Irinotecan Kabi - koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji

Lek przeciwnowotworowy stosowany w chemioterapii nowotworów.

Preparat zawiera substancję irynotekan

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Irinotecan Kabi
koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji; 20 mg/ml (100 mg/5 ml); 1 fiol. 5 ml
Fresenius Kabi
b/d
Irinotecan Kabi
koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji; 20 mg/ml (300 mg/15 ml); 1 fiol. 15 ml
Fresenius Kabi
b/d
Irinotecan Kabi
koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji; 20 mg/ml (40 mg/2 ml); 1 fiol. 2 ml
Fresenius Kabi
b/d
Irinotecan Kabi
koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji; 20 mg/ml (500 mg/25 ml); 1 fiol. 25 ml
Fresenius Kabi
b/d

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Irinotecan Kabi - koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji?

Substancją czynną preparatu jest irynotekan, lek przeciwnowotworowy z grupy inhibitorów topoizomerazy. Irynotekan jest półsyntetyczną pochodną alkaloidu roślinnego (kamptotecyny) izolowanego z tropikalnego drzewa liściastego Camptotheca acuminata. Działanie leku (i jego aktywnego metabolitu) polega na hamowaniu topoizomerazy I, enzymu uczestniczącego w replikacji DNA. Irynotekan stabilizuje kompleks enzymu i rozdzielonych nici DNA (tzw. widełek replikacyjnych). Pojedyncza nić DNA ulega pęknięciom, a proces replikacji DNA ulega zahamowaniu. W konsekwencji podział komórki zostaje zatrzymany i następuje śmierć komórki. Działanie preparatu dotyczy szczególnie komórek szybko dzielących się. Poza działaniem przeciwnowotworowym, irynotekan hamuje aktywność acetyocholinesterazy (nasila działanie acetylocholiny).

Kiedy stosować Irinotecan Kabi - koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji?

Preparat jest wskazany do stosowania:

• w skojarzeniu z 5-fluorouracylem i kwasem folinowym w leczeniu chorych z zaawansowanym rakiem jelita grubego, u których chemioterapia nie była wcześniej stosowana w leczeniu zaawansowanego stadium choroby

• w monoterapii w leczeniu chorych z zaawansowanym rakiem jelita grubego, u których ustalony schemat leczenia z 5-fluorouracylem zakończył się niepowodzeniem

• w skojarzeniu z cetuksymabem u chorych z rakiem jelita grubego z przerzutami, z ekspresją receptorów naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) i bez mutacji genu RAS, którzy nie byli wcześniej leczeni z powodu choroby przerzutowej lub po niepowodzeniu leczenia cytotoksycznego z zastosowaniem irynotekanu

• w skojarzeniu z 5-fluorouracylem, kwasem folinowym i bewacyzumabem jako lek pierwszego wyboru u chorych z rakiem okrężnicy lub odbytnicy z przerzutami

• w skojarzeniu z kapecytabiną i bewacyzumabem (lub bez niego) jako lek pierwszego wyboru u chorych z rakiem jelita grubego z przerzutami.

Kiedy nie stosować preparatu Irinotecan Kabi - koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Nie stosować w przypadku:

• przewlekłej choroby zapalnej jelit i/lub niedrożności jelit

• stężenia bilirubiny we krwi przekraczającego 3-krotnie górną granicę normy

• ciężkiego zahamowania czynności szpiku kostnego

• złego stanu ogólnego chorego (wg klasyfikacji WHO >2).

Nie stosować równolegle:

• preparatów zawierających ziele dziurawca

• szczepionek zawierających żywe drobnoustroje.

Nie stosować w ciąży ani w okresie karmienia piersią.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Irinotecan Kabi - koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Preparat jest lekiem cytotoksycznym. Leczenie może być prowadzane wyłącznie pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w stosowaniu chemioterapii przeciwnowotworowej.

W wymienionych niżej przypadkach zalecany jest ścisły nadzór szpitalny i indywidualna ocena chorego, czy oczekiwane korzyści są większe niż możliwe ryzyko związane z leczeniem:

• chorzy w stanie ogólnym w stopniu 2 wg klasyfikacji WHO

• chorzy nie będący w stanie stosować się do zaleceń dotyczących postępowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych (np. opóźnionej biegunki).

W okresie leczenia mogą wystąpić biegunki, w tym o ciężkim, zagrażającym życiu przebiegu, wymagające leczenia szpitalnego. Biegunki opóźnione występują po ponad 24 godzinach po przyjęciu preparatu, w dowolnym momencie przed kolejnym cyklem leczenia. W razie wystąpienia pierwszych objawów biegunki (pierwszego płynnego stolca) należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Ważne jest jak najszybsze wdrożenie intensywnego leczenia w celu opanowania biegunki, w tym nawodnienie chorego, podaż elektrolitów i leków przeciwbiegunkowych (loperamid w dużych dawkach, stosowany ściśle wg zaleceń lekarza). Jeżeli biegunce towarzyszy ciężka neutropenia, wówczas oprócz leczenia przeciwbiegunkowego stosuje się antybiotyk o szerokim spektrum działania.

Jeśli biegunce towarzyszy gorączka, biegunka ma ciężki przebieg i wymaga nawadniania dożylnego lub biegunka utrzymuje się dłużej niż 48 godzin od rozpoczęcia stosowania loperamidu, zalecana jest hospitalizacja chorego.

Zwiększone ryzyko wystąpienia biegunki dotyczy chorych poddawanych wcześniej radioterapii brzucha/miednicy, chorych z hiperleukocytozą w momencie rozpoczynania leczenia, chorych w złym stanie ogólnym ( stopień 2 lub wyższy wg klasyfikacji WHO) oraz kobiet.

Wystąpienie ciężkiej biegunki stanowi wskazanie do zmniejszenia dawki w kolejnych cyklach leczenia. Nie należy stosować loperamidu profilaktycznie, nawet jeśli w poprzednim cyklu wystąpiła biegunka opóźniona.

Stosowanie preparatu jest związane z ryzykiem hamowania czynności szpiku kostnego, wystąpienia neutropenii (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]) i małopłytkowości. Zwiększone ryzyko ciężkiej neutropenii dotyczy chorych poddawanych wcześniej napromienianiu brzucha/miednicy oraz chorych ze zwiększonym stężeniem bilirubiny w surowicy. Konieczna jest częsta kontrola morfologii krwi, a uzyskane wyniki mogą wskazywać na konieczność zmniejszenia dawki w kolejnych cyklach leczenia. Jeżeli neutropenii towarzyszy gorączka (gorączka neutropeniczna), wymagane jest leczenie szpitalne w trybie pilnym.

Przed rozpoczęciem oraz przed każdym kolejnym cyklem leczenia należy oznaczyć parametry czynności wątroby. Zaburzenia czynności wątroby (stężenie bilirubiny powyżej górnej granicy normy) wskazują na zmniejszenie szybkości eliminacji irynotekanu i zwiększone ryzyko zahamowania czynności szpiku i wystąpienia innych działań niepożądanych. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane, jeżeli stężenie bilirubiny we krwi przekracza 3-krotnie górną granicę normy.

U chorych ze zmniejszoną aktywnością UGT1A1 (np. chorzy z zespołem Gilberta) stosowanie irynotekanu jest związane ze zwiększonym ryzykiem ciężkiej neutropenii i biegunki. Ryzyko to jest zależne od dawki. Konieczne może być zmniejszenie dawki początkowej w tej grupie chorych. W przypadku dobrej tolerancji, kolejne dawki mogą zostać zwiększone.

Leczenie często związane jest z wystąpieniem nudności i wymiotów. Przed każdym podaniem leku zaleca się profilaktyczne stosowanie leków przeciwwymiotnych.

Irynotekan hamuje aktywność acetylocholinesterazy (nasila działanie acetylocholiny i neurotransmisję cholinergiczną). W okresie leczenia może wystąpić ostry zespół cholinergiczny (w tym: wczesna biegunka, nasilone pocenie się, bolesne skurcze brzucha, zwężenie źrenic i nadmierne wydzielanie śliny). Objawy mogą wystąpić w trakcie wlewu dożylnego lub krótko po nim i wymagają podania siarczanu atropiny. U osób, u których wystąpił ciężki zespół cholinergiczny, zalecane jest profilaktyczne podawanie siarczanu atropiny przed kolejnymi infuzjami. Należy zachować ostrożność u chorych na astmę.

Stosowanie preparatu może być związane z wystąpieniem śródmiąższowej choroby płuc, która może stanowić zagrożenie życia i prowadzić do zgonu. Czynniki ryzyka obejmują: wystąpienie śródmiąższowej choroby płuc w przeszłości, napromienianie obszaru klatki piersiowej, stosowanie leków działających toksycznie na płuca lub czynników wzrostu kolonii. Chorzy powinni pozostawać pod obserwacją w kierunku objawów ze strony układu oddechowego. Objawy takie jak np. kaszel, duszność, niedotlenienie i gorączka mogą świadczyć o rozwoju śródmiąższowej choroby płuc.

Należy zachować ostrożność by nie dopuścić do wynaczynienia roztworu. W przypadku wynaczynienia, personel medyczny przemyje miejsce podania i zastosuje lód, choć irynotekan nie jest uważany za lek powodujący uszkodzenia tkanek.

Należy zachować ostrożność u chorych w podeszłym wieku ze względu na częściej występujące zaburzenia czynności wątroby w tej grupie wiekowej.

Nie wolno stosować preparatu w przypadku niedrożności jelit.

W okresie leczenia mogą wystąpić zaburzenia czynności nerek, w tym ostra niewydolność nerek. Zwykle są one związane z odwodnieniem w przebiegu biegunki i/lub wymiotów. Rzadko mogą być związane z wystąpieniem zespołu rozpadu guza.

U chorych poddawanych uprzednio rozległemu napromienianiu konieczna może być modyfikacja dawkowania, ze względu na zwiększone ryzyko zahamowania czynności szpiku kostnego.

W okresie leczenia może wystąpić niedokrwienie mięśnia sercowego, zwłaszcza u chorych z wcześniej istniejącymi chorobami serca, z obecnością czynników ryzyka (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia czy palenie tytoniu) lub poddawanych uprzednio chemioterapii cytotoksycznej. Chorzy z wymienionych wyżej grup powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą.

Rzadko, u chorych z dodatkowymi czynnikami ryzyka, możliwe jest wystąpienie zdarzeń zakrzepowo-zatorowych, w tym zakrzepica żył, zatorowość płucna i tętnicze zdarzenia zakrzepowo-zatorowe.

Odwodnienie związane z biegunką i wymiotami rzadko może prowadzić do niewydolności nerek, niedociśnienia tętniczego lub niewydolności serca.

Należy unikać stosowania preparatu równolegle z lekami, które silnie hamują aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (np. ketokonazolem) lub silnie zwiększają jego aktywność (np. ryfampicyną, karbamazepiną, fenobarbitalem, fenytoiną, apalutamidem). Wymienione leki mogą wpływać na metabolizm irynotekanu.

Irynotekan ma działanie genotoksyczne i teratogenne. Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę, a mężczyźni w wieku rozrodczym nie powinni starać się o poczęcie dziecka. Osoby w wieku rozrodczym (kobiety i mężczyźni) powinny skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia i przez kilka miesięcy po jego zakończeniu (w przypadku kobiet to co najmniej 6 miesięcy, w przypadku mężczyzn co najmniej 3 miesiące).

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera sorbitol; w przypadku dziedzicznej nietolerancji fruktozy nie należy stosować tego preparatu. Niemowlęta i małe dzieci do ukończenia 2. roku życia mogą jeszcze nie zostać zdiagnozowane w kierunku dziedzicznej nietolerancji fruktozy. Podanie dożylne leków zawierających fruktozę może stwarzać zagrożenie życia u osób z dziedziczną nietolerancją fruktozy.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat wywiera umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn/urządzeń. Może powodować wystąpienie zawrotów głowy lub zaburzeń widzenia (które mogą wystąpić w ciągu 24 godzin po przyjęciu preparatu). Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń/maszyn, jeżeli wystąpią wymienione objawy lub inne działania niepożądane mogące upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Dawkowanie preparatu Irinotecan Kabi - koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji

Preparat ma postać koncentratu do sporządzania roztworu do infuzji. Po odpowiednim rozcieńczeniu roztwór może być podawany wyłącznie we wlewie dożylnym. Preparat może być podawany tylko przez kwalifikowany personel medyczny. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Leczenie może być prowadzane wyłącznie pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w stosowaniu leków cytotoksycznych.

Dorośli:

• monoterapia (u wcześniej leczonych chorych): 350 mg/m2 powierzchni ciała we wlewie dożylnym trwającym 30–90 minut, co 3 tygodnie;

• leczenie skojarzone (u wcześniej nieleczonych chorych): 180 mg/m2 powierzchni ciała we wlewie dożylnym trwającym 30–90 minut, co 2 tygodnie, w skojarzeniu z 5-fluorouracylem i kwasem folinowym; dawkowanie w skojarzeniu z cetuksymabem lub bewacyzumabem albo z kapecytabiną – zobacz zarejestrowane materiały producenta.

W przypadku wystąpienia nasilonych działań niepożądanych (toksyczność hematologiczna i niehematologiczna), kolejny cykl leczenia powinien zostać opóźniony do czasu ich ustąpienia i całkowitego ustąpienia biegunki, a dawka w kolejnym cyklu powinna zostać odpowiednio zmniejszona.

Leczenie może być kontynuowane do wystąpienia progresji choroby lub do wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania działań niepożądanych.

Szczególne grupy chorych:

U chorych ze zwiększonym stężeniem bilirubiny w osoczu wzrasta ryzyko nasilenia działań niepożądanych; konieczne jest dostosowanie dawkowania irynotekanu. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane, jeżeli stężenie bilirubiny we krwi przekracza 3-krotnie górną granicę normy.

W przypadku zaburzeń czynności nerek stosowanie irynotekanu nie jest zalecane, ponieważ nie ma danych dotyczących stosowania preparatu w tej populacji chorych.

Stosowanie preparatu u chorych w podeszłym wieku wymaga zachowania ostrożność, ze względu na częściej występujące zaburzenia czynności wątroby i pogorszenie czynności biologicznych w tej grupie wiekowej.

Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u dzieci.

Sposób podawania:

Po odpowiednim rozcieńczeniu preparat jest podawany we wlewie dożylnym trwającym 30–90 min. Podczas przygotowywania roztworu należy zachować środki ostrożności zalecane w postępowaniu z lekami cytotoksycznymi.

Czy można stosować Irinotecan Kabi - koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Nie stosować w ciąży ani w okresie karmienia piersią.

Irynotekan ma działanie genotoksyczne i teratogenne. Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę, a mężczyźni w wieku rozrodczym nie powinni starać się o poczęcie dziecka. Osoby w wieku rozrodczym (kobiety i mężczyźni) powinny skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia i przez kilka miesięcy po jego zakończeniu (w przypadku kobiet to co najmniej 6 miesięcy, w przypadku mężczyzn co najmniej 3 miesiące).

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Przeciwwskazane jest równoległe stosowanie irynotekanu:

• z preparatami zawierającymi ziele dziurawca

• ze szczepionkami zawierającymi żywe drobnoustroje, takimi jak np. szczepionka przeciwko żółtej gorączce (żółtej febrze), z powodu ryzyka wystąpienia uogólnionej choroby poszczepiennej mogącej spowodować zgon; równoległe stosowanie jest przeciwwskazane w okresie leczenia oraz przez 6 miesięcy po jego zakończeniu.

Nie zaleca się równoległego stosowania irynotekanu z niżej wymienionymi lekami, ze względu na ich wpływ na metabolizm irynotekanu i na ekspozycję na irynotekan i jego aktywne metabolity:

• z lekami silnie zwiększającymi aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 i/lub UGT1A1, takimi jak np.: ryfampicyna, karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, apalutamid; ponadto wchłanianie fenytoiny podczas równoległego stosowania z irynotekanem może ulec zmniejszeniu, co zwiększa ryzyko nasilenia drgawek

• z lekami silnie zmniejszającymi aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450, takimi jak np.: ketokonazol, worykonazol, itrakonazol, pozakonazol, inhibitory proteazy, klarytromycyna, erytromycyna, telitromycyna

• z innymi lekami zmniejszającymi aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450, takimi jak np.: kryzotynib, idelalizyb

• z lekami zmniejszającymi aktywność UGT1A1, takimi jak np.: atazanawir, ketokonazol, regorafenib.

Równoległe stosowanie irynotekanu i antagonistów witaminy K zwiększa ryzyko krwotoku i zdarzeń zakrzepowych; w przypadku konieczności takiego leczenia należy częściej kontrolować znormalizowany czas protrombinowy – wskaźnik INR.

Równolegle stosowanie cyklosporyny lub takrolimusu może nasilić immunosupresję (upośledzenie odpowiedzi immunologicznej) i powodować zaburzenia limfoproliferacyjne.

Ponieważ irynotekan hamuje działanie acetylocholinesterazy (nasila działanie acetylocholiny) mogą wystąpić interakcje z lekami blokującymi przewodnictwo nerwowo-mięśniowe. Irynotekan może przedłużyć czas trwania blokady przewodnictwa mięśniowo-nerwowego po zastosowaniu depolaryzujących leków zwiotczających, np. suksametonium. Może też działać antagonistycznie w stosunku do niedepolaryzujących leków zwiotczających z grupy pochodnych kuraryny.

Stosowanie preparatu w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w chemioterapii nowotworów może nasilać jego działania niepożądane.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Irinotecan Kabi - koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji?

Jak każdy lek, również Irinotecan Kabi może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Monoterapia

Bardzo często: zahamowanie czynności szpiku, w tym neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), niedokrwistość, jadłowstręt, zespół cholinergiczny, nudności, wymioty (mogą być ciężkie i mogą prowadzić do odwodnienia), biegunka (w tym ciężka, może prowadzić do odwodnienia), zapalenie błon śluzowych, łysienie, zmęczenie, osłabienie, gorączka.

Często: zakażenia, małopłytkowość, gorączka neutropeniczna, zaparcia, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Dodatkowe działania niepożądane występujące w leczeniu skojarzonym

-w skojarzeniu z kapecytabiną bardzo często zakrzepica/zatorowość; często reakcje nadwrażliwości, niedokrwienie/zawał serca, gorączka neutropeniczna;

-w skojarzeniu z kapecytabiną i bewacyzumabem często ciężka neutropenia, zakrzepica/zatorowość, nadciśnienie tętnicze, niedokrwienie/zawał serca;

-w skojarzeniu z 5-fluorouracylem i kwasem folinowym oraz bewacyzumabem często nadciśnienie tętnicze, nasilenie biegunki i leukopenii;

-w skojarzeniu z 5-fluorouracylem i kwasem folinowym bardzo często małopłytkowość, neutropenia, niedokrwistość, zmniejszenie apetytu, zespół cholinergiczny, biegunka (w tym ciężka), wymioty (w tym nasilone), nudności, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, łysienie, zapalenie błon śluzowych, osłabienie; często zakażenia, gorączka neutropeniczna, bóle brzucha, zaparcia, gorączka.

Inne działania niepożądane dla których nie określono częstości ich występowania: rzekomobłoniaste zapalenie jelit wywołane przez Clostridium difficile, zakażenia grzybicze (grzybica ogólnoustrojowa, aspergiloza oskrzelowo-płuca, zakażenia Pneumocystis jiroveci), zakażenia wirusowe (półpasiec, grypa, reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B, cytomegalowirusowe zapalenie jelita), posocznica, odwodnienie (związane z biegunką i wymiotami), hipowolemia, parestezje, zaburzenia mowy (przemijające, być może związane z zespołem cholinergicznym), mimowolne skurcze mięśni, nadciśnienie tętnicze podczas wlewu lub po jego zakończeniu, niewydolność serca, niedociśnienie tętnicze, śródmiąższowa choroba płuc (w tym duszność i nacieki w płucach), czkawka, niedrożność jelit, rozszerzenie okrężnicy, krwawienie z przewodu pokarmowego, zapalenie/owrzodzenie jelita grubego, zapalenie kątnicze, niedokrwienne zapalenie jelita grubego, zwiększenie aktywności enzymów trzustkowych (objawowe lub bezobjawowe), perforacja jelit, stłuszczenie wątroby, zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek (u chorych odwodnionych), zaburzenia elektrolitowe (hiponatremia, hipokaliemia), reakcje w miejscu podania, reakcje skórne, reakcje nadwrażliwości, reakcje anafilaktyczne.

Przeczytaj też artykuły

Rak jelita grubego

Inne preparaty na rynku polskim zawierające irynotekan

Irinotecan Accord (koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta