Hizentra - roztwór do wstrzykiwań podskórnych

Leczenie substytucyjne pierwotnych zespołów niedoborów odporności z upośledzonym wytwarzaniem przeciwciał. Leczenie substytucyjne w przypadku wtórnych niedoborów odporności u pacjentów z ciężkimi lub nawracającymi zakażeniami, których leczenie przeciwdrobnoustrojowe okazało się nieskuteczne oraz z zaburzeniami wytwarzania swoistych przeciwciał (brak ≥2-krotnego zwiększenia miana swoistych IgG w odpowiedzi na szczepionkę polisacharydową lub polipeptydową przeciwko pneumokokom) lub ze stężeniem IgG w surowicy <4 g/l. Dawkowanie indywidualne. Schemat dawkowania powinien zapewnić minimalne stężenie IgG (oznaczane przed kolejnym wlewem) wynoszące co najmniej 6 g/l lub mieścić się w przedziale referencyjnym dla danego wieku. Konieczne może być podanie dawki nasycającej 0,2–0,5 g/kg mc. (1–2,5 ml/kg mc.) w daw. podz. na kilka dni. Po osiągnięciu stałego miana IgG stosuje się dawki podtrzymujące w równych odstępach czasu, aż do osiągnięcia skumulowanej dawki 0,4–0,8 g/kg mc./mies. (2–4 ml/kg mc./mies.). W zależności od odpowiedzi klinicznej (np. częstość występowania zakażeń) można rozważyć modyfikację dawki i/lub odstępów między dawkami w celu uzyskania większych stężeń minimalnych.
Leczenie chorych z przewlekłą zapalną demielinizacyjną polineuropatią (CIDP), jako leczenie podtrzymujące po stabilizacji za pomocą dożylnych preparatów immunoglobulin ludzkich (IVIg). Leczenie należy rozpocząć 1 tydz. po ostatnim wlewie IVIg. Zalecana dawka wynosi 0,2–0,4 g/kg mc./tydz.; dawkę tygodniową można podzielić na mniejsze i podawać odpowiednią ilość razy w tyg. lub podwoić i podawać co 2 tyg. Początkową dawkę można zamienić w skali 1:1 z poprzednią dawką IVIg (obliczaną jako dawka tygodniowa). Dawkę dostosować w zależności od odpowiedzi klinicznej. W przypadku pogorszenia stanu klinicznego, dawkę zwiększyć do maks. 0,4 g/kg mc./tydz. Badania kliniczne obejmowały leczenie trwające do 18 mies.; decyzja o dłuższym leczeniu powinna być oparta o odpowiedź kliniczną i wykazaną potrzebę kontynuacji terapii.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, hiperprolinemia typu I lub II. Nie podawać donaczyniowo.

Podawać s.c. w powłoki brzuszne, udo, ramię lub bok biodra za pomocą pompy infuzyjnej lub strzykawki. Lek można stosować u dorosłych, młodzieży i dzieci (0–18 lat). U niemowląt i dzieci miejsce infuzji można zmieniać po podaniu 5–15 ml, u osób dorosłych można podać do 50 ml/miejsce wstrzyknięcia. Miejsca wstrzyknięć powinny być oddalone od siebie co najmniej o 5 cm. Nie ma ograniczeń co do liczby miejsc podania. W przypadku podawania z użyciem pompy infuzyjnej początkowa szybkość wlewu nie powinna przekraczać 20 ml/h/miejsce, w przypadku dobrej tolerancji można ją stopniowo zwiększać do 35 ml/h/miejsce. Podając preparat za pomocą strzykawki zalecana szybkość początkowa wlewu nie powinna przekraczać 0,5 ml/min/miejsce (30 ml/h/miejsce), w przypadku dobrej tolerancji można ją zwiększyć do 2 ml/min/miejsce (120 ml/h/miejsce). Szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta.