Ceftriaxon Kabi 1 g - proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań

Antybiotyk beta-laktamowy stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Do stosowania ogólnego (podawany dożylnie lub domięśniowo).

Preparat zawiera substancję ceftriakson

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Ceftriaxon Kabi 1 g
proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań; 1 g; 10 fiol.
Fresenius Kabi
b/d

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Ceftriaxon Kabi 1 g - proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań?

Substancją czynną preparatu jest ceftriakson, antybiotyk z grupy cefalosporyn, zaliczany do III generacji tych antybiotyków. Mechanizm działania ceftriaksonu i wszystkich cefalosporyn polega na hamowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii, co powoduje jej osłabienie i w konsekwencji prowadzi do śmierci komórki bakteryjnej. Ze względu na strukturę chemiczną, ceftriakson, podobnie jak inne cefalosporyny, zaliczany jest do antybiotyków beta-laktamowych, charakteryzujących się obecnością pierścienia beta-laktamowego w cząsteczce. Struktura pierścienia beta-laktamowego jest wrażliwa na działanie enzymów z grupy beta-laktamaz, wytwarzanych przez niektóre bakterie. Wybrane beta-laktamazy obecne w komórkach bakterii mogą powodować rozkład i unieczynnienie cząsteczek antybiotyku i są jedną z przyczyn oporności bakterii na działanie antybiotyków beta-laktamowych. Cefalosporyny III generacji wykazują znaczną odporność na działanie bakteryjnych beta-laktamaz.

Ceftriakson nie wchłania się z przewodu pokarmowego i dlatego podawany jest pozajelitowo (dożylnie lub domięśniowo). Przenika do większości tkanek i płynów ustrojowych, w tym do płynu mózgowo-rdzeniowego (zwłaszcza w stanie zapalnym opon mózgowych). Ceftriakson nie jest metabolizowany, jednakże flora jelitowa może powodować przekształcenie ceftriaksonu do nieaktywnych metabolitów. Wydalany w postaci niezmienionej z moczem, oraz w nieco mniejszym odsetku, z żółcią.

Kiedy stosować Ceftriaxon Kabi 1 g - proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań?

Preparat jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń u dorosłych i dzieci, w tym u noworodków urodzonych o czasie:

bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych

• pozaszpitalne zapalenie płuc

• szpitalne zapalenie płuc

ostre zapalenie ucha środkowego

• zakażenia w obrębie jamy brzusznej

• powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek)

• zakażenia kości i stawów

• powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich

rzeżączka

• kiła

• bakteryjne zapalenie wsierdzia.

Preparat można stosować:

• w leczeniu zaostrzeń przewlekłej obturacyjnej choroby płuc u dorosłych (POChP)

• w leczeniu rozsianej postaci boreliozy wczesnej (stadium II) i późnej (stadium III) u dorosłych i dzieci, w tym u noworodków od 15. dnia życia

• w przedoperacyjnym zapobieganiu zakażeniom okołooperacyjnym

• u chorych z neutropenią, u których wystąpiła gorączka spowodowana prawdopodobnie zakażeniem bakteryjnym

• u chorych z bakteriemią przebiegającą w powiązaniu z wymienionymi powyżej zakażeniami, lub jeżeli podejrzewa się takie powiązania.

Kiedy nie stosować preparatu Ceftriaxon Kabi 1 g - proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne antybiotyki z grupy cefalosporyn.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu w przypadku ciężkiej nadwrażliwości (np. wystąpienia reakcji anafilaktycznych) na inne antybiotyki beta-laktamowe (z grupy penicylin, karbapenemów lub monobaktamów).

Preparat jest przeciwwskazany:

• u wcześniaków do 41. tygodnia życia licząc od daty ostatniej miesiączki

• u noworodków do 28. dnia życia, urodzonych o czasie z hiperbilirubinemią, żółtaczką, hipoalbuminemią lub kwasicą oraz w przypadkach gdy konieczne jest (lub oczekuje się, że będzie konieczne) dożylne leczenie roztworami zawierającymi sole wapnia.




Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Ceftriaxon Kabi 1 g - proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Przed zastosowaniem preparatu koniecznie skonsultuj się z lekarzem, jeżeli kiedykolwiek wystąpiły u Ciebie reakcje nadwrażliwości na cefalosporyny, penicyliny, inne antybiotyki beta-laktamowe lub na inne leki czy alergeny. Stosowanie preparatu u osób z nadwrażliwością na cefalosporyny lub ciężką nadwrażliwością na inne antybiotyki beta-laktamowe jest przeciwwskazane. Należy zachować szczególną ostrożność u osób z inną niż ciężka nadwrażliwością na penicyliny lub na inne antybiotyki beta-laktamowe, ponieważ w tej grupie chorych istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości na cefalosporyny (krzyżowa reakcja alergiczna).

Ciężkie reakcje nadwrażliwości (w tym wstrząs anafilaktyczny) mogą stanowić zagrożenie życia. W przypadku ich wystąpienia konieczne jest przerwanie stosowania preparatu i hospitalizacja chorego, a niekiedy postępowanie ratunkowe. W razie wystąpienia pierwszych objawów nadwrażliwości należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem ciężkich reakcji skórnych, w tym zespołu Stevensa i Johnsona lub martwicy toksycznej rozpływnej naskórka. W razie wystąpienia zmian skórnych należy przerwać stosowanie preparatu i niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

U wcześniaków i noworodków w 1. miesiącu życia interakcje preparatu i podawanych dożylnie soli wapnia mogą prowadzić do zgonu, skutkiem wytrącania się soli wapniowych antybiotyku w nerkach i płucach. W tej grupie wiekowej stosowanie preparatu i dożylnie podawanych związków wapnia jest przeciwwskazane, nawet w przypadku odrębnych linii infuzyjnych (zestawów do podań dożylnych) i zachowania odstępu czasowego.

Niezależnie od wieku chorych, ceftriaksonu nie wolno mieszać ani podawać z roztworami zawierającymi wapń, nawet jeżeli stosowane są odrębne linie do infuzji i różne miejsca podań.

Stosując preparat w grupie wiekowej chorych po 28. dniu życia, aby uniknąć wytrącenia osadu, antybiotyk i roztwory zawierające wapń można podawać kolejno, jeden po drugim, o ile linie infuzyjne są wkłute w różne miejsca, zostaną wymienione lub pomiędzy infuzjami zostaną starannie przepłukane fizjologicznym roztworem soli. W sytuacjach problemowych, gdy np. stosowane jest całkowite żywienie pozajelitowe w ciągłej infuzji, lekarz zaleci odpowiedni sposób postępowania.

U noworodków, u których wiązanie bilirubiny jest zaburzone, oraz u wcześniaków stosowanie preparatu jest przeciwwskazane, ze względu na ryzyko encefalopatii bilirubinowej (ceftriakson wypiera bilirubinę z miejsc jej wiązania z albuminami surowicy).

W okresie długotrwałego stosowania należy regularnie oznaczać morfologię krwi.

Stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem niedokrwistości hemolitycznej, w tym ciężkiej, zakończonej zgonem. W przypadku wystąpienia niedokrwistości w okresie stosowania preparatu, należy po konsultacji z lekarzem przerwać stosowanie preparatu i ustalić przyczynę niedokrwistości.

Jeżeli w trakcie leczenia lub po jego zakończeniu wystąpi biegunka, nie należy leczyć jej samodzielnie, lecz skonsultować się z lekarzem. Istnieje bowiem ryzyko wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia jelit, niekiedy o ciężkim, zagrażającym życiu przebiegu. Jego objawy kliniczne spowodowane są przez pałeczkę Clostridium difficile, która może namnażać się w warunkach zaburzenia prawidłowego składu flory bakteryjnej w jelitach. Nie należy wówczas stosować leków hamujących perystaltykę jelit. Konieczne może być uzupełnienie płynów i elektrolitów oraz dodatkowe leczenie.

Długotrwałe stosowanie antybiotyków może powodować nadmierny rozwój opornych na leczenie bakterii i grzybów. Jeżeli w okresie stosowania preparatu pojawią się nowe zakażenia bakteryjne lub grzybicze (np. zakażenia drożdżakowe błon śluzowych) należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem.

U chorych z ciężką niewydolnością nerek i/lub wątroby zaleca się ścisłą obserwację kliniczną.

Ceftriakson może wpływać na wyniki oznaczeń laboratoryjnych. Preparat może powodować fałszywie dodatnie wyniki testu Coombsa oraz testu na galaktozemię. Ceftriakson może także wpływać na wyniki oznaczeń stężenia glukozy we krwi i w moczu. W przypadku wykonywania tych badań należy poinformować lekarza i osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie badań w laboratorium o stosowaniu ceftriaksonu.

Do podań domięśniowych preparat może być podawany z lidokainą (należy wziąć pod uwagę charakterystykę produktu leczniczego lidokaina). Nigdy nie należy stosować preparatu z lidokainą do podań dożylnych.

Stosowanie preparatu może być związane z wytrącaniem się soli wapniowych antybiotyku w pęcherzyku żółciowym lub drogach moczowych, widocznych jako cienie w badaniu USG. Możliwe jest omyłkowe rozpoznanie kamieni żółciowych lub nerkowych. Te cienie zwykle znikają po zakończeniu leczenia, rzadko powodują objawy kliniczne (np. bóle brzucha). W razie ich wystąpienia lekarz zaleci odpowiednie postępowanie. Szczególną ostrożność należy zachować u dzieci i młodzieży.

U osób z chorobami dróg żółciowych, z czynnikami ryzyka powstawania złogów żółciowych lub zastoju żółci (np. całkowite żywienie pozajelitowe) istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia zapalenia trzustki spowodowanego niedrożnością dróg żółciowych. Nie można wykluczyć, że ceftriakson wyzwala wytrącanie się złogów żółciowych.

U chorych z kamicą nerkową w wywiadzie lub ze zwiększonym stężeniem wapnia w moczu (hiperkalciuria) lekarz podejmie decyzję czy właściwe jest stosowanie preparatu po wcześniejszej ocenie czy oczekiwane korzyści są większe niż możliwe ryzyko.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera sód; chorzy z zaburzeniami czynności nerek oraz osoby stosujące dietę o małej zawartości sodu powinny wziąć pod uwagę zawartość sodu w preparacie.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Możliwe jest wystąpienie działań niepożądanych (np. zawroty głowy), które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Należy zachować ostrożność i przed przystąpieniem do prowadzenia pojazdów lub obsługiwania urządzeń/maszyn, zweryfikować indywidualną reakcję na lek.

Dawkowanie preparatu Ceftriaxon Kabi 1 g - proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań

Preparat ma postać proszku do przygotowania roztworu do wstrzyknięć domięśniowych lub dożylnych lub do wlewu dożylnego (infuzji). Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem. Lekarz dobierze dawkowanie indywidualnie w zależności od wskazania, nasilenia zakażenia, wrażliwości drobnoustrojów i stanu chorego. W pewnych szczególnych grupach pacjentów konieczna jest dodatkowa modyfikacja dawkowania.

 

Dorośli i dzieci po 12. roku życia (masa ciała większa niż 50 kg):

Pozaszpitalne zapalenie płuc, zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), zakażenia w obrębie jamy brzusznej, powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek): 1–2 g 1 raz na dobę (co 24 godziny).

Szpitalne zapalenie płuc, powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, zakażenia kości i stawów: 2 g 1 raz na dobę.

Chorzy z neutropenią, u których wystąpiła gorączka spowodowana prawdopodobnie zakażeniem bakteryjnym, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, bakteryjne zapalenie wsierdzia: 2–4 g 1 raz na dobę.

Jeżeli stosowane są dawki większe niż 2 g na dobę, lekarz może zalecić przyjmowanie dawki dobowej w 2 dawkach podzielonych, co 12 godzin.

Specjalnego schematu dawkowania wymagają następujące wskazania: ostre zapalenie ucha środkowego, przedoperacyjne zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym, rzeżączka, kiła, rozsiana postać boreliozy wczesnej (stadium II) i późnej (stadium III) oraz bakteriemia. Lekarz zaleci właściwy schemat dawkowania.

 

Noworodki od 15. dnia życia, niemowlęta i dzieci do 12. roku życia (masa ciała mniejsza niż 50 kg):

Pozaszpitalne zapalenie płuc, szpitalne zapalenie płuc, zakażenia w obrębie jamy brzusznej, powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek): 50–80 mg/kg masy ciała 1 raz na dobę (co 24 godziny).

Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, zakażenia kości i stawów, chorzy z neutropenią, u których wystąpiła gorączka spowodowana prawdopodobnie zakażeniem bakteryjnym: 50–100 mg/kg masy ciała 1 raz na dobę. Maksymalnie 4 g na dobę.

Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: 80–100 mg/kg masy ciała 1 raz na dobę. Maksymalnie 4 g na dobę.

Bakteryjne zapalenie wsierdzia: 100 mg/kg masy ciała 1 raz na dobę. Maksymalnie 4 g na dobę.

Jeżeli stosowane są dawki większe niż 2 g na dobę, lekarz może zalecić przyjmowanie dawki dobowej w 2 dawkach podzielonych, co 12 godzin.

Specjalnego schematu dawkowania wymagają następujące wskazania: ostre zapalenie ucha środkowego, przedoperacyjne zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym, kiła, rozsiana postać boreliozy wczesnej (stadium II) i późnej (stadium III) oraz bakteriemia. Lekarz zaleci właściwy schemat dawkowania.

 

Noworodki od urodzenia do 14. dnia życia:

Pozaszpitalne zapalenie płuc, szpitalne zapalenie płuc, zakażenia w obrębie jamy brzusznej, powikłane zakażenia dróg moczowych (w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek), powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, zakażenia kości i stawów, chorzy z neutropenią, u których wystąpiła gorączka spowodowana prawdopodobnie zakażeniem bakteryjnym: 20–50 mg/kg masy ciała 1 raz na dobę (co 24 godziny).

Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, bakteryjne zapalenie wsierdzia: 50 mg/kg masy ciała 1 raz na dobę

Dawka maksymalna wynosi 50 mg/kg masy ciała na dobę.

Specjalnego schematu dawkowania wymagają następujące wskazania: ostre zapalenie ucha środkowego, przedoperacyjne zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym, kiła oraz bakteriemia. Lekarz zaleci właściwy schemat dawkowania.

 

Zalecenia specjalne:

U osób w podeszłym wieku, z prawidłową czynnością nerek i wątroby nie ma konieczności modyfikacji dawkowania.

U osób z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny większy niż 10 ml/min), jeżeli czynność wątroby jest prawidłowa, nie ma konieczności modyfikacji dawki. W przypadku schyłkowej niewydolności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 10 ml/min) u dorosłych nie należy przekraczać dawki 2 g na dobę. Ceftriakson nie jest usuwany podczas hemodializy ani dializy otrzewnowej.

U osób z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, jeżeli czynność nerek jest prawidłowa, nie ma konieczności modyfikacji dawki.

U chorych z ciężką niewydolnością nerek i/lub wątroby zaleca się ścisłą obserwację kliniczną.

Sposób podawania leku:

Preparatu nie należy przygotowywać, rozcieńczać ani podawać z roztworami zawierającymi wapń (np. roztwór Ringera lub Hartmanna). Preparat może być rozcieńczany i mieszany wyłącznie z produktami leczniczymi do tego przeznaczonymi, wymienionymi w charakterystyce produktu leczniczego.

Preparat zwykle podawany jest dożylnie we wlewie trwającym co najmniej 30 minut (zalecany sposób podania) lub w powolnym wstrzyknięciu dożylnym, trwającym 5 minut. Niekiedy może być podawany w głębokim wstrzyknięciu domięśniowym. Domięśniowy sposób podawania leku jest zastrzeżony dla specjalnych sytuacji klinicznych, z zachowaniem specjalnych zaleceń odnośnie sposobu podania.

U niemowląt i dzieci do 12. roku życia, dawki dożylne 50 mg/kg masy ciała lub większe, powinny być podawane we wlewie dożylnym.

U noworodków, aby zmniejszyć ryzyko encefalopatii bilirubinowej, dawki dożylne powinny być podawane we wlewie trwającym ponad 60 minut.

Domięśniowo preparat powinien być podany głęboko w duży mięsień; nie wolno podawać więcej niż 1 g w jedno miejsce. Dawki większe niż 2 g należy podawać dożylnie.

Domięśniowo preparat może być podawany z lidokainą (należy wówczas wziąć pod uwagę charakterystykę produktu leczniczego lidokaina). Preparatu z lidokainą nigdy nie wolno podawać dożylnie.

Lekarz określi czas trwania leczenia. Zwykle, po ustąpieniu objawów zakażenia preparat należy jeszcze stosować przez 2–3 dni.

Czy można stosować Ceftriaxon Kabi 1 g - proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparat może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku, gdy w opinii lekarza oczekiwane korzyści są większe niż możliwe ryzyko.

Ceftriakson przenika do mleka kobiety karmiącej piersią. Nie można wykluczyć ryzyka wystąpienia uczulenia, biegunki oraz zakażenia grzybiczego błon śluzowych u dziecka. Nie należy stosować preparatu w okresie karmienia piersią.


Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Uwaga! Do przygotowania ani do rozcieńczenia ceftriaksonu nie wolno stosować roztworów zawierających wapń (np. roztwór Ringera, roztwór Hartmanna).

Wytrącanie soli wapniowej antybiotyku może także wystąpić, jeżeli preparat i roztwór zawierający wapń będą podawane w tym samym zestawie infuzyjnym. Nie wolno jednocześnie przez trójnik podawać ceftriaksonu i dożylnych roztworów zawierających wapń (w tym np. do żywienia pozajelitowego).

U wcześniaków i noworodków w 1. miesiącu życia interakcje preparatu i podawanych dożylnie soli wapnia mogą prowadzić do zgonu, skutkiem wytrącania się soli wapniowych antybiotyku w nerkach i płucach. W tej grupie wiekowej stosowanie preparatu i dożylnie podawanych związków wapnia jest przeciwwskazane, nawet w przypadku odrębnych linii infuzyjnych i zachowania odstępu czasowego.

W przypadku pozostałych chorych, aby uniknąć wytrącenia osadu, antybiotyk i roztwory zawierające wapń można podawać kolejno, jeden po drugim, o ile linie infuzyjne są wkłute w różne miejsca, zostaną wymienione lub pomiędzy infuzjami zostaną starannie przepłukane fizjologicznym roztworem soli. W sytuacjach problemowych, gdy np. stosowane jest całkowite żywienie pozajelitowe w ciągłej infuzji, lekarz zaleci odpowiedni sposób postępowania.

Jeżeli równolegle stosowane są leki przeciwzakrzepowe, zaleca się regularne oznaczanie czasu protrombinowego (współczynnika INR) w badaniach laboratoryjnych; możliwe zwiększenie ryzyka krwawienia. Lekarz może zalecić dostosowanie dawkowania leków przeciwzakrzepowych, zarówno podczas leczenia ceftriaksonem jak i po jego zakończeniu.

Równoległe stosowanie preparatu i antybiotyków aminoglikozydowych wymaga zachowania ostrożności ze względu na ryzyko szkodliwego działania na nerki (działanie nefrotoksyczne). Należy kontrolować stężenie antybiotyku aminoglikozydowego i czynność nerek.

Nie należy równolegle stosować ceftriaksonu i chloramfenikolu, ponieważ mogą one wzajemnie osłabiać swoje działanie.

Dotychczas nie stwierdzono interakcji pomiędzy ceftriaksonem a doustnie przyjmowanymi preparatami zawierającymi wapń, ani pomiędzy ceftriaksonem podawanym domięśniowo a podawanymi doustnie lub dożylnie preparatami zawierającymi wapń.

Probenecyd nie ma wpływu na wydalanie ceftriaksonu.

Nie stwierdzono zaburzenia czynności nerek podczas stosowania ceftriaksonu i silnych leków moczopędnych (np. furosemidu).

Wpływ ceftriaksonu na wyniki badań laboratoryjnych:

Preparat może powodować fałszywie dodatni wynik testu Coombsa (także u noworodków matek, które były leczone cefalosporynami), oraz fałszywie dodatni wynik testu stwierdzającego galaktozemię (badanie stężenia galaktozy we krwi). Ceftriakson może wpływać na wyniki oznaczeń stężenia glukozy we krwi i w moczu. W przypadku wykonywania tych badań należy poinformować lekarza i osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie badań w laboratorium o stosowaniu ceftriaksonu.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Ceftriaxon Kabi 1 g - proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań?

Jak każdy lek, również Ceftriaxon Kabi może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Często lub niezbyt często możliwe: nudności, wymioty, biegunka, bóle głowy, zawroty głowy, eozynofilia, leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych), małopłytkowość, granulocytopenia, niedokrwistość, zaburzenia krzepliwości krwi, wydłużenie czasu protrombinowego, wysypka, świąd, zakażenia grzybicze narządów płciowych, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zapalenie żył, ból w miejscu wstrzyknięcia, gorączka. Rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego, obecność krwi w moczu, obecność glukozy w moczu, obrzęk, dreszcze, skurcz oskrzeli, pokrzywka. Ponadto możliwe działania niepożądane, dla których nie określono częstości ich występowania, takie jak: nadkażenia drobnoustrojami opornymi na antybiotyk, niedokrwistość hemolityczna (w tym ciężka), agranulocytoza, drgawki, zawroty głowy, zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie języka, wytrącanie soli wapniowej ceftriaksonu w pęcherzyku żółciowym, żółtaczka jąder podkorowych mózgu, skąpomocz, wytrącanie się osadów w nerkach (odwracalne, najczęściej u dzieci do 3. roku życia leczonych dużymi dawkami lub z dodatkowymi czynnikami ryzyka oraz u chorych unieruchomionych lub odwodnionych), wpływ na wyniki badań laboratoryjnych (fałszywie dodatni wynik testu Coombsa, fałszywie dodatni wynik testu stwierdzającego galaktozemię, wyniki oznaczeń stężenia glukozy we krwi i w moczu). Mogą wystąpić ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny, duszność, obrzęk naczynioruchowy, a także ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy, martwica toksyczna rozpływna naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa). Jeżeli wystąpią pierwsze objawy którejkolwiek z powyższych reakcji nadwrażliwości, należy bezzwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Przeczytaj też artykuły

Bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych Biegunka infekcyjna Biegunka ostra Borelioza z Lyme Choroby dróg żółciowych i pęcherzyka żółciowego Infekcyjne (septyczne) zapalenie stawów Ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego Sepsa i wstrząs septyczny Zapalenie cewki moczowej Zapalenie pęcherza i inne zakażenia układu moczowego Zapalenie płuc

Inne preparaty na rynku polskim zawierające ceftriakson

Biotrakson (proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji) Ceftriaxone Kabi (proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań) Ceftriaxon-MIP i.v. 2 g (proszek do sporządzania roztworu do infuzji dożylnych) Ceftriaxon-MIP i.v./i.m. 1 g (proszek do sporządzania roztworu do infuzji dożylnych i wstrzykiwań domięśniowych)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta