Exforge HCT - tabletki powlekane

Preparat złożony zawierający antagonistę receptora angiotensyny II (walsartan), antagonistę wapnia z grupy pochodnych dihydropirydyny (amlodypina) oraz lek moczopędny (hydrochlorotiazyd).

Preparat zawiera substancję amlodypina + hydrochlorotiazyd + walsartan

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Exforge HCT
tabletki powlekane; 10 mg + 25 mg + 160 mg (1 tabl. zawiera: 10 mg amlodypiny, 160 mg walsartanu, 25 mg hydrochlorotiazydu); 14 tabl.
Novartis Europharm
46,13 zł
Exforge HCT
tabletki powlekane; 5 mg + 12,5 mg + 160 mg (1 tabl. zawiera: 5 mg amlodypiny, 160 mg walsartanu, 12,5 mg hydrochlorotiazydu); 14 tabl.
Novartis Europharm
48,21 zł

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Exforge HCT - tabletki powlekane?

Jest to preparat złożony zawierający 3 substancje czynne: walsartan, amlodypinę i hydrochlorotiazyd. Walsartan należy do grupy leków zwanych antagonistami receptora angiotensyny II lub sartanami. Wspólny mechanizm działania leków z tej grupy polega na blokowaniu receptorów angiotensyny II co uniemożliwia ich wiązanie z angiotensyną II i hamuje jej działanie (leki z tej grupy często oznaczane są skrótem ARB, który pochodzi od angielskiej nazwy Angiotensin II Receptor Blockers). Angiotensyna II odgrywa istotną rolę w patofizjologii nadciśnienia tętniczego. Efektem działania angiotensyny II jest skurcz naczyń krwionośnych oraz nasilenie uwalniania aldosteronu, co prowadzi do zwiększenia ciśnienia tętniczego. Działanie walsartanu, podobnie jak innych sartanów, skutecznie przeciwdziała efektom działania angiotensyny II i prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego. W odróżnieniu od leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny, sartany nie nasilają efektów zależnych od bradykininy, np. kaszlu. Sartany stosowane są jako leki obniżające ciśnienie tętnicze oraz w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo–naczyniowego.
Drugą substancją czynną preparatu jest amlodypina, pochodna dihydropirydyny, należąca do grupy leków zwanych antagonistami wapnia (lub blokerami kanału wapniowego). Działanie antagonistów wapnia polega na blokowaniu kanałów wapniowych, struktur umożliwiających przepływ jonów wapnia przez błonę komórkową. Amlodypina blokuje napływ jonów wapnia z przestrzeni zewnątrzkomórkowej do wnętrza komórek mięśni gładkich ścian naczyń krwionośnych i w mniejszym stopniu do komórek mięśnia sercowego. Zwiększenie wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia jest niezbędne do skurczu komórek mięśniowych. Amlodypina działa głównie na obwodowe naczynia krwionośne. Zablokowanie kanałów wapniowych powoduje zmniejszenie napięcia ścian naczyń i rozszerzenie naczyń. Bezpośrednim skutkiem takiego działania amlodypiny jest obniżenie ciśnienia tętniczego. Rozszerzenie tętniczek obwodowych zmniejsza obwodowy opór naczyniowy, co odciąża serce (zmniejsza się zużycie energii przez mięsień sercowy i jego zapotrzebowanie na tlen). Prawdopodobnie rozszerzają się także tętnice wieńcowe, co zwiększa transport tlenu do mięśnia sercowego. W rezultacie, u chorych z dławicą piersiową, zwiększa się tolerancja wysiłku fizycznego (wydłuża się czas do pojawienia się bólu dławicowego podczas wysiłku) oraz zmniejsza się częstość występowania i nasilenia bólów dławicowych. Stan kliniczny chorych z dławicą piersiową poprawia się, a zużycie nitrogliceryny maleje. U chorych z nadciśnieniem tętniczym przyjmowanie amlodypiny 1 raz na dobę zapewnia klinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego przez 24 godziny.
Hydrochlorotiazyd, trzecia substancja czynna zawarta w preparacie, to diuretyk tiazydowy o działaniu moczopędnym, zwiększający objętość wydalanego moczu. Powoduje zahamowanie zwrotnego transportu jonów sodu w kanalikach nerkowych, co skutkuje nasileniem wydalania sodu z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie potasu, magnezu i chloru, natomiast zmniejsza się wydalanie wapnia. Utrata potasu z moczem jest mniej nasilona w obecności walsartanu. Działanie tiazydów prowadzi także do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego.
Dzięki wykorzystaniu uzupełniających się mechanizmów działania substancji czynnych, działanie przeciwnadciśnieniowe preparatu jest silniejsze niż w przypadku zastosowania każdego ze składników w monoterapii.

Kiedy stosować Exforge HCT - tabletki powlekane?

Preparat jest wskazany w leczeniu samoistnego nadciśnienia tętniczego u dorosłych, u których ciśnienie tętnicze jest odpowiednio kontrolowane podczas leczenia skojarzonego amlodypiną, walsartanem i hydrochlorotiazydem, jako leczenie zastępujące przyjmowanie tych substancji czynnych w oddzielnych preparatach.

Kiedy nie stosować preparatu Exforge HCT - tabletki powlekane?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne sulfonamidy lub leki z grupy antagonistów wapnia pochodnych dihydropirydyny.
Nie możesz także stosować preparatu jeżeli występują u Ciebie:
· zaburzenia czynności wątroby, marskość żółciowa wątroby lub cholestaza
· ciężkie zaburzenia czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 30 ml/min/1,73 m2), bezmocz lub jesteś poddawany dializom
· oporna na leczenie hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), hiponatremia(zmniejszenie stężenia sodu we krwi), hiperkalcemia (zwiększenie stężenie wapnia we krwi)
· objawowa hiperurykemia (objawy będące skutkiem zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi)
· ciężkie niedociśnienie tętnicze
· wstrząs, w tym wstrząs kardiogenny
· zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca (np. znaczne zwężenie zastawki aortalnej, kardiomiopatia przerostowa)
· hemodynamicznie niestabilna niewydolność serca po zawale serca.
Nie stosować równolegle z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).
Preparat jest przeciwwskazany w II i III trymestrze ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Nie zaleca się stosowania preparatu w I trymestrze ciąży.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Exforge HCT - tabletki powlekane?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania amlodypiny w leczeniu przełomu nadciśnieniowego.
Należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ rzadko preparat może powodować znaczące, objawowe obniżenie ciśnienia tętniczego. Zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego po przyjęciu preparatu dotyczy szczególnie osób ze wzmożoną aktywacją układu renina–angiotensyna–aldosteron (w tym osób ze zmniejszoną objętością krwi krążącej, odwodnionych lub z niedoborem sodu, przyjmujących uprzednio duże dawki leków moczopędnych, stosujących dietę o małej zawartości soli, po biegunce lub wymiotach). Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory elektrolitów i zapewnić odpowiednie nawodnienie organizmu. W tej grupie chorych leczenie powinno być rozpoczynane pod ścisłym nadzorem lekarskim.
W przypadku wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego, chorego należy położyć na plecach i wezwać pomoc medyczną. Wystąpienie niedociśnienia tętniczego po przyjęciu preparatu nie stanowi przeciwwskazania do dalszego stosowania preparatu, jednakże konieczne jest uzyskanie stabilizacji ciśnienia tętniczego i objętości płynów.
Ponieważ zawarty w preparacie walsartan może powodować hiperkaliemię (zwiększenie stężenia potasu we krwi) nie zaleca się równoległego stosowanie leków mogących zwiększać stężenie potasu we krwi, takich jak np. leki moczopędne oszczędzające potas, preparaty uzupełniające niedobory potasu, heparyna lub zamienniki soli kuchennej zawierające potas. Jeżeli lekarz uzna stosowanie tych leków za konieczne, zaleci zachowanie ostrożności i monitorowanie stężenia potasu we krwi.
Ze względu na zawartość tiazydowego leku moczopędnego preparat może powodować hipokaliemię (zmniejszenie stężenia potasu we krwi). Zaburzenia stężenia potasu we krwi (zarówno hipokaliemia jak i hiperkaliemia) mogą być przyczyną poważnych zaburzeń rytmu serca. Lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia potasu we krwi.
Przed rozpoczęciem stosowania preparatu należy wyrównać wszelkie niedobory potasu, sodu i magnezu. Preparat może zaburzać równowagę wodno-elektrolitową i powodować niedobory sodu, potasu, magnezu, chloru. W okresie stosowania preparatu lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia tych jonów, co jest szczególnie istotne u chorych z występującymi wcześniej zaburzeniami stężeń elektrolitów, z zaburzeniami czynności nerek lub stosujących równolegle inne leki. W przypadku wystąpienia zaburzeń wodno-elektrolitowych lekarz zaleci odpowiednie postępowanie, w tym niekiedy konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu.
Preparat zmniejsza wydalanie wapnia w moczu i może powodować nieznaczne zwiększenie stężenia wapnia we krwi (hiperkalcemię). W okresie stosowania preparatu lekarz zaleci regularną kontrolę stężenia wapnia we krwi. Znaczna hiperkalcemia może być skutkiem nierozpoznanej nadczynności przytarczyc. W przypadku znacznej hiperkalcemii należy wykonać badania oceniające czynność przytarczyc. Przed wykonaniem badań czynnościowych przytarczyc należy przerwać stosowanie preparatu (tylko po konsultacji z lekarzem).
Jeżeli wystąpią objawy takie jak: suchość w ustach, wzmożone pragnienie, osłabienie, senność, niepokój ruchowy, drgawki, postępująca dezorientacja, apatia, bóle i skurcze mięśni, nużliwość mięśni, niedociśnienie, skąpomocz, zwiększenie częstotliwości rytmu serca (tachykardia), nudności lub wymioty, należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ objawy te mogą świadczyć o wystąpieniu zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej.
U chorych z zaburzeniami czynności nerek wskazane jest monitorowanie stężenia potasu, kreatyninykwasu moczowego we krwi. Nie ma konieczności dostosowywania dawki preparatu u dorosłych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 30 ml/min/1,73 m2), z bezmoczem oraz u chorych poddawanych dializom stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.
Nie wolno stosować preparatu równolegle z aliskirenem u chorych z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2).
Należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u chorych z obustronnym lub jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej lub ze zwężeniem tętnicy jedynej czynnej nerki; w tej grupie chorych może wystąpić zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi.
Nie ma danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania preparatu u chorych po niedawnym przeszczepie nerki.
U chorych z zaburzeniami czynności wątroby bez cholestazy nie wolno przekraczać dawki 80 mg walsartanu na dobę i dlatego stosowanie preparatu złożonego, który zawiera 160 mg walsartanu w 1 tabletce, jest przeciwwskazane.
Preparat może powodować wystąpienie obrzęku naczynioruchowego (możliwy obrzęk twarzy, ust, języka, gardła i krtani, który może utrudniać oddychanie i stanowić bezpośrednie zagrożenie życia). W razie wystąpienia pierwszych objawów obrzęku należy zaprzestać stosowania preparatu i natychmiast szukać pomocy medycznej. Konieczna może być hospitalizacja i podjęcie odpowiedniego leczenia. Po wystąpieniu obrzęku naczynioruchowego nie wolno ponownie stosować preparatu. Ryzyko obrzęku naczynioruchowego jest zwiększone u osób, u których kiedykolwiek w przeszłości wystąpił już obrzęk naczynioruchowy.
U osób, u których czynność nerek zależy od aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron, np. u chorych z ciężką niewydolnością serca, stosowanie leków z grupy sartanów (w tym walsartanu) wiąże się z ryzykiem zaburzenia czynności nerek (może wystąpić skąpomocz, postępująca azotemia, ostra niewydolność nerek, zakończona niekiedy zgonem).
Należy zachować ostrożność u chorych z niewydolnością serca, zwłaszcza ciężką (III i IV stopień wg NYHA); w tej grupie chorych, w okresie stosowania preparatu (ze względu na zawartość amlodypiny w preparacie), istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia obrzęku płuc.
U chorych z zastoinową niewydolnością serca leki z grupy antagonistów wapnia, w tym amlodypina, mogą zwiększać ryzyko występowania incydentów sercowo-naczyniowych oraz zgonu.
Preparat należy stosować szczególnie ostrożnie u osób z upośledzeniem napływu bądź odpływu z lewej komory serca (występujące zwężenie zastawki aortalnej lub mitralnej, kardiomiopatia przerostowa).
Nie zaleca się stosowania preparatu u chorych, u których występuje pierwotny hiperaldosteronizm, ponieważ działanie preparatu w tej grupie chorych nie jest skuteczne.
Hydrochlorotiazyd zawarty w preparacie może powodować wystąpienie tocznia rumieniowatego układowego lub nasilać jego objawy.
Hydrochlorotiazyd zmniejsza tolerancję glukozy. W okresie stosowania preparatu chorzy na cukrzycę powinni zachować ostrożność i monitorować stężenie glukozy. Preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne dostosowanie ich dawkowania przez lekarza.
Hydrochlorotiazyd może powodować zwiększenie stężenia lipidów (cholesterolu i trójglicerydów) oraz kwasu moczowego we krwi. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u chorych z objawową hiperurykemią (objawy będące skutkiem zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi). Nasilenie hiperurykemi może prowadzić do wystąpienia dny moczanowej.
W okresie stosowania leków moczopędnych może wystąpić reakcja nadwrażliwości na światło (wysypka, gorączka, zapalenie naczyń). W przypadku jej wystąpienia, należy skonsultować się z lekarzem, gdyż konieczne może być zaprzestanie stosowania preparatu. Jeżeli w przyszłości konieczne będzie ponowne stosowanie leków moczopędnych, należy chronić skórę przed promieniowaniem słonecznym i UV.
Hydrochlorotiazyd, który jest sulfonamidem, może powodować wystąpienie jaskry z zamykającym się kątem przesączania (objawy obejmują nagłe zmniejszenie ostrości widzenia, ból oka). Działanie takie może wystąpić na początku leczenia, w okresie kilku godzin lub kilku dni po rozpoczęciu stosowania preparatu, a uczulenie na sulfonamidy lub penicylinę zwiększa ryzyko jego wystąpienia. Nieleczona jaskra z zamykającym się kątem może prowadzić do trwałej utraty wzroku. W razie podejrzenia wystąpienia napadu jaskry należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.
Hydrochlorotiazyd może powodować wystąpienie objawów nadwrażliwości, zwłaszcza u osób z alergią lub astmą oskrzelową w wywiadzie. Należy zachować ostrożność u osób, u których wcześniej wystąpiły reakcje nadwrażliwości na inne leki z grupy antagonistów receptora angiotensyny.
U chorych po 65. roku życia zalecane jest zachowanie ostrożności, w tym częsta kontrola ciśnienia tętniczego.
Nie zaleca się równoległego stosowania sartanów (w tym walsartanu) i innych leków działających na układ renina-angiotensyna-aldosteron (RAA). Ze względu na ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego, hiperkaliemii i/lub zaburzeń czynności nerek, włącznie z ostrą niewydolnością nerek, nie zaleca się równoległego stosowania preparatu i leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) lub aliskirenu. Takie leczenie skojarzone powoduje nasilone hamowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron i może być stosowane wyłącznie w razie absolutnej konieczności pod ścisłym nadzorem lekarza. Należy monitorować ciśnienie tętnicze, czynność nerek oraz stężenie elektrolitów.
Stosowanie preparatu równolegle z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2) jest przeciwwskazane.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Należy pamiętać, że preparat może u niektórych osób powodować zawroty głowy, bóle głowy, senność, znużenie, nudności lub inne objawy, które mogą upośledzać sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Dawkowanie preparatu Exforge HCT - tabletki powlekane

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Preparat należy przyjmować 1 raz na dobę, o tej samej porze dnia, najlepiej rano. Można przyjmować niezależnie od posiłków. Tabletki należy połykać w całości (nie rozgryzać, nie kruszyć), popijając wodą. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli: 1 tabletka 1 raz na dobę.
Przed rozpoczęciem stosowania preparatu złożonego, o ustalonej zawartości substancji czynnych, zalecane jest, aby lekarz indywidualnie dostosował dawki poszczególnych substancji czynnych, stosowanych jednocześnie, ale w postaci odrębnych preparatów.
U chorych z zaburzeniami czynności nerek wskazane jest monitorowanie stężenia potasu oraz czynności nerek. Nie ma konieczności dostosowywania dawki preparatu u dorosłych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. U chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, z bezmoczem oraz u chorych poddawanych dializom stosowanie preparatu jest przeciwwskazane.
Stosowanie preparatu równolegle z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2) jest przeciwwskazane.
U chorych z zaburzeniami czynności wątroby bez cholestazy nie wolno przekraczać dawki 80 mg walsartanu na dobę i dlatego stosowanie preparatu złożonego, który zawiera 160 mg walsartanu w 1 tabletce, jest przeciwwskazane.
Należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany u chorych z niewydolnością serca i/lub chorobą niedokrwienną serca.
U osób w podeszłym wieku (po 65. roku życia) zalecana jest ostrożność, w tym częsta kontrola ciśnienia tętniczego.
Dzieci i młodzież:
Nie ma wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia. Z tego powodu nie należy stosować preparatu w tej grupie wiekowej.

Czy można stosować Exforge HCT - tabletki powlekane w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Preparat może wywierać szkodliwy wpływ na przebieg ciąży, rozwój płodu i noworodka. Nie należy stosować preparatu w I trymestrze ciąży. Stosowanie preparatu w II i III trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Jeżeli kobieta planuje ciążę zalecana jest zmiana sposobu leczenia przeciwnadciśnieniowego. W przypadku podejrzenia zajścia w ciążę w okresie przyjmowania preparatu należy natychmiast zaprzestać jego przyjmowania i skonsultować się z lekarzem. Lekarz może zalecić stosowanie innych leków przeciwnadciśnieniowych.
Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie karmienia piersią.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Należy zachować ostrożność, ponieważ działanie przeciwnadciśnieniowe może ulec nasileniu jeżeli równolegle z preparatem stosowane są inne leki przeciwnadciśnieniowe, leki rozszerzające naczynia krwionośne, leki moczopędne lub inne leki mogące obniżać ciśnienie tętnicze (np. niektóre leki przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, nasenne, uspokajające, barbiturany, opioidy, azotany, baklofen, alfa-adrenolityki stosowane w leczeniu rozrostu gruczołu krokowego i inne). Może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienie tętnicze.
Stosowanie preparatu równolegle z aliskirenem u chorych na cukrzycę lub z zaburzeniem czynności nerek (współczynnik przesączania kłębuszkowego GFR mniejszy niż 60 ml/min/1,73 m2) jest przeciwwskazane.
Nie zaleca się równoległego stosowania sartanów (w tym walsartanu) i innych leków działających na układ renina-angiotensyna-aldosteron (w tym leków z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny lub aliskirenu). Takie leczenie skojarzone powoduje nasilone hamowanie układu renina-angiotensyna-aldosteron i może być stosowane wyłącznie w razie absolutnej konieczności pod ścisłym nadzorem lekarza. Należy monitorować ciśnienie tętnicze, czynność nerek oraz stężenie elektrolitów.
Ze względu na zawartość amlodypiny w preparacie, nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z:
· dantrolenem (wlew); zaleca się unikanie podawania antagonistów wapnia takich jak amlodypina równolegle z dantrolenem (w tym u chorych podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej), ze względu na ryzyko wystąpienia prowadzących do śmierci zaburzeń rytmu serca
· grejpfrutem lub sokiem grejpfrutowym; sok grejpfrutowy u niektórych osób może powodować nasilenie przeciwnadciśnieniowego działania zawartej w preparacie amlodypiny.
Ze względu na zawartość amlodypiny w preparacie, szczególna ostrożność jest wymagana, jeżeli preparat jest stosowany z którymkolwiek z niżej wymienionych leków:
· preparaty zwiększające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak np. ryfampicyna, ziele dziurawca, fenobarbital, prymidon, fosfenytoina, fenytoina i karbamazepina) mogą powodować zmniejszenie stężenia amlodypiny we krwi i osłabiać jej działanie; należy zachować ostrożność ponieważ konieczne może być dostosowanie dawkowania amlodypiny przez lekarza
· preparaty zmniejszające aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takie jak np. diltiazem, werapamil, ketokonazol, itrakonazol i inne przeciwgrzybicze związki azolowe, rytonawir i inne inhibitory proteazy, erytromycyna i inne antybiotyki makrolidowe) mogą hamować metabolizm amlodypiny i powodować zwiększenie jej stężenia we krwi oraz znaczne nasilenie jej działania; należy zachować ostrożność i pozostawać pod nadzorem lekarza; konieczne może być dostosowanie dawkowania przez lekarza
· simwastatyna – równolegle stosowanie amlodypiny i simwastatyny może powodować zwiększenie ogólnoustrojowej ekspozycji na statynę i zwiększać ryzyko miopatii i rabdomiolizy; konieczne zmniejszenie stosowanej dawki simwastatyny (zgodnie z zaleceniami lekarza).
Ze względu na zawartość walsartanu w preparacie, nie zaleca się równoległego stosowania preparatu z:
· litem, ze względu na ryzyko nasilenia neurotoksycznego działania litu; w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego należy kontrolować stężenie litu we krwi
· z lekami wpływającymi na stężenie potasu we krwi (sole potasu, leki moczopędne oszczędzające potas np. spironolakton, triamteren, amiloryd, niektóre leki przeciwnadciśnieniowe, suplementy potasu, trimetoprym, takrolimus, cyklosporyna, heparyna) oraz z zawierającymi potas zamiennikami soli kuchennej; preparaty te zwiększają ryzyko hiperkaliemii; jeżeli konieczne jest ich stosowanie lekarz zaleci ścisłe monitorowanie stężenia potasu we krwi.
Ze względu na zawartość walsartanu w preparacie, należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany z którymkolwiek z niżej wymienionych leków:
· niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, ketoprofen, selektywne inhibitory COX-2) mogą osłabiać przeciwnadciśnieniowe działanie preparatu oraz prowadzić do wystąpienia zaburzeń czynności nerek, w tym ostrej niewydolności nerek i zwiększenia stężenia potasu we krwi; wymagana jest ostrożność, zwłaszcza u chorych w podeszłym wieku oraz monitorowanie czynności nerek i zapewnienie odpowiedniego nawodnienia chorego
· ryfampicyna, cyklosporyna, rytonawir; możliwe nasilenie działania walsartanu.
Ze względu na zawartość hydrochlorotiazydu w preparacie, należy zachować ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany z którymkolwiek z niżej wymienionych leków:
· amantadyna; możliwe zwiększenie ryzyka wystąpienia działań niepożądanych amantadyny
· leki przeciwcholinergiczne (np. atropina, biperyden) i inne leki mogące wpływać na motorykę przewodu pokarmowego; możliwe nasilenie działania tiazydowych leków moczopędnych
· insulina i doustne leki przeciwcukrzycowe; możliwe zmniejszenie skuteczności działania doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny; konieczne może być dostosowanie ich dawkowania przez lekarza; należy kontrolować stężenie glukozy we krwi
· metformina; ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej związanej z ewentualną niewydolnością nerek
· leki beta adrenolityczne i diazoksyd; możliwe zwiększenie ryzyka hiperglikemii; możliwe nasilenie działania diazoksydu
· cyklosporyna; ryzyko powikłań typu dny, skutkiem zwiększenia stężenia kwasu moczowego we krwi
· leki cytotoksyczne; ryzyko nasilenia toksycznego działania na szpik kostny leków cytotoksycznych takich jak: cyklofosfamid, metotreksat
· glikozydy naparstnicy; hydrochlorotiazyd może powodować hipokaliemię, która nasila toksyczność glikozydów nasercowych i sprzyja zaburzeniom rytmu serca
· środki kontrastujące zawierające jod; u chorych odwodnionych zwiększają one ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek; należy zadbać o odpowiednie nawodnienie przed zastosowaniem tych preparatów
· leki wiążące kwasy żółciowe (cholestyramina, kolestypol); możliwe zmniejszenie wchłaniania preparatu z przewodu pokarmowego; należy zachować odpowiednie odstępy czasowe pomiędzy przyjęciem tych leków i hydrochlorotiazydu, zgodnie z zaleceniami lekarza
· leki powodujące utratę potasu (np. kortykosteroidy, tetrakozaktyd, amfoterycyna B, karbenoksolon, ACTH, penicylina G, kwas salicylowy i jego pochodne, leki przeczyszczające, niektóre leki moczopędne, leki przeciwarytmiczne) nasilone ryzyko hipokaliemii (zmniejszenia stężenia potasu we krwi); jeżeli konieczne jest ich stosowanie należy monitorować stężenie potasu we krwi
· leki wpływające na stężenie sodu we krwi (np. leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe); ryzyko hiponatremii (zmniejszenie stężenia sodu we krwi); jeżeli konieczne jest ich stosowanie należy monitorować stężenie sodu we krwi
· leki, które mogą spowodować poważne zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes, w tym szczególnie leki przeciwarytmiczne klasy Ia i III (jak np. chinidyna, hydrochinidyna, dizopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid) oraz niektóre leki przeciwpsychotyczne (jak np. pochodne fenotiazyny: chlorpromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna, pochodne butyrofenonu: droperydol, haloperydol oraz benzamidy: amisulpiryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd i inne); zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca typu torsade de pointes w związku z ryzykiem hipokaliemii
· leki stosowane w leczeniu dny moczanowej (probenecyd, sulfinpirazon, allopurynol); preparat może powodować zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi; konieczne może być dostosowanie dawkowania ww. leków; możliwe też nasilenie reakcji nadwrażliwości na allopurynol
· leki zwiotczające mięśnie szkieletowe (np. tubokuraryny); ryzyko nasilenia ich działania
· metylodopa; ryzyko rozwoju niedokrwistości hemolitycznej
· adrenalina, noradrenalina; możliwe osłabienie ich działania
· sole wapnia, witamina D; nasilenie zwiększenia stężenia wapnia we krwi (ryzyko hiperkalcemii).

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Exforge HCT - tabletki powlekane?

Jak każdy lek, również Exforge HCT, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Do działań niepożądanych związanych ze stosowaniem preparatu należą: często lub niezbyt często możliwe bóle i zawroty głowy, zaburzenia koordynacji ruchów, uczucie mrowienia i drętwienia (parestezje), bezsenność lub senność, zaburzenia widzenia, neuropatia obwodowa, omdlenia, niedociśnienie tętnicze (w tym ortostatyczne, związane ze zmianą pozycji ciała), uczucie kołatania serca, zwiększenie częstotliwości rytmu serca, zaburzenia smaku, biegunka, nudności, wymioty, niestrawność, brak łaknienia, zaparcia, ból brzucha, zapalenie błony śluzowej żołądka, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie nosa i gardła, objawy grypopodobne, zapalenie żył/zakrzepica żylna, kaszel, duszność, ból gardła i krtani, rumień, wysypka, bóle stawów, osłabienie, zmęczenie, zmiany nastroju, złe samopoczucie, obrzęki obwodowe, obrzęki stawów (w tym obrzęk kostek), kurcze mięśni, ostra niewydolność nerek, częstomocz, wielomocz, zwiększenie stężenia lipidów we krwi, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, zwiększenie stężenia wapnia we krwi, zwiększenie lub zmniejszenie stężenia potasu we krwi, zmniejszenie stężenia sodu we krwi, zwiększenie stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, zaburzenia funkcji seksualnych (impotencja), nadmierne pocenie się, świąd.
Dodatkowo nie można wykluczyć wystąpienia działań niepożądanych zgłaszanych wcześniej dla każdego ze składników preparatu stosowanych niezależnie. Do działań niepożądanych związanych ze stosowaniem walsartanu należą: zawroty głowy, zmęczenie, kaszel, bóle brzucha, zwiększenie stężenia potasu we krwi (hiperkaliemia), małopłytkowość, zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych (neutropenia), niedokrwistość, zmniejszenie wartości hematokrytu i stężenia hemoglobiny, zwiększenie stężenia bilirubiny, zaburzenia czynności nerek, niewydolność nerek, zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), wysypka, świąd, pęcherzowe zapalenie skóry, bóle mięśni, zapalenie naczyń, reakcje nadwrażliwości, w tym choroba posurowicza.
Do często lub niezbyt często występujących działań niepożądanych związanych ze stosowaniem amlodypiny należą: bóle i zawroty głowy, zmęczenie, omdlenie, uczucie mrowienia lub drętwienia (parestezje), drżenia, zmiany nastroju (w tym lęk), zaburzenia snu/senność/bezsenność, depresja, zaburzenia smaku, zaburzenia widzenia (w tym widzenie podwójne), szumy uszne, uderzenia gorąca, uczucie kołatania serca, niedociśnienie tętnicze, ból w klatce piersiowej, osłabienie, obrzęki (szczególnie wokół kostek), duszność, nieżyt błony śluzowej nosa, suchość błony śluzowej w jamie ustnej, nudności, ból brzucha, niestrawność, wymioty, biegunka, zaparcie, łysienie, obfite pocenie się, wysypka, świąd, przebarwienia skóry, plamica, bóle i kurcze mięśni, bóle stawów, zaburzenia częstości oddawania moczu, impotencja, ginekomastia, zwiększenie/zmniejszenie masy ciała. Rzadko lub bardzo rzadko: stany splątania/dezorientacja, wzmożone napięcie mięśniowe, neuropatia obwodowa, zawał serca, zaburzenia rytmu serca, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, żółtaczka, zapalenie wątroby, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zapalenie żołądka, zapalenie trzustki, rozrost dziąseł, zapalenie naczyń, małopłytkowość, zmniejszenie liczby krwinek białych (leukopenia), zwiększenie stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia), kaszel, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk twarzy, ust, języka, gardła, krtani w sporadycznych przypadkach mogący powodować zwężenie dróg oddechowych, utrudniać oddychanie i zagrażać życiu), ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry).
Do działań niepożądanych związanych ze stosowaniem hydrochlorotiazydu należą: hiponatremia, hipokaliemia, hipomagnezemia, hiperurykemia, zasadowica hipochloremiczna, zwiększenie stężenia lipidów we krwi, utrata apetytu, nudności, wymioty, zaparcia, uczucie dyskomfortu w przewodzie pokarmowym, zapalenie trzustki (bardzo rzadko), cholestaza wewnątrzwątrobowa lub żółtaczka, rzadko zaburzenia hematologiczne (niedokrwistość hemolityczna, zmniejszenie liczby krwinek białych [leukopenia], zmniejszenie liczby płytek krwi [małopłytkowość], niekiedy z plamicą, zahamowanie czynności szpiku kostnego), depresja, zaburzenia snu, bóle i zawroty głowy, parestezje, pogorszenie widzenia, ostra jaskra z zamykającym się kątem przesączania, zaburzenia rytmu serca, niedociśnienie ortostatyczne, zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek, obecność glukozy w moczu, zaburzenia funkcji seksualnych, niewydolność oddechowa z zapaleniem i obrzękiem płuc (bardzo rzadko), reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, wysypka), nadwrażliwość na światło oraz bardzo rzadko martwica toksyczna rozpływna, martwicze zapalenie naczyń, reakcje skórne podobne do tocznia, uaktywnienie skórnej postaci tocznia rumieniowatego, rumień wielopostaciowy.

Przeczytaj też artykuły

Nadciśnienie tętnicze

Inne preparaty na rynku polskim zawierające amlodypina + hydrochlorotiazyd + walsartan

Dipperam HCT (tabletki powlekane) Valtricom (tabletki powlekane)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta