Octagam 10% - roztwór do infuzji

Leczenie substytucyjne w zespołach pierwotnych niedoborów odporności z upośledzeniem wytwarzania przeciwciał. Schemat dawkowania powinien doprowadzić do osiągnięcia stężenia minimalnego IgG (oznaczanego przed kolejnym wlewem i.v.) co najmniej 6 g/l. Początkowo 0,4–0,8 g/kg mc., następnie 0,2 g/kg mc. co 3–4 tyg. Do osiągnięcia stężenia IgG 6g/l konieczna jest dawka 0,2–0,8 g/kg mc./mies., po osiągnięciu stanu stacjonarnego (zwykle po 3–6 mies. od rozpoczęcia leczenia) dawki podaje się w odstępach 3–4 tyg.
Leczenie substytucyjne w przypadku wtórnych niedoborów odporności u pacjentów z ciężkimi lub nawracającymi zakażeniami, których leczenie przeciwdrobnoustrojowe okazało się nieskuteczne lub z potwierdzonymi zaburzeniami wytwarzania swoistych przeciwciał (brak ≥2-krotnego zwiększenia miana swoistych IgG w odpowiedzi na szczepionkę pneumokokową polisacharydową oraz szczepionkę z antygenem polipeptydowym) lub ze stężeniem IgG w surowicy <4 g/l. 0,2–0,4 g/kg mc. co 3–4 tyg. Należy dokonywać oznaczania i oceny stężeń minimalnych IgG w odniesieniu do częstości występowania zakażeń; w razie konieczności dostosować dawkę. U pacjentów z utrzymującym się zakażeniem konieczne może być zwiększenie dawki, natomiast w przypadku braku zakażenia można rozważyć jej zmniejszenie.
Pierwotna małopłytkowość immunologiczna u pacjentów z dużym ryzykiem krwawień albo przed zabiegiem chirurgicznym w celu skorygowania liczby płytek krwi. 0,8–1 g/kg mc. (dawkę można powtórzyć w ciągu 3 dni) lub 0,4 g/kg mc./d przez 2–5 dni. W przypadku nawrotu leczenie można powtórzyć.
Zespół Guillaina i Barrégo. 0,4 g/kg mc./d przez 5 dni. W przypadku nawrotu leczenie można powtórzyć.
Choroba Kawasakiego. 2 g/kg mc. w pojedynczej dawce; stosować w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym.
Przewlekła zapalna poliradikuloneuropatia demielinizacyjna. Początkowo 2 g/kg mc. w daw. podz. przez 2–5 dni, następnie 1 g/kg mc. przez 1–2 dni co 3 tyg.
Wieloogniskowa neuropatia ruchowa. Początkowo 2 g/kg mc. przez 2–5 dni, następnie 1 g/kg mc. co 2–4 tyg. lub 2 g/kg mc. co 4–8 tyg. przez 2–5 dni.
Czynne zapalenie skórno-mięśniowe leczone lekami immunosupresyjnymi, w tym kortykosteroidami, lub z nietolerancją na tego typu leki albo przeciwwskazaniami do ich stosowania. 2 g/kg mc. w daw. podz. przez 2–5 dni co 4 tyg.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu. Nie stosować u pacjentów z selektywnym niedoborem IgA, u których występują przeciwciała przeciwko IgA.

Podawać i.v., we wlewie, początkowo z szybkością 0,01 ml/kg mc./min przez 30 min, następnie przy dobrej tolerancji można ją stopniowo zwiększać do maks. 0,12 ml/kg mc./min. Chorzy z zapaleniem skórno-mięśniowym są narażeni na większe ryzyko wystąpienia zdarzeń zakrzepowo-zatorowych, dlatego należy ich starannie monitorować, a szybkość podawania wlewu nie powinna przekraczać 0,04 ml/kg mc./min. Preparat jest przeznaczony do stosowania u dorosłych, młodzieży i dzieci (0–18 lat) we wszystkich wskazaniach oprócz czynnego zapalenia skórno-mięśniowego, w którym jest wskazany wyłącznie dla osób dorosłych. W przewlekłej zapalnej poliradikuleneuropatii demielinizacyjnej, wieloogniskowej neuropatii ruchowej i czynnym zapaleniu skórno-mięśniowym efekt leczenia powinien być oceniany po każdym cyklu; w przypadku braku odpowiedzi po 6 mies. leczenie należy przerwać; jeśli leczenie jest skuteczne, decyzję o stosowaniu długoterminowym należy podjąć indywidualnie, w zależności od odpowiedzi klinicznej; może być konieczne dostosowanie dawkowania i odstępów między dawkami.