Progastim - kapsułki dojelitowe

Substancją czynną preparatu jest omeprazol, lek z grupy inhibitorów pompy protonowej (ta grupa leków oznaczana jest niekiedy skrótem IPP). Substancja ta blokuje enzym - pompę protonową (ATP-azę K+/H+) w komórkach okładzinowych błony śluzowej żołądka, przez co hamuje wydzielanie kwasu solnego przez te komórki. W ten sposób zmniejsza się kwasowość (zwiększa się pH) soku żołądkowego. Stopień zahamowania zależy od dawki i dotyczy zarówno podstawowego jak i stymulowanego wydzielania kwasu solnego.
Omeprazol jest wrażliwy na działanie kwasu w soku żołądkowym w związku z czym jest stosowany doustnie w postaciach dojelitowych. Po podaniu doustnym szybko wchłania się z jelita cienkiego, stężenie maksymalne we krwi uzyskiwane jest po około 1–2 godzinach. Pokarm nie wpływa na dostępność biologiczną omeprazolu. Po podaniu pojedynczej dawki zmniejszenie wydzielania kwasu żołądkowego utrzymuje się przez całą dobę. Omeprazol metabolizowany jest w wątrobie z udziałem układu enzymatycznego cytochromu P450, metabolity w większości wydalane są z moczem, częściowo także z żółcią.

Preparat jest wskazany:
· w leczeniu choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy
· w leczeniu choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy współistniejącej z zakażeniem Helicobacter pylori (H. pylori) w skojarzeniu z odpowiednimi antybiotykami
· w leczeniu refluksowego zapalenia przełyku
· w leczeniu objawowym choroby refluksowej przełyku
· w leczeniu zespołu Zollingera-Ellisona
· w zapobieganiu zachłystowemu zapaleniu płuc przed znieczuleniem ogólnym u osób, u których istnieje ryzyko aspiracji kwaśnej treści żołądkowej
· w leczeniu objawów niestrawności związanych z działaniem soku żołądkowego.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne leki będące pochodnymi benzimidazolu.
W okresie stosowania preparatu nie należy stosować atazanawiru ani rytonawiru (leki przeciwwirusowe).

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć nowotworowy charakter choroby. Stosowanie preparatu może maskować objawy choroby nowotworowej, w tym raka żołądka i opóźniać właściwe rozpoznanie. Należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem jeżeli zmienił się charakter dolegliwości lub wystąpiły niepokojące objawy, takie jak znaczna utrata masy ciała, nawracające wymioty, zaburzenia połykania, krwawe wymioty, niedokrwistość, smołowate stolce oraz jeżeli stwierdzono lub podejrzewane jest owrzodzenie żołądka.
Jeżeli objawy utrzymują się pomimo stosowania preparatu należy skonsultować się z lekarzem, który może zalecić dalsze badania diagnostyczne.
Należy zachować ostrożność jeżeli preparat stosowany jest u osób z zaburzeniami czynności wątroby.
Stosowanie leków z grupy inhibitorów pompy protonowej może być związane ze zwiększeniem ilości bakterii naturalnie występujących w przewodzie pokarmowym, a także z nieznacznym wzrostem ryzyka zakażeń przewodu pokarmowego przez bakterie, takie jak Salmonella i Campylobacter.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
· preparat zawiera sacharozę; osoby z dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy lub niedoborem sacharazy–izomaltazy nie powinny stosować preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
U niektórych osób preparat może powodować działania niepożądane, takie jak zawroty głowy, zaburzenia widzenia i inne objawy mogące upośledzać sprawność psychofizyczną. Jeżeli wystąpią powyższe działania niepożądane nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń czy maszyn.

Preparat ma postać kapsułek dojelitowych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami lekarza. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy: 20 mg 1 raz na dobę przez 2–4 tygodni. U pacjentów z chorobą wrzodową dwunastnicy oporną na leczenie 40 mg 1 raz na dobę przez 4 tygodnie.
Zapobieganie nawrotom choroby wrzodowej dwunastnicy: zwykle 10 mg 1 raz na dobę. W razie potrzeby lekarz może zwiększyć dawkę do 20–40 mg na dobę.
Leczenie choroby wrzodowej żołądka: 20 mg 1 raz na dobę przez 4–8 tygodni. U pacjentów z chorobą wrzodową żołądka oporną na leczenie 40 mg 1 raz na dobę przez 8 tygodni.
Zapobieganie nawrotom choroby wrzodowej żołądka: zwykle 20 mg 1 raz na dobę. W razie potrzeby lekarz może zwiększyć dawkę do 40 mg 1 raz na dobę.
Choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy współistniejąca z zakażeniem H. pylori: 20 mg 2 razy na dobę lub 40 mg 1 raz na dobę w skojarzeniu z zaleconymi antybiotykami przez 7 lub 14 dni, w zależności od przyjętego schematu leczenia. W razie potrzeby lekarz może zalecić powtórzenie leczenia.
Leczenie refluksowego zapalenia przełyku u dorosłych: 20 mg 1 raz na dobę przez 4–8 tygodni. U chorych z ciężkim refluksowym zapaleniem przełyku 40 mg 1 raz na dobę przez 8 tygodni. Długotrwałe leczenie podtrzymujące po ustąpieniu refluksowego zapalenia przełyku: 10 mg 1 raz na dobę; w razie konieczności lekarz zwiększy dawkę do 20–40 mg 1 raz na dobę.
Leczenie refluksowego zapalenia przełyku u dzieci po 4. roku życia: u dzieci o masie ciała 10–20 kg stosuje się 10 mg 1 raz na dobę a u dzieci o masie ciała większej niż 20 kg stosuje się 20 mg 1 raz na dobę. W razie konieczności lekarz może zalecić zwiększenie dawki odpowiednio do 20 lub do 40 mg.
W leczeniu objawowym choroby refluksowej przełyku: 20 mg 1 raz na dobę, zgodnie z indywidualnymi zaleceniami lekarza. Jeżeli objawy nie ustąpią po 4 tygodniach stosowania preparatu w dawce 20 mg należy skonsultować się z lekarzem w celu dalszej diagnostyki.
Zespół Zollingera i Ellisona: początkowo zwykle 60 mg na dobę, dawka podtrzymująca 20–120 mg na dobę. Jeżeli dawki są większe niż 80 mg na dobę powinny być przyjmowane w 2 dawkach podzielonych. Czas trwania leczenia określi lekarz.
Zapobieganie zachłystowemu zapaleniu płuc: 40 mg wieczorem w dniu poprzedzającym zabieg chirurgiczny oraz 40 mg rano w dniu zabiegu.
W leczeniu niestrawności związanych z działaniem soku żołądkowego: 10–20 mg 1 raz na dobę, zgodnie z indywidualnymi zaleceniami lekarza. Jeżeli objawy nie ustąpią po 4 tygodniach stosowania preparatu w dawce 20 mg należy skonsultować się z lekarzem w celu dalszej diagnostyki.
Nie ma konieczności modyfikowania dawki u osób w podeszłym wieku lub z zaburzeniami czynności nerek. U osób z zaburzeniami czynności wątroby 10–20 mg na dobę.
Sposób stosowania:
Preparat w postaci kapsułek przeznaczony jest do stosowania doustnego. Zaleca się przyjmowanie kapsułek rano. Kapsułki należy połykać w całości (nie rozgryzać, nie żuć ani nie kruszyć) popijając niewielką ilością płynu. W celu ułatwienia połykania można też otworzyć kapsułkę i połknąć jej zawartość popijając połową szklanki wody albo po zmieszaniu z wodą lub lekko kwaśnym napojem (np. sokiem owocowym lub musem jabłkowym); zawiesinę należy przygotować bezpośrednio przed przyjęciem, po przyjęciu popić połową szklanki wody. Kapsułkę można również ssać, a następnie połknąć zawartość (bez żucia), popijając połową szklanki wody.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Stosowanie preparatu w okresie ciąży i w okresie karmienia piersią jest dopuszczone wyłącznie w sytuacji, gdy lekarz uzna to za absolutnie konieczne i gdy w ocenie lekarza oczekiwane korzyści wyraźnie przeważają nad możliwym ryzykiem. Tylko lekarz może ocenić stosunek korzyści do ryzyka w Twoim przypadku!

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Preparat może zmniejszać lub nasilać działanie innych leków, których wchłanianie zależy od pH.
Omeprazol zmniejsza wydzielanie kwasu solnego w żołądku i w ten sposób zmniejsza kwasowość (zwiększa pH) soku żołądkowego. Dlatego omeprazol może zmniejszać wchłanianie niektórych leków, takich jak np. azole przeciwgrzybicze (ketokonazol, pozakonazol, itrakonazol).
Należy zachować ostrożność, ponieważ omeprazol może powodować zwiększenie stężenia niektórych równolegle stosowanych leków i zwiększenie ogólnoustrojowej ekspozycji na te leki; dotyczy to między innymi leków takich jak:
· digoksyna; ostrożność jest wymagana szczególnie u osób w podeszłym wieku i/lub w przypadku gdy omeprazol stosowany jest w dużych dawkach; konieczne może być dostosowanie dawkowania digoksyny przez lekarza
· warfaryna; zalecana jest kontrola parametrów krzepnięcia krwi; konieczne może być dostosowanie dawkowania warfaryny
· diazepam i inne benzodiazepiny (np. triazolam, flurazepan); zaleca się obserwację chorego; konieczne może być dostosowanie dawkowania
· fenytoina; może zachodzić konieczność zmniejszenia dawki fenytoiny; zalecane jest monitorowanie stężenia fenytoiny w osoczu (zwłaszcza na początku i po zakończeniu leczenia omeprazolem)
· cilostazol
· cyklosporyna; należy kontrolować stężenie cyklosporyny we krwi
· takrolimus; należy kontrolować stężenie takrolimusu oraz czynność nerek (klirens kreatyniny); może zachodzić konieczność zmniejszenia dawki takrolimusu
· sakwinawir
· klarytromycyna
· disulfiram; może wystąpić sztywność mięśni.
Nie zaleca się równoległego stosowania omeprazolu z klopidogrelem (omeprazol może zmniejszać skuteczność działania klopidogrelu).
W okresie stosowania preparatu nie należy stosować atazanawiru i rytonawiru (leki przeciwwirusowe).
Omeprazol, podobnie jak inne leki zmniejszające wydzielanie kwasu solnego, zwłaszcza stosowany długotrwale, może zmniejszać wchłanianie witaminy B12 (cyjanokobalaminy) i prowadzić do wystąpienia objawów klinicznych jej niedoboru.
Omeprazol jest metabolizowany w wątrobie z udziałem układu enzymatycznego cytochromu P450. Możliwe jest wystąpienie interakcji omeprazolu z innymi lekami metabolizowanymi przez ten układ enzymatyczny. Leki hamujące aktywność izoenzymu 2C19 (np. fluwoksamina) lub izoenzymu 3A4 (np. ketokonazol, worykonazol, inhibitory proteazy, klarytromycyna) mogą powodować zwiększenie stężenia omeprazolu we krwi; u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby lub wymagających długotrwałego stosowania preparatu konieczne może być dostosowanie dawkowania. Leki zwiększające aktywność izoenzymu 2C19 lub 3A4 (np. ryfampicyna, ziele dziurawca) mogą powodować znaczące zmniejszenie stężenia omeprazolu we krwi.

Jak każdy lek, również Progastim może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Często lub niezbyt często: bóle i zawroty głowy, senność, bezsenność, złe samopoczucie, zaburzenia równowagi, parestezje, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, wzdęcia, niestrawność, ból brzucha, zapalenie skóry, reakcje alergiczne (świąd, wysypka, pokrzywka). Rzadko lub bardzo rzadko: zaburzenia widzenia (widzenie niewyraźne), omamy, splątanie, pobudzenie, depresja, agresja, uczucie suchości w jamie ustnej, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, drożdżyca przewodu pokarmowego, zaburzenia smaku, zapalenie trzustki, zaburzenia hematologiczne (pancytopenia, agranulocytoza, leukopenia, małopłytkowość, niedokrwistość), zmniejszenie stężenia sodu i/lub magnezu we krwi, zapalenie wątroby, żółtaczka, niewydolność wątroby, encefalopatia u osób z wcześniejszą chorobą wątroby, śródmiąższowe zapalenie nerek, bóle mięśni i stawów, osłabienie mięśni, obrzęki obwodowe, obfite pocenie się, ginekomastia, wypadanie włosów, nadwrażliwość na światło, reakcje nadwrażliwości i anafilaktyczne (w tym obrzęk naczynioruchowy np. dotyczący twarzy, krtani, języka, gardła mogący utrudniać oddychanie, wstrząs anafilaktyczny), skurcz oskrzeli, ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka, rumień wielopostaciowy.