Hepatect CP - roztwór do infuzji

Zapobieganie ponownemu zakażeniu wirusem WZW B po przeszczepieniu wątroby ze względu na niewydolność wątroby spowodowaną WZW typu B. Dorośli. Dawka początkowa – okołooperacyjnie, w dniu przeszczepienia 10 000 j.m. (200 ml); po zabiegu 2000–10 000 j.m./d (40–200 ml) przez 7 kolejnych dni, indywidualnie tak, by miano przeciwciał anty-HBs wynosiło 100–150 j.m./l u osób HBV-negatywnych i >500 j.m./l u osób HBV-pozytywnych. U dzieci w zależności od powierzchni ciała 10 000 j.m./1,73 m² pc.
Immunoprofilaktyka WZW typu B w sytuacji przypadkowego narażenia osób nieimmunizowanych (w tym takich, u których szczepienie nie zostało zakończone lub których status jest nieznany). Po narażeniu lek należy podać tak szybko, jak to możliwe, najlepiej w ciągu 24–72 h; dawka wynosi co najmniej 500 j.m. (10 ml).
Immunoprofilaktyka WZW typu B u pacjentów, u których po szczepieniu przeciw WZW typu B nie wystąpiła odpowiedź immunologiczna i u których konieczne jest ciągłe zapobieganie chorobie z powodu ciągłego ryzyka zakażenia. Można rozważyć podawanie co 2 mies. 500 j.m. (10 ml) u dorosłych i 8 j.m./kg mc. (0,16 ml/kg mc.) u dzieci. Za minimalne miano przeciwciał o działaniu ochronnym uważa się 10 mj.m./ml.
Immunoprofilaktyka WZW typu B u noworodków, których matki są nosicielkami HBV. 30–100 j.m./kg mc. (0,6–2 ml/kg mc.) od momentu urodzenia; podawanie można powtarzać do wystąpienia serokonwersji. Badania kliniczne wykazały, że podanie i.v. dawki 100 j.m. (2 ml) w ciągu 5–15 min jest dobrze tolerowane.
Immunoprofilaktyka WZW typu B u pacjentów poddawanych hemodializie do czasu, gdy szczepionka stanie się skuteczna. 8–12 j.m./kg mc. (0,16–0,24 ml/kg mc.), maks. 500 j.m. (10 ml) co 2 mies. do czasu wystąpienia serokonwersji.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub inne ludzkie immunoglobuliny. Nie stosować u pacjentów z selektywnym niedoborem IgA, u których występują przeciwciała przeciwko IgA.

Podawać i.v. we wlewie, początkowo z szybkością 0,1 ml/kg mc./h przez 10 min; w razie dobrej tolerancji szybkość podawania można zwiększać stopniowo do maks. 1 ml/kg mc./h. We wszystkich wymienionych wskazaniach, z wyjątkiem immunoprofilaktyki osób, które nie odpowiedziały na szczepienie, zaleca się równoległe podanie szczepionki przeciw WZW typu B tego samego dnia co immunoglobulina, lecz w inne miejsce ciała. Jeśli nie jest to uzasadnione klinicznie, nie ma konieczności dostosowania dawki u osób w podeszłym wieku lub z zaburzeniami czynności nerek. Brak dowodów wskazujących na konieczność dostosowania dawki w przypadku zaburzeń czynności wątroby.