Fludara - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest fludarabina, związek organiczny podobny strukturalnie do biologicznie czynnego nukleotydu purynowego, niezbędnego do syntezy kwasów nukleinowych. Podobieństwo chemiczne powoduje, że fludarabina (po wewnątrzkomórkowej fosforylacji) zastępuje biologicznie czynny metabolit w reakcjach biochemicznych. Ze względu na taki sposób działania należy do grupy leków przeciwnowotworowych zwanych antymetabolitami (jest antymetabolitem puryny). Fludarabina zaburza syntezę i stabilność kwasów nukleinowych DNA i RNA. Uniemożliwia to podziały komórkowe, syntezę białek i prowadzi do apoptotycznej śmierci komórki. Działanie fludarabiny dotyczy szczególnie komórek szybko dzielących się, jakimi są komórki nowotworowe.

Preparat jest wskazany w leczeniu początkowym chorych z przewlekłą białaczką limfocytową typu B-komórkowego (CLL) oraz chorych z CLL, u których po zastosowaniu co najmniej jednego standardowego cyklu leczenia zawierającego lek alkilujący nie uzyskano poprawy albo nastąpiła progresja choroby w trakcie leczenia lub po nim.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Nie stosować w przypadku:

• zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min)

• niewyrównanej niedokrwistości hemolitycznej.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży i u kobiet w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Leczenie może być prowadzane wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa posiadającego doświadczenie w stosowaniu chemioterapii przeciwnowotworowej.

Stosowanie fludarabiny wiąże się z ryzykiem zahamowania czynności szpiku kostnego i wystąpienia niedokrwistości, neutropenii (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]) i małopłytkowości (zmniejszenie liczby płytek krwi [trombocytów]). Zahamowanie czynności szpiku jest zwykle odwracalne. Konieczna jest regularna kontrola pełnej morfologii krwi. U osób, które wcześniej stosowały leki hamujące czynność szpiku kostnego (leczenie mielosupresyjne) może dojść do skumulowanego, nasilonego zahamowania czynności szpiku kostnego. Rzadko, w okresie leczenia możliwy jest rozwój potencjalnie prowadzącej do zgonu pancytopenii (istotne zmniejszenie liczby wszystkich elementów morfotycznych krwi: krwinek białych, czerwonych oraz płytek krwi).

Stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem ciężkich i zagrażających życiu chorób autoimmunologicznych, w tym polekowej niedokrwistości hemolitycznej. Chorzy powinni być monitorowani pod kątem wystąpienia objawów hemolizy. W przypadku wystąpienia hemolizy konieczne jest przerwanie stosowania preparatu i wdrożenie odpowiedniego leczenia (transfuzja krwi, kortykosteroidy).

Podczas długotrwałego stosowania fludarabiny, chorzy powinni pozostawać pod obserwacją czy nie występują u nich objawy toksyczności ze strony układu nerwowego. Ciężkie działanie neurotoksyczne preparatu występują rzadko i mogą obejmować drgawki, śpiączkę, stany pobudzenia lub niezbyt często stany splątania.

Stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem różnych postaci leukoencefalopatii. Zwiększone ryzyko dotyczy sytuacji, gdy fludarabina stosowana jest w skojarzeniu z innymi lekami mogącymi powodować leukoencefalopatię lub gdy leki takie stosowane były wcześniej oraz gdy u chorego występują zaburzenia czynności nerek lub wątroby, chory był poddawany napromienianiu czaszki lub całego ciała, chory jest po transplantacji komórek krwiotwórczych, wystąpiła reakcja przeszczep przeciw gospodarzowi, a także jeśli stosowane są większe dawki fludarabiny niż zalecane. Objawy leukoencefalopatii mogą obejmować: bóle głowy, nudności, wymioty, drgawki, zaburzenia widzenia (w tym utrata wzroku) i ogniskowe deficyty neurologiczne. Dodatkowo może wystąpić: zapalenie nerwu wzrokowego, dezorientacja, senność, pobudzenie, niedowład dwu- lub czterokończynowy, spastyczność mięśni i nietrzymanie moczu. Objawy mogą być nieodwracalne, zagrażać życiu i prowadzić do zgonu. W razie podejrzenia leukoencefalopatii konieczne jest przerwanie leczenia i przeprowadzenie odpowiednich badań mózgu (najlepiej rezonans magnetyczny).

Należy zachować ostrożność, ponieważ w okresie leczenia może wystąpić zespół rozpadu guza (nawet w pierwszym tygodniu leczenia fludarabiną). Ryzyko jest zwiększone u chorych z dużą masą guza.

Osoby leczone preparatem wymagające przetoczenia krwi powinny otrzymać krew wcześniej napromienioną, aby uniknąć wystąpienia zagrażającej życiu, związanej z transfuzją reakcji przetoczonych limfocytów przeciwko komórkom gospodarz (reakcja „przeszczep przeciw gospodarzowi”).

Leczenie preparatem może być związane z nasileniem lub nawrotem wcześniej istniejących nowotworowych zmian skóry.

Należy zachować ostrożność stosując preparat u osób w złym stanie ogólnym, szczególnie w przypadku zahamowania czynności szpiku kostnego i występowania granulocytopenii (zmniejszenie liczby granulocytów), małopłytkowości i/lub niedokrwistości, zaburzeń odporności lub przebycia zakażeń drobnoustrojami oportunistycznymi.

Należy zachować ostrożność u osób z zaburzeniami czynności nerek; konieczne jest dostosowanie dawkowania i monitorowanie chorego. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u osób, u których klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min.

Należy zachować ostrożność stosując preparat u osób po ukończeniu 75. roku życia. U chorych w wieku 65 lat i starszych przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć klirens kreatyniny.

Fludarabina może działać toksycznie na płód. W okresie leczenia i przez 6 miesięcy po jego zakończeniu kobiety nie powinny zachodzić w ciążę. Mężczyźni leczeni fludarabiną nie powinni starać się o poczęcie dziecka w okresie leczenia oraz przez 3 miesiące po jego zakończeniu.

Osoby w wieku rozrodczym (mężczyźni i kobiety) powinny skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia oraz co najmniej przez 6 miesięcy w przypadku kobiet i przez 3 miesiące w przypadku mężczyzn po przyjęciu ostatniej dawki fludarabiny.

W okresie leczenia i po jego zakończeniu nie należy przyjmować szczepionek zawierających żywe drobnoustroje. Ze względu na obniżoną odporność chorego, szczepionki te mogą spowodować ciężkie zakażenia a nawet zgon.

Chorzy na nowotwory oporne na leczenie fludarabiną nie powinni być leczeni chlorambucylem (zwykle chlorambucyl u tych chorych jest również nieskuteczny).

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu;

• preparat zawiera mniej niż 23 mg sodu w 1 tabletce i uznaje się, że preparat jest „wolny od sodu”.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat może ograniczać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/ maszyn; może powodować zmęczenie, osłabienie, zaburzenia widzenia, splątanie, pobudzenie i napady drgawkowe (padaczkowe). Szybkość reakcji może znacząco zmniejszona skutkiem niewystarczającego czasu trwania snu oraz wrażliwości osobniczej i dawkowania.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Lekarz dostosuje schemat dawkowania indywidualnie w zależności od wskazania, oczekiwanego rezultatu, sytuacji klinicznej oraz od tego, czy preparat stosowany będzie w monoterapii czy jako składnik chemioterapii wielolekowej.

Dorośli:

40 mg/m2 powierzchni ciała, 1 raz na dobę przez 5 dni, w cyklach co 28 dni (ta dawka jest 1,6 razy większa od zalecanej dawki podawanej dożylnie). Czas leczenia zależy od skuteczności i tolerancji leku.

W trakcie leczenia lekarz będzie dostosowywał dawkowanie w zależności od odpowiedzi na leczenie i tolerancji leczenia (zwłaszcza nasilenie toksyczności hematologicznej).

Szczególne grupy chorych:

Należy zachować ostrożność u osób z zaburzeniami czynności nerek; konieczne jest dostosowanie dawkowania i monitorowanie chorego. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u osób, u których klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min.

Należy zachować ostrożność u osób z zaburzeniami czynności wątroby i stosować preparat jedynie w sytuacji, gdy w ocenie lekarza oczekiwane korzyści są większe niż możliwe ryzyko.

Należy zachować ostrożność u osób po ukończeniu 75. roku życia. U chorych po ukończeniu 70. roku życia należy kontrolować klirens kreatyniny.

Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do ukończenia 18. roku życia, ponieważ nie określono bezpieczeństwa ani skuteczności preparatu w tej grupie wiekowej.

Sposób podawania:

Preparat podawany jest doustnie. Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłku. Tabletki należy połykać w całości popijając wodą. Nie należy łamać, kruszyć, rozpuszczać ani żuć tabletek.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparat jest przeciwwskazany zarówno w okresie ciąży jak i w okresie karmienia piersią.

Fludarabina może działać toksycznie na płód. W okresie leczenia i przez co najmniej 6 miesięcy po jego zakończeniu kobiety nie powinny zachodzić w ciążę. Mężczyźni leczeni fludarabiną nie powinni starać się o poczęcie dziecka w okresie leczenia oraz przez 3 miesiące po jego zakończeniu.

Osoby w wieku rozrodczym (mężczyźni i kobiety) powinny skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia oraz przez co najmniej 6 miesięcy w przypadku kobiet i przez co najmniej 3 miesiące w przypadku mężczyzn po przyjęciu ostatniej dawki fludarabiny.

Fludarabina może powodować zaburzenia płodności. Mężczyźni, którzy w przyszłości zamierzają zostać ojcami, powinni skonsultować się z lekarzem w sprawie możliwości zebrania i przechowywania nasienia pobranego przed rozpoczęciem leczenia.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Nie zaleca się równoległego stosowania pentostatyny (deoksykoformicyny) ze względu na ryzyko wystąpienia toksycznego działania na płuca, mogącego prowadzić do zgonu.

Stosowanie dipirydamolu i innych inhibitorów wychwytu adenozyny może zmniejszać skuteczność działania preparatu.

W okresie leczenia i po jego zakończeniu nie należy przyjmować szczepionek zawierających żywe drobnoustroje. Ze względu na obniżoną odporność chorego, szczepionki te mogą spowodować ciężkie zakażenia a nawet zgon.

Chorzy na nowotwory oporne na leczenie fludarabiną nie powinni być leczeni chlorambucylem (zwykle chlorambucyl u tych chorych jest również nieskuteczny).

Jak każdy lek, również Fludara Oral może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: zakażenia, zakażenia oportunistyczne (w tym zakażenia związane z reaktywacją utajonego wirusa Herpes lub wirusa Epsteina i Barr EBV), neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), niedokrwistość, małopłytkowość, kaszel, wymioty, biegunka, nudności, gorączka, zmęczenie, osłabienie, złe samopoczucie.

Często: zespół mielodysplastyczny i ostra białaczka szpikowa (związana głównie z leczeniem lekami alkilującymi, inhibitorami topoizomerazy lub radioterapią), zahamowanie czynności szpiku kostnego, jadłowstręt, neuropatia obwodowa, zaburzenia widzenia, zapalenie jamy ustnej, wysypka, obrzęk, zapalenie błon śluzowych (jamy ustnej, gardła, przełyku, odbytnicy), dreszcze, złe samopoczucie.

Niezbyt często: zaburzenia autoimmunologiczne (niedokrwistość hemolityczna, plamica małopłytkowa, pęcherzyca, hemofilia nabyta, zespół Evansa), zespół rozpadu guza obejmujący zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia), zwiększone stężenie fosforanów we krwi (hiperfosfatemia), nieprawidłowe stężenie wapnia i/lub potasu we krwi, krwiomocz, wydalanie kryształów w moczu (krystaluria), niewydolność nerek i kwasica metaboliczna; stany splątania, krwawienia z przewodu pokarmowego, toksyczne działanie na płuca (w tym włóknienie płuc, zapalenie płuc, duszność), zmiany aktywności enzymów trzustkowych, zmiany aktywności enzymów wątrobowych.

Rzadko: zaburzenia limfoproliferacyjne (związane z wirusem EBV), śpiączka, napady padaczkowe, pobudzenie, neuropatia nerwu wzrokowego, zapalenie nerwu wzrokowego, całkowita utrata wzroku, zaburzenia rytmu serca, niewydolność serca, rak skóry, martwica toksyczna rozpływna, zespół Stevensa i Johnsona.

Z nieznaną częstością: różne rodzaje leukoencefalopatii, krwotok mózgowy, krwotok płucny, krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego.