Lignocain 2% - roztwór do wstrzykiwań

Substancją czynną preparatu jest lidokaina, lek miejscowo znieczulający o budowie amidowej. Lidokaina hamuje powstawanie i przewodzenie impulsów nerwowych. Działa poprzez blokowanie kanałów sodowych, specjalnych struktur w błonach komórek nerwowych. Zablokowanie przepływu jonów sodu przez błonę komórkową neuronu uniemożliwia jej depolaryzację, a zatem zapoczątkowanie i przewodzenie impulsu nerwowego. Lidokaina działa na zakończenia bólowe i nerwy czuciowe, należy do leków o szybkim początku działania. Czas działania zależy od dawki i miejsca podania. Lidokaina podawana jest wyłącznie drogą pozajelitową. Po podaniu dożylnym lidokaina wykazuje także działanie przeciwarytmiczne (jest lekiem przeciwarytmicznym zaliczanym do klasy IB). Stosowana w leczeniu zaburzeń rytmu serca pochodzenia komorowego. Przeciwarytmiczne działanie lidokainy jest rezultatem blokowania kanału sodowego. Lidokaina metabolizowana jest przez enzymy mikrosomalne wątroby, wydalana przez nerki głównie w postaci metabolitów i w niewielkim odsetku w stanie niezmienionym. Lidokaina przenika przez łożysko.

Wskazania do stosowania preparatu:
· znieczulenie miejscowe
· komorowe zaburzenia rytmu serca (przedwczesne skurcze komorowe, częstoskurcz komorowy) jeśli w opinii lekarza zagrażają one życiu pocjenta.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne leki miejscowo znieczulające o budowie amidowej (o ile nie jest możliwe przeprowadzenie testu ze stopniowo zwiększanymi dawkami w optymalnych warunkach bezpieczeństwa).
Przeciwwskazaniem do stosowania preparatu są również: poważne zaburzenia przewodzenia w układzie przewodzącym serca, np ciężki blok węzłowo-przedsionkowy lub przedsionkowo-komorowy (II lub III stopnia) oraz nagła niewydolność serca (ostra dekompensacja serca).
Dodatkowo, w przypadku stosowania miejscowego:
preparatu nie należy podawać domięśniowo ani w celu zmniejszenia bólu w położnictwie
należy wziąć pod uwagę przeciwwskazania do podpajęczynówkowego i zewnątrzoponowego podania preparatu (między innmi niewyrównana hipowolemia, zaburzenia krzepnięcia krwi, podwyższone ciśnienie śródczaszkowe); znieczulenia podpajęczynówkowego nie należy wykonywać u osób do 30. roku życia, ze względu na częste występowanie zespołu popunkcyjnego.
Dodatkowo, w przypadku stosowania przeciwarytmicznego przeciwwskazaniem do stosowania jest:
wystąpienie u chorego zawału serca w ciągu ostatnich 3 miesięcy
wyraźnie obniżona pojemność minutowa serca (lewokomorowa pojemność wyrzutowa serca poniżej 35% normalnej wartości), o ile nie wystąpi komorowa arytmia serca wyraźnie zagrażająca życiu.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Należy zachować szczególną ostrożność u osób:
· z padaczką, ze względu na zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia drgawek, nawet w przypadku dawek nie przekraczających maksymalnych
· z zespołem Melkerssona i Rosenthala, ponieważ u nich wzrasta częstość występowania toksycznych reakcji alergicznych
· starszych, u których jako powikłanie po znieczuleniu zewnątrzoponowym może wystąpić nagłe niedociśnienie
· z chorobami wątroby
· z chorobami nerek
· z miastenią (myasthenia gravis)
· z zespołem chorej zatoki (sick sinus syndrome)
· z rzadkoskurczem (mniej niż 50 uderzeń na minutę)
· ciężkim niedociśnieniem (skurczowe ciśnienie krwi poniżej 90 mmHg)
· u których istnieje zwiększone ryzyko krwawienia (osoby równolegle stosujące leki przeciwzakrzepowe, niesteroidowe leki przeciwzapalne, środki osoczozastępcze); u tych osób przed podaniem preparatu lekarz prawdopodobnie zaleci kontrolę układu krzepnięcia; ustalenie czasu krwawienia jest niezbędne w przypadku pacjentów stosujących niesteroidowe leki przeciwzapalne w ciągu pięciu dni bezpośrednio poprzedzających znieczulenie podpajęczynówkowe lub zewnątrzoponowe
· u których konieczne jest zastosowanie znieczulenia w obrębie głowy i szyi, ze względu na zwiększone ryzyko działania neurotoksycznego lidokainy.
W przypadkach rozpoznanej alergii na lidokainę, należy brać pod uwagę alergię grupową na wszystkie środki miejscowo znieczulające o budowie amidowej.
Krążenie u pacjentów otrzymujących lek powinno być uważnie monitorowane. Muszą być
dostępne wszystkie instrumenty i leki niezbędne do ratowania życia.
Podczas długotrwałego podawania lidokainy droga pozajelitową (w leczeniu przeciwartymicznym) należy regularnie monitorować bilans wody, stężenie elektrolitów w surowicy oraz równowagę kwasowo-zasadową.

Preparat ma postać roztworu do wstrzykiwań. Sposób i technika podania zależy od rodzaju wykonywanego znieczulenia lub od potrzeb konkretnego pacjenta w leczeniu przeciwarytmicznym. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem. W pewnych szczególnych grupach pacjentów konieczna jest dodatkowa modyfikacja dawkowania. Preparat może być stosowany wyłącznie podczas leczenia zamkniętego (leczenia na oddziałach szpitalnych).
Lekarz dostosuje dawkowanie indywidualnie, zależnie od potrzeb i rodzaju stosowanego znieczulenia oraz w zależności od masy ciała i stanu chorego. W trakcie znieczulenia lekarz będzie nadzorował chorego, utrzymywał z nim kontakt słowny i kontrolował czynności życiowe.
U dzieci do 12. roku życia, osób w podeszłym wieku i osób w złym stanie ogólnym konieczne jest odpowiednie zmniejszenie dawki przez lekarza i dostosowanie jej do masy ciała i stanu ogólnego chorego. U dzieci z nadwagą lekarz rozważy zmniejszenie dawki do ilości odpowiedniej dla prawidłowej masy ciała.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Należy unikać stosowania preparatu w okresie ciąży, chyba że w wyjątkowych przypadkach lekarz uzna to za wskazane. W okresie porodu preparat może być stosowany w szczególnych sytuacjach położniczych, jeżeli lekarz uzna, że oczekiwane korzyści przeważają nad potencjalnym ryzykiem. Toksyczność lidokainy zależy od metody i techniki znieczulenia oraz od wielkości zastosowanej dawki. Znieczulenie okołoszyjkowe częściej niż inne techniki znieczulenia, może doprowadzić do wystąpienia zaburzeń częstotliwości rytmu serca (takich jak bradykardia) u dziecka.
Lidokaina przenika do mleka kobiety karmiącej. Przed zastosowaniem preparatu w okresie karmienia piersią należy skonsultować się z lekarzem.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Należy zachować ostrożność w przypadku równoległego stosowania:
· leków uspokajających lub nasennych, mających wpływ na czynność ośrodkowego układu nerwowego; między tymi lekami występuje antagonizm, dodatkowo leki nasenne mogą podwyższać próg drgawkowy (maskować objawy toksyczności lidokainy)
· propranololu, diltiazemu, werapamilu i noradrenaliny; zwiększają one stężenie lidokainy we krwi, co może prowadzić do jej kumulacji i nasilenie działań niepożądanych
· cymetydyny, ponieważ dochodzi do zahamowania mikrosomalnych enzymów wątrobowych i do kumulacji lidokainy we krwi
· aprydyny, ponieważ może dochodzić do sumowania działań niepożądanych
· leków przeciwbólowych o działaniu ośrodkowym, wziewnych leków znieczulających, chloroformu, eteru i tiopentalu, ponieważ ich działanie depresyjne na ośrodkowy układ nerwowy może się potęgować
· niedepolaryzujących środków zwiotczających mięśnie (np. chlorek suksametonium), ponieważ ich działanie wydłuża się pod wpływem lidokainy
· leków pobudzających metabolizm wątrobowy przez pobudzenie enzymów mikrosomalnych (np. barbiturany, fenytoina), które zmniejszają stężenie lidokainy we krwi i osłabiają jej skuteczność.
Glikozydy nasercowe obniżają toksyczność lidokainy.
Podczas stosowania preparatu do znieczulenia miejscowego należy zachować ostrożność stosując równolegle:
· atropinę oraz leki zwężające naczynia krwionośne, ponieważ działanie znieczulające wydłuża się
· alkaloidy sporyszu, jeśli podawana jest lidokaina w mieszaninie z epinefryną, ponieważ może dochodzić do znacznego niedociśnienia
· inne leki miejscowo znieczulające, ponieważ może dochodzić do sumowania ich niekorzystnych działań na układ sercowo-naczyniowy i ośrodkowy układ nerwowy
· atropinę,
Niskie dawki fizostygminy mogą chronić przed toksycznymi skutkami działania lidokainy.
Podczas stosowania preparatu w leczeniu przeciwartymicznym należy zachować ostrożność stosując równolegle:
· inne leki przeciwarytmiczne (np. blokery receptorów beta lub blokery kanału wapniowego), efekt hamujący przewodzenie przedsionkowo-komorowe i wewnątrzkomorowe może się nasilić
· adrenalinę lub noradrenalinę, ponieważ może dochodzić do znacznego nasilenia niepożądanych działań kardiologicznych.

Jak każdy lek, również Lignocain 2% może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Mogą wystąpić: objawy neurologiczne i kardiologiczne (działania ogólnoustrojowe związane z dużymi stężeniami leku), wzrost ciśnienia krwi, nagłe niedociśnienie (może być pierwszą oznaką względnego przedawkowania leku), złośliwa hipertermia (wysoka temperatura ciała), przejściowe bóle w kończynach dolnych i w dolnej części grzbietu (po znieczuleniu rdzeniowym), utrzymujące się parestazje lub porażenia kończyn dolnych oraz nietrzymanie moczu(występują rzadko jako skutek znieczulenia podpajęczynówkowego), bardzo rzadko: alergia na leki miejscowo znieczulające o budowie amidowej (w postaci pokrzywki, obrzęku, skurczu oskrzeli, zaburzeń oddychania lub krążenia), zaburzenia czynności serca, mogące doprowadzić do zatrzymania akcji serca, zakrzepowe zapalenie żył w wyniku długotrwałej infuzji.