Delmuno 2,5 - tabletki powlekane

Jest to preparat złożony zawierający 2 substancje czynne: ramipryl i felodypinę. Ramipryl jest inhibitorem konwertazy angiotensyny. Wspólny mechanizm działania leków z tej grupy polega na hamowaniu aktywności enzymu odpowiedzialnego za powstawanie angiotensyny II (enzym ten to konwertaza angiotensyny, często oznaczana skrótem ACE, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin Converting Enzyme). Zahamowanie aktywności tego enzymu powoduje ograniczenie przekształcania (konwersji) nieaktywnej angiotensyny I do aktywnej angiotensyny II. Angiotensyna II odgrywa istotną rolę w patofizjologii nadciśnienia tętniczego. Efektem działania angiotensyny II jest skurcz naczyń krwionośnych oraz nasilenie uwalniania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego. Działanie leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II, a przez to do obniżenia ciśnienia tętniczego. Ponadto, inhibitory ACE nasilają efekty zależne od bradykininy (substancja działająca rozkurczowo na naczynia krwionośne), wywierają ochronny wpływ na naczynia i wykazują działanie przeciwmiażdżycowe. Stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego, a także w leczeniu chorób nerek (nefropatii cukrzycowej i niecukrzycowej).
Drugą substancją czynną preparatu jest felodypina, pochodna dihydropirydyny, należąca do grupy leków zwanych antagonistami wapnia (lub blokerami kanału wapniowego). Działanie antagonistów wapnia polega na blokowaniu kanałów wapniowych, struktur umożliwiających przepływ jonów wapnia przez błonę komórkową. Felodypina blokuje napływ jonów wapnia z przestrzeni zewnątrzkomórkowej do wnętrza komórek mięśni gładkich ścian naczyń krwionośnych. Zwiększenie wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia jest niezbędne do skurczu komórek mięśniowych. Zablokowanie przez felodypinę kanałów wapniowych powoduje zmniejszenie napięcia ścian naczyń tętniczych i ich rozszerzenie. Bezpośrednim skutkiem takiego działania felodypiny jest obniżenie ciśnienia tętniczego. Rozszerzenie tętniczek obwodowych zmniejsza obwodowy opór naczyniowy, co odciąża serce (zmniejsza się zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen). Felodypina zmniejsza także opór w naczyniach wieńcowych, poprawia przepływ krwi i zwiększa transport tlenu do mięśnia sercowego. Poprawia tolerancję wysiłku u chorych z dławicą piersiową. Felodypina stosowana w zalecanych dawkach nie wywiera wpływu na kurczliwość serca ani na układ przewodzący serca.
Obniżenie ciśnienia tętniczego występuje w ciągu 1.–2. godzin po przyjęciu pojedynczej dawki preparatu. Pełny rozwój działania przeciwnadciśnieniowego wymaga 2.–4. tygodni stosowania preparatu.

Preparat jest wskazany w leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego u osób, które już stosują ramipryl i felodypinę, w takich samych dawkach jak w preparacie złożonym.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inny lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) lub z grupy antagonistów wapnia pochodnych dihydropirydyny.
Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występuje u Ciebie:
· wrodzony (dziedziczny) obrzęk naczynioruchowy lub kiedykolwiek wystąpił obrzęk naczynioruchowy
· stan niestabilny hemodynamicznie (np. wstrząs kardiogenny, nieleczona niewydolność serca, zawał serca, niestabilna dławica piersiowa, niedokrwienny udar mózgu)
· blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia
· ciężkie zaburzenia czynności wątroby
· ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 20 ml/min) lub jesteś poddawany dializom
· istotne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub jednostronne w przypadku jedynej czynnej nerki.
Nie stosować równoległe z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).
Należy unikać procedur z wykorzystaniem krążenia pozaustrojowego w czasie których krew narażona jest na kontakt z elektrycznie ujemnie naładowanymi powierzchniami (hemodializa, hemofiltracja, afereza lipoprotein o małej gęstości LDL) ponieważ mogłoby to spowodować wystąpienie ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych, objawiających się obrzękiem twarzy, niedociśnieniem tętniczym, dusznością, nagłym uczuciem gorąca, stanowiących niekiedy bezpośrednie zagrożenie życia.
Preparat jest przeciwwskazany w okresie ciąży oraz w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Preparat może powodować wystąpienie obrzęku naczynioruchowego twarzy, ust, języka, gardła, krtani, błon śluzowych czy kończyn. Jeżeli obrzęk dotyczy języka, gardła lub krtani może utrudniać oddychanie i może stanowić bezpośrednie zagrożenie życia. W razie wystąpienia pierwszych objawów obrzęku należy zaprzestać stosowania preparatu i natychmiast szukać pomocy medycznej. Konieczna może być hospitalizacja i podjęcie odpowiedniego leczenia. Chory powinien pozostawać pod obserwacją lekarską do momentu całkowitego ustąpienia objawów. Po wystąpieniu obrzęku naczynioruchowego nie wolno ponownie stosować preparatu. Ryzyko obrzęku naczynioruchowego jest zwiększone u osób, u których w przeszłości wystąpił obrzęk naczynioruchowy oraz u osób rasy czarnej. Obrzęk naczynioruchowy może wystąpić w każdym momencie leczenia. Obrzęk naczynioruchowy może także dotyczyć jelit (objawami są bóle brzucha, niekiedy z towarzyszącymi nudnościami i wymiotami), co należy brać pod uwagę w przypadku wystąpienia bólów brzucha.
Ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, hiperkaliemii i/lub zaburzeń czynności nerek, włącznie z ostrą niewydolnością nerek, nie zaleca się równoległego stosowania preparatu i leków z grupy sartanów (antagonistów receptora angiotensyny) lub aliskirenu. Takie leczenie skojarzone powoduje nasilone hamowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) i może być stosowane wyłącznie w razie absolutnej konieczności pod ścisłym nadzorem lekarza. Należy monitorować ciśnienie tętnicze, czynność nerek oraz stężenie elektrolitów. U chorych z nefropatią cukrzycową nie należy stosować równolegle inhibitorów ACE oraz sartanów.
Należy kontrolować czynność nerek, szczególnie w okresie pierwszych tygodni stosowania preparatu i u osób z zaburzeniami czynności nerek. Ze względu na zwiększone ryzyko zaburzenia czynności nerek, ścisła obserwacja jest wymagana u chorych z niewydolnością serca oraz po przeszczepieniu nerki.
Po zastosowaniu preparatu u chorych z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym, tj. z wcześniej istniejącym jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej może wystąpić zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi. Nawet niewielkie zmiany stężenia kreatyniny mogą być objawem świadczącym o jednostronnej utracie czynności nerek. Należy ściśle kontrolować czynność nerek.
Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u chorych po niedawnym przeszczepieniu nerki.
Należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ preparat może powodować nagłe i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego, zwłaszcza po przyjęciu pierwszej dawki lub po zmianie dawkowania. Zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego po przyjęciu preparatu i pogorszenia czynności nerek dotyczy szczególnie osób ze wzmożoną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron (tzw. układ RAA), którą można podejrzewać w przypadku:
· ciężkiego nadciśnienia tętniczego
· współistniejącej niewydolności serca
· hemodynamicznie istotnego upośledzenia napływu bądź odpływu krwi z lewej komory serca (np. zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej)
· jednostronnego zwężenia tętnicy nerkowej
· osób odwodnionych lub z niedoborem elektrolitów (np. przyjmujących leki moczopędne, stosujących dietę o małej zawartości soli, poddawanych dializom, po biegunce lub wymiotach, przyjmujących za mało płynów)
· osób z marskością wątroby z obrzękami i/lub wodobrzuszem.
W powyższych przypadkach leczenie może być rozpoczynane tylko pod ścisłym nadzorem lekarskim, niekiedy tylko w warunkach szpitalnych. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego wymagany jest specjalny nadzór medyczny oraz monitorowanie ciśnienia tętniczego zwłaszcza w początkowej fazie leczenia i podczas zwiększania dawki. Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory elektrolitów i zapewnić odpowiednie nawodnienie organizmu.
Podobna ostrożność jest wymagana u osób z ze zwiększonym ryzykiem niedokrwienia mięśnia sercowego lub mózgu w przypadku ciężkiego niedociśnienia (np. osoby z chorobą niedokrwienną serca lub zwężeniem naczyń mózgowych, u których niedociśnienie mogłoby spowodować zawał serca, udar mózgu).
Zawarty w preparacie ramipryl może powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi), zwłaszcza u osób, u których ryzyko hiperkaliemii jest zwiększone (osoby z niewydolnością nerek, po 70. roku życia, chorzy na cukrzycę, przyjmujący leki zwiększające stężenie potasu we krwi, w tym sole potasu lub leki moczopędne zatrzymujące potas, osoby odwodnione, osoby z niewydolnością serca lub kwasicą metaboliczną). Należy unikać stosowania leków mogących zwiększać stężenie potasu we krwi, takich jak np. suplementy potasu, zamienniki soli kuchennej zawierające potas, leki moczopędne oszczędzające potas lub heparyna. Jeżeli lekarz uzna stosowanie tych leków za konieczne, zaleci zachowanie ostrożności i monitorowanie stężenia potasu we krwi.
W okresie stosowania preparatu należy regularnie kontrolować stężenie sodu we krwi.
U osób z istniejącymi wcześniej zaburzeniami czynności nerek lub stosujących duże dawki inhibitorów ACE może wystąpić białkomocz.
W okresie stosowania preparatu rzadko może wystąpić żółtaczka cholestatyczna, która może prowadzić do piorunującej martwicy wątroby, zakończonej niekiedy zgonem. Jeżeli wystąpi żółtaczka lub zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem ponieważ konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu i wdrożenie odpowiedniego leczenia.
Obie substancje czynne preparatu (felodypina i ramipryl) metabolizowane są w wątrobie. Należy zachować ostrożność u osób z zaburzeniami czynności wątroby i ściśle przestrzegać zaleceń lekarza, który odpowiednio dostosuje dawkowanie.
Poinformuj lekarza o stosowaniu preparatu jeżeli planujesz zabieg operacyjny lub inny zabieg wymagający znieczulenia. Stosowanie preparatu zwiększa ryzyko wystąpienia znacznego niedociśnienia tętniczego podczas znieczulenia.
Preparat należy stosować szczególnie ostrożnie u osób z hemodynamicznie istotnym upośledzeniem napływu bądź odpływu z lewej komory serca (występujące zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej, kardiomiopatia przerostowa). W powyższych przypadkach leczenie może być rozpoczynane tylko pod ścisłą kontrolą lekarską.
Preparat może powodować zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenię/agranulocytozę], małopłytkowość). Szczególną ostrożność należy zachować u osób z zaburzeniami czynności nerek, ze współistniejącą chorobą tkanki łącznej (np. twardzina, toczeń rumieniowaty układowy) oraz stosujących inne leki mogące powodować zmiany w morfologii krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki). W tych grupach chorych lekarz zaleci szczególnie częstą kontrolę morfologii krwi. W razie wystąpienia jakichkolwiek objawów zakażenia (np. gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, ból gardła) należy koniecznie skonsultować się z lekarzem i upewnić się, że nie nastąpiło obniżenie odporności organizmu.
Inhibitory ACE mogą także powodować uporczywy kaszel (skutek nasilenia działania bradykininy), bez odkrztuszania, który ustępuje po zaprzestaniu stosowania preparatu.
Stosowanie preparatu u chorych przyjmujących leki przeciwcukrzycowe może nasilić ich hipoglikemizujące działanie, co wiąże się z ryzykiem wystąpienia hipoglikemii, czyli nadmiernego zmniejszenia stężenia glukozy we krwi. Ryzyko to jest zwiększone w początkowym okresie stosowania preparatu oraz u chorych z zaburzeniami czynności nerek.
W okresie leczenia należy unikać spożywania soku grejprutowego i innych preparatów zwiększających lub hamujących aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450.
Nie zaleca się równoległego stosowania litu.
Należy unikać procedur z wykorzystaniem krążenia pozaustrojowego w czasie których krew narażona jest na kontakt z elektrycznie ujemnie naładowanymi powierzchniami (hemodializa, hemofiltracja, afereza lipoprotein o małej gęstości LDL) ponieważ mogłoby to spowodować wystąpienie ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych, objawiających się obrzękiem twarzy, niedociśnieniem tętniczym, dusznością, nagłym uczuciem gorąca, stanowiących niekiedy bezpośrednie zagrożenie życia.
Stosowanie preparatu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktycznych lub rzekomoanafilaktycznych na jad owadów i inne alergeny, także podczas odczulania; w przypadku planowanego odczulania należy skonsultować się z lekarzem, który o ile to możliwe, zaleci czasowe zaprzestanie stosowania preparatu.
U osób rasy czarnej preparat może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
· preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Preparat może powodować działania niepożądane, takie jak zawroty głowy, omdlenia, znużenie lub inne objawy, które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną, zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania urządzeń/maszyn i powodować zagrożenie podczas wykonywania tych czynności.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Preparat należy przyjmować przed posiłkiem lub po posiłku o małej zawartości tłuszczów i węglowodanów. Tabletki należy połykać w całości popijając odpowiednią ilością wody. Nie należy dzielić, kruszyć ani żuć tabletek. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli: 1–2 tabletek preparatu Delmuno 2,5 lub 1 tabletka preparatu Delmuno 5. Preparat należy przyjmować 1 raz na dobę.
U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby maksymalna dawka dobowa ramiprylu wynosi 2,5 mg. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.
U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 20–60 ml/min) oraz u osób przyjmujących leki moczopędne nie ma konieczności zmiany dawkowania. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.
Dzieci:
Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i nie należy stosować preparatu w tej grupie wiekowej.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie ciąży i w okresie karmienia piersią.
Nie należy rozpoczynać stosowania preparatu w okresie ciąży. Przed rozpoczęciem stosowania preparatu należy potwierdzić, że kobieta nie jest w ciąży. Jeżeli kobieta planuje ciążę powinna skonsultować się z lekarzem, ponieważ zalecana jest zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku podejrzenia lub potwierdzenia zajścia w ciążę w okresie przyjmowania preparatu należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem ponieważ wymagane jest natychmiastowe zaprzestanie stosowania preparatu. Lekarz może zalecić stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Stosowanie preparatu równoległe z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2) jest przeciwwskazane.
Nie zaleca się równoległego stosowania preparatu i leków z grupy sartanów (antagonistów receptora angiotensyny) lub aliskirenu, ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, hiperkaliemii i/lub zaburzeń czynności nerek, włącznie z ostrą niewydolnością nerek. Takie leczenie skojarzone powoduje nasilone hamowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAA) i może być stosowane wyłącznie w razie absolutnej konieczności pod ścisłym nadzorem lekarza. Należy monitorować ciśnienie tętnicze, czynność nerek oraz stężenie elektrolitów. U chorych z nefropatią cukrzycową nie należy stosować równolegle inhibitorów ACE oraz sartanów.
Nie zaleca się równoległego stosowania z następującymi preparatami:
· leki wpływające na stężenie potasu we krwi (sole potasu, leki moczopędne oszczędzające potas np. spironolakton, triamteren, amiloryd, suplementy potasu, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna, heparyna) oraz z zawierającymi potas zamiennikami soli kuchennej; preparaty te zwiększają ryzyko hiperkaliemii; jeżeli konieczne jest ich stosowanie lekarz zaleci ścisłą kontrolę stężenia potasu we krwi
· preparaty zwiększające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak np. ryfampicyna, ziele dziurawca, fenobarbital, fenytoina i karbamazepina) mogą powodować zmniejszenie stężenia felodypiny we krwi i osłabiać jej działanie; należy unikać ich stosowania
· preparaty zmniejszające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak np. diltiazem, werapamil, ketokonazol, itrakonazol i inne przeciwgrzybicze związki azolowe, rytonawir i inne inhibitory proteazy, erytromycyna i inne antybiotyki makrolidowe) mogą hamować metabolizm felodypiny i powodować zwiększenie jej stężenia we krwi oraz znaczne nasilenie jej działania; należy unikać ich stosowania
· sok grejpfrutowy lub grejpfrut; ryzyko nasilenia działania felodypiny; należy unikać spożywania tych owoców lub ich soku w okresie stosowania preparatu.
Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany z którymkolwiek z niżej wymienionych leków:
· lit; ryzyko neurotoksycznego działania litu; w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie litu we krwi
· leki mogące wpływać na morfologię krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki); leki te zwiększają ryzyko wystąpienia zaburzeń hematologicznych
· niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen, inhibitory COX-2) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz prowadzić do wystąpienia zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek i zwiększenia stężenia potasu we krwi; ostrożność jest wymagana zwłaszcza u osób w podeszłym wieku; chorzy powinni zostać odpowiednio nawodnieni a lekarz może zalecić monitorowanie czynności nerek
· leki sympatykomimetyczne mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu (należy kontrolować ciśnienie tętnicze)
· leki przeciwcukrzycowe (preparaty doustne, insulina); możliwe nadmierne zmniejszenie stężenia glukozy we krwi (hipoglikemia); należy regularnie monitorować stężenie glukozy we krwi
· teofilina; możliwe zmniejszenie wchłaniania teofiliny
· takrolimus; możliwe zwiększenie stężenia takrolimusu i dlatego, należy regularnie kontrolować jego stężenia; konieczne może być dostosowanie dawkowania takrolimusu
· heparyna; możliwe zwiększenie stężenia potasu we krwi.
Ponadto, należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany z niżej wymienionymi lekami, ze względu na możliwość nasilenia działania obniżającego ciśnienie tętnicze i ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego:
· leki przeciwnadcisnieniowe i inne leki zmniejszające ciśnienie tętnicze (np. leki rozszerzające naczynia krwionośne np. nitrogliceryna i inne azotany)
· trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwpsychotyczne, leki znieczulające, opioidowe leki przeciwbólowe
· leki blokujące receptory alfa (np. prazosyna, alfuzosyna, doksazosyna, tamsulozyna, terazosyna, prazosyna).
Spożywanie alkoholu może także nasilać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu.
Spożywanie zwiększonej ilości soli kuchennej może osłabiać działanie przeciwnadciśnieniowe preparatu.

Jak każdy lek, również Delmuno 2,5; Delmuno 5, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Do działań niepożądanych mogących wystąpić często lub niezbyt często należą: bóle i zawroty głowy, zaburzenia snu, senność, bezsenność, zmęczenie/znużenie, uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), obniżenie nastroju, lęk, nerwowość, niepokój, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia (niewyraźne widzenie), uczucie kołatania serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, zaburzenia rytmu serca, niedokrwienie mięśnia sercowego (w tym bóle dławicowe, zawał serca), obrzęki obwodowe, niedociśnienie tętnicze (w tym ortostatyczne), objawy związane z niedociśnieniem tętniczym (w tym omdlenie), nagłe zaczerwienienie twarzy, suchy uporczywy kaszel, zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok, duszność, zaostrzenie astmy, skurcz oskrzeli, suchość błony śluzowej jamy ustnej, nieżyt błony śluzowej nosa, utrata apetytu, biegunka, wymioty, niestrawność, zaparcia, ból brzucha, zapalenie błony śluzowej żołądka, stan zapalny jelit, niedrożność jelit, zapalenie trzustki (w tym niezwykle rzadko zakończone zgonem), zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych, obrzęk naczynioruchowy jelit, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny, kurcze i bóle mięśni, bóle stawów, zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi, zaburzenia czynności nerek (w tym ostra niewydolność nerek), nasilenie istniejącego białkomoczu, częste oddawanie moczu, osłabienie libido, impotencja, gorączka, ból w klatce piersiowej, eozynofilia, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), reakcje nadwrażliwości: wysypka, nadmierne pocenie się, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu). Rzadko lub bardzo rzadko możliwe: dezorientacja, drżenia, zaburzenia równowagi, szumy uszne, zaburzenia słuchu, zapalenie spojówek, zapalenie naczyń, zwężenie naczyń, zaburzenia perfuzji, zapalenie języka, żółtaczka cholestatyczna, uszkodzenie komórek wątrobowych, rozrost dziąseł, zapalenie dziąseł, zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia], zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenia/agranulocytoza], małopłytkowość, niedokrwistość), nadwrażliwość na światło, oddzielanie się paznokcia od łożyska, złuszczające zapalenie skóry. Ponadto możliwe działania niepożądane, dla których nie określono częstości ich występowania, taki jak: zaburzenia koncentracji, zahamowanie czynności szpiku kostnego, niedokrwistość hemolityczna, zmniejszenie stężenia sodu we krwi, przejściowy napad niedokrwienny, udar niedokrwienny mózgu (wtórny do nadmiernego niedociśnienia u chorych z czynnikami ryzyka), zespół Raynauda, zaburzenia psychoruchowe, niedrożność jelit, aftowe zapalenie jamy ustnej, rozrost dziąseł, ostra niewydolność wątroby, cholestatyczne lub cytolityczne zapalenie wątroby (sporadycznie zakończone zgonem), zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, ginekomastia, pokrzywka, łysienie, plamica, pęcherzyca, nasilenie łuszczycy, ciężkie skórne reakcje nadwrażliwości (rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka), reakcje anafilaktyczne.