowotwory wewnątrzczaszkowe muszą być nieaktywne; leczenie należy przerwać w przypadku dowodu na rozrost nowotworu.