Polhumin R - roztwór do wstrzykiwań

Lek przeciwcukrzycowy zmniejszający stężenie glukozy we krwi (lek hipoglikemizujący). Preparat zawiera insulinę ludzką krótko działającą.

Preparat zawiera substancję insulina ludzka, insulina neutralna

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Polhumin R
roztwór do wstrzykiwań; 100 j.m./ml; 5 wkładów 3 ml
Polfa Tarchomin
97,72 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które nie ukończyły 18. roku życia
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych (kobiet w ciąży)
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
4,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością ryczałtową (3,20 zł) do wysokości limitu: we wskazaniach: cukrzyca

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Polhumin R - roztwór do wstrzykiwań?

Substancją czynną preparatu jest insulina ludzka, wytwarzana metodą inżynierii genetycznej (gen ludzkiej insuliny wprowadza się do komórki bakterii E. coli z zastosowaniem metody rekombinacji DNA). Insulina jest identyczna pod względem składu chemicznego, właściwości fizycznych i działania biologicznego z endogenną insuliną ludzką. Insulina stosowana jest w celu zmniejszenia stężenia glukozy we krwi w przebiegu cukrzycy. Pobudza obwodowy wychwyt glukozy, wywiera działanie anaboliczne i zmniejsza katabolizm. Po połączeniu ze swoistymi receptorami na powierzchni komórek wątroby, komórek tkanki mięśniowej oraz tkanki tłuszczowej stymuluje wychwyt glukozy przez te komórki. Nasila syntezę glikogenu w tkance mięśniowej i w wątrobie. Hamuje także proces uwalniania glukozy przez wątrobę (zmniejsza glikogenolizę i glikoneogenezę). Zwiększa syntezę tłuszczów w tkance tłuszczowej i w wątrobie, zmniejsza lipolizę. Zwiększa wychwyt aminokwasów i syntezę białek. Endogenna insulina wydzielana jest przez komórki beta trzustki w sposób zależny od stężenia glukozy. Duże stężenie glukozy we krwi stymuluje wydzielanie insuliny przez trzustkę.

U chorych na cukrzycę preparat poprawia kontrolę glikemii. Preparat zawiera insulinę charakteryzującą się szybkim początkiem oraz krótkim czasem działania. Po podaniu podskórnym początek działania występuje w ciągu 30 min, działanie maksymalne między 1–3 godziną, a całkowity czas działania wynosi około 8 godzin. Szybkość i czas działania preparatu insuliny są określone przez charakterystykę jej wchłaniania z tkanki podskórnej. Na wchłanianie ma wpływ wiele czynników, takich jak np.: wielkość dawki, droga i miejsce podania, grubość podskórnej tkanki tłuszczowej, temperatura ciała i aktywność fizyczna chorego.

Kiedy stosować Polhumin R - roztwór do wstrzykiwań?

Preparat jest wskazany w leczeniu chorych na cukrzycę, którzy wymagają stosowania insuliny.

Kiedy nie stosować preparatu Polhumin R - roztwór do wstrzykiwań?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Przeciwwskazaniem do stosowania preparatu jest hipoglikemia.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Polhumin R - roztwór do wstrzykiwań?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

W okresie leczenia należy monitorować stężenie glukozy we krwi i/lub w moczu. Kilka razy w roku należy oznaczać stężenie hemoglobiny glikowanej.

Zaburzenia czynności nerek lub wątroby mogą zmniejszyć zapotrzebowanie na insulinę; konieczne jest aby lekarz odpowiednio dostosował dawkę insuliny.

Współistniejąca niedoczynność przysadki mózgowej i nadnerczy zwiększa ryzyko wystąpienia hipoglikemii.

Przed podróżą do innej strefy czasowej należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ pory wstrzyknięć insuliny i pory posiłków mogą ulec zmianie.

Zapotrzebowanie na insulinę może ulec znacznej zmianie w przypadku chorób tarczycy, nadnerczy, przysadki mózgowej oraz zaburzeń czynności nerek lub wątroby. Jeżeli wystąpi zakażenie, gorączka, stres, inny stan chorobowy czy zaburzenia czynności przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, biegunka, opóźnione opróżnianie żołądka, zaburzenia wchłaniania) lub zaburzenia emocjonalne, zapotrzebowanie na insulinę może się zwiększyć. Także zmiana sposobu odżywiania lub zmiana aktywności fizycznej może wymagać dostosowania dawkowania.

Gdy dawka insuliny jest zbyt duża w stosunku do zapotrzebowania może wystąpić hipoglikemia. Zastosowanie zbyt dużej dawki insuliny, pominięcie posiłku, zmniejszona zawartość węglowodanów w posiłku, zwiększenie szybkości wchłaniania insuliny (np. skutkiem podwyższonej temperatury skóry po opalaniu lub gorącej kąpieli) lub duży wysiłek fizyczny może prowadzić do wystąpienia hipoglikemii. Także po zmianie insuliny zwierzęcej na insulinę ludzką może wystąpić hipoglikemia, ponieważ insulina ludzka wchłania się szybciej niż zwierzęca.

Wszelka zmiana sposobu leczenia cukrzycy, w tym każda zmiana stosowanego preparatu insuliny na inny, wymaga ścisłego nadzoru lekarza, który zaleci sposób postępowania i odpowiednio dostosuje dawkę.

Objawy hipoglikemii mogą obejmować: obfite pocenie się, osłabienie, głód, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, uczucie zimna, uczucie niepokoju, drżenie rąk, zaburzenia ostrości widzenia, bóle głowy. W ciężkiej hipoglikemii występują: zaburzenia orientacji, majaczenie, pobudzenie psychoruchowe (agresja). Ciężka hipoglikemia może prowadzić do utraty przytomności, drgawek, upośledzenia czynności mózgu, śpiączki a nawet do śmierci.

Stosowanie zbyt małych dawek insuliny, nieprzestrzeganie diety cukrzycowej, zmniejszenie aktywności fizycznej, zwiększone zapotrzebowanie na insulinę (np. podczas chorób zakaźnych, zabiegów chirurgicznych, urazów) czy przyjmowanie innych leków (zobacz akapit „Czy mogę stosować równolegle inne leki”) może prowadzić do wystąpienia hiperglikemii. Objawy hiperglikemii pojawiają się zwykle stopniowo i mogą obejmować: zwiększone pragnienie, częste oddawanie moczu, nudności, wymioty, senność, zmęczenie, suchość skóry, suchość w ustach, utratę apetytu. Długotrwała hiperglikemia może prowadzić do wystąpienia kwasicy ketonowej (zapach acetonu w wydychanym powietrzu, przyspieszenie i pogłębienie oddechu, obecność ciał ketonowych w moczu) lub śpiączki hiperglikemicznej, które mogą stanowić zagrożenie życia. Stwierdzenie powyższych objawów wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej.

Wkłady zawierające insulinę są przeznaczone wyłącznie do podań podskórnych i należy je stosować wyłącznie z określonym typem wstrzykiwacza, do którego zostały przeznaczone (zobacz ulotkę dla pacjenta). Nie wolno ich stosować z innymi wstrzykiwaczami. Dokładność podawanych dawek insuliny została ustalona wyłącznie dla wskazanych przez producenta wstrzykiwaczy.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Zdolność do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń/maszyn może być upośledzona w początkowym okresie leczenia insuliną, w okresie zmiany preparatu, w przypadku stresu, a także gdy wczesne objawy hipoglikemii są mało nasilone i nie są rozpoznawane przez chorego. Należy zapobiegać możliwości wystąpienia hipoglikemii. W czasie dłuższej podróży zalecana jest kontrola stężenia glukozy we krwi.

Należy wziąć pod uwagę, że w przypadku wystąpienia hipoglikemii sprawność psychofizyczna, w tym szybkość reakcji może być zaburzona. Może to stanowić zagrożenie podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń/maszyn.

Dawkowanie preparatu Polhumin R - roztwór do wstrzykiwań

Preparat ma postać roztworu do wstrzykiwań we wkładach; przeznaczony jest do podawania podskórnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Lekarz zaleci dawkowanie indywidualnie.

Zaleca się dokładne monitorowanie stężenia glukozy we krwi i w moczu.

Jakakolwiek zmiana stosowanego preparatu insuliny na inny, może być dokonywana wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza i wymaga aby lekarz indywidualnie dostosował dawkowanie. W okresie zmiany stosowanego rodzaju insuliny i przez kilka tygodni po zmianie zaleca się ścisłe monitorowanie stężenia glukozy we krwi.

Szczególne grupy chorych:

Niewydolność nerek lub wątroby może zmniejszyć zapotrzebowanie na insulinę; konieczne jest aby lekarz odpowiednio dostosował dawkę.

U chorych w podeszłym wieku (po 70. roku życia) należy zachować ostrożność ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Należy ściśle przestrzegać dawkowania zaleconego przez lekarza.

U osób otyłych konieczne może być dostosowanie dawkowania.

Sposób podawania:

Preparat można stosować wyłącznie wtedy, gdy roztwór jest przejrzysty, bez zabarwienia i nie występują w nim żadne zanieczyszczenia.

Roztwór do wstrzykiwań we wkładzie: wkłady należy stosować wyłącznie z typem wstrzykiwacza, do którego zostały przeznaczone (zobacz ulotkę dla pacjenta) i nie należy ich stosować z innymi wstrzykiwaczami. Podanie podskórne należy wykonać w tkankę podskórną brzucha, okolicę pośladka, udo lub górną część ramienia. Miejsca wstrzyknięcia powinny być zmieniane w celu uniknięcia lipodystrofii (zanik tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzykiwania insuliny). Miejsca wstrzyknięcia powinny być zmieniane w obrębie jednego obszaru anatomicznego tak, aby nie podawać leku dokładnie w to samo miejsce częściej niż około 1 raz w miesiącu.

Czy można stosować Polhumin R - roztwór do wstrzykiwań w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Insulina nie przenika przez barierę łożyskową. Zarówno hipoglikemia jak i hiperglikemia występujące w przebiegu nieprawidłowo leczonej cukrzycy mogą stanowić zagrożenie dla płodu. Dlatego w okresie ciąży, a także w okresie jej planowania, zalecana jest regularna kontrola stężenia glukozy we krwi i odpowiednie dostosowanie dawkowania – ściśle wg zaleceń lekarza. W I trymestrze ciąży zapotrzebowanie na insulinę zwykle zmniejsza się i następnie stopniowo zwiększa się podczas II i III trymestru ciąży. Po porodzie zapotrzebowanie na insulinę zwykle gwałtownie maleje (wzrasta ryzyko hipoglikemii).

Preparat może być stosowany w okresie karmienia piersią. W tym okresie konieczne może być dostosowanie dawki insuliny.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

W okresie stosowania preparatu przyjmowanie jakichkolwiek innych leków może mieć miejsce tylko za zgodą lekarza lub na jego zalecenie.

Inne leki mogą zwiększać lub zmniejszać zapotrzebowanie na insulinę i w okresie ich stosowania oraz ponownie, po zakończeniu ich stosowania, konieczne może być dostosowanie dawkowania insuliny przez lekarza. Zmniejszenie zapotrzebowania na insulinę może zwiększać ryzyko wystąpienia hipoglikemii, a zwiększenie zapotrzebowania na insulinę może zwiększać ryzyko hiperglikemii. Należy uważnie monitorować glikemię.

Zapotrzebowanie na insulinę może zmniejszyć się pod wpływem leków takich jak np.: doustne leki przeciwcukrzycowe, leki z grupy beta blokerów (np. propranolol), inhibitory monoaminooksydazy (inhibitory MAO), fluoksetyna, inhibitory konwertazy angiotensyny (np. kaptopryl, enalapryl), salicylany (np. kwas acetylosalicylowy) i sulfonamidy.

Analogi somatostatyny (oktreotyd, lanreotyd) mogą zmniejszać lub zwiększać zapotrzebowanie na insulinę.

Leki blokujące receptory beta-adrenergiczne mogą maskować objawy hipoglikemii.

Zapotrzebowanie na insulinę może zwiększyć się pod wpływem leków takich jak np.: glikokortykosteroidy, danazol, związki litu, leki moczopędne (tiazydy), glukagon, estrogeny (np. w doustnych środkach antykoncepcyjnych, hormonalnej terapii zastępczej), somatotropina (hormon wzrostu), sympatykomimetyki (np. adrenalina, salbutamol, terbutalina), hormony tarczycy, kwas nikotynowy i fenytoina.

Alkohol może nasilać hipoglikemizujące działanie insuliny.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Polhumin R - roztwór do wstrzykiwań?

Jak każdy lek, również Polhumin R może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Najczęściej występującym działaniem niepożądanym jest hipoglikemia, występująca gdy dawka insuliny jest zbyt duża w stosunku do zapotrzebowania. Objawy hipoglikemii zwykle pojawiają się nagle. Mogą obejmować: zimne poty, chłodną bladą skórę, zmęczenie, drżenie, niepokój, nietypowe znużenie, osłabienie, trudności z koncentracją, zawroty głowy, głód, zaburzenia widzenia, ból głowy, nudności i kołatanie serca. Ciężka hipoglikemia może prowadzić do utraty przytomności, drgawek, upośledzenia czynności mózgu a nawet do śmierci.

Często reakcje w miejscu wstrzyknięcia (zaczerwienienie, obrzęk, świąd, ból, krwiak); objawy te są zwykle przemijające. Niezbyt często: lipodystrofia (zanik tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzykiwania insuliny) lub przerost tkanki podskórnej w miejscu wstrzyknięcia. Bardzo rzadko uogólnione reakcje nadwrażliwości, w tym reakcje anafilaktyczne: wysypka, pokrzywka, obfite pocenie się, nudności, wymioty, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, niedociśnienie tętnicze, utrata przytomności; reakcje anafilaktyczne mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie życia.

Przeczytaj też artykuły

Cukrzyca typu 2

Inne preparaty na rynku polskim zawierające insulina ludzka, insulina neutralna

Actrapid Penfill (roztwór do wstrzykiwań) Gensulin R (roztwór do wstrzykiwań) Humulin R (roztwór do wstrzykiwań)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta