Giotrif - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest afatynib, lek przeciwnowotworowy z grupy inhibitorów kinaz białkowych. Kinazy białkowe są to enzymy, które fosforylują inne białka w komórce i w ten sposób regulują ich aktywność. W komórkach prawidłowych aktywność kinaz białkowych jest ściśle regulowana, natomiast w komórkach nowotworowych często wymyka się spod kontroli i jest nadmierna. Powoduje to zaburzenia funkcjonowania wielu szlaków komórkowych, a w konsekwencji prowadzi do nasilenia podziałów komórkowych i niekontrolowanego rozrostu nowotworu. Zahamowanie, czyli inhibicja nadmiernej aktywności kinaz białkowych jest celem terapeutycznym omawianej grupy leków przeciwnowotworowych.

Afatynib hamuje aktywność kinazy tyrozynowej będącej receptorem dla nabłonkowego czynnika wzrostu (EGFR). Zahamowanie aktywności tej kinazy przez afatynib prowadzi do zahamowania podziałów komórkowych (zahamowanie wzrostu nowotworu) i do apoptotycznej śmierci komórki nowotworowej.

Preparat jest wskazany w monoterapii w leczeniu dorosłych:

• z niedrobnokomórkowym rakiem płuca miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, z obecnością aktywującej mutacji w genie dla EGFR (receptora dla nabłonkowego czynnika wzrostu), nieleczonych wcześniej lekami z grupy inhibitorów kinazy tyrozynowej EGFR

• z niedrobnokomórkowym rakiem płuca miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami, o histologii płaskonabłonkowej, z progresją podczas chemioterapii opartej na związku platyny lub po jej zakończeniu.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Nie stosować w ciąży ani w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Leczenie może być prowadzone wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa, posiadającego doświadczenie w leczeniu nowotworów.

Przed rozpoczęciem leczenia, należy ustalić w badaniach specjalistycznych status mutacji aktywującej w genie receptora dla naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR). Obecność mutacji EGFR określa odrębny podtyp molekularny raka płuca.

Leczeniu może towarzyszyć biegunka, w tym o ciężkim, zagrażającym życiu przebiegu. Biegunka może prowadzić do odwodnienia i do zaburzeń czynności nerek. W razie wystąpienia pierwszych objawów biegunki (pierwszego płynnego stolca) należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Ważne jest jak najszybsze wdrożenie intensywnego leczenia w celu opanowania biegunki, w tym nawodnienie chorego, podaż elektrolitów i leków przeciwbiegunkowych (loperamid w dużych dawkach, stosowany ściśle wg zaleceń lekarza). Wystąpienie ciężkiej biegunki może stanowić wskazanie do przerwy w leczeniu, zmniejszenia dawki w kolejnych cyklach leczenia lub całkowitego przerwania leczenia.

W okresie leczenia może wystąpić wysypka (rumieniowata, podobna do trądziku), która może nasilać się pod wpływem słońca. Zalecane jest stosowanie odzieży ochronnej oraz filtrów przeciwsłonecznych (UV). W razie wystąpienia reakcji skórnych, należy skonsultować się z lekarzem. Wczesne rozpoczęcie leczenia zmian skórnych, może ułatwić długotrwałe stosowanie preparatu. Ciężkie reakcje skórne mogą wymagać konsultacji dermatologicznej oraz zmniejszenia dawki lub tymczasowego przerwania stosowania preparatu.

Mogą wystąpić złuszczające lub pęcherzowe zmiany skórne, w tym bardzo rzadko o ciężkim przebiegu, mogące prowadzić do zgonu, takie jak zespół Stevensa i Johnsona czy martwica toksyczna rozpływna naskórka. Jeżeli wystąpią zmiany skórne, należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ mogą one wymagać zaprzestania stosowania preparatu oraz wdrożenia specjalistycznego leczenia.

U kobiet, u chorych z małą masą ciała oraz współistniejącymi zaburzeniami czynności nerek ekspozycja na afatynib jest zwiększona, co wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia biegunki, wysypki/trądziku i zapalenia jamy ustnej.

Stosowanie preparatu wiąże się z ryzykiem wystąpienia śródmiąższowej choroby płuc lub innych stanów o podobnym obrazie chorobowym (zapalenie płuc, zwłóknienie płuc, zapalenie oskrzelików, zespół ostrej niewydolności oddechowej, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych i nacieki w płucach). Śródmiąższowa choroba płuc może mieć ciężki przebieg i w niektórych przypadkach może prowadzić do zgonu. Jeżeli wystąpią nowe lub nasilą się istniejące objawy ze strony układu oddechowego, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Objawy takie jak np. kaszel, duszność, niedotlenienie i gorączka mogą świadczyć o rozwoju śródmiąższowej choroby płuc. Podejrzenie śródmiąższowej choroby płuc wymaga przerwania leczenia do chwili wykluczenia choroby, a jej potwierdzone rozpoznanie wskazuje na konieczność zakończenia stosowania preparatu.

Stosowanie preparatu może być związane z ryzykiem zaburzenia czynności wątroby, w tym zapalenia wątroby i niewydolności wątroby. Zwiększone ryzyko dotyczy chorych przyjmujących równolegle inne leki działające toksycznie na wątrobę oraz chorych z istniejącą wcześniej chorobą wątroby. U chorych z występującą wcześniej chorobą wątroby wskazane są regularne badania czynności wątroby. W razie wystąpienia ciężkich zaburzeń czynności wątroby konieczne może być trwałe zaprzestanie leczenia.

Stosowanie preparatu zwiększa ryzyko wystąpienia perforacji jelit, która może prowadzić do zgonu. Ryzyko jest zwiększone u osób przyjmujących równolegle inhibitory angiogenezy, kortykosteroidy, niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki stosowane w chemioterapii z grupy taksanów, a także u osób z uchyłkową chorobą jelit, wrzodem trawiennym, w podeszłym wieku lub przerzutami nowotwotworowymi w jelitach. Wystąpienie perforacji powoduje konieczność całkowitego zaprzestania stosowania preparatu.

Leczenie może być związane z wystąpieniem owrzodzenia lub perforacji rogówki lub innych działań niepożądanych dotyczących gałki ocznej (suche zapalenie rogówki lub spojówki, zapalenie rogówki). Jeżeli wystąpi ból oka, łzawienie, nadwrażliwość na światło, nieostre widzenie lub zaczerwienienie, należy skonsultować się z lekarzem. Wystąpienie wrzodziejącego zapalenia rogówki wymaga przerwania stosowania preparatu. Stosowanie soczewek kontaktowych oraz wcześniejsze choroby rogówki zwiększają ryzyko wystąpienia zaburzeń oka.

Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u chorych z zaburzeniem czynności lewej komory (nieprawidłowa frakcja wyrzutowa) ani u chorych z ciężkimi chorobami serca w wywiadzie. W tych grupach chorych oraz u chorych z czynnikami ryzyka zaburzeń i chorób serca wskazana jest obserwacja i ocena frakcji wyrzutowej lewej komory. Wszelkie nowe objawy ze strony serca należy skonsultować z lekarzem. Jeżeli frakcja wyrzutowa jest mniejsza niż dolna granica normy, wskazana jest konsultacja kardiologiczna, a niekiedy konieczne jest zakończenie stosowania preparatu.

Leki zwiększające aktywność glikoproteiny P (P-gp) mogą zmniejszać ekspozycję na afatynib.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Mogą wystąpić działania niepożądane dotyczące oczu (zapalenie spojówek, suchość oka, zapalenie rogówki), które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Leczenie powinno być rozpoczynane i prowadzone przez doświadczonego onkologa.

Dorośli:

Niedrobnokomórkowy rak płuca: 40 mg 1 raz na dobę.

Leczenie jest kontynuowane do wystąpienia progresji choroby lub do wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania działań niepożądanych.

Lekarz może zwiększyć dawkę do 50 mg na dobę (jest to zarazem dawka maksymalna) u osób, które dobrze tolerowały dawkę 40 mg na dobę w ciągu 1. cyklu leczenia (21 dni w przypadku niedrobnokomórkowego raka płuca z mutacją EGFR i 28 dni w przypadku niedrobnokomórkowego raka płuca o histologii płaskonabłonkowej).

W przypadku nasilonych działań niepożądanych lekarz zmniejszy dawkę lub zaleci czasowe przerwanie stosowania preparatu bądź zakończy leczenie.

Szczególne grupy chorych:

U chorych z łagodnymi, umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej. Chorzy z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek powinni być monitorowani, a w razie nietolerancji leku, dawka afatynibu powinna zostać zmniejszona. Preparat nie jest zalecany do stosowania u chorych ze skrajną niewydolnością nerek (współczynnik eGFR mniejszy niż 15 ml/min/1,73 m2) ani u chorych poddawanych dializom.

U chorych z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej. Stosowanie preparatu u chorych z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie jest zalecane.

Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia i nie zaleca się stosowania preparatu w tej grupie wiekowej.

Sposób podawania:

Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Preparat należy przyjmować na czczo. Stosować co najmniej 1 godzinę przed posiłkiem i co najmniej 3 godziny po posiłku.

Jeżeli połknięcie tabletki w całości jest niemożliwe, można rozpuścić ją w 100 ml niegazowanej wody (nie stosować innych płynów). W tym celu należy umieścić tabletkę w wodzie, bez uprzedniego rozkruszania, od czasu do czasu zamieszać, nie dłużej niż 15 min. Po uzyskaniu zawiesiny należy ją wypić natychmiast. Szklankę należy przepłukać ok. 100 ml wody, którą także należy wypić. Zawiesina może być podawana przez zgłębnik żołądkowy.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Nie stosować w ciąży ani w okresie karmienia piersią.

Ryzyko dla ludzi nie jest znane. Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia; należy skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia i przez co najmniej 1 miesiąc po zakończeniu stosowania preparatu.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Afatynib jest substratem dla glikoproteiny P (P-gp) oraz dla transportera BCRP (białko oporności raka piersi). Podczas równoległego stosowania leków hamujących aktywność P-gp (np. rytonawir, cyklosporyna, ketokonazol, itrakonazol, erytromycyna, werapamil, chinidyna, takrolimus, nelfinawir, sakwinawir, amiodaron), ekspozycja na afatynib może ulec zwiększeniu. Chory powinien być uważnie obserwowany, czy nie występują u niego działania niepożądane. Jeżeli konieczne jest przyjmowanie inhibitorów P-gp, zaleca się przyjmowanie naprzemienne, z zachowaniem 6 lub 12 godzin odstępu od podania afatynibu.

Stosowanie leków silnie zwiększających aktywność P-gp (np. ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina, fenobarbital, preparaty zawierające ziele dziurawca) może zmniejszyć ekspozycję na afatynib.

Afatynib może zwiększać dostępność biologiczną stosowanej doustnie rozuwastatyny, sulfasalazyny i innych substratów transportera BCRP.

Preparat należy przyjmować na czczo. Posiłek może znacząco zmniejszać ekspozycję na afatynib.

Jak każdy lek, również Giotrif może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: zanokcica, zakażenie paznokci, zakażenie łożyska paznokci, zmniejszenie apetytu, biegunka (może prowadzić do odwodnienia, hipokaliemii i niewydolności nerek), nudności, wymioty, zapalenie jamy ustnej (w tym owrzodzenia i nadżerki), krwawienie z nosa, świąd, suchość skóry, wysypka, wysypka podobna do trądziku, trądzik.

Często: zapalenie pęcherza moczowego, odwodnienie, hipokaliemia, zaburzenia smaku, zapalenie spojówek, suche zapalenie rogówki i spojówek, nieżyt nosa (katar), niestrawność, zapalenie czerwieni wargowej, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych ALT, AST, zaburzenia paznokci (oddzielanie płytki paznokciowej od łożyska, łamliwość paznokci, wrastanie paznokci, wgłębienia w płytce paznokciowej, złuszczanie płytki paznokciowej, przebarwienia paznokci, dystrofia paznokci, pofałdowanie paznokci i szponowatość paznokci), zespół dłoniowo-podeszwowy (erytrodyzestezja), skurcze mięśni, zaburzenia czynności nerek, niewydolność nerek, gorączka, zmniejszenie masy ciała.

Niezbyt często: zapalenie rogówki, śródmiąższowa choroba płuc (w tym przypadki śmiertelne), perforacja jelit (w tym przypadki zakończone zgonem), zapalenie trzustki.

Rzadko: ciężkie pęcherzowe i łuszczące się zmiany skórne, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka (w tym przypadki zakończone zgonem).