Torisel - koncentrat i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji

Lek przeciwnowotworowy stosowany w chemioterapii nowotworów.

Preparat zawiera substancję temsirolimus

Lek wydawany na receptę do zastrzeżonego stosowania

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Torisel
koncentrat i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji; 30 mg; 1 fiol. z koncentratem + 1 fiol. rozp.
Pfizer
5171,73 zł

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Torisel - koncentrat i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji?

Substancją czynną preparatu jest temsirolimus, lek przeciwnowotworowy z grupy inhibitorów kinaz białkowych. Kinazy białkowe są to enzymy, które fosforylują inne białka w komórce i w ten sposób regulują ich aktywność. W komórkach prawidłowych aktywność kinaz białkowych jest ściśle regulowana, natomiast w komórkach nowotworowych często wymyka się spod kontroli i jest nadmierna. Powoduje to zaburzenia funkcjonowania wielu szlaków komórkowych, a w konsekwencji prowadzi do nasilenia podziałów komórkowych i niekontrolowanego rozrostu nowotworu. Zahamowanie, czyli inhibicja nadmiernej aktywności kinaz białkowych, jest celem terapeutycznym omawianej grupy leków przeciwnowotworowych.

Temsirolimus hamuje aktywność serynowo-treoninowej kinazy białkowej mTOR. Kinaza ta nie tylko kontroluje podziały komórkowe, ale także kontroluje syntezę czynników transkrypcyjnych HIF, regulujących zdolność nowotworu do adaptacji do warunków niedoboru tlenu oraz do produkcji czynnika odpowiedzialnego za powstawanie unaczynienia guza (naczyniowego śródbłonkowego czynnika wzrostu VEGF). Zahamowanie aktywności kinazy mTOR przez temsirolimus ogranicza podziały komórek nowotworowych oraz zmniejsza syntezę białek HIF i czynnika wzrostu VEGF w nowotworze lub jego środowisku, co hamuje rozwój unaczynienia guza (działanie przeciwangiogenne).

Kiedy stosować Torisel - koncentrat i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji?

Preparat jest wskazany:

• jako lek pierwszego rzutu w leczeniu dorosłych z zaawansowanym rakiem nerkowokomórkowym, u których występują co najmniej 3 z 6 prognostycznych czynników ryzyka

• w leczeniu dorosłych z nawracającym i/lub opornym chłoniakiem z komórek płaszcza.

Kiedy nie stosować preparatu Torisel - koncentrat i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na metabolity temsirolimusu (w tym sirolimus).

Nie stosować w leczeniu chłoniaka z komórek płaszcza u osób z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie ciąży i w okresie karmienia piersią.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Torisel - koncentrat i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Leczenie może być prowadzone wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa, posiadającego doświadczenie w stosowaniu leków przeciwnowotworowych.

Częstość występowania działań niepożądanych oraz stopień ich nasilenia jest zależny od wielkości stosowanej dawki. Dodatkowo, chorzy w podeszłym wieku mogą być bardziej narażeni na wystąpienie niektórych działań niepożądanych preparatu.

Ponieważ preparat jest w niewielkim stopniu wydalany przez nerki, nie przeprowadzono badań dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u osób z zaburzeniami czynności nerek. W przypadku chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek należy zachować ostrożność. U chorych z zaawansowanym rakiem nerkowokomórkowym i/lub wcześniejszymi zaburzeniami czynności nerek może wystąpić niewydolność nerek (w tym niewydolność prowadząca do zgonu).

Zaburzenie czynności wątroby może zwiększać narażenie na temsirolimus i powodować nasilenie działań niepożądanych. Należy kontrolować czynność wątroby (aktywność enzymów wątrobowych i stężenie bilirubiny we krwi). U chorych z rakiem nerkowokomórkowym i łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie ma konieczności dostosowania dawkowania, natomiast konieczne jest zmniejszenie dawki w przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby. U chorych z chłoniakiem z komórek płaszcza i łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby nie ma konieczności dostosowania dawkowania, natomiast stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w przypadku umiarkowanych lub ciężkich zaburzeń czynności wątroby.

