Predasol - proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji

Wstrząs anafilaktyczny (po wcześniejszym wstrzyknięciu epinefryny). 1000 mg (u dzieci 250 mg) przez założony wenflon; następnie podawać płyny uzupełniające i, w razie konieczności, zastosować sztuczną wentylację; w razie potrzeby wstrzyknięcia epinefryny i prednizolonu można powtórzyć.
Obrzęk płuc spowodowany inhalacją toksycznych substancji, a także w następstwie zachłyśnięcia sokiem żołądkowym lub tonięcia. Początkowo 1000 mg (u dzieci 10–15 mg/kg mc.), w razie konieczności powtórzyć po 6, 12 i 24 h. Następnie przez 2 dni podawać 150 mg/d (u dzieci 2 mg/kg mc./d), a przez kolejne 2 dni 75 mg/d w daw. podz. (u dzieci 1 mg/kg mc./d). Następnie stopniowo zmniejszać dawkę i zmienić leczenie na kortykosteroidy wziewne.
Ciężki, ostry napad astmy. Dorośli. Początkowo 100–500 mg, następnie co 6 h podawać takie same lub mniejsze dawki; dawkę zmniejszać powoli aż do uzyskania dawki podtrzymującej. Dzieci. Początkowo 2 mg/kg mc., następnie 1–2 mg/kg mc. co 6 h do uzyskania poprawy. Zaleca się jednoczesne podawanie leków rozszerzających oskrzela.
Obrzęk mózgu spowodowany przez guz mózgu, zabiegi neurochirurgiczne, ropień mózgu, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. W profilaktyce i leczeniu ostrego obrzęku mózgu początkowo 250–1000 mg (jeśli nie można zastosować fosforanu deksametazonu jako początkowe leczenie pozajelitowe), następnie 8–16 mg fosforanu deksametazonu i.v. co 2–6 h.
Ostre odrzucanie organu po przeszczepieniu nerki. 1000 mg w postaci dożylnych pulsów przez 3–7 dni, w połączeniu z leczeniem podstawowym.
Początkowe leczenie pozajelitowe rozległych, ostrych, ciężkich chorób skóry (pęcherzyca zwykła, erytrodermia, ostry wyprysk). Ostre choroby hematologiczne: autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna, ostra plamica małopłytkowa. 40–250 mg; w indywidualnych przypadkach do 400 mg/d.
Zespół pozawałowy (zespół Dresslera) w przypadku ciężkich lub powtarzających się objawów, od 5. tyg. po zawale serca i w przypadku niewystarczającej skuteczności innych leków. Początkowo 50 mg/d, następnie ostrożnie zmniejszać dawkę.
Ciężkie choroby zakaźne, stany toksyczne (np. w przebiegu gruźlicy, duru brzusznego) w skojarzeniu z odpowiednim leczeniem przeciwdrobnoustrojowym. 100–500 mg/d.
Ostra niewydolność kory nadnerczy – przełom nadnerczowy. Początkowo 25–50 mg, w razie potrzeby leczenie kontynuować prednizonem lub prednizolonem p.o., w razie konieczności w skojarzeniu z mineralokortykosteroidem.
Pseudokrup. W ciężkich postaciach natychmiast podać 3–5 mg/kg mc.; w razie konieczności powtórzyć dawkę po 2–3 h.

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu.

Podawać i.v. we wstrzyknięciu lub wlewie. Lek może być stosowany u dorosłych, dzieci i niemowląt. Dawkowanie indywidualne, w zależności od nasilenia choroby i indywidualnej reakcji pacjenta. W zależności od wskazań i ciężkości choroby dawka początkowa jest utrzymywana przez kilka dni, a następnie powoli zmniejszana do całkowitego odstawienia leku lub redukowana do wymaganej dawki podtrzymującej, która może być podawana p.o.