Tasigna - kapsułki twarde

Substancją czynną preparatu jest nilotynib, lek przeciwnowotworowy z grupy inhibitorów kinaz białkowych. Kinazy białkowe są to enzymy, które fosforylują inne białka w komórce i w ten sposób regulują ich aktywność. W komórkach prawidłowych aktywność kinaz białkowych jest ściśle regulowana, natomiast w komórkach nowotworowych często wymyka się spod kontroli i jest nadmierna. Powoduje to zaburzenia funkcjonowania wielu szlaków komórkowych, a w konsekwencji prowadzi do nasilenia podziałów komórkowych i niekontrolowanego rozrostu nowotworu. Zahamowanie, czyli inhibicja nadmiernej aktywności kinaz białkowych jest celem terapeutycznym omawianej grupy leków przeciwnowotworowych.

Nilotynib hamuje aktywność kinazy tyrozynowej BCR-ABL w komórkach białaczkowych zawierających tzw. chromosom Philadelphia (nieprawidłowy chromosom odpowiedzialny za nasiloną syntezę kinazy BCR-ABL). Zahamowanie aktywności tej kinazy przez nilotynib prowadzi do zahamowania podziałów komórkowych i do apoptotycznej śmierci komórki nowotworowej. Nilotynib nie wykazuje działania lub wykazuje słabe działanie względem wielu innych kinaz białkowych związanych z procesem nowotworowym (w tym kinazy SRC).

Nilotynib wykazuje aktywność w komórkach białaczkowych opornych na imatynib (inny lek z grupy inhibitorów kinaz białkowych).

Preparat jest wskazany w leczeniu:

• dorosłych oraz dzieci i młodzieży z nowo rozpoznaną przewlekłą białaczką szpikową (CML) z chromosomem Philadelphia (Ph+) w fazie przewlekłej

• dorosłych z przewlekłą białaczką szpikową (CML) z chromosomem Philadelphia (Ph+) w fazie przewlekłej lub w fazie akceleracji, w przypadku oporności na wcześniejsze leczenie lub jego nietolerancji, w tym leczenie imatynibem; nie ma danych dotyczących skuteczności działania preparatu u chorych na przewlekłą białaczką szpikową (CML) w fazie przełomu blastycznego

• dzieci i młodzieży z przewlekłą białaczką szpikową (CML) z chromosomem Philadelphia (Ph+) w fazie przewlekłej, w przypadku oporności na wcześniejsze leczenie lub jego nietolerancji, w tym leczenie imatynibem.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie ciąży i w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Leczenie może być prowadzone wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa, posiadającego doświadczenie w leczeniu nowotworów.

Podczas leczenia istnieje ryzyko wystąpienia hamowania czynności szpiku kostnego. Może wystąpić neutropenia (zmniejszenie liczby neutrofilów), niedokrwistość i małopłytkowość. Lekarz zaleci regularną kontrolę morfologii krwi. Zahamowanie czynności szpiku jest najczęściej odwracalne; w razie konieczności lekarz zaleci zmniejszenie dawek lub czasowe przerwanie stosowania preparatu.

Preparat może powodować wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG. Należy zachować szczególną ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany u chorych:

• z wrodzonym wydłużeniem odstępu QT

• z niewyrównanymi chorobami serca, w tym po świeżym zawale serca, z zastoinową niewydolnością serca, z niestabilną dławicą piersiową lub klinicznie istotną bradykardią

• z zaburzeniami elektrolitowymi (hipokaliemia, hipomagnezemia)

• przyjmujących leki, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT (np. leki przeciwarytmiczne)

• w sytuacjach, gdy narażenie na nilotynib może być zwiększone (np. równoległe stosowanie silnych inhibitorów izoenzymu 3A4 cytochromu P450)

• a także, gdy nilotynib jest przyjmowany z pokarmem (pokarm zwiększa narażenie na nilotynib).

W razie wydłużenia odstępu QT może wystąpić ryzyko zgonu. Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać niedobory potasu i/lub magnezu oraz wykonać EKG z pomiarem odstępu QT. W okresie leczenia należy monitorować wpływ nilotynibu na wydłużenie odstępu QT oraz okresowo kontrolować stężenie potasu i magnezu we krwi.

U chorych z CML w fazie przewlekłej lub w fazie akceleracji, z opornością na leczenie imatynibem lub jego nietolerancją, z chorobą serca w wywiadzie lub kardiologicznymi czynnikami ryzyka rzadko może wystąpić nagły zgon. Dodatkowym czynnikiem ryzyka mogą być współistniejące choroby, równoległe przyjmowanie innych leków oraz zaburzenia repolaryzacji komór.

Preparat może powodować zatrzymanie (retencję) płynów, w tym wysięk do opłucnej (powodujący duszność, suchy kaszel), obrzęk płuc i wysięk do osierdzia. W razie niespodziewanego szybkiego zwiększenia masy ciała i podejrzenia wysięku, lekarz zaleci odpowiednią diagnostykę i wdroży leczenie objawowe.

W okresie leczenia mogą wystąpić działania niepożądane dotyczące układu sercowo-naczyniowego (w tym choroba zarostowa tętnic obwodowych, choroba niedokrwienna serca, udar niedokrwienny mózgu). Zwiększone ryzyko dotyczy osób z czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych (np. nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, hiperlipidemia). Wystąpienie bólu w klatce piersiowej, skrócenie oddechu czy inne objawy zdarzeń sercowo-naczyniowych wymagają natychmiastowej konsultacji z lekarzem.

Przed rozpoczęciem stosowania preparatu należy wykonać badania pod kątem zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV). W przypadku dodatniego wyniku badania należy skonsultować się ze specjalistą chorób wątroby. U chorych będących nosicielami wirusa, stosowanie nilotynibu może prowadzić do reaktywacji zapalenia wątroby, w tym ostrej niewydolności wątroby lub piorunującego zapalenia wątroby, co może prowadzić do zgonu. Nosiciele wirusa HBV powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją, czy nie występują u nich objawy aktywnego zakażenia wirusem HBV w trakcie całego okresu stosowania nilotynibu oraz przez kilka miesięcy po jego zakończeniu.

U osób spełniających kryteria odpowiedzi molekularnej na leczenie, lekarz może zakończyć stosowanie nilotynibu. Konieczne jest dalsze monitorowanie osób, które spełniły kryteria zakończenia leczenia (częsta morfologia krwi z rozmazem i poziom transkryptów BCR-ABL). W fazie bez leczenia może wystąpić utrata remisji i nawrót molekularny; w razie konieczności, lekarz wznowi leczenie.

Przed rozpoczęciem leczenia oraz w trakcie jego trwania należy monitorować stężenie cholesterolu. Jeśli konieczne będzie zastosowanie statyn (leków zmniejszających stężenie lipidów) należy zachować ostrożność, ponieważ niektóre statyny są metabolizowane z udziałem izoenzymu CYP3A4 i nilotynib może powodować zwiększenie ekspozycji na te leki.

W okresie stosowania preparatu może wystąpić zwiększenie stężenia glukozy we krwi. Przed rozpoczęciem leczenia oraz w trakcie jego trwania należy monitorować stężenie glukozy; w razie konieczności lekarz wdroży odpowiednie leczenie.

Nilotynib jest metabolizowany z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450 oraz hamuje aktywność tego izoenzymu. Należy unikać równoległego stosowania nilotynibu:

• z preparatami, które silnie hamują aktywność izoenzymu 3A4 (takimi jak np.: ketokonazol, pozakonazol, itrakonazol, worykonazol, rytonawir, nelfinawir, erytromycyna, telitromycyna, klarytromycyna oraz sok grejpfrutowy), ponieważ mogą one przyczyniać się do zwiększenia narażenia na nilotynib i nasilenia działań niepożądanych (w tym wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG);

• z preparatami, które silnie zwiększają aktywność izoenzymu 3A4 (takimi jak np.: ryfampicyna, ryfabutyna, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, preparaty zawierające ziele dziurawca), ponieważ mogą one powodować zmniejszenie stężenia nilotynibu we krwi i zmniejszenie skuteczności leczenia.

Preparatu nie wolno przyjmować w trakcie posiłków, ponieważ pokarm zwiększa narażenie na nilotynib. Lek należy przyjmować nie wcześniej niż 2 godziny po posiłku. W ciągu co najmniej 1 godziny po przyjęciu preparatu nie należy spożywać pokarmu.

Należy zachować ostrożność w przypadku występowania zaburzeń czynności wątroby. Zaburzenia czynności wątroby mogą powodować zwiększenie narażenie na nilotynib. Wszystkim chorym stosującym preparat lekarz zaleci badania laboratoryjne pozwalające monitorować aktywność enzymów wątrobowych i stężenie bilirubiny we krwi.

U chorych, którzy przebyli zapalenie trzustki należy zachować ostrożność. Może wystąpić zwiększona aktywność lipazy (jednego z enzymów trzustki) w surowicy. W razie współwystępowania objawów w obrębie jamy brzusznej, lekarz może zalecić przerwanie stosowania nilotynibu i zalecić badania diagnostyczne w celu wykluczenia zapalenia trzustki.

Chorzy po zabiegu całkowitego wycięcia żołądka powinni pozostawać pod szczególną obserwacją; dostępność biologiczna preparatu może u nich ulec zmniejszeniu.

Rzadko może wystąpić zespół rozpadu guza, niekiedy zakończony zgonem. Czynniki ryzyka obejmują m. in. odwodnienie, niedociśnienie tętnicze i zwiększone stężenie kwasu moczowego. Odpowiednie nawodnienie oraz normalizacja stężenia kwasu moczowego mogą stanowić element profilaktyki i powinny zostać uzyskane przed rozpoczęciem leczenia.

Ryzyko toksycznego działania na wątrobę jest większe u dzieci niż u dorosłych. W tej grupie wiekowej zalecane jest częste monitorowanie parametrów czynnościowych wątroby, a w razie ich pogorszenia zmniejszenie dawki lub przerwanie stosowania nilotynibu.

Stosowanie nilotynibu u dzieci i młodzieży może być związane z opóźnieniem wzrostu; w tej grupie wiekowej zalecane jest monitorowanie wzrostu i rozwoju kości w okresie przyjmowania preparatu.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat może powodować działania niepożądane, takie jak np. zawroty głowy, zaburzenia widzenia, zmęczenie i inne, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Należy zachować ostrożność i unikać prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn do momentu ustąpienia wyżej wymienionych działań niepożądanych.

Preparat ma postać kapsułek twardych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Leczenie powinno być rozpoczynane i prowadzone przez doświadczonego onkologa. Lekarz indywidualnie ustali dawkowanie, w zależności od wskazania i sytuacji klinicznej.

Dorośli z CML z chromosomem Philadelphia (Ph+):

• z nowo rozpoznaną białaczką w fazie przewlekłej: 300 mg 2 razy na dobę

• w fazie przewlekłej lub w fazie akceleracji, w przypadku oporności na wcześniejsze leczenie lub jego nietolerancji: 400 mg 2 razy na dobę (nie ma danych dotyczacych stosowania leku w przełomie blastycznym).

Dzieci i młodzież z CML z chromosomem Philadelphia (Ph+):

• lekarz indywidualnie ustali dawkowanie, zwykle 230 mg/m2 powierzchni ciała 2 razy na dobę; maksymalna dawka pojedyncza wynosi 400 mg.

Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u dzieci do ukończenia 2. roku życia.

Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u dzieci do ukończenia 10. roku życia z nowo rozpoznaną CML.

Istnieją jedynie ograniczone dane dotyczące stosowania preparatu u dzieci do ukończenia 6. roku życia z opornością na imatynib lub jego nietolerancją.

Szczególne grupy chorych:

Konieczne jest dalsze monitorowanie osób, które spełniły kryteria zakończenia leczenia (częsta morfologia krwi z rozmazem i poziom transkryptów BCR-ABL). W fazie bez leczenia może wystąpić utrata remisji i nawrót molekularny; w razie konieczności, lekarz wznowi leczenie.

W przypadku wystąpienia toksyczności hematologicznej (neutropenii, małopłytkowości) lub innych działań niepożądanych lekarz zmniejszy dawkę lub zaleci zaprzestanie stosowania preparatu. Po ustąpieniu działań niepożądanych leczenie zwykle może być kontynuowane.

U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności dostosowania dawkowania.

Nie ma danych na temat stosowania preparatu u osób z zaburzeniami czynności nerek, lecz nie przewiduje się konieczności zmiany dawkowania u tych chorych.

Należy zachować ostrożność u chorych z zaburzeniami czynności wątroby, jednakże zmiana dawkowania nie jest konieczna.

Należy zachować ostrożność u chorych z istotnymi zaburzeniami serca.

Przed rozpoczęciem leczenia, a także po 3 i 6 miesiącach od rozpoczęcia leczenia należy wykonać lipidogram i powtarzać przynajmniej raz w roku podczas długotrwałego leczenia.

Przed rozpoczęciem leczenia należy oznaczyć stężenie glukozy we krwi i monitorować je w okresie leczenia.

Sposób podawania:

Kapsułki należy przyjmować 2 razy na dobę, co około 12 godzin. Nie wolno przyjmować preparatu podczas posiłku. Kapsułki należy przyjmować co najmniej 2 godziny po posiłku i co najmniej 1 godzinę przed posiłkiem.

Kapsułki należy połykać w całości, popijając wodą.

Pacjenci, którzy nie są w stanie połknąć kapsułek twardych, mogą rozpuścić zawartość każdej kapsułki w jednej łyżeczce do herbaty przecieru (musu) jabłkowego i natychmiast spożyć. Nie wolno używać objętości większej niż zawartość jednej łyżeczki do herbaty przecieru jabłkowego ani żadnego innego pokarmu niż przecier jabłkowy.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparatu nie wolno stosować w ciąży (z wyjątkiem przypadku, gdy lekarz uzna leczenie za bezwzględnie konieczne). Preparat stosowany w okresie ciąży może działać toksycznie na płód i może powodować wystąpienie wad wrodzonych u nowonarodzonych dzieci.

Kobiety w wieku rozrodczym stosujące nilotynib powinny skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia i przez co najmniej 2 tygodnie po zakończeniu stosowania preparatu.

Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią. Ponadto, nie należy karmić piersią przez co najmniej 2 tygodnie po zakończeniu stosowania preparatu.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Jeżeli istnieją ku temu wskazania kliniczne, preparat może być stosowany z lekami takimi jak: erytropoetyna, czynnik wzrostu kolonii granulocytów (G-CSF), hydroksymocznik lub anagrelid.

Nilotynib jest metabolizowany z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450 oraz hamuje aktywność tego izoenzymu. Należy unikać równoległego stosowania nilotynibu:

• z preparatami, które silnie hamują aktywność izoenzymu 3A4 (takimi jak np.: ketokonazol, pozakonazol, itrakonazol, worykonazol, rytonawir, nelfinawir, erytromycyna, telitromycyna, klarytromycyna oraz sok grejpfrutowy), ponieważ mogą one przyczyniać się do zwiększenia narażenia na nilotynib i nasilenia działań niepożądanych (w tym wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG);

• z preparatami, które silnie zwiększają aktywność izoenzymu 3A4 (takimi jak np.: ryfampicyna, ryfabutyna, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, preparaty zawierające ziele dziurawca), ponieważ mogą one powodować zmniejszenie stężenia nilotynibu we krwi i zmniejszenie skuteczności leczenia.

Równoległe stosowanie nilotynibu i innych leków transportowanych przez glikoproteinę P (np. cyklosporyna, werapamil, chinidyna) może powodować wystąpienie interakcji.

Rozpuszczalność nilotynibu zależy od pH i preparaty zmniejszające kwasowość (zwiększające pH) soku żołądkowego mogą zmniejszać wchłanianie preparatu. Jednakże stosowanie esomeprazolu nie powodowało znaczącego klinicznie zmniejszenia wchłaniania nilotynibu. Preparat można stosować z esomeprazolem lub innymi inhibitorami pompy protonowej, jeżeli jest to wskazane. Jeżeli konieczne jest stosowanie leków blokujących receptor histaminy H2 (np. ranitydyna, famotydyna), należy je przyjmować 10 godzin przed podaniem nilotynibu lub 2 godziny po jego przyjęciu.

Leki zobojętniające sok żołądkowy (leki zawierające wodorotlenek glinu/wodorotlenek magnezu) mogą wpływać na rozpuszczalność nilotynibu i dlatego można je przyjmować co najmniej 2 godziny przed przyjęciem preparatu lub co najmniej 2 godziny po jego przyjęciu.

Stosowanie nilotynibu równolegle z lekami o wąskim indeksie terapeutycznym, które są metabolizowane z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450 (takimi jak np.: fentanyl, cyklosporyna, astemizol, midazolam, niektóre statyny, terfenadyna, cisapryd, pimozyd, chinidyna, beprydyl, syrolimus, takrolimus, ergotamina, dihydroergotamina i inne alkaloidy sporyszu) może powodować zwiększenie ich stężenia i nasilenie działań toksycznych. Wymagane jest zachowanie ostrożności, konieczne może być dostosowanie dawki.

Stosowanie nilotynibu w skojarzeni ze statynami metabolizowanymi z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450 może powodować zwiększenie narażenia na statynę i zwiększenie ryzyka miopatii i rabdomiolizy.

Jeżeli konieczne jest stosowanie leków przeciwzakrzepowych (np. warfaryna), należy regularnie kontrolować parametry krzepnięcia krwi (w tym czas protrombinowy oraz wartość współczynnika INR).

Należy zachować ostrożność stosując równolegle leki przeciwarytmiczne, takie jak: amiodaron, dizopiramid, prokainamid, chinidyna, sotalol lub inne leki, które mogą wpływać na wydłużenie odstępu QT w EKG, takie jak: chlorochinina, halofantryna, klarytromycyna, haloperydol, metadon i moksyfloksacyna.

Należy unikać spożywania soku z grejpfrutów oraz innych pokarmów, o których wiadomo, że hamują aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450.

Jak każdy lek, również Tasigna może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: zakażenia górnych dróg oddechowych (w tym zapalenie gardła), małopłytkowość, niedokrwistość, opóźnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, ból głowy, kaszel, nudności, ból brzucha, zaparcie, biegunka, wymioty, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, wysypka, świąd, łysienie, ból mięśni, ból stawów, ból pleców, bóle kończyny, zmęczenie, gorączka, zwiększenie aktywności lipazy, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (ALAT).

Często: zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, kandydoza, zapalenie żołądka i jelit, zakażenie dróg moczowych, zapalenie mieszków włosowych, neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), leukopenia, leukocytoza, nadpłytkowość, niedoczynność tarczycy, zaburzenia równowagi elektrolitowej (w tym zmniejszenie stężenia potasu, magnezu, sodu, wapnia, fosforanów nieorganicznych lub zwiększenie stężenia potasu, wapnia, fosforanów nieorganicznych),depresja, bezsenność, lęk, zawroty głowy, migrena, parestezje (zaburzenia czuciowe, uczucie kłucia, mrowienia), zapalenie spojówek, suchość oka, zaburzenia widzenia, podrażnienia oka, przekrwienie oka, ból ucha, szumy uszne, zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca, wydłużenie odstępu QT w badaniu EKG, duszność (w tym wysiłkowa), choroba niedokrwienna serca, choroba wieńcowa, ból w klatce piersiowej, nadciśnienie tętnicze, uderzenia gorąca, choroba zarostowa tętnic obwodowych, wzdęcia, niestrawność, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, zapalenie trzustki, zapalenie żołądka, refluks żołądkowo-przełykowy, guzki krwawnicze, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia czynności wątroby, rumień, wyprysk, pokrzywka, nadmierna potliwość, siniaki, trądzik, poty nocne, zapalenie skóry, bóle mięśniowo-szkieletowe, osłabienie mięśni, skurcze mięśni, bóle kości, zaburzenia w oddawaniu moczu, bóle piersi, zaburzenia erekcji, obfite krwawienie miesiączkowe, ból w klatce piersiowej (niezwiązany z sercem), złe samopoczucie, obrzęki obwodowe, osłabienie, objawy grypopodobne, dreszcze, zmniejszenie lub zwiększenie masy ciała, widoczne w badaniach laboratoryjnych: zmiany aktywności enzymów (zwiększenie aktywności: amylazy, fosfatazy alkalicznej, kinazy kreatyninowej, ASPAT), zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zwiększenie stężenia kreatyniny, zwiększenie stężenia cholesterolu.

Niezbyt często: czyrak, ropień podskórny, posocznica, zakażenia wirusem Herpes (opryszczki), zakażenia grzybicze (kandydozy), brodawczak skóry, eozynofilia, limfopenia, pancytopenia, nadwrażliwość, nadczynność tarczycy, odwodnienie, zwiększenie apetytu, nieprawidłowe stężenia lipidów, hipoglikemia, zaburzenia pamięci, stany splątania, krwotok wewnątrzczaszkowy, przemijający napad niedokrwienny mózgu, udar niedokrwienny mózgu, omdlenia, drżenia, zaburzenia koncentracji, zaburzenia czucia (przeczulica), letarg, neuropatia obwodowa, zespół niespokojnych nóg, porażenie twarzy, światłowstręt, nadwrażliwość na światło, zaburzenia widzenia, krwawienie do spojówek, zapalenie powiek, fotopsja, alergiczne zapalenie spojówek podwójne widzenie, świąd oczu, krwawienie do gałki ocznej, choroby powierzchni oka, obrzęki wokół oczu, niedosłuch, zawał serca, zaburzenia czynności komór, wysięk osierdziowy, zapalenie osierdzia, blok lewej odnogi pęczka Hisa, niewydolność serca, szmer sercowy, niedociśnienie tętnicze, przełom nadciśnieniowy, krwiak, chromanie przestankowe, zwężenie tętnic obwodowych, miażdżyca, zakrzepica, choroba śródmiąższowa płuc, zapalenie opłucnej, obrzęk płuc, wysięk opłucnowy oraz powikłania wskutek zatrzymania płynów, świszczący oddech, nadciśnienie płucne, dysfonia, krwawienie z przewodu pokarmowego (krew w kale), suchość w jamie ustnej, przeczulica zębów, zaburzenia smaku, zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, wrzód żołądka, zapalenie dziąseł, przepuklina rozworu przełykowego, krwotok odbytniczy, toksyczne zapalenie wątroby, żółtaczka, zatrzymanie żółci, powiększenie wątroby, złuszczająca się wysypka, wysypka polekowa, wybroczyny, obrzęk twarzy, rumień guzowaty, torbiele skórne, hiper keratoza, nadwrażliwość na światło, łuszczyca, przebarwienia skóry, przerost skóry, owrzodzenie skóry, obrzęk stawów, osłabienie i sztywność mięśni, zapalenie stawów, nagłe oddawanie moczu, nieprawidłowa barwa moczu, krwiomocz, niewydolność nerek, nietrzymanie moczu, ból piersi, obrzęk piersi, ginekomastia, obrzęk nóg, uczucie gorąca lub zimna, obrzęk miejscowy, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia trójglicerydów we krwi, zmniejszenie stężenia globulin, zwiększenie stężenia troponiny, zwiększenie stężenia hormonu przytarczyc we krwi, zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej.

Rzadko: reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B (może prowadzić do ostrej niewydolności wątroby lub piorunującego zapalenia wątroby i w konsekwencji do zgonu), brodawczak jamy ustnej, paraproteinemia, wtórna nadczynność przytarczyc, zapalenie tarczycy, zespół rozpadu guza, dysforia, obrzęk mózgu, zwężenie tętnicy podstawnej, zapalenie nerwu wzrokowego, obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, zmniejszenie frakcji wyrzutowej lewej komory, sinica, wstrząs krwotoczny, krwotok zaotrzewnowy, krwawe wymioty, perforacja wrzodów żołądka i jelit, wrzodziejące zapalenie przełyku, niedrożność jelit, nagły zgon (u osób z kardiologicznymi czynnikami ryzyka lub chorobą serca), rumień wielopostaciowy, zespół dłoniowo-podeszwowy (erytrodyzestezja), rozrost gruczołów łojowych, zmniejszenie lub zwiększenie stężenia insuliny, zmniejszenie stężenia glukozy, zmniejszenie stężenia peptydu C.

Z nieznaną częstością: zaburzenia czynności komór.