Exjade - tabl. do sporz. zaw. doustnej

Leczenie przewlekłego obciążenia żelazem w wyniku częstych transfuzji krwi (≥7 ml/kg mc./mies. koncentratu krwinek czerwonych) u pacjentów w wieku ≥6 lat z ciężką postacią talasemii beta. Leczenie przewlekłego obciążenia żelazem spowodowanego transfuzjami krwi, gdy leczenie deferoksaminą jest przeciwwskazane lub nieodpowiednie: u dzieci w wieku 2–5 lat z ciężką postacią talasemii beta z obciążeniem żelazem w wyniku częstych transfuzji krwi (≥7 ml/kg mc./mies. koncentratu krwinek czerwonych), u osób w wieku ≥2 lat z ciężką postacią talasemii beta z obciążeniem żelazem w wyniku nieczęstych transfuzji krwi (<7 ml/kg mc./mies. koncentratu krwinek czerwonych) oraz u pacjentów ≥2 lat z innymi rodzajami niedokrwistości. Dorośli. Leczenie rozpoczyna się po przetoczeniu ok. 20 j. (ok. 100 ml/kg mc.) koncentratu krwinek czerwonych lub gdy istnieją dowody potwierdzające występowanie przewlekłego obciążenia żelazem (np. stężenie ferrytyny w surowicy >1000 µg/l). Dawka początkowa wynosi 20 mg/kg mc./d. U niektórych chorych można rozważyć podawanie większej lub mniejszej dawki początkowej (10–30 mg/kg mc./d). Odpowiedź na leczenie musi być ściśle kontrolowana, a jeśli nie jest ono wystarczająco skuteczne, należy rozważyć zwiększenie dawki. Dane dotyczące długoterminowej skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku w dawkach >30 mg/kg mc. są ograniczone. Nie zaleca się podawania dawek >40 mg/kg mc. Szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta. Dzieci 2–17 lat. Dawkowanie jak dla dorosłych. Zaleca się comiesięczną kontrolę stężenia ferrytyny w surowicy w celu oceny odpowiedzi na leczenie. Obliczając dawkę leku, należy uwzględnić zmiany masy ciała dzieci w czasie. U dzieci w wieku 2–5 lat konieczne może być podanie większych dawek niż u dorosłych, jednak dawka początkowa powinna być taka sama, jak dla dorosłych, dostosowana do indywidualnych potrzeb.
Leczenie przewlekłego obciążenia żelazem wymagającego stosowania preparatów chelatujących, u osób w wieku ≥10 lat z zespołami talasemii niezależnymi od transfuzji krwi w przypadku przeciwwskazań do leczenia deferoksaminą lub gdy takie leczenie jest niewystarczające. Dorośli. Leczenie rozpoczynać tylko gdy istnieją dowody potwierdzające występowanie obciążenia żelazem (stężenie żelaza w wątrobie LIC ≥5 mg Fe/g suchej masy lub stężenie ferrytyny w surowicy stale >800 µg/l). Początkowo 10 mg/kg mc./d. Zaleca się comiesięczną kontrolę stężenia ferrytyny w surowicy w celu oceny odpowiedzi na leczenie. Co 3–6 mies. należy rozważyć zwiększenie dawki o 5–10 mg/kg mc./d, jeżeli stężenie LIC ≥7 mg Fe/g suchej masy lub jeśli stężenie ferrytyny utrzymuje się >2000 µg/l, a chory dobrze toleruje leczenie. Nie zaleca się stosowania dawek >20 mg/kg mc. Szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta. Leczenie należy zakończyć po osiągnięciu zadowalającego stężenia żelaza w organizmie (LIC <3 mg Fe/g suchej masy lub stężenie ferrytyny w surowicy <300 µg/l). Nie zaleca się wznawiania leczenia u osób, u których dojdzie do ponownej kumulacji żelaza (brak wystarczajacych danych). Młodzież i dzieci ≥10 lat. Nie przekraczać dawki 10 mg/kg mc. Należy ściśle kontrolować odpowiedź na leczenie (comiesięczne oznaczanie stężenia ferrytyny w surowicy, kontrola LIC co 3 mies., gdy stężenie ferrytyny w surowicy wyniesie ≤800 µg/l).

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, równoległe podawanie innych środków chelatujących żelazo, klirens kreatyniny <60 ml/min.

Podawać p.o., 1 ×/d na czczo, co najmniej 30 min przed posiłkiem, najlepiej o tej samej porze. Tabletki rozpuścić w 100–200 ml wody, soku pomarańczowego lub jabłkowego aż do uzyskania jednolitej zawiesiny. Po zażyciu zawiesiny wszelkie resztki leku należy ponownie rozpuścić w niewielkiej ilości wody lub soku i wypić. Tabletek nie wolno żuć ani połykać w całości. U osób z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby dawkę początkową należy znacząco zmniejszyć, a następnie stopniowo zwiększać do 50% dawki zwykle stosowanej u osób z prawidłową czynnością wątroby. U wszystkich pacjentów należy kontrolować czynność wąroby przed rozpoczęciem leczenia, co 2 tyg. w 1. mies. leczenia, a następnie 1 ×/mies.