Zarzio - roztwór do wstrzykiwań i infuzji

Skrócenie czasu trwania neutropenii i zmniejszenie częstości występowania gorączki neutropenicznej u osób poddawanych chemioterapii cytotoksycznej z powodu stwierdzonego nowotworu złośliwego (z wyjątkiem przewlekłej białaczki szpikowej i zespołów mielodysplastycznych). Dorośli i dzieci. 5 µg/kg mc./d, 1. dawkę należy podać co najmniej 24 h po zakończeniu podawania leków cytotoksycznych. Lek stosować do czasu ustąpienia przewidywanego nadiru granulocytów obojętnochłonnych oraz powrotu ich liczby do wartości prawidłowych. Podawać we wstrzyknięciu s.c. lub we wlewie i.v. trwającym 30 min. Po chemioterapii stosowanej w leczeniu guzów litych, chłoniaków i białaczek limfatycznych przewiduje się, że czas trwania leczenia wyniesie do 14 dni. Po indukcji i konsolidacji leczenia ostrej białaczki szpikowej czas trwania leczenia może być znacznie dłuższy (do 38 dni) w zależności od rodzaju, dawki i schematu chemioterapii cytotoksycznej. Zazwyczaj 1–2 dni po rozpoczęciu leczenia występuje przemijające zwiększenie liczby neutrofili, jednak w celu uzyskania trwałej odpowiedzi klinicznej, nie należy przerywać podawania filgrastymu przed ustąpieniem przewidywanego nadiru i powrotem liczby neutrofili do wartości prawidłowych.
Skrócenie czasu trwania neutropenii u osób poddawanych chemioterapii mieloablacyjnej przed przeszczepieniem szpiku, u których występuje zwiększone ryzyko przedłużonej ciężkiej neutropenii. Początkowo 10 µg/kg mc./d we wlewie i.v. trwającym 30 min lub 24 h albo 10 µg/kg mc./d we wlewie s.c. trwającym 24 h. Pierwszą dawkę należy podać co najmniej 24 h po zakończeniu chemioterapii cytotoksycznej i co najmniej 24 h po przeszczepieniu szpiku. Po ustąpieniu nadiru granulocytów obojętnochłonnych dawkę należy dostosować w zależności od ich liczby. Szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta.
Mobilizacja komórek progenitorowych do krwi obwodowej u osób poddanych leczeniu mielosupresyjnemu lub mieloablacyjnemu przed przeszczepieniem autologicznych obwodowych komórek progenitorowych. S.c. 10 µg/kg mc./d przez 5–7 dni, we wlewie trwającym 24 h lub w pojedynczych wstrzyknięciach. Lek podawać do czasu wykonania ostatniej leukaferezy. U osób po chemioterapii mielosupresyjnej 5 µg/kg mc./d w codziennych wstrzyknięciach s.c. do czasu powrotu liczby granulocytów obojętnochłonnych do prawidłowych wartości. Szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta.
Mobilizacja komórek progenitorowych do krwi obwodowej u zdrowych dawców przed przeszczepieniem alogenicznych komórek progenitorowych krwi obwodowej. S.c. we wstrzyknięciu; 10 µg/kg mc./d przez 4–5 dni.
U osób z ciężką, wrodzoną, cykliczną lub idiopatyczną neutropenią z bezwzględną liczbą granulocytów obojętnochłonnych ≤0,5 × 10⁹/l oraz ciężkimi lub nawracającymi zakażeniami w wywiadzie, w celu zwiększenia liczby granulocytów obojętnochłonnych oraz zmniejszenia częstości i czasu trwania objawów związanych z zakażeniem. S.c. we wstrzyknięciu; podawać w dawce pojedynczej lub w daw. podz. Neutropenia wrodzona – początkowo 12 µg/kg mc./d. Neutropenia idiopatyczna lub cykliczna – początkowo 5 µg/kg mc./d. Dawkę należy dostosowywać indywidualnie co 1–2 tyg. w zależności od liczby granulocytów obojętnochłonnych. Po uzyskaniu reakcji na leczenie stosować najmniejszą skuteczną dawkę. Konieczne jest długotrwałe podawanie leku.
Leczenie przewlekłej neutropenii (bezwzględna liczba granulocytów obojętnochłonnych ≤1 × 10⁹/l) u osób z zaawansowanym zakażeniem HIV w celu zmniejszenia ryzyka zakażeń bakteryjnych, jeżeli nie można zastosować innych metod leczenia. S.c. we wstrzyknięciu. W celu cofnięcia neutropenii 1 µg/kg mc./d, dawkę można zwiększać do maks. 4 µg/kg mc./d; u niewielkiej liczby pacjentów (<10%) konieczne było podanie dawek do 10 µg/kg mc./d. W celu utrzymania prawidłowej liczby granulocytów obojętnochłonnych należy ustalić najmniejszą skuteczną dawkę podtrzymującą. Konieczne może być długotrwałe podawanie leku.

- Skrócenie czasu trwania neutropenii i zmniejszenie częstości występowania gorączki neutropenicznej u pacjentów otrzymujących chemioterapię lekami cytotoksycznymi z powodu stwierdzonego nowotworu złośliwego (z wyjątkiem przewlekłej białaczki szpikowej i zespołów mielodysplastycznych) oraz skrócenie czasu trwania neutropenii u pacjentów poddanych leczeniu mieloablacyjnemu przed przeszczepieniem szpiku, u których występuje zwiększone ryzyko przedłużonej ciężkiej neutropenii.
Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania filgrastymu są podobne u dorosłych i dzieci otrzymujących chemioterapię lekami cytotoksycznymi.
- Mobilizacja komórek progenitorowych krwi obwodowej (ang. peripheral blood progenitor cells, PBPC).
- U pacjentów (dzieci lub dorośli) z ciężką wrodzoną, cykliczną lub idiopatyczną neutropenią z bezwzględną liczbą neutrofilów (ANC) ≤0,5 × 10⁹/l oraz ciężkimi lub nawracającymi zakażeniami w wywiadzie, długotrwałe podawanie filgrastymu jest wskazane w celu zwiększenia liczby neutrofilów oraz zmniejszenia częstości i czasu trwania objawów związanych z zakażeniem.
- Leczenie przewlekłej neutropenii (ANC ≤1,0 × 10⁹/l) u pacjentów z zaawansowanym zakażeniem wirusem HIV w celu zmniejszenia ryzyka zakażeń bakteryjnych, gdy nie można zastosować innych metod leczenia neutropenii.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.