Prestarium 10 mg - tabletki powlekane

Lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, który jak wszystkie preparaty z tej grupy, hamuje powstawanie angiotensyny II, substancji powodującej skurcz naczyń oraz pobudzającej uwalnianie aldosteronu.

Preparat zawiera substancję peryndopryl

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Prestarium 10 mg
tabletki powlekane; 1 tabl. zawiera 10 mg peryndoprylu z argininą co odpowiada 6,79 mg peryndoprylu; 30 tabl.
Servier
35,29 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
30,52 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością ryczałtową (3,20 zł) do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Prestarium 10 mg - tabletki powlekane?

Substancją czynną preparatu jest peryndopryl, lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny. Wspólny mechanizm działania leków z tej grupy polega na hamowaniu aktywności konwertazy angiotensyny, enzymu odpowiedzialnego za powstawanie angiotensyny II (enzym często oznaczany jest skrótem ACE, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin Converting Enzyme). Zahamowanie aktywności ACE powoduje ograniczenie przekształcania (konwersji) nieaktywnej angiotensyny I do aktywnej angiotensyny II. Angiotensyna II odgrywa istotną rolę w patofizjologii nadciśnienia tętniczego. Efektem działania angiotensyny II jest skurcz naczyń krwionośnych oraz nasilenie uwalniania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego. Działanie leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II, a przez to do obniżenia ciśnienia tętniczego. Ponadto, inhibitory ACE nasilają efekty zależne od bradykininy (substancja działająca rozkurczowo na naczynia krwionośne), wywierają ochronny wpływ na naczynia i wykazują działanie przeciwmiażdżycowe. Stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego, a także w leczeniu chorób nerek (nefropatii cukrzycowej i niecukrzycowej). W badaniach klinicznych potwierdzono skuteczność wielu z nich w zmniejszaniu śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych. U chorych z niewydolnością serca inhibitory ACE zmniejszają opór naczyniowy, co poprawia warunki hemodynamiczne i zwiększa wydolność wysiłkową, pozytywnie wpływając na jakość życia.

Peryndopryl jest prolekiem, szybko się wchłania i w wątrobie ulega przekształceniu do farmakologicznie czynnego metabolitu. Pokarm zmniejsza dostępność biologiczną leku. Stężenie maksymalne peryndoprylu uzyskiwane jest w ciągu 1 godziny, a czynnego metabolitu w ciągu 3–4 godzin po przyjęciu leku. Działanie przeciwnadciśnieniowe jest najsilniejsze po 4–6 godzinach po przyjęciu pojedynczej dawki. Pełny rozwój działania przeciwnadciśnieniowego osiągany jest w ciągu miesiąca stosowania preparatu.

Kiedy stosować Prestarium 10 mg - tabletki powlekane?

Preparat jest wskazany w leczeniu:

nadciśnienia tętniczego

• objawowej niewydolności serca (to wskazanie dotyczy wyłącznie preparatu Prestarium 5 mg)

• stabilnej choroby wieńcowej – w celu zmniejszenia ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych u chorych z zawałem serca i/lub rewaskularyzacją naczyń wieńcowych w wywiadzie.

Kiedy nie stosować preparatu Prestarium 10 mg - tabletki powlekane?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inny inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE).

Nie stosować preparatu, jeżeli:

• kiedykolwiek wystąpił obrzęk naczynioruchowy (wrodzony/dziedziczny, samoistny lub związany ze stosowaniem inhibitorów ACE)

• występuje znaczne obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy zaopatrującej jedyną nerkę.

Nie stosować preparatu równoległe:

• z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2)

• z lekami złożonymi zawierającymi sakubitryl i walsartan; nie stosować przed upływem 36 godzin od ostatniej dawki sakubitrylu z walsartanem.

Przeciwwskazane są procedury krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja, afereza lipoprotein o małej gęstości LDL), w czasie których krew narażona jest na kontakt z elektrycznie ujemnie naładowanymi powierzchniami (mogą doprowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych).

Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Prestarium 10 mg - tabletki powlekane?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Jeżeli w ciągu pierwszego miesiąca stosowania preparatu przez chorych na stabilną chorobę wieńcową wystąpi epizod niestabilnej dławicy piersiowej, należy skonsultować się z lekarzem; lekarz po rozważeniu stosunku ryzyka do korzyści podejmie decyzję o dalszym kontynuowaniu leczenia lub o zaprzestaniu stosowania preparatu.

Należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ preparat może powodować nagłe i znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego. Zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego po przyjęciu preparatu dotyczy szczególnie osób:

• ze zmniejszoną objętością krwi krążącej, odwodnionych lub z niedoborem elektrolitów (np. przyjmujących leki moczopędne, stosujących dietę o małej zawartości soli, z niedoborem sodu, poddawanych dializom, po biegunce lub wymiotach); przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory elektrolitów i zapewnić odpowiednie nawodnienie organizmu (o ile to będzie możliwe, lekarz zaleci odstawienie leków moczopędnych przed rozpoczęciem stosowania preparatu)

• ze wzmożoną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA), którą można podejrzewać w przypadku ciężkiego nadciśnienia tętniczego, niewydolności serca, hemodynamicznie istotnego upośledzenia napływu bądź odpływu krwi z lewej komory serca (np. zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej [dwudzielnej]), nadciśnienia naczyniowo-nerkowego, osób z marskością wątroby i/lub wodobrzuszem, osób poddawanych zabiegom lub znieczulanych

• ze zwiększonym ryzykiem niedokrwienia mięśnia sercowego lub mózgu w przypadku ciężkiego niedociśnienia (np. osoby z chorobą niedokrwienną serca lub zwężeniem naczyń mózgowych, u których niedociśnienie mogłoby spowodować zawał serca, udar mózgu).

W powyższych przypadkach leczenie może być rozpoczynane tylko pod ścisłym nadzorem lekarskim. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, wymagany jest specjalny nadzór medyczny i dokładne monitorowanie ciśnienia tętniczego, zwłaszcza w początkowej fazie leczenia i każdorazowo podczas zwiększania dawki.

W przypadku wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego, chorego należy położyć na plecach i wezwać pomoc medyczną. Wystąpienie niedociśnienia tętniczego po przyjęciu pierwszej dawki preparatu nie stanowi przeciwwskazania do dalszego stosowania preparatu, jednakże konieczne jest uzyskanie stabilizacji ciśnienia tętniczego i objętości płynów.

Należy zachować ostrożność u chorych z upośledzeniem odpływu krwi z lewej komory serca (np. zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej [dwudzielnej], kardiomiopatia przerostowa) ze względu na ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego.

U osób z zaburzeniami czynności nerek lekarz dostosuje dawkę w zależności od parametrów czynności nerek; konieczna jest regularna kontrola stężenia potasu i kreatyniny we krwi.

U chorych z zaburzeniami czynności nerek i niewydolnością serca stosowanie leków działających na układ renina-angiotensyna-aldosteron może spowodować dalsze pogorszenie czynności nerek i wystąpienie ostrej niewydolności nerek, zwykle odwracalnej.

Po zastosowaniu inhibitorów ACE u chorych z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub ze zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki, może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi. Ryzyko tych zaburzeń jest zwiększone u osób z niewydolnością nerek, a nadciśnienie nerkowo-naczyniowe sprzyja dodatkowo wystąpieniu ciężkiego niedociśnienia tętniczego. U tych chorych leczenie może być rozpoczynane tylko pod ścisłą kontrolą lekarską, od małych dawek. Leki moczopędne mogą sprzyjać wystąpieniu opisanych wyżej zaburzeń, dlatego, o ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowania leku moczopędnego. Konieczne jest monitorowanie czynności nerek.

Po zastosowaniu preparatu u chorych z nadciśnieniem tętniczym bez wcześniejszych zaburzeń czynności nerek, może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, szczególnie jeśli preparat jest stosowany równolegle z lekiem moczopędnym. Ryzyko wystąpienia tych zaburzeń jest dodatkowo zwiększone u chorych z zaburzeniami czynności nerek. O ile to konieczne lekarz zaleci zmniejszenie dawki lub zaprzestanie stosowania leku moczopędnego i/lub peryndoprylu.

U chorych poddawanych dializom, niektóre rodzaje błon filtracyjnych stosowanych podczas dializy mogą sprzyjać wystąpieniu reakcji anafilaktycznych. Należy stosować tylko zalecane w takim przypadku błony filtracyjne lub leki przeciwnadciśnieniowe z innych grup.

Nie ma danych klinicznych dotyczących stosowania preparatu u chorych po przeprowadzonym ostatnio przeszczepie nerki.

Preparat może powodować wystąpienie obrzęku naczynioruchowego twarzy, ust, języka, gardła, krtani czy dróg oddechowych. Jeżeli obrzęk dotyczy języka, gardła lub krtani, może utrudniać oddychanie i może stanowić bezpośrednie zagrożenie życia. W razie wystąpienia pierwszych objawów obrzęku, należy zaprzestać stosowania preparatu i natychmiast szukać pomocy medycznej. Konieczna może być hospitalizacja i podjęcie odpowiedniego leczenia. Chory powinien pozostawać pod obserwacją lekarską do momentu całkowitego ustąpienia objawów. Obrzęk naczynioruchowy może także dotyczyć jelit, czemu towarzyszą bóle brzucha niekiedy z nudnościami i wymiotami. Ryzyko obrzęku naczynioruchowego jest zwiększone u osób, u których w przeszłości wystąpił obrzęk naczynioruchowy oraz u osób rasy czarnej. Obrzęk naczynioruchowy może wystąpić w każdym momencie leczenia.

Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego:

• przeciwwskazane jest stosowanie preparatu (peryndoprylu) w skojarzeniu z sakubitrylem/walsartanem; stosowania peryndoprylu nie wolno rozpoczynać wcześniej niż po upływie 36 godzin po przyjęciu ostatniej dawki sakubitrylu/walsartanu ( i podobnie, stosowania sakubitrylu/walsartanu nie wolno rozpoczynać wcześniej niż po 36 godzinach po przyjęciu ostatniej dawki peryndoprylu);

• u osób przyjmujących preparat (peryndopryl) należy zachować ostrożność rozpoczynając stosowanie racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus) lub gliptyn (np. linagliptyna,saksagliptyna, sitagliptyna, wildagliptyna).

Podczas procedury krążenia pozaustrojowego - aferezy lipoprotein o małej gęstości LDL-u osób przyjmujących inhibitory ACE mogą wystąpić zagrażające życiu ciężkie reakcje rzekomoanafilaktyczne (objawiające się obrzękiem twarzy, niedociśnieniem tętniczym, dusznością, nagłym uczuciem gorąca). Aby zapobiec wystąpieniu tych reakcji, lekarz zaleci odpowiednie postępowanie, w tym może być wymagane okresowe przerwanie przyjmowania inhibitora ACE przed zabiegiem aferezy.

Stosowanie preparatu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia reakcji anafilaktycznej na jad owadów i inne alergeny, także podczas odczulania; w przypadku planowanego odczulania należy skonsultować się z lekarzem, który o ile to możliwe, zaleci czasowe zaprzestanie stosowania preparatu.

Bardzo rzadko stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem żółtaczki cholestatycznej, która może prowadzić do piorunującej martwicy wątroby, zakończonej niekiedy zgonem. Jeżeli wystąpi żółtaczka cholestatyczna lub zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, ponieważ konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu i wdrożenie odpowiedniego leczenia.

Preparat może powodować zaburzenia hematologiczne, w tym neutropenię (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych), małopłytkowość i agranulocytozę. Lekarz zaleci regularną kontrolę morfologii krwi, szczególnie u osób z zaburzeniami czynności nerek, osób ze współistniejącą chorobą tkanki łącznej (np. toczniem rumieniowatym lub twardziną) oraz osób stosujących inne leki mogące powodować zmiany w morfologii krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki). W razie wystąpienie jakichkolwiek objawów zakażenia (np. gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, ból gardła) należy koniecznie skonsultować się z lekarzem i upewnić się, że nie nastąpiło obniżenie odporności organizmu.

U osób rasy czarnej preparat może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego.

Inhibitory ACE mogą powodować suchy, uporczywy kaszel (skutek nasilenia działania bradykininy), bez odkrztuszania, który ustępuje po zaprzestaniu stosowania preparatu.

Poinformuj lekarza o stosowaniu preparatu, jeżeli planujesz zabieg chirurgiczny lub inny zabieg wymagający znieczulenia. Stosowanie preparatu równolegle z lekami stosowanymi podczas znieczulenia może prowadzić do wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego.

Należy zachować ostrożność, ponieważ preparat może powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi). Hiperkaliemia może być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca. Lekarz zaleci monitorowanie stężenia potasu we krwi, zwłaszcza u osób, u których ryzyko hiperkaliemii jest zwiększone (osoby w podeszłym wieku, osoby z niewydolnością nerek, chorzy na cukrzycę, przyjmujący leki zwiększające stężenie potasu we krwi, w tym sole potasu, leki moczopędne oszczędzające potas, heparynę, trimetoprim lub kotrimoksazol [trimetoprim+sulfametoksazol], antagonistów aldosteronu lub antagonistów receptora angiotensyny II, a także osoby odwodnione, z niewydolnością serca lub kwasicą metaboliczną).

U chorych na cukrzycę przyjmujących doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę lekarz zaleci kontrolowanie stężenia glukozy we krwi, zwłaszcza w początkowym okresie stosowania preparatu. Istnieje ryzyko wystąpienia hipoglikemii, czyli nadmiernego zmniejszenia stężenia glukozy we krwi.

Nie zaleca się równoległego stosowania peryndoprylu i litu.

Nie zaleca się równoległego stosowania peryndoprylu i leków moczopędnych oszczędzających potas, preparatów potasu lub zamienników soli kuchennej zawierających potas.

Podwójna blokada układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA) nie jest zalecana; nie zaleca się stosowania preparatu w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na układ renina–angiotensyna–aldosteron (np. innymi lekami z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, antagonistami receptora angiotensyny lub aliskirenem) ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) oraz zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek. Jeżeli takie leczenie skojarzone (podwójna blokada układu RAA) jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe chorego powinny być monitorowane. U chorych z nefropatią cukrzycową nie należy stosować równolegle inhibitorów ACE i antagonistów receptora angiotensyny II. Stosowanie preparatu równoległe z aliskirenem jest przeciwwskazane u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).

Nie zaleca się stosowania preparatu u chorych, u których występuje pierwotny hiperaldosteronizm, ponieważ działanie preparatu w tej grupie chorych nie jest skuteczne.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

U niektórych osób, preparat może powodować objawowe niedociśnienie tętnicze (w tym np. zawroty głowy, zaburzenia widzenia, omdlenia, zaburzenia równowagi) lub inne objawy, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn. Wystąpienie tych objawów jest szczególnie prawdopodobne na początku leczenia oraz gdy równolegle stosowane są inne leki przeciwnadciśnieniowe. Z uwagi na powyższe, zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń maszyn może zostać zaburzona.

Dawkowanie preparatu Prestarium 10 mg - tabletki powlekane

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Dorośli:

Nadciśnienie tętnicze (monoterapia lub leczenie skojarzone):

początkowo 5 mg 1 raz na dobę, rano. Lekarz dostosuje dawkę na podstawie indywidualnej reakcji chorego na leczenie. Po upływie około 4 tygodni lekarz może zalecić zwiększenie dawki do 10 mg 1 raz na dobę.

Zmniejszenie dawki początkowej do 2,5 mg na dobę jest zalecane u chorych szczególnie zagrożonych wystąpieniem niedociśnienia tętniczego, z silną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron (szczególnie z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym, zaburzeniami wodno-elektrolitowymi, niewyrównaną niewydolnością serca lub z ciężkim nadciśnieniem tętniczym), a leczenie może być rozpoczynane wyłącznie w warunkach specjalistycznej opieki medycznej.

U osób przyjmujących równolegle leki moczopędne istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego. Dodatkowo, w tej grupie chorych może występować odwodnienie i zaburzenia elektrolitowe. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowanie leków moczopędnych 2–3 dni przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu. Jeżeli nie można zaprzestać stosowania leku moczopędnego, stosowanie preparatu należy rozpocząć pod ścisłą kontrolą lekarską od dawki 2,5 mg na dobę. Konieczne jest kontrolowanie czynności nerek i stężenia potasu we krwi. Lekarz dostosuje dalsze dawkowanie w zależności od wartości ciśnienia tętniczego.

U chorych w podeszłym wieku dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę; po miesiącu lekarz może zalecić zwiększenie dawki do 5 mg, a jeżeli to konieczne do 10 mg na dobę, w zależności od czynności nerek.

Objawowa niewydolność serca (to wskazanie dotyczy tylko preparatu Prestarium 5 mg):

zaleca się aby rozpoczynanie stosowania preparatu w skojarzeniu z lekami moczopędnymi nieoszczędzającymi potasu i/lub z glikozydami naparstnicy i/lub beta-adrenolitykami odbywało się w warunkach specjalistycznej opieki medycznej z zastosowaniem dawki początkowej 2,5 mg 1 raz na dobę, rano. Lekarz dostosuje dawkę na podstawie indywidualnej reakcji chorego na leczenie. Po 2 tygodniach leczenia, pod warunkiem dobrej tolerancji dawki początkowej, może zwiększyć dawkę do 5 mg na dobę.

W przypadku ciężkiej niewydolności serca, a także u chorych z niewydolnością nerek, z zaburzeniami wodno-elektrolitowymi, stosujących leki moczopędne lub leki rozszerzające naczynia, leczenie należy rozpoczynać pod ścisłą kontrolą lekarską.

U chorych szczególnie zagrożonych wystąpieniem niedociśnienia tętniczego, u których występuje odwodnienie organizmu, zmniejszenie objętości krwi krążącej lub zaburzenia elektrolitowe (w tym m.in. hiponatremia), lekarz zaleci wyrównanie istniejących zaburzeń przed rozpoczęciem stosowania. Należy uważnie kontrolować ciśnienie tętnicze, stężenie potasu we krwi oraz czynność nerek.

Stabilna choroba wieńcowa:

początkowo 5 mg 1 raz na dobę przez 2 tygodnie, następnie, o ile dawka początkowa jest dobrze tolerowana, 10 mg 1 raz na dobę.

U chorych w podeszłym wieku początkowo 2,5 mg 1 raz na dobę przez tydzień; następnie, o ile dawka początkowa jest dobrze tolerowana, 5 mg 1 raz na dobę przez kolejny tydzień i następnie 10 mg 1 raz na dobę, pod warunkiem dobrej tolerancji poprzedniej dawki. Konieczne jest dostosowanie dawkowania w zależności od czynności nerek.

Szczególne grupy chorych:

U osób z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 60 ml/min) konieczna jest dostosowanie dawkowania przez lekarza, a leczenie może być prowadzone tylko pod ścisłą kontrolą lekarską. U chorych poddawanych dializom dawka (2,5 mg) podawana jest w dniu dializy, po dializie.

U chorych z zaburzeniami czynności wątroby nie ma konieczności dostosowywania dawki.

Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do ukończenia 18. roku życia i nie zaleca się stosowania preparatu w tej grupie wiekowej.

Sposób przyjmowania preparatu:

Preparat należy przyjmować codziennie o tej samej porze dnia, rano, przed posiłkiem.

Czy można stosować Prestarium 10 mg - tabletki powlekane w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Nie należy stosować preparatu w I trymestrze ciąży. Stosowanie preparatu w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Jeżeli kobieta planuje ciążę, zalecana jest zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku podejrzenia lub potwierdzenia ciąży w okresie przyjmowania preparatu, wymagane jest zaprzestanie stosowania preparatu; należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, który zaleci stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.

Stosowanie preparatu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu równolegle z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniami czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).

Nie zaleca się podwójnej blokady układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA) poprzez równoległe stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny z antagonistami receptora angiotensyny II czy aliskirenem, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, takich jak: niedociśnienie tętnicze, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) oraz zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek. Jeżeli takie leczenie skojarzone (podwójna blokada układu RAA) jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe chorego powinny być monitorowane. U chorych z nefropatią cukrzycową nie należy stosować równolegle inhibitorów ACE i antagonistów receptora angiotensyny II.

Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego przeciwwskazane jest stosowanie preparatu (peryndoprylu) w skojarzeniu z sakubitrylem/walsartanem; stosowania peryndoprylu nie wolno rozpoczynać wcześniej niż po upływie 36 godzin po przyjęciu ostatniej dawki sakubitrylu/walsartanu ( i podobnie, stosowania sakubitrylu/walsartanu nie wolno rozpoczynać wcześniej niż po 36 godzinach po przyjęciu ostatniej dawki peryndoprylu).

U osób przyjmujących preparat należy zachować ostrożność rozpoczynając stosowanie racekadotrylu, inhibitorów mTOR (np. syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus) lub gliptyn (np. linagliptyna,saksagliptyna, sitagliptyna, wildagliptyna) ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego.

Ryzyko hiperkaliemii jest zwiększone, jeżeli preparat jest stosowany równolegle z lekami mogącymi wpływać na zwiększenie stężenia potasu we krwi, w tym np.: suplementy potasu, leki moczopędne oszczędzające potas (np. spironolakton, eplerenon, triamteren, amiloryd), trimetoprim lub kotrimoksazol (trimetoprim+sulfametoksazol), antagoniści aldosteronu, antagoniści receptora angiotensyny II, NLPZ, cyklosporyna, takrolimus, heparyna lub zawierające potas zamienniki soli kuchennej. W niektórych przypadkach hiperkaliemia może stanowić zagrożenie życia. Nie zaleca się równoległego stosowania peryndoprylu z wymienionymi powyżej preparatami. Jeżeli konieczne jest ich stosowanie, lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia potasu.

Przeciwwskazane są procedury krążenia pozaustrojowego (hemodializa, hemofiltracja, afereza lipoprotein o małej gęstości LDL), w czasie których krew narażona jest na kontakt z elektrycznie ujemnie naładowanymi powierzchniami (mogą doprowadzić do wystąpienia ciężkich reakcji rzekomoanafilaktycznych). Jeżeli konieczne jest takie leczenie, należy stosować błony dializacyjne innego typu lub zastosować leki przeciwnadciśnieniowe z innej grupy.

Równoległe stosowanie preparatu i estramustyny zwiększa ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego i innych działań niepożądanych.

Preparat może nasilać toksyczne działanie litu. Nie zaleca się równoległego stosowania litu, a w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie litu.

Stosowanie preparatu równolegle z lekami przeciwcukrzycowymi (preparaty doustne, insulina) może nasilać zmniejszenie stężenia glukozy we krwi i zwiększać ryzyko hipoglikemii. Należy uważnie kontrolować stężenie glukozy we krwi, szczególnie podczas pierwszych tygodni leczenia oraz u chorych z zaburzeniami czynności nerek.

Leki moczopędne nasilają przeciwnadciśnieniowe działanie peryndoprylu i zwiększają ryzyko wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego po rozpoczęciu leczenia peryndoprylem. O ile to możliwe, lekarz zaleci przerwanie stosowanie leków moczopędnych lub zmniejszenie stosowanych dawek oraz odpowiednie nawodnienie i uzupełnienie elektrolitów przed rozpoczęciem przyjmowania preparatu. Jeżeli nie można przerwać stosowania leku moczopędnego, lekarz zmniejszy dawkę początkową peryndoprylu. Podczas pierwszych tygodni leczenia należy monitorować czynność nerek (stężenie kreatyniny).

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, inhibitory COX-2) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz powodować zaburzenia czynności nerek, w tym ostrą niewydolność nerek i zwiększenie stężenia potasu we krwi. Ryzyko tych zaburzeń jest zwiększone u osób z zaburzeniami czynności nerek, odwodnionych i w podeszłym wieku. Należy zachować ostrożność i zapewnić odpowiednie nawodnienie chorego oraz kontrolować czynność nerek.

Jeżeli preparat stosowany jest równolegle z lekami przeciwnadciśnieniowymi lub innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (np. nitrogliceryna i inne azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki znieczulające, leki przeciwpsychotyczne, barbiturany, leki opioidowe, baklofen) może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienie tętnicze. Należy monitorować ciśnienie tętnicze; w razie potrzeby lekarz dostosuje dawkowanie leków przeciwnadciśnieniowych.

Leki zwiększające ciśnienie tętnicze (np. sympatykomimetyki, izoproterenol, dobutamina, dopamina, epinefryna) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu. Należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze.

Leki mogące wpływać na morfologię krwi (allopurynol, leki immunosupresyjne, kortykosteroidy, prokainamid, cytostatyki) zwiększają ryzyko wystąpienia zaburzeń hematologicznych.

Rzadko u osób stosujących preparaty złota we wstrzyknięciach (np. aurotiojabłczan sodu) i peryndopryl mogą wystąpić objawy jak po podaniu azotanów, w tym potencjalnie ciężkie objawy rozszerzenia naczyń krwionośnych, obejmujące nagłe zaczerwienienie skóry, nudności, zawroty głowy i niedociśnienie tętnicze.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Prestarium 10 mg - tabletki powlekane?

Jak każdy lek, również Prestarium 5 mg, -10 mg, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Często: bóle i zawroty głowy, objawowe niedociśnienie tętnicze (wraz z zawrotami głowy, omdleniami, zaburzeniami równowagi), zaburzenia widzenia, szumy uszne, parestezje (zaburzenia czuciowe, uczucie mrowienia i drętwienia), suchy uporczywy kaszel, duszność, ból brzucha, biegunka, nudności, wymioty, niestrawność, zaparcia, zaburzenia smaku, wysypka, świąd, kurcze mięśni, uczucie zmęczenia i osłabienie.

Niezbyt często: hipoglikemia, hiperkaliemia (zwiększenie stężenia potasu we krwi), hiponatremia (zmniejszenie stężenia sodu we krwi), eozynofilia, zaburzenia snu, senność, zaburzenia nastroju, depresja, kołatanie serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), zapalenie naczyń, skurcz oskrzeli, suchość błony śluzowej jamy ustnej, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), pokrzywka, nadwrażliwość na światło, nadmierne pocenie się, bóle stawów i mięśni, niewydolność nerek, zaburzenia funkcji seksualnych (impotencja), złe samopoczucie, ból w klatce piersiowej, obrzęki obwodowe, gorączka, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, omdlenia/upadki.

Rzadko możliwe: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), nagłe zaczerwienienie twarzy i szyi, nasilenie łuszczycy, bezmocz, skąpomocz, ostra niewydolność nerek.

Bardzo rzadko: zaburzenia hematologiczne (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia], zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutropenia], agranulocytoza, małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna), stany splątania, niedokrwienie mięśnia sercowego, w tym bóle dławicowe lub zawał serca, zaburzenia rytmu serca, udar niedokrwienny mózgu (wtórny do nadmiernego niedociśnienia), eozynofilowe zapalenie płuc, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie trzustki, cytolityczne lub cholestatyczne zapalenie wątroby, rumień wielopostaciowy.

Z częstością, która nie została określona: objawy zespołu Raynauda.

Przeczytaj też artykuły

Dławica piersiowa stabilna Nadciśnienie tętnicze Niewydolność serca Ostre zespoły wieńcowe (OZW)

Inne preparaty na rynku polskim zawierające peryndopryl

Perindopril Teva (tabletki powlekane) Prenessa (tabletki) Prestarium 5 mg (tabletki powlekane) Pricoron (tabletki powlekane) Vidotin (tabletki)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta