Invega - tabletki o przedłużonym uwalnianiu

Substancją czynną preparatu jest paliperydon, lek przeciwpsychotyczny, którego właściwości różnią się od właściwości tradycyjnych neuroleptyków. Paliperydon jest czynnym farmakologicznie metabolitem rysperydonu (inny lek przeciwpsychotyczny). Paliperydon działa głównie przez blokowanie receptorów dla serotoniny (5-HT2) i dopaminy (D2) w mózgu. Blokowanie aktywacji receptorów D2 łagodzi objawy wytwórcze schizofrenii, zmniejsza nasilenie omamów i urojeń. Blokowanie aktywacji receptorów 5-HT2 może wpływać na zmniejszenie ryzyka wystąpienia pozapiramidowych działań niepożądanych. Paliperydon blokuje również receptory adrenergiczne alfa-1 i słabiej alfa-2 oraz receptory histaminowe (H1). Nie wykazuje powinowactwa do receptorów cholinergicznych. W mniejszym stopniu niż klasyczne neuroleptyki powoduje katalepsję i osłabienie funkcji motorycznych.

Po podaniu doustnym maksymalne stężenie paliperydonu we krwi osiągane jest w ciągu 24 godzin. Stężenie w stanie równowagi osiągane jest w ciągu 4–5 dni od rozpoczęcia leczenia. Paliperydon łatwo przenika przez barierę krew-mózg oraz przez łożysko i do mleka kobiecego. W większości nie jest metabolizowany w wątrobie. Wydalany głównie z moczem, w postaci niezmienionej. W niewielkim odsetku wydalany także z kałem.

Preparat jest wskazany w leczeniu:

• schizofrenii u dorosłych i młodzieży po ukończeniu 15. roku życia

• zaburzeń schizoafektywnych u dorosłych.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na rysperydon.

Nie należy stosować paliperydonu u chorych z klirensem kreatyniny mniejszym niż 10 ml/min.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Chorzy z zaburzeniami schizoafektywnymi powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją czy nie występuje u nich zmiana objawów z maniakalnych na depresyjne; w razie wystąpienia zmiany należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Należy zachować ostrożność u osób ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu serca, w tym u chorych:

• z chorobami układu sercowo-naczyniowego

• z wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie rodzinnym

• stosujących równolegle inne leki mogące powodować wydłużenie odstępu QT.

Stosowanie paliperydonu rzadko może być związane z wystąpieniem zagrażającego życiu tzw. złośliwego zespołu neuroleptycznego. Wystąpienie wysokiej gorączki jest często wczesnym objawem tego zespołu. Inne objawy mogą obejmować: uogólnione napięcie mięśniowe, sztywność mięśni, zaburzenia świadomości, niestabilność układu autonomicznego (niestabilny puls lub ciśnienie tętnicze, nadmierna potliwość i zaburzenia rytmu serca) oraz zwiększoną aktywność fosfokinazy kreatynowej. Dodatkowe objawy mogą obejmować: rabdomiolizę i związaną z nią mioglobinurię oraz ostre zaburzenia czynności nerek. Konieczne jest niezwłoczne przerwanie przyjmowania preparatu i wdrożenie odpowiedniego leczenia.

U niektórych osób po długotrwałym stosowaniu preparatu lub po nagłym przerwaniu jego stosowania mogą wystąpić tak zwane późne dyskinezy (ruchy mimowolne) obejmujące między innymi rytmiczne mimowolne ruchy języka, twarzy, ust lub żuchwy. W takim przypadku należy skonsultować się z lekarzem, który oceni czy konieczne jest przerwanie leczenia.

Ze stosowaniem paliperydonu może być związane wystąpienie zaburzeń hematologicznych, takich jak: leukopenia, neutropenia i agranulocytoza. Osoby z istotną klinicznie leukopenią lub polekową neutropenią w wywiadzie powinny być monitorowane przez kilka pierwszych miesięcy leczenia. Każde zmniejszenie liczby leukocytów wymaga konsultacji z lekarzem, który oceni czy konieczne jest przerwanie leczenia. Należy uważnie obserwować chorych z neutropenią, czy nie występują u nich objawy zakażeń (np. gorączka). Wystąpienie objawów wymaga rozpoczęcia natychmiastowego leczenia. Ciężka neutropenia wymaga przerwania stosowania preparatu i monitorowania liczby leukocytów, do czasu powrotu wyniku do normy.

Ze stosowaniem paliperydonu może też być związane wystąpienie hiperglikemii i cukrzycy oraz zaostrzenie przebiegu występującej wcześniej cukrzycy (w tym śpiączka cukrzycowa i kwasica ketonowa). U chorych należy obserwować objawy hiperglikemii, takie jak: polidypsja, poliuria, wzmożone łaknienie i osłabienie. Chorzy na cukrzycę powinni być regularnie badani, czy nie pogarsza się u nich kontrola stężenia glukozy we krwi.

W okresie leczenia należy regularnie kontrolować masę ciała, ponieważ preparat może wpływać na znaczące zwiększenie masy ciała.

Preparat może zwiększać wydzielanie prolaktyny, która w dużej ilości może wywołać mlekotok, ginekomastię, zaburzenia cyklu miesiączkowego (skąpe miesiączkowanie, brak miesiączki). Należy zachować ostrożność u chorych z nowotworem, który może być zależny od prolaktyny oraz u kobiet z nowotworem piersi w wywiadzie.

U niektórych chorych preparat może powodować niedociśnienie ortostatyczne, co jest związane z jego działaniem blokującym receptory alfa-adrenergiczne. Szczególną ostrożność należy zachować u chorych:

• z chorobami układu sercowo-naczyniowego (niewydolność serca, zawał serca, niedokrwienie serca, zaburzenia przewodzenia)

• z chorobą naczyń mózgowych

• z zaburzeniami, które zwiększają ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego (np. zmniejszona objętość krwi krążącej, odwodnienie).

Stosować ostrożnie u chorych predysponowanych do wystąpienia drgawek (np. z uszkodzeniem mózgu), u których kiedykolwiek wystąpiły drgawki lub stany mogące obniżyć próg drgawkowy. Paliperydon może spowodować napad drgawkowy.

Ze względu na ryzyko wystąpienia objawów niedrożności przewodu pokarmowego, zwykle nie należy tego preparatu stosować u osób ze znacznym zwężeniem przewodu pokarmowego, dysfagią lub mających istotne trudności z połykaniem tabletek. Preparat może być stosowany jedynie u osób, które są w stanie połknąć tabletkę w całości.

U chorych ze skróconym czasem pasażu żołądkowo-jelitowego (np. ciężka biegunka) wchłanianie leku może być zmniejszone.

U chorych z zaburzeniami czynności nerek, konieczne może być dostosowanie dawek przez lekarza.

Należy zachować ostrożność u osób z zaburzeniami czynności wątroby (klasa C wg Childa i Pugh).

Stosowaniu paliperydonu u osób w podeszłym wieku z otępieniem może zwiększać ogólne ryzyko zgonu, głównie z powodu zaburzeń sercowo-naczyniowych lub z powodu zakażeń.

W okresie stosowania paliperydonu u chorych z otępieniem zwiększa się ryzyko wystąpienia zdarzeń naczyniowo-mózgowych, w tym udaru. Należy zachować ostrożność, podczas stosowania preparatu u chorych z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru.

U pacjentów z chorobą Parkinsona lub otępieniem z obecnością ciał Lewy’ego lekarz rozważy stosunek korzyści do ryzyka, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia u tych osób złośliwego zespołu neuroleptycznego i możliwą zwiększoną wrażliwość na leki przeciwpsychotyczne. Objawy zwiększonej wrażliwości na leki przeciwpsychotyczne mogą obejmować: splątanie, zaburzenia świadomości, niestabilność postawy z częstymi upadkami.

Stosowanie preparatu może wiązać się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia priapizmu. Należy natychmiast skonsultować się z lekarzem, jeżeli objawy nie ustąpią w ciągu 3–4 godzin.

Leki przeciwpsychotyczne mogą zaburzać zdolność do obniżania temperatury ciała. Należy zachować ostrożność w przypadku chorych narażonych na sytuacje sprzyjające podwyższeniu temperatury ciała (np. wykonujących intensywny wysiłek fizyczny, narażonych na działanie wysokich temperatur, stosujących równolegle leki przeciwcholinergiczne, odwodnionych).

Ze stosowaniem leków przeciwpsychotycznych, w tym paliperydonu, może być związane wystąpienie żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Przed rozpoczęciem leczenia lekarz przeprowadzi wywiad mający na celu rozpoznanie wszystkich możliwych czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej oraz podejmie odpowiednie działania prewencyjne i zaleci odpowiednią kontrolę w okresie leczenia.

Preparat może wykazywać działanie przeciwwymiotne; może to skutkować maskowaniem objawów przedawkowania niektórych leków, niedrożności jelit, zespołu Reye’a czy nowotworów mózgu.

U dzieci i młodzieży stosowanie preparatu jest związane z ryzykiem wystąpienia objawów pozapiramidowych, w tym dyskinezy późnej oraz sedacji. Ponadto, nie ma danych o bezpieczeństwie długotrwałego stosowania leku u dzieci i młodzieży, dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju funkcji poznawczych i modelu zachowań. Ze względu na możliwy wpływ zwiększonego wydzielania prolaktyny na rozwój i dojrzewanie, zaleca się regularną kontrolę endokrynologiczną, dojrzewania płciowego, miesiączkowania, pomiary wzrostu, masy ciała i innych parametrów zależnych od prolaktyny. Należy również prowadzić badania objawów pozapiramidowych i innych zaburzeń ruchu.

U osób przyjmujących leki o działaniu antagonistycznym na receptory alfa1a-adrenergiczne, takie jak ten preparat, podczas operacji usunięcia zaćmy może wystąpić śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. Intraoperative floppy iris syndrome, IFIS), związany ze zwiększonym ryzykiem powikłań ocznych w trakcie i po zabiegu. Przed zabiegiem należy poinformować wykonującego go okulistę o aktualnym lub wcześniejszym przyjmowaniu leków o takim działaniu. Nie ustalono możliwych korzyści z odstawienia leków blokujących receptory alfa1 przed zabiegiem usunięcia zaćmy. Lekarz oceni zasadność odstawienia preparatu wobec ryzyka przerwania leczenia przeciwpsychotycznego

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat w postaci tabletek zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu

• preparat zawiera mniej niż 23 mg sodu w 1 tabletce i jest uważany za „wolny od sodu”.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat może ograniczać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn/urządzeń do czasu sprawdzenia indywidualnej wrażliwości i reakcji na lek.

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Dorośli:

Schizofrenia: 6 mg 1 raz na dobę, rano. Nie jest wymagane stopniowe zwiększanie dawki na początku leczenia. U niektórych chorych korzystne może być stosowanie innej dawki z zakresu 3–12 mg 1 raz na dobę. W razie potrzeby dostosowania dawki, lekarz będzie zwiększać dawkę o 3 mg/dobę, w odstępach dłuższych niż 5 dni.

Zaburzenia schizoafektywne: 6 mg 1 raz na dobę, rano. Nie jest wymagane stopniowe zwiększanie dawki na początku leczenia. U niektórych chorych korzystne może być stosowanie innej dawki z zakresu 6–12 mg 1 raz na dobę. W razie potrzeby dostosowania dawki lekarz będzie zwiększać dawkę o 3 mg/dobę, w odstępach dłuższych niż 4 dni.

Zmiana sposobu leczenia na inny lek przeciwpsychotyczny wymaga ścisłego nadzoru lekarza.

Szczególne grupy chorych:

U osób w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek nie ma konieczności dostosowania dawkowanie; w przypadku zaburzeń czynności nerek, należy dostosować dawkowanie w zależności od czynności nerek. U chorych w podeszłym wieku z otępieniem i czynnikami ryzyka udaru należy zachować ostrożność.

U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 50–80 ml/min) początkowo 3 mg 1 raz na dobę, następnie lekarz może zwiększyć dawkę do 6 mg 1 raz na dobę; u osób z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 10–50 ml/min początkowo 3 mg co drugi dzień, następnie lekarz może zwiększyć dawkę do 3 mg 1 raz na dobę.

Nie zaleca się stosowania preparatu, jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 10 ml/min.

Nie ma konieczności modyfikowania dawki w przypadku łagodnych lub umiarkowanych zaburzeń czynności wątroby; należy zachować ostrożność w przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby.

Dzieci i młodzież po ukończeniu 15. roku życia:

Schizofrenia: 3 mg 1 raz na dobę, rano. W razie potrzeby dostosowania dawki lekarz będzie zwiększać dawkę o 3 mg/dobę, w odstępach dłuższych niż 5 dni.

Jeżeli masa ciała jest mniejsza niż 51 kg, dawka maksymalna wynosi 6 mg na dobę.

Jeżeli masa ciała wynosi 51 kg lub jest większa: dawka maksymalna wynosi 12 mg na dobę.

Nie ustalono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania preparatu w leczeniu schizofrenii u dzieci w wieku do 14 lat.

Nie ustalono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania preparatu w leczeniu zaburzeń schizoafektywnych u dzieci w wieku do 17 lat.

Sposób stosowania:

Preparat należy stosować rano, zawsze na czczo albo zawsze podczas śniadania; nie należy zmieniać sposobu przyjmowania leku. Tabletki przyjmować w całości (nie dzielić, nie żuć ani nie kruszyć), popijając płynem. Widok otoczki tabletki w kale jest zjawiskiem naturalnym i nie powinien być powodem do niepokoju.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią, skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparatu nie należy stosować w ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne. Jeżeli lekarz, po rozważeniu oczekiwanych korzyści i możliwego ryzyka, uzna stosowanie preparatu za bezwzględnie konieczne, zaleci także zachowanie odpowiednich środków ostrożności. Jeżeli zachodzi konieczność przerwania leczenia u kobiet w ciąży, lek należy odstawiać stopniowo, ściśle według zaleceń lekarza.

Nie należy stosować preparatu w okresie karmienia piersią.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat stosowany jest równoległe z lekami wydłużającymi odstęp QT w zapisie EKG, takimi jak np.:

• leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (np. chinidyna, dizopiramid, amiodaron, dofetylid, dronedaron, ibutylid, sotalol)

• inne leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, w tym tiorydazyna, sertyndol, pimozyd, zyprazydon)

• niektóre leki przeciwdepresyjne

• niektóre leki przeciwbakteryjne (np. moksyfloksacyna, lewofloksacyna, erytromycyna, klarytromycyna)

• leki stosowane w leczeniu malarii (np. halofantryna, meflokina)

• niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna).

Nie należy spodziewać się znaczących klinicznie interakcji z lekami metabolizowanymi z udziałem izoenzymów cytochromu P450.

Należy zachować ostrożność w przypadku równoległego stosowania innych leków działających na ośrodkowy układ nerwowy (leki nasenne, uspokajające, opioidowe leki przeciwbólowe, leki przeciwpsychotyczne) lub alkoholu.

Paliperydon może zmniejszać działanie lewodopy i innych leków aktywujących receptory dopaminowe. W przypadku konieczności równoległego stosowania, lekarz dostosuje dawkowanie każdego z leków.

Ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego zwiększa się, jeżeli preparat jest stosowany równolegle z lekami o podobnych właściwościach (np. inne leki przeciwpsychotyczne, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne).

Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat stosowany jest z innymi lekami obniżającymi próg drgawkowy (np. pochodne fenotiazyny lub butyrofenonu, klozapina, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, wybiórcze inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, tramadol, meflochina).

Nie badano interakcji paliperydonu z litem, jednakże interakcje takie wydają się mało prawdopodobne.

Stosowanie preparatu z lekami o przedłużonym uwalnianiu zawierającymi sól sodową walproinianu powoduje zwiększenie ekspozycji na paliperydon, co może wymagać dostosowania dawkowania.

Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat stosowany jest równolegle z karbamazepiną, ryfampicyną lub zielem dziurawca (leki zwiększające klirens nerkowy paliperydonu, prawdopodobnie skutkiem zwiększenia aktywności glikoproteiny P), ponieważ może być konieczne dostosowanie jego dawki przez lekarza. Dostosowanie dawki może być konieczne zarówno po rozpoczęciu jak i po zakończeniu stosowania ww. leków. Pełny wpływ leków lub ich odstawienia na stężenie paliperydonu jest widoczny zwykle po upływie 2–3 tygodni.

Leki wpływające na czas pasażu żołądkowo-jelitowego (np. metoklopramid) mogą one zaburzać wchłanianie paliperydonu.

Nie zaleca się stosowania paliperydonu w skojarzeniu z rysperydonem (paliperydon jest aktywnym metabolitem rysperydonu).

Jak każdy lek, również Invega może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często mogą wystąpić: parkinsonizm, akatyzja (w tym niepokój psychoruchowy, przymus bycia w ciągłym ruchu), sedacja, senność, ból głowy, bezsenność.

Często mogą wystąpić: zawroty głowy, dystonia (w tym wzmożone napięcie mięśni, mimowolne skurcze mięśni, szczękościsk), dyskineza (w tym drgania mięśni, nagłe ruchy niezależne od woli), drżenie, zaburzenia widzenia (widzenie niewyraźne), zaburzenia przewodzenia w sercu, blok przedsionkowo-komorowy, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, bradykardia, tachykardia, niedociśnienie ortostatyczne, nadciśnienie tętnicze, ból i uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, wymioty, nudności, zaparcia, biegunka, niestrawność, suchość błony śluzowej jamy ustnej, ból zęba, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, świąd, wysypka, bóle mięśniowo-szkieletowe, ból pleców, ból stawów, brak miesiączki, gorączka, osłabienie, zmęczenie, zwiększenie lub zmniejszenie łaknienia, zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała, ból gardła i krtani, kaszel, przekrwienie błony śluzowej nosa, zapalenie oskrzeli, zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie zatok, zakażenie dróg moczowych, grypa.

Niezbyt często mogą wstąpić: zaburzenia snu, stan splątania, zmniejszenie libido, anorgazmia, nerwowość, koszmary senne, zawroty głowy związane z pozycją ciała, dyskinezy późne, napady padaczkowe, omdlenia, nadpobudliwość psychomotoryczna, zaburzenia koncentracji, dyzartria (zaburzenia mowy), zaburzenia smaku, niedoczulica, parestezje, światłowstręt, zapalenie spojówek, uczucie suchości oka, zawroty głowy, szum w uszach, ból ucha, uczucie kołatania serca, niemiarowość zatokowa, nieprawidłowy zapis EKG, niedociśnienie tętnicze, duszność, sapanie, krwawienie z nosa, obrzęk języka, zapalenie żołądka i jelit, dysfagia, wzdęcia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, pokrzywka, łysienie, trądzik, zwiększenie aktywności kinazy fosfokreatynowej we krwi, skurcze mięśni, zesztywnienie stawów, osłabienie mięśni, obrzęk stawów, ból szyi, zaburzenia oddawania moczu (nietrzymanie moczu, częstomocz, zatrzymanie moczu, bolesne oddawanie moczu), zaburzenia erekcji, zaburzenia wytrysku, zaburzenia miesiączkowania, mlekotok, ból piersi, obrzęk twarzy, obrzęk uogólniony, obwodowy lub ciastowaty, dreszcze, zwiększenie temperatury ciała, nieprawidłowy chód, pragnienie, ból w klatce piersiowej, złe samopoczucie, cukrzyca, hiperglikemia, jadłowstręt, zwiększenie stężenia trójglicerydów we krwi, niedokrwistość, zmniejszenie wartości hematokrytu, leukopenia, małopłytkowość, zwiększenie stężenia prolaktyny, zapalenie płuc, zakażenia dróg oddechowych, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie ucha, zapalenie migdałków.

Rzadko mogą wystąpić: nadwrażliwość, reakcja anafilaktyczna, neutropenia, eozynofilia, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego, obecność glukozy w moczu, zatrucie wodne, kwasica ketonowa związana z cukrzycą, hipoglikemia, polidypsja, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, somnambulizm, osłabienie ekspresji uczuć, złośliwy zespół neuroleptyczny, niedokrwienie mózgu, utrata świadomości, brak reakcji na bodźce, śpiączka cukrzycowa, zaburzenia równowagi, zaburzenia koordynacji, kiwanie głową, jaskra, rotacyjne ruchy gałek ocznych, łzawienie, przekrwienie oczu, migotanie przedsionków, zespół tachykardii ortostatycznej, zakrzepica żylna, zatorowość płucna, niedokrwienie, nagłe zaczerwienienie, zespół bezdechu podczas snu, hiperwentylacja, zachłystowe zapalenie płuc, przekrwienie dróg oddechowych, dysfonia, zapalenie trzustki, niedrożność jelit, nietrzymanie stolca, kamienie kałowe, zapalenie warg, żółtaczka, obrzęk naczyniowy, polekowe wykwity skórne, hiperkeratoza, suchość skóry, rumień, odbarwienia skóry, łojotokowe zapalenie skóry, łupież, rabdomioliza, nieprawidłowa postawa ciała, priapizm, opóźnione miesiączkowanie, ginekomastia, obrzęk piersi, wydzielina z piersi, wydzielina z pochwy, zmniejszenie temperatury ciała, hipotermia, zespół związany z odstawieniem leku, zakażenia oka, grzybica paznokci, zapalenie tkanki łącznej.

Ponadto, możliwe jest wystąpienie działań niepożądanych, dla których nie określono częstości ich występowania: hiperinsulinemia, zastój krwi w płucach.