Bosulif - tabletki powlekane

Substancją czynną preparatu jest bosutynib, lek przeciwnowotworowy z grupy inhibitorów kinaz białkowych. Kinazy białkowe są to enzymy, które fosforylują inne białka w komórce i w ten sposób regulują ich aktywność. W komórkach prawidłowych aktywność kinaz białkowych jest ściśle regulowana, natomiast w komórkach nowotworowych często wymyka się spod kontroli i jest nadmierna. Powoduje to zaburzenia funkcjonowania wielu szlaków komórkowych, a w konsekwencji prowadzi do nasilenia podziałów komórkowych i niekontrolowanego rozrostu nowotworu. Zahamowanie, czyli inhibicja nadmiernej aktywności kinaz białkowych jest celem terapeutycznym omawianej grupy leków przeciwnowotworowych.

Bosutynib hamuje aktywność wielu kinaz białkowych związanych z procesem nowotworowym, w tym aktywność kinazy tyrozynowej BCR-ABL w komórkach białaczkowych zawierających tzw. chromosom Philadelphia (nieprawidłowy chromosom odpowiedzialny za nasiloną syntezę kinazy BCR-ABL). Bosutynib hamuje także aktywność innych kinaz białkowych związanych z procesem nowotworowym (w tym kinaz z rodziny SRC i w nieznacznym stopniu kinazy c-KIT oraz kinaz receptorowych dla niektórych czynników wzrostu, w tym dla PDGF). Zahamowanie aktywności tych kinaz przez bosutynib prowadzi do zahamowania podziałów komórkowych i do apoptotycznej śmierci komórki nowotworowej.

Preparat jest wskazany w leczeniu dorosłych:

• z nowo rozpoznaną przewlekłą białaczką szpikową (CML) z chromosomem Philadelphia (Ph+) w fazie przewlekłej

• w fazie przewlekłej, w fazie akceleracji lub w fazie przełomu blastycznego przewlekłej białaczki szpikowej (CML) z chromosomem Philadelphia (Ph+), którzy byli wcześniej leczeni inhibitorami kinazy tyrozynowej i w przypadku których imatynib, nilotynib i dazatynib nie są właściwymi lekami.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane w okresie ciąży i w okresie karmienia piersią.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.

Leczenie może być prowadzone wyłącznie pod nadzorem lekarza onkologa, posiadającego doświadczenie w leczeniu nowotworów.

W okresie leczenia może wystąpić zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (ALT, AST), co może być wczesnym objawem polekowego uszkodzenia wątroby. Chorym stosującym preparat lekarz zaleci wykonanie testów czynnościowych wątroby przed rozpoczęciem leczenia oraz w trakcie jego trwania. Zaburzenie aktywności enzymów wątrobowych obserwowano najczęściej w ciągu 3 pierwszych miesięcy leczenia. W przypadku ich wystąpienia, lekarz zaleci czasowe lub trwałe przerwanie stosowania preparatu.

Leczeniu może towarzyszyć biegunka oraz wymioty. U chorych z niedawno przebytymi lub utrzymującymi się zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi lekarz indywidualnie oceni, czy właściwe jest stosowanie preparatu. W razie wystąpienia biegunki czy wymiotów, lekarz wdroży odpowiednie leczenie, aby zapobiec odwodnieniu i zaburzeniom elektrolitowym. W razie znacznego nasilenia objawów, może zmniejszyć stosowaną dawkę preparatu lub przerwać leczenie. Należy jednak unikać równoległego stosowania domperidonu, leku przeciwwymiotnego, ponieważ może wystąpić wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG i zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca.

Podczas leczenia istnieje ryzyko wystąpienia hamowania czynności szpiku kostnego. Może wystąpić neutropenia (zmniejszenie liczby neutrofilów), niedokrwistość i małopłytkowość. Lekarz zaleci regularną kontrolę morfologii krwi. W razie konieczności lekarz zaleci zmniejszenie dawki lub czasowe przerwanie stosowania preparatu.

Preparat może powodować zatrzymanie (retencję) płynów, w tym wysięk do opłucnej (powodujący duszność, suchy kaszel), do osierdzia, obrzęk płuc i obrzęki obwodowe. W razie wystąpienia wysięku lub obrzęku lekarz może zalecić doraźnie leki moczopędne lub glikokortykosteroidy, a także zmniejszenie dawki lub wstrzymanie stosowania preparatu. Osoby szczególnie narażone na wystąpienie objawów związanych z zatrzymaniem płynów (np. osoby w podeszłym wieku) powinny być dokładnie monitorowane.

U chorych, którzy przebyli zapalenie trzustki, należy zachować ostrożność. Może wystąpić zwiększona aktywność lipazy (jednego z enzymów trzustki) w surowicy. W razie współwystępowania objawów w obrębie jamy brzusznej, lekarz może zalecić przerwanie stosowania bosutynibu i zalecić badania diagnostyczne w celu wykluczenia zapalenia trzustki.

Przyjmowanie bosutynibu może sprzyjać występowaniu zakażeń bakteryjnych, wirusowych, grzybiczych lub pierwotniakowych.

Preparat może powodować wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG. Należy zachować szczególną ostrożność, jeżeli preparat jest stosowany u chorych z wrodzonym wydłużeniem odstępu QT lub z chorobą serca, w tym niedawno przebytym zawałem serca, zastoinową niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca czy bradykardią oraz u chorych przyjmujących leki, które mogą powodować wydłużenie odstępu QT (np. leki przeciwarytmiczne). Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać zaburzenia elektrolitowe ( niedobory potasu i/lub magnezu) oraz wykonać EKG z pomiarem odstępu QT. W okresie leczenia należy monitorować wpływ leczenia na wydłużenie odstępu QT oraz kontrolować stężenie potasu i magnezu we krwi.

Stosowanie preparatu może być związane z ryzykiem zaburzenia czynności nerek. Należy monitorować czynność nerek w okresie stosowania bosutynibu. Szczególną ostrożność należy zachować u chorych z zaburzeniami czynności nerek lub zagrożonych ich wystąpieniem, w tym osoby przyjmujące inne leki o potencjalnie toksycznym działaniu na nerki, takie jak np. leki moczopędne, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), antagoniści receptora angiotensyny i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ).

U chorych z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek narażenie na bosutynib może być zwiększone, dlatego lekarz zaleci odpowiednie zmniejszenie dawki.

U chorych pochodzenia azjatyckiego narażenie na bosutynib może być zwiększone; chorzy z tej grupy powinni być ściśle monitorowani pod kątem występowania działań niepożądanych, szczególnie w przypadku zwiększania dawki.

W okresie leczenia mogą wystąpić ciężkie reakcje skórne, bardzo rzadko mogące prowadzić do zgonu, takie jak zespół Stevensa i Johnsona czy martwica toksyczna rozpływna naskórka. Jeżeli wystąpią zmiany skórne, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, ponieważ mogą one wymagać zaprzestania stosowania preparatu oraz wdrożenia specjalistycznego leczenia.

Rzadko może wystąpić zespół rozpadu guza, niekiedy zakończony zgonem. Czynniki ryzyka obejmują m. in. odwodnienie i zwiększone stężenie kwasu moczowego. Odpowiednie nawodnienie oraz normalizacja stężenia kwasu moczowego mogą stanowić element profilaktyki i powinny zostać wdrożone przed rozpoczęciem leczenia.

Przed rozpoczęciem stosowania preparatu należy wykonać badania pod kątem zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV). W przypadku dodatniego wyniku badania należy skonsultować się ze specjalistą chorób wątroby. U chorych będących nosicielami wirusa, stosowanie bosutynibu może prowadzić do reaktywacji zapalenia wątroby, w tym ostrej niewydolności wątroby lub piorunującego zapalenia wątroby, co może prowadzić do zgonu. Nosiciele wirusa HBV powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją, czy nie występują u nich objawy aktywnego zakażenia wirusem HBV w trakcie całego okresu stosowania bosutynibu oraz przez kilka miesięcy po jego zakończeniu.

Ze stosowanie bosutynibu może być związane wystąpienie skórnej nadwrażliwości na światło; szczególnie narażone są obszary ciała eksponowane na działanie słońca. Należy chronić skórę pod odzieżą ochronną oraz stosować odpowiednie filtry przeciwsłoneczne.

Należy unikać równoległego stosowania bosutynibu z lekami, które silnie lub umiarkowanie:

• hamują aktywność izoenzymu 3A4, ponieważ mogą one przyczyniać się do zwiększenia stężenia bosutynibu i nasilenia działań niepożądanych;

• zwiększają aktywność izoenzymu 3A4, ponieważ mogą one powodować zmniejszenie stężenia bosutynibu we krwi i zmniejszenie skuteczności leczenia.

W okresie leczenie nie należy spożywać grejpfrutów ani soku grejpfrutowego.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat może powodować działania niepożądane, takie jak np. zawroty głowy, zmęczenie, zaburzenia widzenia lub inne działania niepożądane, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. W takim przypadku należy powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn do czasu ustąpienia działań niepożądanych.

Preparat ma postać tabletek powlekanych do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Leczenie powinno być rozpoczynane przez doświadczonego onkologa. Lekarz indywidualnie ustali dawkowanie, w zależności od wskazania i sytuacji klinicznej.

Dorośli:

Dawka początkowa:

• nowo rozpoznana CML z chromosomem Philadelphia (CML Ph+) w fazie przewlekłej: 400 mg 1 raz na dobę

• w fazie przewlekłej, fazie akceleracji lub przełomu blastycznego CML z chromosomem Philadelphia (CML Ph+) w przypadku oporności na wcześniejsze leczenie lub jego nietolerancji: 500 mg 1 raz na dobę.

Następnie lekarz indywidualnie dostosuje dawkowanie, w zależności od odpowiedzi na leczenie i tolerancji. Dawka maksymalna 600 mg na dobę.

Szczególne grupy chorych:

W przypadku wystąpienia działań niepożądanych o znacznym nasileniu, lekarz zmniejszy dawkę lub zaleci zaprzestanie stosowania preparatu. Po zmniejszeniu nasilenia lub ustąpieniu działań niepożądanych lekarz może zalecić kontynuowanie stosowania bosutynibu.

U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności zmiany dawkowania.

U chorych z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek narażenie na lek jest zwiększone i należy zmniejszyć dawkę. U chorych z nowo rozpoznaną CML Ph+ w fazie przewlekłej konieczne jest zmniejszenie dawki do 300 mg na dobę w przypadku umiarkowanych i do 200 mg na dobę w przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek. W przypadku dobrej tolerancji, lekarz rozważy zwiększenie dawki o 100 mg na dobę. U chorych z CML Ph+ z opornością na wcześniejsze leczenie lub jego nietolerancją konieczne jest zmniejszenie dawki do 400 mg na dobę w przypadku umiarkowanych i do 300 mg na dobę w przypadku ciężkich zaburzeń czynności nerek. W przypadku dobrej tolerancji, lekarz rozważy zwiększenie dawki o 100 mg na dobę.

U chorych z istotnymi klinicznie chorobami serca (np. po niedawno przebytym zawale serca, z zastoinową niewydolnością serca lub niestabilną dławicą piersiową) należy zachować szczególną ostrożność.

U chorych z niedawno przebytymi lub utrzymującymi się istotnymi klinicznie zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi (np. nasilonymi wymiotami i/lub biegunką) należy zachować szczególną ostrożność.

Nie ma danych dotyczących stosowania preparatu u dzieci i młodzieży do ukończenia 18. roku życia.

Sposób podawania:

Preparat należy przyjmować doustnie, w trakcie posiłku.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Preparatu nie wolno stosować w ciąży. Preparat stosowany w okresie ciąży może działać toksycznie na płód. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję.

Kobiety w wieku rozrodczym nie powinny zachodzić w ciążę podczas leczenia; należy skonsultować się z lekarzem w sprawie stosowania skutecznej metody zapobiegania ciąży w okresie leczenia i przez co najmniej miesiąc po zakończeniu stosowania preparatu.

W przypadku wymiotów i/lub biegunki skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych może być zmniejszona.

Preparat jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Preparat może zaburzać funkcje rozrodcze i zmniejszać płodność u ludzi; u mężczyzn może być wskazana konserwacja nasienia przed leczeniem.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Bosutynib jest metabolizowany przede wszystkim z udziałem izoenzymu 3A4 cytochromu P450 ; należy unikać równoległego stosowania bosutynibu:

• z preparatami, które silnie hamują aktywność izoenzymu 3A4 (takimi jak np.: ketokonazol, pozakonazol, itrakonazol, worykonazol, rytonawir, nelfinawir, indynawir, lopinawir, sakwinawir, boceprewir, telaprewir, telitromycyna, klarytromycyna, nefazodon, mibefradyl oraz sok grejpfrutowy) oraz z preparatami, które w sposób umiarkowany hamują aktywność izoenzymu 3A4 (takimi jak np.: flukonazol, erytromycyna, cyprofloksacyna, diltiazem, werapamil, amprenawir, atazanawir, darunawir, fosamprenawir, aprepitant, kryzotynib, imatynib), ponieważ mogą one przyczyniać się do zwiększenia stężenia bosutynibu i nasilenia działań niepożądanych;

• z preparatami, które silnie zwiększają aktywność izoenzymu 3A4 (takimi jak np.: ryfampicyna, ryfabutyna, fenytoina, karbamazepina, fenobarbital, preparaty zawierające ziele dziurawca) oraz z preparatami, które w sposób umiarkowany zwiększają aktywność izoenzymu 3A4 (takimi jak np.: bozentan, efawirenz, etrawiryna, modafinil, nafcylina), ponieważ mogą one powodować zmniejszenie stężenia bosutynibu we krwi i zmniejszenie skuteczności leczenia.

W przypadku konieczności zastosowania silnych lub umiarkowanych inhibitorów CYP3A4, stosowanie bosutynibu powinno zostać wstrzymane. W przypadku stosowania bosutynibu równolegle z lekami, które są łagodnymi inhibitorami CYP3A4, należy zachować szczególną ostrożność.

W przypadku stosowania bosutynibu równolegle z lekami, które łagodnie zwiększają aktywność CYP3A4, należy zachować szczególną ostrożność.

Rozpuszczalność i wchłanianie bosutynibu zależy od pH i preparaty zmniejszające kwasowość (zwiększające pH) soku żołądkowego mogą zmniejszać wchłanianie preparatu. Należy unikać równoległego stosowania bosutynibu i inhibitorów pompy protonowej (np. omeprazol, pantoprazol, lanzoprazol), w razie takiej konieczności zachować szczególna ostrożność.

Zamiast stosowania inhibitorów pompy protonowej, można rozważyć stosowanie leków zobojętniających sok żołądkowy; należy rozdzielić w czasie przyjmowanie bosutynibu i leków zobojętniających (np. bosutynib przyjmować rano a leki zobojętniające wieczorem).

Bosutynib nie wpływa w sposób istotny klinicznie na stężenie stosowanego równolegle dabigatranu (lek transportowany z udziałem glikoproteiny P).

Bosutynib może hamować białko nośnikowe oporności raka piersi BCRP (w przewodzie pokarmowym) oraz transporter kationów organicznych OCT1. Jeżeli konieczne jest przyjmowanie leków będących substratami ww. białek transportowych, chorzy powinni być uważnie monitorowani.

Należy zachować ostrożność stosując równolegle leki przeciwarytmiczne, takie jak: amiodaron, dizopiramid, prokainamid, chinidyna, sotalol lub inne leki, które mogą wpływać na wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, takie jak: chlorochinina, halofantryna, klarytromycyna, domperidon, haloperydol, metadon i moksyfloksacyna.

Należy unikać spożywania soku z grejpfrutów oraz innych pokarmów, o których wiadomo, że hamują aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450.

Jak każdy lek, również Bosulif może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych, zapalenie nosogardzieli, hamowanie czynności szpiku kostnego, w tym neutropenia (zmniejszenie liczby granulocytów obojętnochłonnych [neutrofilów]), małopłytkowość, niedokrwistość; zmniejszone łaknienienie, bóle głowy, zawroty głowy, płyn w jamie opłucnej, duszność, kaszel, biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha, bóle stawów, ból pleców, obrzęki (w tym m. in. obrzęk powiek, obrzęk okołooczodołowy, obrzęk twarzy, obrzęki obwodowe, obrzęki uogólnione), zmęczenie, astenia, złe samopoczucie, gorączka, świąd, wysypka, zwiększenie aktywności lipazy, zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych (AST, ALT), zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi.

Często: zapalenie płuc (bakteryjne, wirusowe, grzybicze, atypowe, martwicze), grypa, zapalenie oskrzeli, leukopenia, reakcje nadwrażliwości, odwodnienie, hiperkaliemia (zwiększenie stężenia potasu we krwi), hipofosfatemia (zmniejszenie stężenia fosforanów we krwi), zaburzenia smaku, szumy uszne, płyn w jamie osierdzia, nadciśnienie tętnicze (w tym możliwy przełom nadciśnieniowy), nadciśnienie płucne, niewydolność oddechowa, , krwawienie z przewodu pokarmowego (niekiedy prowadzące do zgonu), zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej żołądka, zapalenie wątroby, toksyczne zapalenie wątroby, zaburzenia czynności wątroby (nieprawidłowe parametry czynnościowe wątroby), nadwrażliwość na światło, pokrzywka, trądzik, bóle mięśni, zaburzenia czynności nerek, ostre uszkodzenie nerek, niewydolność nerek, ból w klatce piersiowej, dyskomfort w klatce piersiowej, zmiany w zapisie EKG (wydłużenie odstępu QT), zwiększona aktywność amylazy we krwi, zwiększona aktywność kinazy kreatynowej, zwiększona aktywność transferazy GGT, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi.

Niezbyt często: zespół rozpadu guza, granulocytopenia, gorączka związana z neutropenią, zapalenie osierdzia, obrzęk płuc (w tym ostry), polekowe uszkodzenie wątroby, uszkodzenie hepatocytów, rumień wielopostaciowy, wysypka polekowa, złuszczająca się wysypka, wstrząs anafilaktyczny.

Z częstością, która nie została określona: reaktywacja wirusowego zapalenia wątroby typu B (może prowadzić do ostrej niewydolności wątroby, piorunującego zapalenia wątroby, a w konsekwencji do zgonu), śródmiąższowa choroba płuc, zespół Stevensa i Johnsona, martwica toksyczna rozpływna naskórka.