Tanatril - tabletki

Substancją czynną preparatu jest imidapryl, lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny. Wspólny mechanizm działania leków z tej grupy polega na hamowaniu aktywności konwertazy angiotensyny, enzymu odpowiedzialnego za powstawanie angiotensyny II (enzym często oznaczany jest skrótem ACE, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin Converting Enzyme). Zahamowanie aktywności ACE powoduje ograniczenie przekształcania (konwersji) nieaktywnej angiotensyny I do aktywnej angiotensyny II. Angiotensyna II odgrywa istotną rolę w patofizjologii nadciśnienia tętniczego. Efektem działania angiotensyny II jest skurcz naczyń krwionośnych oraz nasilenie uwalniania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego. Działanie leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II, a przez to do obniżenia ciśnienia tętniczego. Ponadto, inhibitory ACE nasilają efekty zależne od bradykininy (substancja działająca rozkurczowo na naczynia krwionośne), wywierają ochronny wpływ na naczynia i wykazują działanie przeciwmiażdżycowe. Stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego, a także w leczeniu chorób nerek (nefropatii cukrzycowej i niecukrzycowej). W badaniach klinicznych potwierdzono skuteczność wielu z nich w zmniejszaniu śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. U chorych z niewydolnością serca inhibitory ACE zmniejszają opór naczyniowy, co poprawia warunki hemodynamiczne i zwiększa wydolność wysiłkową, pozytywnie wpływając na jakość życia.

Imidapryl jest prolekiem, dobrze się wchłania i w wątrobie ulega przekształceniu do farmakologicznie czynnego metabolitu. Stężenie maksymalne imidaprylu uzyskiwane jest w ciągu 2 godzin, a aktywnego metabolitu w ciągu 7 godzin po przyjęciu leku. Działanie przeciwnadciśnieniowe jest najsilniejsze po 6–8 godzinach po podaniu leku. Pełny rozwój działania przeciwnadciśnieniowego może wymagać kilku tygodni stosowania preparatu.

Preparat jest wskazany w leczeniu nadciśnienia tętniczego samoistnego.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inny inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE).

Nie stosować preparatu, jeżeli:

• kiedykolwiek wystąpił obrzęk naczynioruchowy (wrodzony/dziedziczny, samoistny lub związany ze stosowaniem inhibitorów ACE)

• występuje nadciśnienie naczyniowo-nerkowe

• występuje niewydolność nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 10 ml/min, w tym chorzy poddawani hemodializom).

Nie stosować preparatu równolegle:

• z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2)

• z lekami złożonymi zawierającymi sakubitryl i walsartan; nie stosować przed upływem 36 godzin od ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem.

Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ preparat może powodować nagłe i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego, zwłaszcza po przyjęciu pierwszej dawki. Zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego po przyjęciu preparatu dotyczy szczególnie osób:

• ze zmniejszoną objętością krwi krążącej, odwodnionych lub z niedoborem elektrolitów (np. przyjmujących leki moczopędne, stosujących dietę o małej zawartości soli, z niedoborem sodu, poddawanych dializom, po biegunce lub wymiotach); przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory elektrolitów i zapewnić odpowiednie nawodnienie organizmu (o ile to będzie możliwe, lekarz zaleci odstawienie leków moczopędnych przed rozpoczęciem stosowania preparatu)

• ze wzmożoną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA), którą można podejrzewać w przypadku ciężkiego nadciśnienia tętniczego, zastoinowej niewydolności serca, hemodynamicznie istotnego upośledzenia napływu bądź odpływu krwi z lewej komory serca (np. zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej [dwudzielnej]), nadciśnienia naczyniowo-nerkowego, osób z marskością wątroby i/lub wodobrzuszem, osób poddawanych zabiegom lub znieczulanych

• ze zwiększonym ryzykiem niedokrwienia mięśnia sercowego lub mózgu w przypadku ciężkiego niedociśnienia (np. osoby z chorobą niedokrwienną serca lub zwężeniem naczyń mózgowych, u których niedociśnienie mogłoby spowodować zawał serca, udar mózgu).

W powyższych przypadkach leczenie może być rozpoczynane tylko pod ścisłym nadzorem lekarskim. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego wymagany jest specjalny nadzór medyczny i dokładne monitorowanie ciśnienia tętniczego, zwłaszcza w początkowej fazie leczenia i każdorazowo podczas zwiększania dawki.

W przypadku wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego chorego należy położyć na plecach i wezwać pomoc medyczną. Wystąpienie niedociśnienia tętniczego po przyjęciu pierwszej dawki preparatu nie stanowi przeciwwskazania do dalszego stosowania preparatu, jednakże konieczne jest uzyskanie stabilizacji ciśnienia tętniczego i wyrównanie objętości płynów.

Podwójna blokada układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA) nie jest zalecana; nie zaleca się stosowania preparatu w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na układ renina–angiotensyna–aldosteron (np. innymi lekami z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, antagonistami receptora angiotensyny lub aliskirenem) ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) oraz zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek. Jeżeli takie leczenie skojarzone (podwójna blokada układu RAA) jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe chorego powinny być monitorowane. U chorych z nefropatią cukrzycową nie należy stosować równolegle inhibitorów ACE i antagonistów receptora angiotensyny II. Stosowanie preparatu równoległe z aliskirenem jest przeciwwskazane u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).

Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u chorych z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym; stosowanie preparatu w tej grupie chorych jest przeciwwskazane. Po zastosowaniu inhibitorów ACE u chorych z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub ze zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki może wystąpić niewydolność nerek oraz ciężkie niedociśnienie tętnicze, szczególnie jeśli preparat jest stosowany równolegle z lekiem moczopędnym. Ryzyko tych zaburzeń dotyczy szczególnie osób z zaburzeniami czynności nerek. Znaczne zaburzenie czynności nerek może objawiać się jedynie niewielkimi zmianami stężenia kreatyniny we krwi.

U osób z zaburzeniami czynności nerek lekarz dostosuje dawkę w zależności od parametrów czynności nerek; konieczna jest regularna kontrola stężenia potasu i kreatyniny we krwi. Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania preparatu u osób z klirensem kreatyniny mniejszym niż 30 ml/min jest niewystarczające; nie należy stosować preparatu w tej grupie chorych. Jeżeli stosowanie inhibitora ACE będzie absolutnie konieczne, lekarz zaleci monitorowanie czynności nerek.

Stosowanie inhibitorów ACE może u podatnych osób powodować zaburzenia czynności nerek. Ryzyko zaburzenia czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek, występuje zwłaszcza u chorych z niewydolnością serca lub chorobą nerek, w tym zwężeniem tętnicy nerkowej.

Po zastosowaniu preparatu u chorych z nadciśnieniem tętniczym, bez wcześniejszych zaburzeń czynności nerek, możliwe jest zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, szczególnie jeśli preparat jest stosowany równolegle z lekiem moczopędnym. O ile to konieczne, lekarz zaleci zmniejszenie dawki imidaprylu i/lub przerwanie stosowania leku moczopędnego. Podczas pierwszych tygodni leczenia należy szczególnie często kontrolować czynność nerek.

Stosowanie preparatu u chorych poddawanych hemodializom jest przeciwwskazane.

Procedury krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja, afereza lipoprotein o małej gęstości LDL), w czasie których krew narażona jest na kontakt z elektrycznie ujemnie naładowanymi powierzchniami, mogą doprowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych, objawiających się obrzękiem twarzy, niedociśnieniem tętniczym, dusznością, nagłym uczuciem gorąca. Aby zapobiec wystąpieniu tych reakcji, lekarz zaleci odpowiednie postępowanie, w tym może być wymagane okresowe przerwanie przyjmowania inhibitora ACE przed zabiegiem aferezy.

Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania preparatu u chorych po niedawnym przeszczepie nerki i dlatego nie zaleca się stosowania preparatu w tej grupie chorych.

Stosowanie preparatu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktycznej na jad owadów i inne alergeny, także podczas odczulania; w przypadku planowanego odczulania należy skonsultować się z lekarzem, który o ile to możliwe, zaleci czasowe zaprzestanie stosowania preparatu.

Preparat może powodować wystąpienie obrzęku naczynioruchowego twarzy, ust, języka, gardła, krtani czy dróg oddechowych. Jeżeli obrzęk dotyczy języka, gardła lub krtani, może utrudniać oddychanie i może stanowić bezpośrednie zagrożenie życia. W razie wystąpienia pierwszych objawów obrzęku, należy zaprzestać stosowania preparatu i natychmiast szukać pomocy medycznej. Konieczna może być hospitalizacja i podjęcie odpowiedniego leczenia. Chory powinien pozostawać pod obserwacją lekarską do momentu całkowitego ustąpienia objawów, nie krócej niż 12–24 godzin. Obrzęk naczynioruchowy może także dotyczyć jelit, czemu towarzyszą bóle brzucha niekiedy z nudnościami i wymiotami. Ryzyko obrzęku naczynioruchowego jest zwiększone u osób, u których w przeszłości wystąpił obrzęk naczynioruchowy oraz u osób rasy czarnej. Obrzęk naczynioruchowy może wystąpić w każdym momencie leczenia.

Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego:

• przeciwwskazane jest stosowanie preparatu (imidaprylu) w skojarzeniu z sakubitrylem/walsartanem; stosowania imidaprylu nie wolno rozpoczynać wcześniej niż po upływie 36 godzin po przyjęciu ostatniej dawki sakubitrylu/walsartanu ( i podobnie, stosowania sakubitrylu/walsartanu nie wolno rozpoczynać wcześniej niż po 36 godzinach po przyjęciu ostatniej dawki imidaprylu);

• u osób przyjmujących preparat (imidapryl) należy zachować ostrożność rozpoczynając stosowanie racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus) lub wildagliptyny.

Rzadko, stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem żółtaczki cholestatycznej, która może prowadzić do piorunującej martwicy wątroby, zakończonej niekiedy zgonem. Jeżeli wystąpi żółtaczka cholestatyczna lub zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, ponieważ konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu i wdrożenie odpowiedniego leczenia.

Inhibitory ACE mogą także powodować uporczywy kaszel (skutek nasilenia działania bradykininy), bez odkrztuszania, który ustępuje po zaprzestaniu stosowania preparatu.

Preparat może powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi). Hiperkaliemia może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca. Lekarz zaleci monitorowanie stężenia potasu we krwi, zwłaszcza u osób, u których ryzyko hiperkaliemii jest zwiększone (osoby z zaburzeniami czynności nerek, chorzy na cukrzycę, z hipoaldosteronizmem, przyjmujący leki zwiększające stężenie potasu we krwi, w tym sole potasu, leki moczopędne oszczędzające potas, heparynę, trimetoprim lub kotrimoksazol [trimetoprim+sulfametoksazol], antagonistów aldosteronu lub antagonistów receptora angiotensyny II, a także osoby odwodnione, z niewydolnością serca lub kwasicą metaboliczną).

Poinformuj lekarza o stosowaniu preparatu, jeżeli planujesz zabieg operacyjny lub inny zabieg wymagający znieczulenia. Stosowanie preparatu równolegle z lekami znieczulającymi może prowadzić do wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego a nawet wstrząsu.

Należy zachować ostrożność u chorych z upośledzeniem odpływu krwi z lewej komory serca (np. zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej [dwudzielnej], kardiomiopatia przerostowa) ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego.

Preparat może powodować zaburzenia hematologiczne, w tym neutropenię (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych) i małopłytkowość. Lekarz zaleci regularną kontrolę morfologii krwi, szczególnie na początku leczenia oraz u osób z grup ryzyka. Należy zachować szczególną ostrożność u chorych z zaburzeniami czynności nerek, osób ze współistniejącą chorobą tkanki łącznej (np. toczniem rumieniowatym lub twardziną) oraz osób stosujących inne leki mogące powodować zmiany w morfologii krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki). W razie wystąpienie jakichkolwiek objawów zakażenia (np. gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, ból gardła) należy koniecznie skonsultować się z lekarzem i upewnić się, że nie nastąpiło obniżenie odporności organizmu.

Rzadko w okresie stosowania preparatu może wystąpić białkomocz, najczęściej u chorych z zaburzeniami czynności nerek lub podczas stosowania dużych dawek.

U chorych na cukrzycę przyjmujących doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę należy ściśle monitorować stężenie glukozy we krwi w pierwszym miesiącu stosowania preparatu. Istnieje ryzyko wystąpienia hipoglikemii.

Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania preparatu u chorych na łuszczycę.

U osób rasy czarnej preparat może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego.

Osoby po 65. roku życia powinny zachować ostrożność, ponieważ mogą silniej reagować na działanie preparatu. Lekarz zaleci rozpoczęcie leczenia od małej dawki początkowej (zwykle 2,5 mg na dobę) oraz ocenę czynności nerek przed i po rozpoczęciu leczenia.

Nie ma wystarczających danych klinicznych dotyczących stosowana preparatu u dzieci i młodzieży i nie zaleca się jego stosowania w tej grupie wiekowej.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Należy wziąć pod uwagę, że preparat może powodować zawroty głowy, uczucie znużenia, nadmiernego zmęczenia lub inne objawy, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn.

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Dorośli:

Nadciśnienie tętnicze samoistne: dawka początkowa wynosi 5 mg 1 raz na dobę. Jeżeli po upływie co najmniej 3 tygodni nie uzyska się odpowiedniej kontroli ciśnienia tętniczego, lekarz może zwiększyć dawkę do 10 mg 1 raz na dobę (u niektórych chorych do 20 mg na dobę). Dobowa dawka maksymalna wynosi 20 mg.

Szczególne grupy chorych:

U osób w podeszłym wieku (po 65. roku życia) lekarz indywidualnie dostosuje dawkowanie. Zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg 1 raz na dobę, a dawka maksymalna 10 mg 1 raz na dobę.

U osób z zaburzeniami czynności nerek konieczna jest indywidualna modyfikacja dawkowania. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 80 ml/min ale większy niż 30 ml/min zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min ale większy niż 10 ml/min nie należy stosować preparatu. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 10 ml/min stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.

U chorych z zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność, a zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę.

U osób z zaburzeniami równowagi wodno-elektrolitowej (np. przyjmujących wcześniej leki moczopędne, odwodnionych, z niedoborem sodu) istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego. Lekarz zaleci przerwanie stosowania leków moczopędnych na 2–3 dni przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu, a także odpowiednie nawodnienie organizmu i wyrównanie niedoborów soli i elektrolitów. Jeżeli nie jest możliwe przerwanie stosowania leków moczopędnych, zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę.

U chorych z nadciśnieniem tętniczym i niewydolnością serca istnieje zwiększone ryzyko objawowego niedociśnienia tętniczego. Konieczne jest dostosowanie dawkowania przez lekarza (zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg), a leczenie może być rozpoczynane wyłącznie pod ścisłym nadzorem lekarza, najlepiej w szpitalu. Podobne zasady obowiązują u wszystkich pacjentów z grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego i jego powikłań (w tym osoby z dławicą piersiową lub niewydolnością tętnic mózgowych - porównaj akapit Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując ten preparat?). Rozpoczynając leczenie oraz każdorazowo podczas zwiększania dawki preparatu lub leku moczopędnego chory powinien pozostawać pod ścisłym nadzorem lekarza przez co najmniej 6–8 godzin po przyjęciu leku.

Dzieci i młodzież:

Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży i nie należy stosować preparatu w tej grupie wiekowej.

Sposób przyjmowania preparatu:

Preparat należy przyjmować codziennie o tej samej porze, około 15 minut przed posiłkiem.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Nie należy stosować preparatu w I trymestrze ciąży. Stosowanie preparatu w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Jeżeli kobieta planuje ciążę, zalecana jest zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku podejrzenia lub potwierdzenia ciąży w okresie przyjmowania preparatu, wymagane jest zaprzestanie stosowania preparatu; należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, który zaleci stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.

Stosowanie preparatu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego przeciwwskazane jest stosowanie preparatu (imidaprylu) w skojarzeniu z sakubitrylem/walsartanem; stosowania imidaprylu nie wolno rozpoczynać wcześniej niż po upływie 36 godzin po przyjęciu ostatniej dawki sakubitrylu/walsartanu ( i podobnie, stosowania sakubitrylu/walsartanu nie wolno rozpoczynać wcześniej niż po 36 godzinach po przyjęciu ostatniej dawki imidaprylu).

U osób przyjmujących preparat należy zachować ostrożność rozpoczynając stosowanie racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus) lub gliptyn (np. wildagliptyna) ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego.

Stosowanie preparatu równoległe z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2) jest przeciwwskazane.

Nie zaleca się podwójnej blokady układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA) poprzez równoległe stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny z antagonistami receptora angiotensyny II czy aliskirenem, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, takich jak: niedociśnienie tętnicze, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) oraz zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek. Jeżeli takie leczenie skojarzone (podwójna blokada układu RAA) jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe chorego powinny być monitorowane. U chorych z nefropatią cukrzycową nie należy stosować równolegle inhibitorów ACE i antagonistów receptora angiotensyny II.

Ryzyko hiperkaliemii jest zwiększone, jeżeli preparat jest stosowany równolegle z lekami mogącymi wpływać na zwiększenie stężenia potasu we krwi, w tym np.: suplementy potasu, leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, triamteren, amiloryd), trimetoprim lub kotrimoksazol (trimetoprim+sulfametoksazol), antagoniści aldosteronu, cyklosporyna, heparyna lub zawierające potas zamienniki soli kuchennej. Nie zaleca się równoległego stosowania imidaprylu z wymienionymi powyżej preparatami. Jeżeli konieczne jest ich stosowanie, lekarz zaleci ostrożność i regularną kontrolę stężenia potasu we krwi.

Wcześniejsze lub równolegle stosowanie leków moczopędnych zwiększa ryzyko wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowania leków moczopędnych. Jeśli nie można przerwać stosowania leków moczopędnych, leczenie należy rozpoczynać od mniejszej dawki początkowej, a chory powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską. Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie i podaż elektrolitów przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu.

Preparat może nasilać toksyczne działanie litu. Nie zaleca się równoległego stosowania litu, a w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie litu.

Stosowanie preparatu równolegle z lekami stosowanymi w czasie znieczulenia ogólnego może prowadzić do wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego a nawet wstrząsu.

Jeżeli preparat stosowany jest równolegle z lekami przeciwnadciśnieniowymi lub innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (np. nitrogliceryna i inne azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, leki przeciwpsychotyczne, barbiturany, leki opioidowe) może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienie tętnicze (w tym ortostatyczne).

Leki mogące wpływać na morfologię krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki) zwiększają ryzyko wystąpienia zaburzeń hematologicznych.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, inhibitory COX-2) mogą zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz powodować zaburzenia czynności nerek i zwiększenie stężenia potasu we krwi. Występowanie tych zaburzeń jest szczególnie prawdopodobne u osób z zaburzeniami czynności nerek.

Rzadko u osób stosujących preparaty złota we wstrzyknięciach (np. aurotiojabłczan sodu) i imidapryl mogą wystąpić objawy jak po podaniu azotanów, w tym potencjalnie ciężkie objawy rozszerzenia naczyń krwionośnych, obejmujące nagłe zaczerwienienie skóry, nudności, zawroty głowy i niedociśnienie tętnicze.

Ryfampicyna może zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu.

Stosowanie preparatu równolegle z lekami przeciwcukrzycowymi (preparaty doustne, insulina) może nasilać zmniejszenie stężenia glukozy we krwi i zwiększać ryzyko hipoglikemii. Należy uważnie kontrolować stężenie glukozy we krwi, szczególnie podczas pierwszych tygodni leczenia.

Leki zobojętniające sok żołądkowy mogą zmniejszać dostępność biologiczną preparatu.

Sympatykomimetyki mogą zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu. Należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze.

Równoległe spożywanie alkoholu może nasilać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu.

Jak każdy lek, również Tanatril może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Często lub niezbyt często: bóle i zawroty głowy, znużenie/zmęczenie, senność, niedociśnienie tętnicze, kaszel, wysypka, świąd.

Rzadko: zaburzenia hematologiczne (niedokrwistość, zmniejszenie liczby krwinek białych), reakcje nadwrażliwości, bezsenność, depresja, zaburzenia smaku, zaburzenia równowagi, dezorientacja, szumy uszne, uczucie kołatania serca, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie języka, nieżyt błony śluzowej nosa, zapalenie zatok, duszność, zapalenie oskrzeli, skurcz oskrzeli i obrzęk naczynioruchowy górnych dróg oddechowych, wymioty, biegunka, bóle brzucha, nieżyt żołądka, zaparcia, żółtaczka cholestatyczna, zapalenie wątroby, zapalenie trzustki, niedrożność jelit.

Z nieznaną częstością: zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenia], znaczne zmniejszenie liczby granulocytów [agranulocytoza], zmniejszenie liczby płytek krwi [małopłytkowość], zmniejszenie stężenia hemoglobiny i wartości hematokrytu, niedokrwistość aplastyczna), ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy, martwica toksyczna rozpływna naskórka), obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), wysypka, pokrzywka, łysienie, wysypka podobna do łuszczycy, zaburzenia widzenia, ból w klatce piersiowej, dławica piersiowa, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca, zawał serca lub udar niedokrwienny mózgu (wtórny do nadmiernego niedociśnienia), przemijający napad niedokrwienny mózgu, nasilenie niewydolności nerek, zaburzenia funkcji seksualnych (impotencja), zwiększenie stężenia bilirubiny, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi, białkomocz.