Miansegen - tabletki

Substancją czynną preparatu jest mianseryna. Mechanizm jej działania polega na hamowaniu receptora a₂-adrenergicznego oraz nasilaniu przemiany noradrenaliny w mózgu. Nie hamuje wychwytu zwrotnego noradrenaliny obwodowo, działa antagonistycznie wobec niektórych receptorów serotoninergicznych oraz receptora H₁, praktycznie pozbawiona jest działania cholinolitycznego. Wykazuje także działanie przeciwlękowe, uspokajające, poprawia jakość snu poprzez jego wydłużenie i pogłębienie, praktycznie nie wykazuje wpływu na układ sercowo-naczyniowy.

Preparat jest wskazany do leczenia objawów depresyjnych.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.
Przeciwwskazaniem do stosowania preparatu są również:
· mania
· ciężkie zaburzenia wątroby
· okres karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Dane dotyczące bezpieczeństwa długotrwałego stosowania mianseryny u dzieci i młodzieży do 18. roku życia są ograniczone. Brak długoterminowych danych odnośnie bezpieczeństwa stosowania dotyczących rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania. Jeśli lekarz zadecyduje o konieczności leczenia dziecka tym preparatem, należy monitorować rozwój chorego, a także jego zachowanie pod kątem wystąpienia myśli i zachowań samobójczych (w tej grupie wiekowej ryzyko wystąpienia myśli i zachowań samobójczych oraz wrogości jest największe). W razie zauważenia jakichkolwiek nieprawidłowości należy niezwłocznie skontaktować się z pediatrą.
Depresja związana jest ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, okaleczenia i samobójstwa. Utrzymuje się ono aż do czasu pełnego ustąpienia objawów. Efekty stosowania preparatu mogą wystąpić dopiero po kilku tygodniach leczenia, niekiedy ten czas jest dłuższy. Chory powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą lekarską aż do momentu poprawy stanu zdrowia. Grupą szczególnego ryzyka są osoby poniżej 25. roku życia. Również w czasie zmian dawkowania chory powinien być objęty szczególną opieką lekarską. Chorzy oraz osoby z ich otoczenia powinni zwracać uwagę na każdy objaw klinicznego nasilenia choroby, wystąpienie zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, a w razie ich wystąpienia niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Preparat należy stosować ostrożnie u osób z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi (np. blok serca, niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego).
W przypadku wystąpienia epizodu hipomanii u osoby z chorobą afektywną dwubiegunową, żółtaczki lub drgawek zalecane jest przerwanie leczenia, po konsultacji z lekarzem.
Podczas leczenia obserwowano przypadki zahamowania czynności szpiku kostnego (granulocytopenia lub agranulocytoza), zwykle po 4 do 6 tygodniach stosowania. W razie wystąpienia objawów mogących świadczyć o wystąpieniu tego zaburzenia (gorączka, ból gardła, zapalenie jamy ustnej, inne objawy zakażenia) należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Przez pierwsze 3 miesiące leczenia należy raz w miesiącu wykonywać pełne badanie morfologii krwi.
Należy unikać stosowania preparatu u chorych na padaczkę.
Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku osób:
· z cukrzycą (należy wykonywać regularne oznaczenie stężenia glukozy we krwi)
· z niewydolnością serca, wątroby albo nerek
· z zaburzeniami hematologicznymi
· z jaskrą z zamykającym kątem przesączania
· z objawami rozrostu gruczołu krokowego
· w podeszłym wieku.
Jeśli w czasie leczenia konieczny jest zabieg chirurgiczny, należy poinformować anestezjologa o przyjmowaniu tego preparatu.
Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Podczas stosowania preparatu nie powinieneś prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu!

Preparat ma postać tabletek powlekanych. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Stosuj preparat zgodnie z zaleceniami. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Dorośli. Preparat należy stosować doustnie, tabletki należy połykać w całości. Początkowo zaleca się 30–40 mg/dobę w 2 dawkach podzielonych lub w 1 dawce przed snem. W razie konieczności można stopniowo zwiększać dawkę do 30–90 mg/dobę. Po uzyskaniu poprawy leczenie należy kontynuować przez kilka miesięcy. U chorych w podeszłym wieku należy stosować mniejszą dawkę podtrzymującą.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku.
Preparat można stosować u kobiet w ciąży tylko wtedy, gdy zdaniem lekarza potencjalne korzyści przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu. Nie należy karmić piersią podczas stosowania preparatu.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.
Mianseryna może nasilać depresyjne działanie alkoholu na ośrodkowy układ nerwowy.
Nie należy stosować mianseryny jednocześnie z inhibitorami monoaminooksydazy ani w ciągu 2 tygodni od ich odstawienia.
U chorych stosujących równolegle fenytoinę należy monitorować jej stężenie w osoczu.
Nie opisywano interakcji z lekami sympatykomimetycznymi. Ich występowanie jest bardzo mało prawdopodobne.
Doświadczenie kliniczne wskazuje, że mianseryna nie wchodzi w interakcje z lekami hipotensyjnymi, takimi jak betanidyna, klonidyna, hydralazyna, guanetydyna czy propranolol (stosowany samodzielnie bądź w skojarzeniu z hydralazyną). Niemniej jednak u osób stosujących jednocześnie leki hipotensyjne zaleca się kontrolowanie ciśnienia tętniczego.
U osób leczonych mianseryną dopuszcza się jednoczesne stosowanie leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny (np. warfaryna), jednak pod warunkiem stałej kontroli parametrów krzepnięcia.

Jak każdy lek, również Miansegen może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
W czasie leczenia mianseryną opisywano depresję szpiku kostnego objawiającą się granulocytopenią lub agranulocytozą (częściej u osób w podeszłym wieku).
Podczas stosowania dawek terapeutycznych opisywano również żółtaczkę, zwykle niewielką, hipomanię i drgawki.
Inne objawy niepożądane, jakie mogą wystąpić to: zaburzenia dotyczące piersi (ginekomastia, tkliwość piersi, laktacja niezwiązana z połogiem), zaburzenia czynności wątroby, bóle stawów, zawroty głowy, hipotonia ortostatyczna, obrzęki, poliartropatia, wysypka skórna, poty oraz drżenie.
W czasie leczenia przeciwdepresyjnego może wystąpić zaostrzenie objawów psychotycznych, w tym manii i urojeń paranoidalnych.
Zgłoszono przypadki myśli i zachowań samobójczych podczas leczenia mianseryną, a także w krótkim czasie po odstawieniu produktu leczniczego.