Stosowanie preparatu u chorych z nowotworami w obrębie ośrodkowego układu nerwowego i/lub chorych przyjmujących leki przeciwzakrzepowe (np. warfarynę) wiąże się z ryzykiem wystąpienia krwawienia wewnątrzczaszkowego (w tym krwawienia prowadzącego do zgonu).

Lekarz zaleci okresowe badania morfologii krwi. W okresie leczenia istnieje ryzyko wystąpienia neutropenii (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]) i małopłytkowości. Chorzy z małopłytkowością są bardziej narażeni na krwotoki (np. krwotoki z nosa), a chorzy z neutropenią na gorączkę neutropeniczną.

Temsirolimus ma działanie immunosupresyjne, dlatego odpowiedź immunologiczna może ulec osłabieniu. Ryzyko wystąpienia zakażeń, w tym zakażeń oportunistycznych, jest zwiększone. Niektóre z nich mogą mieć ciężki przebieg i mogą zakończyć się zgonem. Wszelkie objawy sugerujące zakażenie należy bezzwłocznie konsultować z lekarzem. Może wystąpić zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jiroveci, które może prowadzić do śmierci. Ryzyko jego wystąpienia jest dodatkowo zwiększone w przypadku stosowania kortykosteroidów lub innych leków immunosupresyjnych; w razie potrzeby lekarz może zalecić odpowiednią profilaktykę.

U niektórych chorych przyjmujących równolegle temsirolimus i interferon może wystąpić zaćma.

Preparat może spowodować wystąpienie reakcji nadwrażliwości, w tym stanowiących bezpośrednie zagrożenie życia. Objawy mogą obejmować: uderzenia gorąca, ból w klatce piersiowej, duszność, bezdech, niedociśnienie tętnicze, utratę przytomności i wstrząs anafilaktyczny. Objawy te mogą wystąpić zarówno podczas pierwszego jak i podczas kolejnych wlewów dożylnych. Podczas każdego wlewu konieczne jest zapewnienie dostępu do aparatury ratującej życie. Jeżeli wystąpią pierwsze objawy reakcji nadwrażliwości, wlew zostanie przerwany i zostanie wdrożone odpowiednie postępowanie medyczne. W niektórych przypadkach, po zastosowaniu leków przeciwhistaminowych, możliwa jest kontynuacja wlewu ze zmniejszoną szybkością podawania.

Niezależnie od występowania cukrzycy, leczenie może prowadzić do zwiększenia stężenia glukozy we krwi, które może wymagać zastosowania leków przeciwcukrzycowych (insulina lub inne środki hipoglikemizujące). Pierwszymi objawami zwiększenia stężenia glukozy we krwi może być wzmożone pragnienie lub zwiększenie częstości i objętości oddawanego moczu. Jeżeli wystąpią powyższe objawy, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

W okresie leczenia może wystąpić śródmiąższowe zapalenie płuc, które może przebiegać bezobjawowo lub powodować duszność, kaszel i gorączkę. Śródmiąższowe zapalenie płuc może mieć ciężki przebieg i może stanowić zagrożenia życia. W niektórych przypadkach wymagane jest przerwanie stosowania preparatu oraz zastosowanie antybiotyków i/lub kortykosteroidów. Przed rozpoczęciem leczenia zalecana jest kontrolna tomografia komputerowa płuc lub RTG. Jeżeli wystąpią lub nasilą się objawy ze strony układu oddechowego, należy skonsultować się z lekarzem.

Przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia należy kontrolować stężenie lipidów (trójglicerydów i cholesterolu) we krwi. W okresie leczenia może wystąpić zwiększone stężenie trójglicerydów i cholesterolu we krwi (hiperlipidemia). Hiperlipidemia może predysponować do zawału serca i może wymagać zastosowania leków zmniejszających stężenie lipidów.

Chorym przygotowującym się do dużego zabiegu chirurgicznego zaleca się ostrożność w okresie okołooperacyjnym, ze względu na możliwy niekorzystny wpływ preparatu na proces gojenia się ran. Należy skonsultować się z lekarzem.

Stosowanie preparatu może być związane z rozwojem chłoniaka i innych nowotworów złośliwych, w szczególności raka skóry. Należy ograniczyć ekspozycję na słońce i promieniowanie UV (nosić ubrania ochronne i stosować kremy z filtrem).

Równoległe stosowanie temsirolimusu i sunitynibu może powodować nasilenie działań toksycznych (w tym ciężka wysypka plamisto-grudkowa, dna moczanowa, zapalenie tkanki łącznej) i wymagać dostosowania dawkowania.

Stosowanie temsirolimusu i leków przeciwnadciśnieniowych z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (np. ramipryl) lub blokerów kanału wapniowego (np. amlodypina) może prowadzić do wystąpienia obrzęku naczynioruchowego (także opóźnionego, pojawiającego się 2 miesiące po rozpoczęciu leczenia).

Należy unikać równoległego stosowania leków, które silnie indukują lub hamują aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (zobacz akapit: interakcje preparatu z innymi lekami), ponieważ mogą one powodować zmianę stężenia temsirolimusu i jego metabolitów we krwi.

Równoległe stosowanie temsirolimusu i leków transportowanych przez glikoproteinę P lub wpływających na jej aktywność, może znacząco wpływać na wchłanianie i stężenie temsirolimusu. Należy zachować ostrożność podczas równoległego stosowania temsirolimusu i leków wpływających na aktywność glikoproteiny P. Konieczna może być modyfikacja dawki temsirolimusu.

W okresie leczenia należy unikać stosowania szczepionek zawierających żywe drobnoustroje (np. szczepionki przeciwko odrze, śwince, różyczce, doustna szczepionka przeciwko polio, BCG, szczepionka przeciw żółtej febrze, ospie wietrznej oraz durowi brzusznemu [TY21a]). W przypadku zastosowania innych szczepionek odpowiedź na szczepienie może nie być wystarczająca ze względu na immunosupresyjne działanie preparatu.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera alkohol etylowy (etanol), co może być szkodliwe dla osób z chorobą alkoholową, chorych na padaczkę, chorych z zaburzeniami czynności wątroby i chorych z innych grup ryzyka; alkohol zawarty w preparacie może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn oraz może mieć wpływ na działanie innych leków

• preparat zawiera glikol propylenowy; chorzy z zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby powinni pozostawać pod kontrolą lekarza;

• stosowanie z innymi preparatami zawierającymi np. glikol propylenowy lub etanol, może prowadzić do kumulacji etanolu i/lub glikolu propylenowego i powodować działania niepożądane, szczególnie u małych dzieci o małej zdolności metabolicznej.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Dotychczas nie stwierdzono wpływu temsirolimusu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Jednakże ze względu na zawartość etanolu, przyjmowanie preparatu w dużych dawkach może upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Dawkowanie preparatu Torisel - koncentrat i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji

Preparat ma postać koncentratu i rozpuszczalnika do sporządzania roztworu do infuzji. Po odpowiednim przygotowaniu i rozcieńczeniu roztwór podawany jest we wlewie dożylnym. Preparat może być podawany tylko przez kwalifikowany personel medyczny. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Leczenie może być prowadzane wyłącznie pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w stosowaniu chemioterapii.

Dorośli:

Rak nerkowokomórkowy: 25 mg 1 raz na tydzień, we wlewie dożylnym trwającym 30–60 minut; w przypadku działań niepożądanych lekarz może wydłużyć odstępy między dawkami lub stopniowo zmniejszyć dawkę o 5 mg na tydzień.

Chłoniak z komórek płaszcza: 175 mg 1 raz na tydzień, we wlewie dożylnym trwającym 30–60 minut przez 3 tygodnie; następnie 75 mg 1 raz na tydzień, we wlewie trwającym 30–60 minut; w przypadku działań niepożądanych lekarz może wydłużyć odstępy między dawkami lub zmniejszyć dawkowanie.

Szczegółowe informacje dotyczące modyfikacji dawkowania w zależności od zmian liczby neutrofilów i płytek krwi podczas leczenia oraz w zależności od nasilenia działań niepożądanych – zobacz: zarejestrowane materiały producenta.

Szczególne grupy chorych:

U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawkowania.

Stosowanie preparatu u dzieci i młodzieży do ukończenia 18. roku życia nie jest właściwe.

U chorych z zaburzeniami czynności nerek dostosowanie dawkowania nie jest zalecane. Należy zachować ostrożność u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

W przypadku zaburzeń czynności wątroby należy zachować ostrożność. Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u chorych z rakiem nerkowokomórkowych i łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, natomiast w przypadku ciężkich zaburzeń czynności wątroby dawka powinna być zmniejszona do 10 mg 1 raz na tydzień.

Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u chorych z chłoniakiem z komórek płaszcza i łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby, natomiast w przypadku umiarkowanych lub ciężkich zaburzeń czynności wątroby stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.

Sposób podawania:

Preparat jest przeznaczony wyłącznie do podawania we wlewie dożylnym (trwającym 30–60 minut) po wcześniejszym przygotowaniu i rozcieńczeniu. Wlew podawany jest 1 raz na tydzień, po odpowiedniej premedykacji (leki przeciwhistaminowe).

Czy można stosować Torisel - koncentrat i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparat jest przeciwwskazany w ciąży i w okresie karmienia piersią.

Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania temsirolimusu u kobiet w ciąży, lecz badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję, w tym działanie toksyczne na zarodek i płód. Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę, a mężczyźni w wieku rozrodczym nie powinni starać się o poczęcie dziecka. Osoby w wieku rozrodczym (kobiety i mężczyźni) powinny skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia i przez ustalony czas po jego zakończeniu.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Równoległe stosowanie temsirolimusu i sunitynibu może powodować nasilenie działań toksycznych (w tym ciężka wysypka plamisto-grudkowa, dna moczanowa, zapalenie tkanki łącznej) i wymagać dostosowania dawkowania.

Równoległe stosowanie temsirolimusu i leków przeciwnadciśnieniowych z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (np. ramipryl) lub blokerów kanału wapniowego (np. amlodypina) może zwiększać ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego (w tym reakcje opóźnione, po 2 miesiącach od rozpoczęcia leczenia).

Temsirolimus jest metabolizowany z udziałem izoenzymu 3A cytochromu P450.

Leki zwiększające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak np.: ryfampicyna, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, prymidon, preparaty zawierające ziele dziurawca) mogą zmniejszać stężenie temsirolimusu i jego aktywnego metabolitu we krwi i zmniejszać skuteczność jego działania; dlatego nie zaleca się równoległego stosowania tych preparatów.

Leki silnie hamujące aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak np.: ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, nefazodon, rytonawir, nelfinawir) mogą zwiększać stężenie temsirolimusu i jego aktywnych metabolitów we krwi i mogą zwiększać ryzyko działania toksycznego; dlatego nie zaleca się równoległego stosowania tych preparatów.

Równoległe stosowanie preparatów umiarkowanie hamujących aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takich jak np.: erytromycyna, klarytromycyna, diltiazem, werapamil, aprepitant, amiodaron) może być podejmowane jedynie z zachowaniem szczególnej ostrożności w przypadku chorych otrzymujących dawkę 25 mg temsirolimusu, natomiast należy unikać stosowania tych preparatów w przypadku chorych otrzymujących dawki większe niż 25 mg temsirolimusu.

Temsirolimus jest transportowany z udziałem glikoproteiny P. Należy zachować ostrożność, jeżeli temsirolimus jest stosowany z kannabidiolem (inhibitor glikoproteiny P). Chory powinien pozostawać pod obserwacją pod kątem działań niepożądanych; konieczne może być dostosowanie dawkowania temsirolimusu.

Temsirolimus w dużych dawkach może znacząco hamować aktywność CYP 3A4. Należy zachować ostrożność stosując temsirolimus w dużych dawkach (175 lub 75 mg) z lekami o wąskim indeksie terapeutycznym metabolizowanymi przez izoenzym 3A4 cytochromu P450 (np. pimozyd, terfenadyna, astemizol, cisapryd, chinidyna lub pochodne alkaloidów sporyszu); chory powinien być monitorowany pod kątem działań niepożądanych ww. leków.

Temsirolimus hamuje aktywność glikoproteiny P. Temsirolimus może wpływać na stężenie i nasilenie działań niepożądanych leków transportowanych przez glikoproteinę P, takich jak np.: winkrystyna, kolchicyna, dabigatran, paklitaksel, digoksyna, lenalidomid); chory powinien pozostawać pod ścisłą obserwacją.

Równoległe przyjmowanie temsirolimusu z amiodaronem lub statynami (związkami o właściwościach amfifilowych) zwiększa ryzyko wystąpienia toksyczności płucnej.

W okresie leczenia należy unikać stosowania szczepionek zawierających żywe drobnoustroje (np. szczepionki przeciwko odrze, śwince, różyczce, doustna szczepionka przeciwko polio, BCG, żółtej febrze, ospie wietrznej oraz przeciwko durowi brzusznemu [TY21a]). W przypadku innych szczepionek odpowiedź na szczepienie może nie być wystarczająca ze względu na immunosupresyjne działanie preparatu.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Torisel - koncentrat i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do infuzji?

Jak każdy lek, również Torisel może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Częstość występowania działań niepożądanych oraz stopień ich nasilenia może zależeć od wielkości stosowanej dawki, która jest różna w zależności od wskazania.

Bardzo częste: zakażenia bakteryjne i wirusowe (w tym zapalenie tkanki łącznej, półpasiec, opryszczka, zapalenie oskrzeli, ropień), zapalenie płuc (w tym śródmiąższowe zapalenie płuc), neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), małopłytkowość, niedokrwistość, zwiększenie stężenia glukozy we krwi, zwiększenie stężenia cholesterolu i/lub trójglicerydów we krwi, hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), bezsenność, zmniejszenie apetytu, zaburzenia smaku, ból głowy, duszność, krwawienie z nosa, kaszel, ból brzucha, wymioty, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, biegunka, nudności, wysypka (w tym wysypka plamisto-grudkowa, krostkowa), świąd, suchość skóry, bóle stawów, bóle pleców, zmęczenie, astenia, obrzęk (obrzęki obwodowe, obrzęk twarzy, obrzęk narządów płciowych), gorączka, osłabienie, dreszcze, ból w klatce piersiowej, zwiększone stężenie kreatyniny we krwi.

Często: posocznica (w tym wstrząs septyczny), kandydoza jamy ustnej, kandydoza odbytu, grzybicze zakażenia skóry, zakażenie dróg moczowych, zakażenia górnych dróg oddechowych, zapalenie gardła, zapalenie zatok, nieżyt nosa, zapalenie mieszków włosowych, limfopenia (zmniejszenie liczby limfocytów), leukopenia (zmniejszenie liczby krwinek białych [leukocytów]), reakcje nadwrażliwości, cukrzyca, odwodnienie, hipofosfatemia (zmniejszenie stężenia fosforanów nieorganicznych we krwi), zmniejszenie stężenia wapnia we krwi (hipokalcemia), hiperlipidemia, niepokój, depresja, senność, uczucie kłucia i/lub mrowienia (parestezje), zawroty głowy, zaburzenia smaku, zapalenie spojówek i łzawienia, żylna choroba zatorowo–zakrzepowa (w tym zakrzepica żył głębokich), zakrzepowe zapalenie żył, nadciśnienie tętnicze, ból w obrębie jamy ustnej, zapalenie dziąseł, aftowe zapalenie jamy ustnej, wzdęcie brzucha, wysięk opłucnowy, śródmiąższowe zapalenie płuc (w tym zwłóknienia płuc), krwotok z układu pokarmowego (w tym z jamy ustnej, z odbytu), zapalenie żołądka, dysfagia (trudności w przełykaniu i transporcie pokarmu poprzez przełyk), zapalenie skóry, wysypka złuszczająca się, trądzik, zaburzenia dotyczące paznokci, siniaki, wybroczyny, bóle mięśni, niewydolność nerek (w tym ze skutkiem śmiertelnym), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych ALT i AST.

Niezbyt często: zapalenie krtani, krwawienia wewnątrzczaszkowe, wylew w oku, wysięk osierdziowy, zator płucny niekiedy ze skutkiem śmiertelnym, perforacja jelit, zaburzenie gojenia ran.

Rzadko: zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jiroveci, które może prowadzić do śmierci.

Z nieznaną częstością: rabdomioliza, obrzęk naczynioruchowy, zespół Stevensa i Johnsona.

Przeczytaj też artykuły

Chłoniak nieziarniczy Rak nerki

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta