Mircera - roztwór do wstrzykiwań

Hormon, lek przeciw niedokrwistości

Preparat zawiera substancję epoetyna beta (glikol metoksypolietylenowy epoetyny beta)

Lek wydawany na receptę do zastrzeżonego stosowania

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Mircera
roztwór do wstrzykiwań; 100 µg/ml (30 µg/0,3 ml); 1 ampułkostrzykawka 0,3 ml
Roche
b/d
Mircera
roztwór do wstrzykiwań; 167 µg/ml (50 µg/0,3 ml); 1 ampułkostrzykawka 0,3 ml
Roche
b/d
Mircera
roztwór do wstrzykiwań; 250 µg/ml (75 µg/0,3 ml); 1 ampułkostrzykawka 0,3 ml
Roche
b/d
Mircera
roztwór do wstrzykiwań; 333 µg/ml (100 µg/0,3 ml); 1 ampułkostrzykawka 0,3 ml
Roche
b/d
Mircera
roztwór do wstrzykiwań; 400 µg/ml (120 µg/0,3 ml); 1 ampułkostrzykawka 0,3 ml
Roche
b/d
Mircera
roztwór do wstrzykiwań; 500 µg/ml (150 µg/0,3 ml); 1 ampułkostrzykawka 0,3 ml
Roche
b/d
Mircera
roztwór do wstrzykiwań; 667 µg/ml (200 µg/0,3 ml); 1 ampułkostrzykawka 0,3 ml
Roche
b/d

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Mircera - roztwór do wstrzykiwań?

Leczenie objawowej niedokrwistości związanej z przewlekłą chorobą nerek u dorosłych. Leczenie objawowej niedokrwistości związanej z przewlekłą chorobą nerek u dzieci i młodzieży w wieku 3 mies. –<18 lat, po zmianie leczenia z innego środka stymulującego erytropoezę (ESA) po ustabilizowaniu nim stężenia hemoglobiny. S.c. (preferowane u pacjentów niepoddawanych hemodializom w celu uniknięcia nakłuwania żył obwodowych) – w ramię, udo lub brzuch albo i.v. Celem leczenia jest uzyskanie stężenia hemoglobiny 10–12 g/dl. Wahaniom wartości stężeń hemoglobiny należy przeciwdziałać korygując dawki; należy unikać utrzymywania się stężenia hamoglobiny >12 g/dl oraz zwiększenia stężenia hemoglobiny o >2 g/dl (1,24 mmol/l) u dorosłych i o >1 g/dl (0,62 mmol/l) u dzieci, w okresie 4 tyg. Leczenie jest na ogół długotrwałe, w razie konieczności można je jednak przerwać w dowolnym momencie. U pacjentów dializowanych otrzewnowo należy regularnie kontrolować stężenie hemoglobiny i ściśle przestrzegać schematu dawkowania. Dorośli. W celu zwiększenia stężenia hemoglobiny >10 g/dl zalecana dawka początkowa u pacjentów niepoddawanych dializie wynosi 1,2 µg/kg mc. 1 ×/mies.; alternatywnie u pacjentów poddawanych lub niepoddawanych hemodializie można stosować dawkę początkową 0,6 µg/kg mc. co 2 tyg. Pacjenci leczeni w odstępach 2 tyg., u których stężenie hemoglobiny jest >10 g/dl (6,21 mmol/l), mogą otrzymać dawkę 1 ×/mies., w dawce równoważnej 2 dawkom podawanym wcześniej w odstępach 2 tyg. U chorych leczonych wcześniej innymi lekami ESA początkową dawkę glikolu metoksypolietylenowego epoetyny beta podawaną 1 ×/mies. należy obliczyć na podstawie wcześniej stosowanej dawki darbepoetyny alfa lub epoetyny. 1. dawka powinna być podana zgodnie z terminem kolejnej zaplanowanej wcześniej dawki darbepoetyny alfa lub epoetyny. Szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta. Jeżeli zwiększenie stężenia hemoglobiny jest <1 g/dl w ciągu 1 mies., można zwiększyć dawkę o ok. 25%, kolejne zwiększenia dawki o ok. 25% mogą być dokonywane w odstępach 1 mies., aż do uzyskania docelowego stężenia hemoglobiny. Jeżeli zwiększenie stężenia hemoglobiny jest >2 g/dl w ciągu 1 mies. lub osiąga 12 g/dl, należy zmniejszyć dawkę o ok. 25%; jeżeli mimo zmniejszenia dawki stężenie hemoglobiny nadal się zwiększa, należy przerwać leczenie do czasu, aż stężenie to zacznie maleć; leczenie wznowić dawką mniejszą o 25% od poprzednio stosowanej. Korygowanie dawek nie powinno odbywać się częściej niż 1 ×/mies. Dzieci i młodzież w wieku 3 mies.-<18 lat dotychczas leczone ESA. Dzieci i młodzież, u których w wyniku leczenia z zastosowaniem ESA ustabilizowano stężenie hemoglobiny, mogą być przestawione na leczenie glikolem metoksypolietylenowym epoetyny beta podawanym 1 ×/4 tyg., ale z zachowaniem tej samej drogi podania co dotychczasowy lek. Dawka początkowa powinna być obliczona na podstawie całkowitej dawki tygodniowej dotychczasowego ESA w momencie zmiany leku. Szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta. Z uwagi na dostępne wielkości dawek w ampułkostrzykawkach, pacjenci przyjmujący ESA w dawce <9 mikrogramów/tydz. (darbepoetyna alfa) lub <2000 j.m. epoetyny/tydz. nie powinni być przestawiani na leczenie glikolem metoksypolietylenowym epoetyny beta. Jeśli konieczne jest dostosowanie dawki w celu utrzymania stężenia hemoglobiny > 10 g/dl, dawka może być zwiększona o ok. 25%. Jeśli zwiększenie stężenia hemoglobiny jest >1 g/dl (0,62 mmol/l) w ciągu 4 tyg. lub jeśli stężenie hemoglobiny zwiększa się i osiąga wartość 12 g/dl (7,45 mmol/l), dawkę należy zmniejszyć o ok. 25%. Jeśli stężenie hemoglobiny nadal zwiększa się po zmniejszeniu dawki, leczenie należy przerwać do czasu, aż stężenie hemoglobiny zacznie się zmniejszać, a wtedy należy wznowić leczenie rozpoczynając od dawki mniejszej o 25% od poprzednio podawanej dawki. Nie należy dostosowywać dawki częściej niż 1 ×/4 tyg. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności u dzieci w wieku <3 mies. Nie jest konieczne dostosowanie dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby ani u osób w wieku ≥65 lat.

Kiedy nie stosować preparatu Mircera - roztwór do wstrzykiwań?

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, niekontrolowane nadciśnienie tętnicze.

Przeczytaj też artykuły

Przewlekła niewydolność nerek Śródmiąższowe zapalenie nerek

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta