Presartan H - tabletki powlekane

Lek obniżający ciśnienie tętnicze. Preparat złożony zawierający antagonistę receptora angiotensyny II (losartan) oraz lek o działaniu moczopędnym (hydrochlorotiazyd).

Preparat zawiera substancję hydrochlorotiazyd + losartan

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Presartan H
tabletki powlekane; 12,5 mg + 50 mg (1 tabl. zawiera: 50 mg losartanu, 12,5 mg hydrochlorotiazydu); 30 tabl.
Bausch Health
14,78 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
6,76 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością 30% do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: nadciśnienie tętnicze u osób dorosłych, w przypadkach innych niż określono w ChPL
Presartan H
tabletki powlekane; 25 mg + 100 mg (1 tabl. zawiera: 100 mg losartanu, 25 mg hydrochlorotiazydu); 30 tabl.
Bausch Health
28,48 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
12,43 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością 30% do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: nadciśnienie tętnicze u osób dorosłych, w przypadkach innych niż określono w ChPL

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Presartan H - tabletki powlekane?

Preparat złożony, zawiera 2 substancje czynne: losartan i hydrochlorotiazyd. Losartan jest lekiem z grupy antagonistów receptora angiotensyny II (leki z tej grupy nazywane są sartanami lub oznaczane skrótem ARB, z ang. Angiotensin II Receptor Blockers). Wspólny mechanizm działania leków z tej grupy polega na blokowaniu receptorów angiotensyny II, co zapobiega wiązaniu angiotensyny II i hamuje jej działanie. Agiotensyna II odgrywa istotną rolę w patofizjologii nadciśnienia tętniczego. Efektem działania angiotensyny II jest skurcz naczyń krwionośnych oraz nasilenie uwalniania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego. Działanie losartanu, podobnie jak innych sartanów, skutecznie przeciwdziała efektom działania angiotensyny II i prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego. W odróżnieniu od leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, sartany nie nasilają efektów zależnych od bradykininy, np. kaszlu. Sartany stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego. U chorych z niewydolnością serca zmniejszają opór naczyniowy, co poprawia warunki hemodynamiczne, zwiększa wydolność wysiłkową i poprawia stan kliniczny. Wywierają ochronny wpływ na nerki zwalniając tempo rozwoju związanych z wysokim ciśnieniem i cukrzycą zaburzeń czynności nerek.

Drugą substancją czynną preparatu jest hydrochlorotiazyd, lek moczopędny o budowie sulfonamidowej z grupy diuretyków tiazydowych. Powoduje zahamowanie zwrotnego transportu jonów sodu w kanalikach nerkowych, co skutkuje nasileniem wydalania sodu z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie potasu, magnezu i chloru, natomiast zmniejsza się wydalanie wapnia. Wydalanie potasu z moczem jest mniej nasilone w obecności losartanu. Działanie tiazydów prowadzi także do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego.

Działanie przeciwnadciśnieniowe preparatu jest silniejsze niż w przypadku zastosowania każdego ze składników w monoterapii. Pełne działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 3–4 tygodni od rozpoczęcia stosowania preparatu.

Kiedy stosować Presartan H - tabletki powlekane?

Preparat jest wskazany w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego u osób, u których ciśnienie tętnicze nie jest wystarczająco kontrolowane za pomocą monoterapii losartanem lub hydrochlorotiazydem.

Kiedy nie stosować preparatu Presartan H - tabletki powlekane?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na sulfonamidy.

Nie stosować, jeżeli występują:

• ciężkie zaburzenia czynności wątroby, cholestaza (zastój żółci) lub zaburzenia powodujące niedrożność dróg żółciowych

• oporna na leczenie hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), hiponatremia(zmniejszenie stężenia sodu we krwi), hiperkalcemia (zwiększone stężenie wapnia we krwi)

• objawowa hiperurykemia/dna moczanowa (objawy będące skutkiem zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi)

• ciężkie zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min)

bezmocz.

Nie stosować preparatu równoległe z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).

Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Presartan H - tabletki powlekane?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

Preparat może powodować wystąpienie obrzęku naczynioruchowego (możliwy obrzęk twarzy, ust, języka, gardła i krtani, który może utrudniać oddychanie i stanowić zagrożenie życia). Osoby, u których kiedykolwiek wystąpił obrzęk naczynioruchowy powinny pozostawać pod ścisłą obserwacją lekarską.

Należy zachować ostrożność, ponieważ preparat (szczególnie po przyjęciu pierwszej dawki) może powodować objawowe niedociśnienie tętnicze, zwłaszcza u osób ze zmniejszoną objętością krwi krążącej, odwodnionych lub z niedoborem sodu (np. osoby przyjmujące uprzednio duże dawki leków moczopędnych, stosujące dietę o małej zawartości soli lub po biegunce czy wymiotach). Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory elektrolitów i zapewnić odpowiednie nawodnienie chorego.

Zaburzenia równowagi wodno–elektrolitowej, które wymagają wyrównania przed rozpoczęciem leczenia, często występują u chorych z zaburzeniami czynności nerek oraz u chorych na cukrzycę ze współistniejącymi zaburzeniami czynności nerek. Lekarz zaleci ścisłą kontrolę stężenia potasu oraz kreatyniny we krwi. Chorzy z niewydolnością serca oraz z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 30–50 ml/min) powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją lekarską.

Ponieważ zawarty w preparacie losartan może powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi), nie zaleca się równoległego stosowanie leków mogących wpływać na zwiększenie stężenia potasu we krwi, takich jak np. suplementy potasu, zamienniki soli kuchennej zawierające potas, leki moczopędne oszczędzające potas, leki zawierające trimetoprim lub heparyna.

U osób z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby należy zachować ostrożność. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w przypadku występowania ciężkich zaburzeń czynności wątroby.

U chorych z grupy zwiększonego ryzyka wystąpienia zaburzeń czynności nerek, u których czynność nerek zależy od aktywności układu renina–angiotensyna–aldosteron (np. u chorych z ciężką niewydolnością serca lub wcześniejszymi zaburzeniami czynności nerek), stosowanie leków hamujących układ renina-angiotensyna-aldosteron może wiązać się z ryzykiem wystąpienia skąpomoczu, zwiększenia stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, a nawet niewydolności nerek. Należy zachować ostrożność, a leczenie powinno przebiegać pod szczególnym nadzorem lekarskim.

Po zastosowaniu losartanu u chorych z obustronnym zwężeniem tętnic nerkowych lub ze zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi. Zaburzenia te mogą ustąpić samoistnie po zaprzestaniu stosowania preparatu. Należy zachować ostrożność, a leczenie powinno przebiegać pod szczególnym nadzorem lekarskim. Konieczna jest regularna kontrola stężenia potasu i kreatyniny we krwi.

Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania preparatu u chorych po przeszczepie nerki.

Nie zaleca się stosowania preparatu u chorych, u których występuje pierwotny hiperaldosteronizm, ponieważ działanie preparatu w tej grupie chorych nie jest skuteczne.

U osób z chorobą niedokrwienną serca lub chorobami naczyń mózgowych (osoby ze zwężeniem tętnic wieńcowych lub zwężeniem naczyń mózgowych) znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego może spowodować zawał serca lub udar mózgu.

U osób z niewydolnością serca stosowanie leków działających na układ renina-angiotensyna-aldosteron, w tym preparatu, może spowodować wystąpienie ciężkiego niedociśnienia tętniczego oraz ostrej niewydolności nerek.

Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat stosowany jest u chorych z upośledzonym odpływem krwi z lewej komory serca (występujące zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej [dwudzielnej], kardiomiopatia przerostowa).

U osób rasy czarnej preparat może być mniej skuteczny w obniżaniu ciśnienia tętniczego (co może mieć związek z często obserwowanym małym stężeniem reniny w osoczu u chorych tej rasy z nadciśnieniem tętniczym).

Nie zaleca się stosowania preparatu w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na układ renina–angiotensyna–aldosteron (np. lekami z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny lub aliskirenem) ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) oraz zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek. Jeżeli takie leczenie skojarzone (podwójna blokada układu RAA) jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe chorego powinny być monitorowane. U chorych z nefropatią cukrzycową nie należy stosować równolegle inhibitorów ACE i antagonistów receptora angiotensyny II. Stosowanie preparatu równoległe z aliskirenem jest przeciwwskazane u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).

Hydrochlorotiazyd bardzo rzadko może powodować zespół ostrej niewydolności oddechowej (ang. ARDS). Obrzęk płuc może rozwinąć się w ciągu kilku minut lub kilku godzin po przyjęciu preparatu. Początkowo objawy obejmują: duszność, gorączkę, osłabioną czynność płuc i niedociśnienie tętnicze. W przypadku podejrzenia ARDS, należy przerwać stosowanie hydrochlorotiazydu i wdrożyć odpowiednie leczenie. W przypadku potwierdzenia ARDS, nie należy w przyszłości ponownie stosować hydrochlorotiazydu.

Hydrochlorotiazyd może mieć działanie fotouczulające; wraz ze wzrostem dawki hydrochlorotiazydu rośnie ryzyko nieczerniakowego raka skóry (raka podstawnokomórkowego i raka kolczystokomórkowego). Należy regularnie kontrolować stan skóry i niezwłocznie konsultować z lekarzem wszelkie podejrzane zmiany skórne. W przypadku podejrzanych zmian skórnych zalecana jest biopsja i badanie histologiczne. Należy ograniczyć ekspozycję na światło słoneczne i promienie UV oraz stosować odpowiednią ochronę przeciwsłoneczną. Jeżeli kiedykolwiek wcześniej wystąpił już nieczerniakowy rak skóry, przed zastosowaniem preparatu należy skonsultować się z lekarzem.

Podobnie jak inne leki przeciwnadciśnieniowe, preparat może powodować objawowe niedociśnienie tętnicze; należy zachować ostrożność.

Zawarty w preparacie hydrochlorotiazyd może zaburzać równowagę wodno-elektrolitową i powodować niedobory potasu, sodu, magnezu i chloru (możliwa zasadowica hipochloremiczna). W okresie stosowania preparatu lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia tych jonów. Ryzyko zaburzeń elektrolitowych zwiększa się w przypadku wystąpienia biegunki lub wymiotów. U chorych z obrzękiem, podczas upałów może wystąpić niedobór sodu we krwi.

Jeżeli wystąpią objawy takie jak: suchość w ustach, wzmożone pragnienie, osłabienie, letarg, senność, niepokój ruchowy, drgawki, dezorientacja, bóle i skurcze mięśni, nużliwość mięśni, niedociśnienie, skąpomocz, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), nudności lub wymioty, należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ objawy te mogą świadczyć o wystąpieniu zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej.

Preparat zmniejsza wydalanie wapnia w moczu i może powodować nieznaczne zwiększenie stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemię). Znaczna hiperkalcemia może być skutkiem bezobjawowej nadczynności przytarczyc. W przypadku znacznej hiperkalcemii, należy wykonać badania oceniające czynność przytarczyc. Przed wykonaniem badań czynnościowych przytarczyc, należy przerwać stosowanie preparatu (tylko po konsultacji z lekarzem i na jego zalecenie).

Hydrochlorotiazyd zmniejsza tolerancję glukozy. W okresie stosowania preparatu chorzy na cukrzycę powinni zachować ostrożność i monitorować stężenie glukozy. Preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne, aby lekarz dostosował ich dawkowanie. Preparat może spowodować ujawnienie się cukrzycy utajonej.

Hydrochlorotiazyd może powodować zwiększenie stężenia lipidów we krwi (cholesterolu i trójglicerydów).

Hydrochlorotiazyd może powodować zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia) i zwiększenie częstości napadów dny moczanowej. Zawarty w preparacie losartan powoduje zmniejszenie stężenia kwasu moczowego i może przeciwdziałać hiperurykemii wywołanej przez hydrochlorotiazyd.

Tiazydowe leki moczopędne należy stosować ostrożnie u chorych z zaburzeniami czynności wątroby lub postępującą chorobą wątroby, ponieważ mogą powodować zastój żółci oraz mogą powodować wystąpienie śpiączki wątrobowej skutkiem nawet niewielkich zmian równowagi wodno-elektrolitowej. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w przypadku występowania ciężkich zaburzeń czynności wątroby, marskości żółciowej wątroby lub cholestazy (zastój żółci).

Hydrochlorotiazyd może powodować wystąpienie objawów nadwrażliwości, niezależnie od tego, czy w przeszłości występowała alergia lub astma oskrzelowa.

Hydrochlorotiazyd może powodować wystąpienie tocznia rumieniowatego układowego lub nasilać jego objawy.

W okresie stosowania preparatu może wystąpić wysięk naczyniówkowy z ubytkiem pola widzenia, przemijająca krótkowzroczność i ostra jaskra z zamkniętym kątem przesączania. Objawy obejmują nagłe pogorszenie ostrości wzroku i ból oka. Mogą wystąpić już w ciągu kilku godzin od rozpoczęcia stosowania leku lub w późniejszym czasie. Konieczne może być leczenie farmakologiczne lub chirurgiczne. Czynniki ryzyka rozwoju ostrej jaskry mogą obejmować alergię na sulfonamidy lub penicylinę. Nieleczona jaskra może prowadzić do trwałej utraty wzroku.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn. Należy pamiętać, że preparat może u niektórych osób powodować zawroty głowy, senność, zmęczenie lub inne objawy, które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn, zwłaszcza na początku leczenia lub po zwiększeniu dawki.

Dawkowanie preparatu Presartan H - tabletki powlekane

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania, preparatu skonsultuj się z lekarzem.

Dorośli:

Nadciśnienie tętnicze: 1 tabletka (50 mg + 12,5 mg) 1 raz na dobę.

Lekarz indywidualnie dostosuje dawki każdej z substancji czynnych preparatu.

W razie potrzeby, lekarz stopniowo zwiększy dawkę każdego ze składników; dobowa dawka maksymalna wynosi 100 mg + 25 mg.

Działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się zwykle w ciągu 3–4 tygodni stosowania preparatu.

Szczególne grupy chorych:

Nie ma konieczności dostosowywania dawki początkowej u chorych z zaburzeniami czynności nerek, jeżeli klirens kreatyniny jest większy niż 30 ml/min. Jeżeli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min, stosowanie preparatu jest przeciwwskazane. Nie zaleca się stosowania preparatu u chorych poddawanych hemodializom.

Przez rozpoczęciem stosowania preparatu należy wyrównać niedobory sodu i zapewnić odpowiednie nawodnienie (wyrównać niedobory płynów).

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w przypadku występowania ciężkich zaburzeń czynności wątroby, cholestazy (zastój żółci) oraz zaburzeń powodujących niedrożność dróg żółciowych.

U chorych w podeszłym wieku zwykle nie ma konieczności dostosowywania dawkowania.

Nie należy stosować preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu w tej grupie wiekowej.

Sposób przyjmowania leku:

Tabletkę należy połykać w całości, popijając szklanką wody; można przyjmować niezależnie od posiłku.

Czy można stosować Presartan H - tabletki powlekane w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży. Stosowanie preparatu w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane.

Jeżeli kobieta planuje ciążę, powinna skonsultować się z lekarzem, ponieważ zalecana jest zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku podejrzenia lub potwierdzenia zajścia w ciążę w okresie przyjmowania preparatu, wymagane jest natychmiastowe zaprzestanie stosowania preparatu i konsultacja z lekarzem, który zaleci stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Stosowanie preparatu równoległe z aliskirenem jest przeciwwskazane u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).

Leki wpływające na aktywność izoenzymu 2C9 cytochromu P450, takie jak flukonazol oraz ryfampicyna, wpływają na stężenie czynnego metabolitu losartanu we krwi, choć nie wiadomo czy ma to znaczenie kliniczne.

Równoległe stosowanie leków wpływających na stężenie potasu we krwi (leki moczopędne oszczędzające potas, np. spironolakton, triamteren, amiloryd oraz suplementy potasu, heparyna, leki zawierające trimetoprim), a także zawierających potas zamienników soli kuchennej może prowadzić do zwiększenia stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia). Nie zaleca się równoległego stosowania losartanu z wymienionymi powyżej preparatami.

Preparat może nasilać toksyczne działanie litu. Nie zaleca się równoległego stosowania litu, a w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego, należy zachować ostrożność i ściśle monitorować stężenie litu we krwi.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (w tym np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen, indometacyna oraz selektywne inhibitory COX-2) mogą zmniejszać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz powodować zaburzenia czynności nerek, w tym ostrą niewydolność nerek i zwiększenie stężenia potasu we krwi. Należy zachować ostrożność, zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku. Należy zapewnić odpowiednie nawodnienie i regularnie kontrolować czynność nerek.

Nie zaleca się stosowania preparatu w skojarzeniu z innymi lekami działającymi na układ renina–angiotensyna–aldosteron (RAA), jak np. inhibitory konwertazy angiotensyny czy aliskiren, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, takich jak: niedociśnienie tętnicze, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia) oraz zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek. Jeżeli takie leczenie skojarzone (podwójna blokada układu RAA) jest absolutnie konieczne, powinno być prowadzone pod nadzorem specjalisty, a parametry życiowe chorego powinny być monitorowane.

Preparat może nasilać działanie stosowanych równolegle innych leków przeciwnadciśnieniowych (np. inhibitorów ACE, beta-blokerów, antagonistów wapnia) lub leków mogących obniżać ciśnienie tętnicze (np. niektóre leki przeciwdepresyjne, nasenne, uspokajające, barbiturany, leki przeciwpsychotyczne, opioidy, baklofen, amifostyna). Może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego oraz niedociśnienie tętnicze, w tym niedociśnienie ortostatyczne. Także spożywanie alkoholu może przyczyniać się do nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego.

Należy unikać spożywania soku grejpfrutowego w okresie przyjmowania preparatu.

Preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne dostosowanie ich dawkowania przez lekarza. Należy kontrolować stężenie glukozy we krwi. Metforminę należy stosować ostrożnie, ze względu na ryzyko kwasicy mleczanowej (w związku ze stosowaniem hydrochlorotiazydu).

Leki wiążące kwasy żółciowe (cholestyramina, kolestypol) mogą zmniejszać wchłanianie preparatu z przewodu pokarmowego.

Kortykosteroidy, ACTH mogą nasilać niedobory elektrolitów, szczególnie potasu.

Preparat może osłabić oddziaływanie amin presyjnych (np. adrenalina, noradrenalina) na mięśniówkę tętnic.

Preparat może nasilać działanie leków zwiotczających mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryny).

Ponieważ preparat może zwiększać stężenie kwasu moczowego we krwi, konieczne może być dostosowanie dawek leków stosowanych w leczeniu dny moczanowej (probenecyd, sulfinpirazon, allopurynol). Możliwe też zwiększenie częstości występowania reakcji nadwrażliwości na allopurynol.

Leki przeciwcholinergiczne (np. atropina, biperyden) mogą nasilać działanie tiazydowych leków moczopędnych poprzez zmniejszenie motoryki przewodu pokarmowego. Natomiast leki prokinetyczne, np. cisapryd, mogą zmniejszać dostępność biologiczną i działanie tiazydów.

Preparat może nasilać toksyczne działanie na szpik kostny leków cytotoksycznych, takich jak: cyklofosfamid, metotreksat.

Jeżeli równolegle stosowane są duże dawki salicylanów, preparat może nasilać toksyczne działanie salicylanów na ośrodkowy układ nerwowy.

Bardzo rzadko preparat stosowany z metylodopą może przyczynić się do rozwoju niedokrwistości hemolitycznej.

Równoległe stosowanie z cyklosporyną może powodować zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi i zwiększać ryzyko napadu dny moczanowej.

Preparat może powodować hipokaliemię lub hipomagnezemię, która nasila toksyczność glikozydów nasercowych i leków przeciwarytmicznych. U chorych stosujących glikozydy nasercowe należy zachować ostrożność i kontrolować stężenie potasu oraz wykonywać badania EKG.

Równoległe stosowanie preparatu z lekami zwiększającymi wydalanie potasu z moczem (np. kortykosteroidami, tetrakozaktydem, amfoterycyną B, karbenoksolonem, ACTH, penicyliną G, kwasem salicylowym i jego pochodnymi, lekami przeczyszczającymi, niektórymi lekami moczopędnymi) może zwiększać ryzyko hipokaliemii (zmniejszenia stężenia potasu we krwi) i nasilać ją. Należy monitorować stężenie potasu we krwi oraz wykonywać badania EKG.

W związku z ryzykiem hipokaliemii, należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany równolegle z lekami, które mogą powodować poważne zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes,w szczególności takimi jak:

• leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (np. chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid)

• niektóre leki przeciwpsychotyczne: pochodne fenotiazyny (chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna), benzamidy (amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd), pochodne butyrofenonu (droperydol, haloperydol)

• inne leki: beprydyl, cisapryd, difemanil, erytromycyna (dożylnie), halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, terfenadyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, winkamina (dożylnie).

Tiazydowe leki moczopędne mogą powodować zwiększenie stężenia wapnia w surowicy. Równoległe stosowanie suplementów wapnia lub witaminy D może dodatkowo nasilać hiperkalcemię; należy kontrolować stężenie wapnia w surowicy krwi oraz dostosować dawkowanie wapnia.

Hydrochlorotiazyd może wpływać na wyniki badań czynności przytarczyc, ze względu na jego wpływ na metabolizm wapnia.

Równoległe stosowanie karbamazepiny może spowodować hiponatremię (zmniejszenie stężenia sodu we krwi). Należy kontrolować stężenie sodu we krwi.

Środki kontrastujące zawierające jod zwiększają ryzyko wystąpienia ciężkiej niewydolności nerek u chorych odwodnionych. Należy zadbać o odpowiednie nawodnienie przed zastosowaniem tych preparatów.

Gliceryzyna (zawarta w lukrecji) może nasilać zaburzenia elektrolitowe związane ze stosowaniem hydrochlorotiazydu, zwłaszcza hipokaliemię.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Presartan H - tabletki powlekane?

Jak każdy lek, również Presartan H, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Do działań niepożądanych związanych ze stosowaniem preparatu należą: zawroty głowy, zapalenie wątroby, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (ALT).

Nie można także wykluczyć wystąpienia działań niepożądanych zgłaszanych wcześniej dla każdego ze składników preparatu stosowanych niezależnie.

Do działań niepożądanych związanych ze stosowaniem losartanu należą:

Często lub niezbyt często możliwe: zawroty głowy, szumy uszne, niewyraźne widzenie, zmniejszenie ostrości widzenia, kłucie w oku, zapalenie spojówek, bóle głowy, osłabienie, zmęczenie, obrzęki, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), niedokrwistość, hemoliza, zapalenie naczyń (w tym plamica Schönleina i Henocha), niedociśnienie tętnicze, w tym ortostatyczne obniżenie ciśnienia tętniczego (hipotonia ortostatyczna), kołatanie serca, dławica piersiowa, ból zamostkowy, migotanie przedsionków, blok przedsionkowo-komorowy II stopnia, udar naczyniowy mózgu, zawał serca, zaburzenia rytmu serca, ból brzucha, biegunka, niestrawność, nudności, zaparcia, bóle zębów, suchość błony śluzowej jamy ustnej, wzdęcie, zapalenie żołądka, niemożność wypróżnienia, obrzęki, gorączka, jadłowstręt, napad dny, bóle mięśni i stawów, bóle pleców, bóle kończyn, kurcze mięśni, osłabienie mięśni, fibromialgia, nerwowość, parestezje, neuropatia obwodowa, drżenie, migrena, omdlenia, zaburzenia snu, bezsenność, senność, zaburzenia równowagi, niepokój, lęk, napady paniki, dezorientacja, depresja, zaburzenia pamięci, zakażenia dróg moczowych, zaburzenia oddawania moczu, zaburzenia czynności seksualnych (impotencja), kaszel, zakażenia górnych dróg oddechowych, zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenei krtani, duszność, zapalenie oskrzeli, krwawienie z nosa, nieżyt nosa, przekrwienie błony śluzowej nosa i/lub gardła, uderzenia gorąca, zapalenie skóry, suchość skóry, nadwrażliwość na światło, łysienie, pokrzywka, świąd, wysypka, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny, zwiększenie stężenia potasu we krwi, zmniejszenie hematokrytu i stężenia hemoglobiny.

Rzadko: reakcje nadwrażliwości i anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy (w tym obrzęk twarzy, ust, języka, gardła i krtani mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu).

Bardzo rzadko: zapalenie wątroby, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Ponadto, możliwe działania niepożądane, dla których nie określono częstości ich występowania: małopłytkowość, zapalenie trzustki, złe samopoczucie, objawy grypopodobne, zaburzenia czynności wątroby, zaburzenia smaku, zależne od dawki niedociśnienie ortostatyczne, zmniejszenie stężenia sodu we krwi (hiponatremia), rabdomioliza.

Do działań niepożądanych związanych ze stosowaniem hydrochlorotiazydu należą:

Często lub niezbyt często: zaburzenia hematologiczne (niedokrwistość hemolityczna, zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia], zmniejszenie liczby płytek krwi [małopłytkowość], niekiedy z plamicą, agranulocytoza, zahamowanie czynności szpiku kostnego), hipokaliemia, hiponatremia, hipomagnezemia, hiperurykemia, zwiększenie stężenia lipidów we krwi, zaburzenia snu, bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, widzenie niewyraźne, widzenie na żółto, utrata apetytu, martwicze zapalenie naczyń, zapalenie płuc, obrzęk płuc, zapalenie ślinianek, podrażnienie żołądka, nudności, wymioty, biegunka, zaparcie, cholestaza wewnątrzwątrobowa (zatrzymanie żółci), zapalenie trzustki, kurcze mięśni, zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, wydalanie cukru w moczu, gorączka, nadwrażliwość na światło, reakcje nadwrażliwości i ciężkie reakcje skórne, w tym martwica toksyczna rozpływna naskórka.

Rzadko: reakcje anafilaktyczne.

Bardzo rzadko: zespół ostrej niewydolności oddechowej (ang. ARDS).

Częstość nieznana: zaburzenia oka (wysięk naczyniówkowy, zaburzenia widzenia, ostra krótkowzroczność, ostra jaskra z zamkniętym kątem przesączania), skórna postać tocznia rumieniowatego, nieczerniakowy rak skóry (rak podstawnokomórkowy, rak kolczystokomórkowy).

Przeczytaj też artykuły

Nadciśnienie tętnicze

Inne preparaty na rynku polskim zawierające hydrochlorotiazyd + losartan

Hyzaar (tabletki powlekane) Hyzaar Forte (tabletki powlekane) Lorista H (tabletki powlekane) Lorista HD (tabletki powlekane) Lorista HL (tabletki powlekane) Lozap HCT (tabletki powlekane)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta