Vimpat - tabletki powlekane

Monoterapia lub leczenie wspomagające napadów częściowych i częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od 2 lat z padaczką. Leczenie wspomagające napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych u osób dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od 4 lat z uogólnioną padaczką idiopatyczną. W zależności od postaci p.o., niezależnie od posiłku, lub i.v., gdy podanie p.o. jest czasowo niemożliwe; doświadczenie kliniczne dotyczy podawania leku i.v. 2 ×/d przez maks. 5 dni w leczeniu uzupełniającym; zamianę z podawania p.o. na i.v. można przeprowadzić bezpośrednio, bez dostosowania dawki. Preparaty w postaci tabletek i syropu są równoważne biologicznie. W przypadku podawania dawek >400 mg/d, należy obserwować pacjentów z rozpoznanymi zaburzeniami przewodzenia serca, ciężkimi chorobami serca, a także stosujących równolegle leki wydłużające odstęp PR. Dorośli, młodzież i dzieci ≥50 kg mc. Monoterapia. Początkowo 50 mg 2 ×/d, w 2. tyg. dawkę zwiększyć do 100 mg 2 ×/d. Leczenie można również rozpocząć od dawki 100 mg 2 ×/d na podstawie dokonanej przez lekarza oceny wymaganego obniżenia liczby napadów padaczkowych w zestawieniu z potencjalnymi działaniami niepożądanymi. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji dawkę można dalej zwiększać co tydzień o 50 mg 2 ×/d, do osiągnięcia maks. zalecanej dawki podtrzymującej 300 mg 2 ×/d. U pacjentów, u których osiągnięto dawkę >400 mg/d i którzy wymagają zastosowania dodatkowego leku przeciwpadaczkowego, należy stosować schemat dawkowania tak jak w leczeniu wspomagającym. Leczenie wspomagające. Początkowo 50 mg 2 ×/d, w 2. tyg. dawkę zwiększyć do 100 mg 2 ×/d. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji dawkę można dalej zwiększać o 50 mg 2 ×/d w odstępach 1 tyg. do maks. zalecanej dawki 200 mg 2 ×/d. W przypadku konieczności szybkiego uzyskania stężenia stacjonarnego leku w osoczu i uzyskania efektu terapeutycznego, leczenie można rozpocząć od podania pojedynczej dawki nasycającej 200 mg; po ok. 12 h leczenie kontynuować podając 100 mg 2 ×/d. Późniejsze dostosowanie dawki należy uzależnić od indywidualnej odpowiedzi na leczenie oraz jego tolerancji. Nie badano podawania dawki nasycającej w stanach ostrych (np. stan padaczkowy). W razie konieczności przerwania leczenia lek odstawiać stopniowo (np. zmniejszając dawkę dobową o 200 mg/tydz.). Nie ma konieczności dostosowania dawki u osób w podeszłym wieku oraz w przypadku łagodnych i umiarkowanych zaburzeń czynności nerek lub wątroby. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby można rozważyć podanie dawki nasycającej 200 mg, jednak należy zachować ostrożność podczas późniejszego dostosowywania dawki (>200 mg/d); zalecana dawka maks. u osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby wynosi 300 mg/d. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny ≤30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek dawka maks. 250 mg/d; jeżeli zalecana jest dawka nasycająca, po podaniu dawki inicjującej 100 mg przez 1. tydzień, leczenie należy kontynuować podając 50 mg 2 ×/d. Młodzież i dzieci <50 kg mc. Monoterapia. Początkowo 1 mg/kg mc. 2 ×/d, w 2. tyg. dawkę zwiększyć do 2 mg/kg mc. 2 ×/d. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji dawkę można dalej zwiększać o 2 mg/kg mc. co tydzień, do uzyskania optymalnej odpowiedzi. U dzieci 10–<40 kg mc. maks. zalecana dawka wynosi 12 mg/kg mc./d, u dzieci 40–<50 kg mc. – 10 mg/kg mc./d. Leczenie wspomagające. Początkowo 1 mg/kg mc. 2 ×/d, w 2. tyg. dawkę zwiększyć do 2 mg/kg mc. 2 ×/d. W zależności od odpowiedzi klinicznej i tolerancji dawkę można dalej zwiększać o 1 mg/kg mc. 2 ×/d co tydzień, do uzyskania optymalnej odpowiedzi. U dzieci 10–<20 kg mc. maks. zalecana dawka wynosi 12 mg/kg mc./d, 20–30 kg mc. – 10 mg/kg mc./d, 30–<50 kg mc. – 8 mg/kg mc./d (w badaniach klinicznych, niewielkiej grupie podawano dawki do 12 mg/kg mc./d). U dzieci <50 kg mc. nie zaleca się podawania dawki nasycającej. W razie konieczności przerwania stosowania leku, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki, o 2 mg/kg mc. 2 ×/d co tydzień. U dzieci <50 kg mc. z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby, ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny ≤30 ml/min) lub ze schyłkową niewydolnością nerek, zaleca się zmniejszenie maks. zalecanej dawki o 25%. U dorosłych i dzieci z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby lek można podawać wyłącznie wtedy, gdy spodziewane korzyści z leczenia przeważają nad ryzykiem. U chorych poddawanych hemodializie zaleca się podawanie dodatkowo do 50% podzielonej dawki dobowej bezpośrednio po zakończeniu hemodializy.

W postaci syropu:
Vimpat jest wskazany w monoterapii w leczeniu napadów częściowych i częściowych wtórnie uogólnionych u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od 4 lat z padaczką.
Vimpat jest przeznaczony do stosowania w terapii wspomagającej:
- napadów częściowych lub częściowych wtórnie uogólnionych u osób dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od czterech lat z padaczką;
- napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych u osób dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od czterech lat z uogólnioną padaczką idiopatyczną.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, rozpoznany blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia.