Tocilizumab (opis profesjonalny)

Działanie - Tocilizumab

Mechanizm działania

Humanizowane przeciwciało monoklonalne IgG1 wytwarzane z zastosowaniem rekombinacji DNA w komórkach jajnika chomika chińskiego. Tocilizumab wiąże się swoiście z receptorami interleukiny 6 (IL-6), zarówno rozpuszczalnymi, jak i związanymi z błonami komórkowymi (sIL-6R i mIL-6R). IL-6 jest plejotropową cytokiną prozapalną wytwarzaną przez wiele różnych komórek, w tym limfocyty T i B, monocyty i fibroblasty. IL-6 bierze udział w różnorodnych procesach fizjologicznych, takich jak aktywacja limfocytów T, indukcja wydzielania immunoglobulin, indukcja wytwarzania białek ostrej fazy w wątrobie i stymulacja hematopoezy, odgrywa również rolę w patogenezie chorób, w tym chorób zapalnych, osteoporozy i chorób nowotworowych. Wykazano, że tocilizumab hamuje przekazywanie sygnału szlakiem, w którym pośredniczą receptory sIL-6R i mIL-6R.
Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS)
W badaniach klinicznych, u osób z RZS obserwowano szybkie zmniejszenie stężenia białka C-reaktywnego (CRP), szybkości opadania krwinek czerwonych (OB), stężenia surowiczego amyloidu A (SAA) i fibrynogenu oraz zmniejszenie całkowitej liczby granulocytów obojętnochłonnych. Stwierdzono również, związane z działaniem leku na białka ostrej fazy, zmniejszenie liczby płytek krwi, przy czym zmniejszenie wartości tego parametru nie przekraczało granic normy. Obserwowano też zwiększenie stężenia hemoglobiny, co jest spowodowane osłabieniem przez tocilizumab działania IL-6, stymulującej wytwarzanie hepcydyny, w wyniku czego dochodzi do zwiększenia dostępności żelaza. U chorych przyjmujących tocilizumab, już w 2. tygodniu leczenia, stężenie CRP zmniejszało się do wartości mieszczących się w granicach normy i utrzymywało się na tym samym poziomie do końca trwania leczenia; u chorych z COVID-19 normalizację stężenia CRP obserwowano już 7. dnia po podaniu jednej dawki tocilizumabu.
W badaniach klinicznych wykazano skuteczność tocilizumabu podawanego i.v. oraz s.c. w zakresie łagodzenia objawów przedmiotowych i podmiotowych RZS oraz poprawy jakości życia chorych, jak również odpowiedź na leczenie potwierdzoną radiologicznie.
Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów o początku uogólnionym (uMIZS)
W badaniu klinicznym wykazano skuteczność tocilizumabu podawanego i.v. w zakresie poprawy kluczowych kryteriów ACR o co najmniej 30%, braku temperatury ciała ≥37,5°C oraz zmniejszenia bólu i poprawy jakości życia; możliwe było również zmniejszenie dawek kortykosteroidów. Wyniki eksploracyjnej analizy skuteczności wykazały, że tocilizumab w postaci s.c. powodował poprawę wszystkich eksploracyjnych parametrów skuteczności, w tym wskaźnika aktywności młodzieńczego zapalenia stawów (JADAS)-71 u pacjentów nieleczonych wcześniej tocilizumabem oraz utrzymywał wartość wszystkich eksploracyjnych parametrów skuteczności u pacjentów, którzy zmienili leczenie tocilizumabem z postaci i.v. na postać s.c.
Wielostawowe młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (wMIZS)
W badaniu klinicznym wykazano skuteczność tocilizumabu podawanego i.v. w zakresie poprawy kluczowych kryteriów ACR o co najmniej 30% oraz zmniejszenie liczby zaostrzeń. Wykazano, że ekspozycja na lek oraz odpowiedź na jego podanie s.c. i i.v. są podobne. Wyniki eksploracyjnej analizy skuteczności wykazały, że tocilizumab w postaci s.c. powodował poprawę mediany wskaźnika aktywności młodzieńczego zapalenia stawów (JADAS)-71 u pacjentów nieleczonych wcześniej tocilizumabem oraz utrzymywał medianę wartości JADAS-71 u pacjentów, którzy zmienili leczenie postaci i.v. na postać s.c.
Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic (GCA)
W badaniach wykazano skuteczność tocilizumabu podawanego s.c. chorym z GCA, polegającą na trwałej remisji w 52. tyg. badania. Lek podawano w skojarzeniu z 26- lub 52-tygodniowym leczeniem zmniejszającymi się dawkami prednizonu. Wykazano ponadto zmniejszenie ryzyka wystąpienia zaostrzenia choroby, skuteczność leczenia skojarzonego z mniejszymi dawkami steroidów oraz poprawę jakości życia chorych.
Zespół uwalniania cytokin (CRS)
Skuteczność tocilizumabu w leczeniu CRS wykazano w retrospektywnej analizie danych z badań klinicznych dotyczących terapii komórkami T CAR (tisagenlecleucel i aksykabtagen cyloleucel) w leczeniu złośliwych nowotworów krwi.

Farmakokinetyka

Farmakokinetykę tocilizumabu charakteryzuje nieliniowa eliminacja będąca połączeniem klirensu liniowego i klirensu nieliniowego opisanego równaniem Machaelisa-Menten. Nieliniowa część eliminacji prowadzi do zwiększenia ekspozycji, w stopniu większym niż proporcjonalnym do dawki. W przypadku małych stężeń tocilizumabu główną rolę odgrywa zależny od stężenia klirens nieliniowy; przy większych stężeniach tocilizumabu, gdy dojdzie do wysycenia szlaku klirensu nieliniowego, klirens staje się liniowy. Parametry farmakokinetyczne nie zmieniają się w czasie. Z uwagi na zależność klirensu całkowitego od stężenia leku w surowicy, t1/2 różni się w zależności od stężenia w surowicy. Analizy farmakokinetyki populacyjnej we wszystkich dotychczas przebadanych populacjach wskazują na brak związku pomiędzy klirensem pozornym a obecnością przeciwciał przeciwlekowych.
RZS
Podanie i.v.
W badaniu farmakokinetyki stan równowagi został osiągnięty po pierwszym podaniu leku dla cmax, oraz odpowiednio po 8 i 20 tyg. dla AUC i cmin. Wartości AUC, cmin i cmax tocilizumabu zwiększały się wraz ze zwiększeniem masy ciała. Po podaniu i.v. tocilizumab podlega dwufazowej eliminacji z krążenia. Klirens liniowy wynosi 9,5 ml/h. W stanie równowagi w przypadku dawki 8 mg/kg mc. podawanej co 4 tyg. efektywny t1/2 ulega zmniejszeniu wraz z malejącymi stężeniami podczas przerwy pomiędzy kolejnymi podaniami leku i wynosi od 18–6 dni.
Podanie s.c.
W badaniu farmakokinetyki tmax wynosił 2,8 dnia; dostępność biologiczna – 79%. Zależny od stężenia t1/2 w stanie równowagi dla dawki 162 mg/tydz. wynosił do 13 dni, a dla dawki 162 mg/2 tyg. – 5 dni.
uMIZS
Po podaniu i.v. ok. 90% stanu równowagi dynamicznej osiągano do 8. tyg. Liniowy klirens leku wynosił 5,7 ml/h. t1/2 wynosił do 16 dni.
Po podaniu s.c. ok. 90% stanu równowagi dynamicznej osiągano do 12. tyg. Dostępność biologiczna wynosiła 95%. Liniowy klirens leku wynosił 5,7 ml/h. t1/2 wynosił do 14 dni.
wMIZS
Po podaniu i.v. ok. 90% stanu równowagi dynamicznej osiągano, w zależności od dawki, do 12. lub 16. tyg. Liniowy klirens leku wynosił 5,7 ml/h. t1/2 wynosił do 16 dni.
Po podaniu s.c. ok. 90% stanu równowagi dynamicznej osiągano do 12. tyg. Dostępność biologiczna wynosiła 96%. Liniowy klirens leku wynosił 6,25 ml/h. t1/2 wynosił, w zależności od dawki, do 7 dni (162 mg/2 tyg.) lub do 10 dni (162 mg/3 tyg.).
COVID-19
Po podaniu i.v. pojedynczej dawki tocilizumabu lub dwóch dawek w odstępie co najmniej 8 h, AUC0–28 wyniósł odpowiednio 18312 h×µg/ml i 42240 h×µg/ml. Stężenia w surowicy mieściły się poniżej granicy oznaczalności średnio po 35 dniach od podania pojedynczego wlewu i.v. tocilizumabu.
GCA
Po podaniu s.c. ok. 90% stanu równowagi dynamicznej osiągano, w zależności od dawki, do 14. lub 17. tyg. Dostępność biologiczna wynosiła 80%. Liniowy klirens leku wynosił 6,7 ml/h. t1/2 w zależności od dawki wynosił ok. 4–8 (162 mg/2 tyg.) lub ok. 18 dni (162 mg/tydz.).

Zaburzenia czynności nerek lub wątroby
Nie przeprowadzono badań nad wpływem zaburzonej czynności nerek lub wątroby na farmakokinetykę tocilizumabu; łagodne zaburzenia czynności nerek nie wpływały na farmakokinetykę tocilizumabu.

Wskazania do stosowania - Tocilizumab

RZS
Leczenie skojarzone z metotreksatem czynnego, postępującego RZS o ciężkim nasileniu u dorosłych pacjentów, nieleczonych dotychczas metotreksatem. Leczenie skojarzone z metotreksatem czynnego RZS o umiarkowanym i ciężkim nasileniu u dorosłych pacjentów, u których stwierdzono niedostateczną odpowiedź lub nietolerancję dotychczasowego leczenia jednym lub kilkoma lekami przeciwreumatycznymi modyfikującymi przebieg choroby lub inhibitorami czynnika martwicy nowotworu; lek można stosować w monoterapii, w przypadkach gdy metotreksat jest źle tolerowany lub gdy dalsze leczenie metotreksatem jest niewskazane.

Czynne młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów o uogólnionym początku
Leczenie czynnego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów o uogólnionym początku (uMIZS) u pacjentów od ukończenia 1. rż. (postać leku do podawania s.c.) lub w wieku co najmniej 2 lat (postać leku do podawania i.v.), u których stwierdzono niewystarczającą odpowiedź na leczenie NLPZ i kortykosteroidami działającymi ogólnoustrojowo; lek można stosować w leczeniu skojarzonym z metotreksatem lub w monoterapii, gdy metotreksat jest źle tolerowany lub dalsze leczenie metotreksatem jest niewskazane.

Czynne wielostawowe młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów
Leczenie skojarzone z metotreksatem czynnego wielostawowego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (wMIZS) (czynnik reumatoidalny pozytywny lub negatywny oraz postać nielicznostawowa, rozszerzająca) u pacjentów w wieku co najmniej 2 lat, u których stwierdzono niewystarczającą odpowiedź na dotychczasowe leczenie metotreksatem; lek można stosować w monoterapii, w przypadkach gdy metotreksat jest źle tolerowany lub dalsze leczenie metotreksatem jest niewskazane.

Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic
Leczenie olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic (GCA; postać leku do podawania s.c.).

Zespół uwalniania cytokin
Leczenie ciężkiego lub zagrażającego życiu zespołu uwalniania cytokin (CRS), indukowanego terapią komórkami T zawierającymi chimeryczny receptor antygenowy, u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku co najmniej 2 lat (postać leku do podawania i.v.).

COVID-19
Leczenie COVID-19 u dorosłych leczonych ogólnie kortykosteroidami i wymagających tlenoterapii uzupełniającej lub wentylacji mechanicznej.

Przeciwwskazania stosowania - Tocilizumab

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, czynne, ciężkie zakażenia (z wyjątkiem COVID-19).

Identyfikowalność
W celu poprawy identyfikowalności leków biologicznych, należy zapisać w dokumentacji pacjenta nazwę handlową i numer serii podawanego leku.

Chorzy na RZS, wMIZS i uMIZS

Zakażenia
U pacjentów otrzymujących leki immunosupresyjne, w tym tocilizumab, zgłaszano ciężkie zakażenia, niekiedy zakończone zgonem. Nie należy rozpoczynać leczenia tocilizumabem u chorych z czynnym zakażeniem, a jeśli w trakcie leczenia u pacjenta rozwinie się ciężkie zakażenie, podawanie tocilizumabu należy przerwać do czasu opanowania zakażenia. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności przy podejmowaniu decyzji o zastosowaniu leku u pacjentów z nawracającymi zakażeniami w wywiadzie lub przewlekłymi zakażeniami albo z chorobami współistniejącymi (np. zapalenie uchyłków jelita, cukrzyca, śródmiąższowa choroba płuc), które mogą predysponować do wystąpienia zakażeń. Odpowiednio wczesne wykrycie ciężkiego zakażenia u osób z RZS, uMIZS i wMIZS otrzymujących leki biologiczne wymaga szczególnej uwagi, gdyż objawy ostrego zapalenia mogą być słabiej wyrażone. Oceniając pacjenta pod względem możliwości wystąpienia zakażenia należy wziąć pod uwagę wpływ tocilizumabu na białko C-reaktywne, granulocyty obojętnochłonne oraz na objawy zakażenia. Pacjentów i/lub ich opiekunów należy poinformować, aby w razie wystąpienia jakichkolwiek objawów wskazujących na zakażenie, niezwłocznie zgłosili się do lekarza w celu szybkiej oceny stanu klinicznego i zastosowania właściwego leczenia.

Gruźlica
Przed rozpoczęciem leczenia powinno się przeprowadzić badania pod kątem występowania utajonej gruźlicy; w razie jej występowania należy zastosować standardowe leczenie przeciwprątkowe. Należy pouczyć pacjentów, aby zgłaszali wystąpienie objawów wskazujących na wystąpienie gruźlicy (np. uporczywy kaszel, wyniszczenie/zmniejszenie masy ciała, niewielka gorączka), zarówno w trakcie leczenia tocilizumabem jak i po jego zakończeniu.

Reaktywacja zakażenia wirusowego
W trakcie leczenia biologicznego pacjentów z RZS zgłaszano przypadki reaktywacji zakażenia wirusowego (np. HBV); do badań klinicznych nie włączono pacjentów, którzy w badaniach przesiewowych mieli dodatni wynik testu w kierunku wirusowego zapalenia wątroby.

Choroby jelit
Niezbyt często zgłaszano przypadki perforacji uchyłków jako powikłanie zapalenia uchyłków po zastosowaniu tocilizumabu u chorych na RZS. Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia pacjentów z owrzodzeniem jelita lub zapaleniem uchyłków w wywiadzie. Pacjentów zgłaszających się z objawami klinicznymi wskazującymi na powikłane zapalenie uchyłków, takimi jak: ból brzucha, krwotok i/lub niewyjaśniona zmiana w rytmie wypróżnień z towarzyszącą gorączką, powinno się poddać natychmiastowej ocenie klinicznej pod kątem wczesnego wykrycia zapalenia uchyłków, które może prowadzić do perforacji przewodu pokarmowego.

Reakcja anafilaktyczna
Podczas podawania wlewu tocilizumabu, powinno być dostępne odpowiednie leczenie do natychmiastowego użycia na wypadek wystąpienia reakcji anafilaktycznej; w przypadku jej wystąpienia lub pojawienia się innej ciężkiej reakcji nadwrażliwości/ciężkiej reakcji związanej z wlewem, podawanie leku natychmiast i na stałe przerwać.

Zaburzenia czynności wątroby
Należy zachować szczególną ostrożność rozważając leczenie u osób z czynną chorobą wątroby lub zaburzeniem jej czynności. Podczas leczenia, zwłaszcza w skojarzeniu z lekami potencjalnie hepatotoksycznymi (np. metotreksat) zgłaszano zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych; jeżeli istnieją wskazania kliniczne, należy rozważyć wykonanie innych testów czynnościowych wątroby, w tym oznaczanie stężenia bilirubiny. Obserwowano również przypadki ciężkiego uszkodzenia wątroby wywołanego przez lek, w tym ostrą niewydolność wątroby, zapalenie wątroby i żółtaczkę; ciężkie uszkodzenie wątroby występowało w czasie od 2 tyg. do ponad 5 lat po rozpoczęciu przyjmowania tocilizumabu. Opisywano przypadki niewydolności wątroby prowadzącej do przeszczepienia wątroby. Należy poinformować pacjentów o konieczności natychmiastowego zgłoszenia się do lekarza w przypadku wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych uszkodzenia wątroby.
Należy zachować szczególną ostrożność rozważając rozpoczęcie leczenia u osób ze zwiększoną aktywnością ALT lub AST – >1,5-krotne przekroczenie górnej granicy normy. Nie zaleca się stosowania leku, gdy aktywność ALT lub AST przekracza >5-krotnie górną granicę normy. U pacjentów z RZS aktywność ALT i AST należy kontrolować co 4–8 tyg. przez pierwszych 6 mies. leczenia, a następnie co 12 tyg.

Neutropenia
Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia neutropenii u pacjentów uprzednio leczonych inhibitorem TNF. Nie zaleca się rozpoczynania leczenia u pacjentów nieleczonych wcześniej tocilizumabem z bezwzględną liczbą granulocytów obojętnochłonnych (ANC) <2 × 109/l. Należy zachować szczególną ostrożność rozważając rozpoczęcie leczenia u pacjentów z małą liczbą płytek krwi (np. <100 × 103/µl). Nie zaleca się kontynuowania leczenia u pacjentów z ANC <0,5 × 109/l lub liczbą płytek krwi <50 × 103/µl. Ciężka neutropenia może wiązać się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia ciężkich zakażeń, chociaż dotychczas nie stwierdzono jasnego związku pomiędzy zmniejszeniem liczby granulocytów obojętnochłonnych a występowaniem ciężkich zakażeń. U chorych na RZS liczbę granulocytów obojętnochłonnych i płytek krwi należy kontrolować od 4. do 8. tyg. po rozpoczęciu leczenia, a następnie zgodnie z zasadami praktyki klinicznej. U chorych na uMIZS i wMIZS liczbę granulocytów obojętnochłonnych i płytek krwi należy kontrolować na etapie drugiego wlewu, a następnie zgodnie z zasadami dobrej praktyki klinicznej.

Gospodarka lipidowa
U pacjentów leczonych tocilizumabem obserwowano zwiększone stężenie cholesterolu całkowitego, frakcji LDL, frakcji HDL oraz triglicerydów; u większości pacjentów nie stwierdzono zwiększenia wskaźników aterogennych, a zwiększone stężenia cholesterolu całkowitego odpowiadały na leczenie lekami zmniejszającymi stężenie lipidów. U chorych na uMIZS, wMIZS i RZS parametry gospodarki lipidowej powinny być sprawdzane od 4. do 8 tyg. po rozpoczęciu leczenia.

Ośrodkowe zaburzenia demielinizacyjne
Należy zwrócić szczególną uwagę na objawy mogące wskazywać na świeżo powstałe ośrodkowe zaburzenia demielinizacyjne; obecnie nie wiadomo, czy tocilizumab może spowodować wystąpienie ośrodkowej demielinizacji.

Nowotwory złośliwe
U chorych na RZS istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia nowotworów złośliwych; leki immunomodulujące mogą to ryzyko dodatkowo zwiększać.

Szczepionki
Z uwagi na brak danych dotyczących bezpieczeństwa, nie należy podawać szczepionek żywych i żywych atenuowanych osobom leczonym tocilizumabem. Zaleca się, aby przed rozpoczęciem leczenia u wszystkich pacjentów, a w szczególności u chorych na uMIZS i wMIZS, uzupełnić wszystkie ewentualne braki w realizacji Programu Szczepień zgodnie z aktualnymi wytycznymi. Przerwa między podaniem żywych szczepionek a rozpoczęciem leczenia tocilizumabem powinna być zgodna z aktualnymi wytycznymi.

Choroby sercowo-naczyniowe
U osób z RZS istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych; u tych pacjentów czynniki ryzyka (np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia) należy opanować w ramach standardowej opieki medycznej.

Leki biologiczne
Ze względu na brak doświadczenia dotyczącego stosowania leku w skojarzeniu z inhibitorami TNF lub innymi lekami biologicznymi, nie zaleca się podawania takich połączeń leków.

Zespół aktywacji makrofagów
U dzieci i młodzieży z uMIZS może wystąpić zespół aktywacji makrofagów; w badaniach nie oceniano stosowania tocilizumabu podczas epizodu czynnego zespołu aktywacji makrofagów.

Zaburzenia czynności nerek i/lub wątroby
Brak badań dotyczących stosowania u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, należy ściśle kontrolować czynność nerek w tej grupie chorych. Nie prowadzono badań dotyczących stosowania u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Chorzy z COVID-19

Nie ustalono skuteczności leku u chorych z COVID-19, u których nie stwierdza się zwiększonego stężenia CRP. Leku nie powinno się podawać również chorym z COVID-19, którzy nie otrzymują układowego leczenia kortykosterydami, ponieważ nie można wykluczyć zwiększenia śmiertelności w tej grupie osób.

Zakażenia
U pacjentów z COVID-19 nie należy podawać leku w przypadku obecności jakiekolwiek innego, czynnego, ciężkiego zakażenia. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności przy podejmowaniu decyzji o zastosowaniu leczenia tocilizumabem u pacjentów z nawracającymi lub przewlekłymi zakażeniami lub z chorobami współistniejącymi (np. zapalenie uchyłków, cukrzyca, śródmiąższowa choroba płuc), które mogą predysponować pacjentów do zakażeń.

Hepatotoksyczność
U pacjentów hospitalizowanych z powodu COVID-19 może występować zwiększona aktywność ALT lub AST. Niewydolność wielonarządowa z zajęciem wątroby jest rozpoznawana jako powikłanie COVID-19 o ciężkim przebiegu. Decyzję o podaniu tocilizumabu należy podjąć z rozważeniem potencjalnych korzyści z leczenia COVID-19 i potencjalnych zagrożeń związanych z leczeniem stanu ostrego tocilizumabem. Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z COVID-19, u których aktywność AST lub ALT przekracza co najmniej 10-krotnie górną granicę normy. U pacjentów z COVID-19 należy monitorować aktywność ALT lub AST zgodnie z aktualną standardową praktyką kliniczną.

Nieprawidłowości hematologiczne
Nie jest zalecane podawanie tocilizumabu pacjentom z COVID-19, u których bezwzględna liczba granulocytów obojętnochłonnych <1 × 109/l lub liczba płytek krwi <50 × 103/µl. Należy monitorować liczbę granulocytów obojętnochłonnych i płytek krwi zgodnie z aktualną standardową praktyką kliniczną.

Interakcje - Tocilizumab

Badania interakcji z innymi lekami prowadzono wyłącznie u dorosłych.

Metotreksat, NLPZ, glikokortykosteroidy
Równoczesne podanie pojedynczej dawki 10 mg/kg mc. tocilizumabu z metotreksatem w dawce 10–25 mg 1 ×/tydz. nie ma klinicznie istotnego wpływu na ekspozycję na metotreksat. Stosowanie z metotreksatem, NLPZ lub glikokortykosteroidami nie wpływa na klirens tocilizumabu.

Zwiększenie aktywności cytochromu P-450
Cytokiny, takie jak IL-6, hamują ekspresję wątrobowych enzymów cytochromu P-450, dlatego leczenie silnym inhibitorem cytokin może prowadzić do zwiększenia aktywności izoenzymów tego cytochromu.

Normalizacja ekspresji CYP1A2, 2C9, 2C19 i 3A4
Badania in vitro wskazują, że IL-6 zmniejsza ekspresję CYP1A2, 2C9, 2C19 i 3A4; tocilizumab normalizuje ekspresję tych enzymów.

Simwastatyna
U osób z RZS przyjmujących simwastatynę, po 1 tyg. od podania pojedynczej dawki tocilizumabu stężenie simwastatyny jest mniejsze o 57% i porównywalne lub nieznacznie większe od jej stężenia u osób zdrowych.

Leki metabolizowane przez enzymy CYP3A4, 1A2 lub 2C9
Podczas rozpoczynania lub zakończenia leczenia tocilizumabem u chorych przyjmujących leki, które są metabolizowane przez izoenzymy CYP3A4, 1A2 lub 2C9 (np. atorwastatyna, leki z grupy antagonistów wapnia, teofilina, warfaryna, fenytoina, cyklosporyna lub pochodne benzodiazepiny) może być konieczne zwiększenie dawek poszczególnych leków w celu utrzymania właściwego działania. Ze względu na długi t1/2 wpływ tocilizumabu na aktywność enzymów CYP450 może utrzymywać się przez kilka tygodni po zaprzestaniu podawania leku.

Dodatkowe składniki preparatu
Zawartość sodu w roztworze do infuzji należy wziąć pod uwagę w przypadku stosowania u pacjentów będących na diecie ograniczającej spożycie soli.

Działania niepożądane - Tocilizumab

RZS (monoterapia lub leczenie skojarzone).
Bardzo często: zakażenie górnych dróg oddechowych, hipercholesterolemia.
Często: zapalenie podskórnej tkanki łącznej, zapalenie płuc, opryszczka wargowa, półpasiec, ból brzucha, owrzodzenie jamy ustnej, zapalenie błony śluzowej żołądka, wysypka, świąd, pokrzywka, ból głowy, zawroty głowy, zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych i stężenia bilirubiny całkowitej, zwiększenie masy ciała, nadciśnienie tętnicze, leukopenia, neutropenia, hipofibrynogenemia, obrzęk obwodowy, reakcje nadwrażliwości, zapalenie spojówek, kaszel, duszność.
Niezbyt często: zapalenie uchyłków jelita, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, wrzód żołądka, hipertriglicerydemia, kamica nerkowa, niedoczynność tarczycy.
Rzadko: zespół Stevensa i Johnsona, anafilaksja (zakończona zgonem), wywołane przez lek uszkodzenie wątroby, żółtaczka.
Bardzo rzadko: niewydolność wątroby, pancytopenia.

uMIZS (leczenie skojarzone lub monoterapia).
Bardzo często: zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie nosa i gardła, neutropenia.
Często: biegunka, ból głowy, reakcje związane z wlewem (m.in. wysypka, pokrzywka, biegunka, dyskomfort w jamie brzusznej, ból stawów, ból głowy), zmniejszenie liczby płytek krwi, zwiększenie stężenia cholesterolu.

wMIZS (leczenie skojarzone lub monoterapia).
Bardzo często: zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie nosa i gardła, ból głowy.
Często: nudności, biegunka, reakcje związane z wlewem (m.in. ból głowy, nudności, niedociśnienie), zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, neutropenia.
Niezbyt często: zmniejszenie liczby płytek krwi, zwiększenie stężenia cholesterolu.

COVID-19
Często: zakażenia układu moczowego, hipokaliemia, lęk, bezsenność, nadciśnienie tętnicze, zaparcie, biegunka, nudności, zwiększenie aktywności AST i ALT.

Przedawkowanie
Dane dotyczące przedawkowania tocilizumabu są ograniczone. Zgłoszono jedno zdarzenie przypadkowego przedawkowania, w którym chory ze szpiczakiem mnogim otrzymał pojedynczą dawkę 40 mg/kg mc.; nie zaobserwowano żadnych działań niepożądanych. U zdrowych ochotników, którzy otrzymali pojedynczą dawkę w wysokości do 28 mg/kg mc. nie zaobserwowano ciężkich działań niepożądanych, aczkolwiek wystąpiła neutropenia wymagająca zmniejszenia dawki leczniczej.

Ciąża i laktacja - Tocilizumab

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania u kobiet w ciąży. Nie należy stosować leku u kobiet w ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne. Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia oraz przez 3 mies. po jego zakończeniu.

Nie wiadomo, czy lek przenika do pokarmu kobiecego. Decyzję o kontynuacji lub przerwaniu karmienia piersią bądź kontynuacji lub przerwaniu podawania leku należy podejmować mając na uwadze korzyści dla dziecka karmionego piersią oraz korzyści z leczenia dla matki.

Dawkowanie - Tocilizumab

I.v. po rozcieńczeniu, we wlewie trwającym 1 h.
S.c. w brzuch, udo lub górną część ramienia; należy zmieniać miejsca wstrzyknięć; nie podawać w okolice, gdzie skóra jest wrażliwa, zasiniona, zaczerwieniona, twarda lub uszkodzona, ani w miejsca gdzie znajdują się blizny lub znamiona.

Czynne RZS (leczenie skojarzone lub monoterapia). Dorośli. I.v. 8 mg/kg mc. 1 ×/4 tyg.; u pacjentów >100 kg mc. nie zaleca się dawki jednorazowej >800 mg; w badaniach klinicznych nie oceniano dawek >1,2 g. S.c. 162 mg 1 ×/tydz.

Czynne młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów o uogólnionym początku (leczenie skojarzone lub monoterapia). I.v. Dzieci po 2. rż. <30 kg mc. 12 mg/kg mc. 1 ×/2 tyg.; dzieci po 2. rż. ≥30 kg mc. 8 mg/kg mc. 1 ×/2 tyg. S.c. Dzieci po 1. rż. o mc. <30 kg 162 mg 1 ×/2 tyg., dzieci po 1. rż. o mc. ≥30 kg 162 mg 1 ×/tydz.; masa ciała pacjenta musi wynosić co najmniej 10 kg. Jeśli w ciągu 12 tyg. od rozpoczęcia leczenia nie zaobserwowano poprawy stanu klinicznego pacjenta, należy jeszcze raz dokładnie rozważyć kontynuację leczenia

Czynne wielostawowe młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (leczenie skojarzone lub monoterapia). I.v. Dzieci po 2. rż. <30 kg mc. 10 mg/kg mc. 1 ×/4 tyg.; dzieci po 2. rż. ≥30 kg mc. 8 mg/kg mc. 1 ×/4 tyg. S.c. Dzieci po 1. rż. o mc. <30 kg 162 mg 1 ×/3 tyg., dzieci po 1. rż. o mc. ≥30 kg 162 mg 1 ×/2 tyg. Jeśli w ciągu 12 tyg. od rozpoczęcia leczenia nie zaobserwowano poprawy stanu klinicznego pacjenta, należy jeszcze raz dokładnie rozważyć kontynuację leczenia.

Zespół uwalniania cytokin, indukowany terapią komórkami T zawierającymi chimeryczny receptor antygenowy. I.v. Dorośli i dzieci po 2. rż. <30 kg mc. 12 mg/kg mc.; ≥30 kg mc. 8 mg/kg mc, w monoterapii lub w skojarzeniu z glikokortykosteroidami. Jeśli pierwsza podana dawka nie spowodowała poprawy stanu klinicznego chorego, można podać dodatkowo maks. 3 kolejne dawki, między którymi odstęp powinien wynosić co najmniej 8 h. Nie zaleca się podawania dawki jednorazowej >800 mg.

COVID-19. I.v. Dorośli. 8 mg/kg mc., w razie konieczności, po upływie co najmniej 8 h, dawkę można powtórzyć. U osób >100 kg mc. nie zaleca się podawania dawki jednorazowej >800 mg.

Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic. S.c. Dorośli. 162 mg 1 ×/tydz. w skojarzeniu z glikokortykosteroidami podawanymi w malejących dawkach; po zakończeniu ich stosowania lek można stosować w monoterapii. Monoterapia nie powinna być stosowana w leczeniu ostrych nawrotów choroby. Leczenie trwające >52 tyg. powinno być prowadzone w oparciu o aktywność choroby oraz ocenę kliniczną stanu pacjenta.

Osoby w podeszłym wieku, zaburzenia czynności nerek
Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u osób po 65. rż. lub z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek.

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
Jeśli w trakcie leczenia wystąpią nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych, należy zmodyfikować dawkowanie lub przerwać leczenie; szczegółowe informacje – patrz: zarejestrowane materiały producenta.

Uwagi dla Tocilizumab

Lek ma niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn. W razie wystąpienia zawrotów głowy nie zaleca się prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu, aż do ich ustąpienia.

Przeczytaj też artykuły

Preparaty na rynku polskim zawierające tocilizumab

RoActemra (koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji) RoActemra (roztwór do wstrzykiwań) Tyenne (koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji) Tyenne (roztwór do wstrzykiwań)
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta