Metypred - tabletki

Substancją czynną preparatu jest metyloprednizolon, syntetyczny glikokortykosteroid o silnym działaniu przeciwzapalnym, przeciwalergicznym i immunosupresyjnym. Podobnie jak inne leki z tej grupy powoduje zmniejszenie objawów, nie wpływając na ich przyczynę. Główny mechanizm działania metyloprednizolonu w komórce docelowej polega na hamowaniu lub pobudzaniu ekspresji genów, których produkty białkowe odgrywają istotną rolę w procesach zapalnych i immunologicznych. W działaniu wszystkich glikokortykosteroidów pośredniczą specyficzne receptory. Receptory te znajdują się w cytoplazmie komórki docelowej i po związaniu ze steroidem regulują ekspresję odpowiednich genów, prowadząc w efekcie do osłabienia odpowiedzi zapalnej i immunologicznej. Kortykosteroidy mogą też działać w inny sposób, nie wpływając na ekspresję genów. Jednak mechanizm takiego ich działania jest ciągle mało poznany.
Stosowany ogólnie metyloprednizolon hamuje wytwarzanie kortyzolu, naturalnego hormonu kory nadnerczy, a stosowany długotrwale może powodować częściowy zanik kory nadnerczy. Glikokortykosteroidy wykazują wielokierunkowe działanie, uczestniczą w metabolizmie węglowodanów, wapnia, witaminy D, białek i lipidów, wpływają na zwiększenie stężenia glukozy we krwi, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zanik mięśni, zaburzenia gospodarki lipidowej. Mogą powodować zatrzymanie wody i sodu w organizmie, nadciśnienie tętnicze oraz zmiany zachowania i nastroju. Metyloprednizolon metabolizowany jest w wątrobie do nieaktywnych metabolitów, wydalanych głównie z moczem. Metyloprednizolon przenika przez łożysko i jest wydzielany do mleka matki.

Wskazania do stosowania preparatu obejmują:
· choroby wymagające ogólnoustrojowego lub miejscowego leczenia glikokortykosteroidami, takie jak zapalne i układowe choroby reumatyczne, choroby autoimmunologiczne, stany alergiczne, wstrząs anafilaktyczny, ciężka postać astmy, odrzucenie przeszczepu;
· leczenie skojarzone z lekami cytostatycznymi różnych rodzajów białaczek, chłoniaków, szpiczaków oraz raka piersi (działanie przeciwwymiotne).

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.
Nie stosować w przypadku gruźlicy i innych zakażeń bakteryjnych lub wirusowych, jeżeli równolegle nie jest stosowane właściwe leczenie przeciwdrobnoustrojowe. Nie stosować w przypadku układowych zakażeń grzybiczych.
Nie zaleca się karmienia piersią podczas przedłużonego ogólnoustrojowego stosowania glikokortykosteroidów.

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.
Długotrwałe ogólne stosowanie kortykosteroidów hamuje naturalne wytwarzanie hormonów sterydowych przez korę nadnerczy. Niedoczynność kory nadnerczy może utrzymywać się przez szereg miesięcy po zakończeniu leczenia. Jeżeli stosujesz lub stosowałeś leki sterydowe a jesteś szczególnie narażony na stres, wystąpił uraz lub planujesz zabieg chirurgiczny poinformuj o tym lekarza, który może ocenić stopień niewydolności kory nadnerczy i zalecić Ci dodatkowo doustne kortykosteroidy.
Glikokortykosteroidy mogą powodować zaostrzenie wielu chorób o przebiegu ostrym lub przewlekłym. Dlatego przed zastosowaniem preparatu powinieneś skonsultować się z lekarzem jeżeli podejrzewasz lub zdiagnozowano u Ciebie:
· nadciśnienie tętnicze
· zastoinową niewydolność serca
· zaburzenia psychiczne
· cukrzycę (także, jeżeli chorobę stwierdzono u innych członków rodziny)
· zapalenie trzustki
· choroby układu pokarmowego, takie jak choroba wrzodowa, odcinkowe zapalenie jelita krętego, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, zapalenie uchyłka jelita (zwiększone ryzyko krwawienia i perforacji)
· osteoporozę
· jaskrę
· czynniki ryzyka wystąpienia zakrzepicy
· zaburzenia krzepnięcia krwi.
We wszystkich powyższych przypadkach zalecane jest zachowanie ostrożności a lekarz zaleci odpowiednie badania, w tym monitorowanie stężenia metyloprednizolonu we krwi.
Stosowanie glikokortykosteroidów może zmniejszać lub maskować objawy istotne dla właściwego rozpoznania chorób, w tym np. ból czy objawy zapalenia otrzewnej w przypadku wystąpienia perforacji przewodu pokarmowego.
Stosowanie glikokortykosteroidów może przyczynić się do ujawnienia utajonej nadczynności przytarczyc.
W okresie stosowania preparatu należy unikać przyjmowania salicylanów i leków hamujących powstawanie prostaglandyn (np. niesteroidowych leków przeciwzapalnych) ponieważ glikokortykosteroidy zwiększają ryzyko wystąpienia owrzodzeń błony śluzowej przewodu pokarmowego, związane z działaniem tych leków.
Stosowanie glikokortykosteroidów może wpływać na działanie leków przeciwzakrzepowych (zwiększone ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego, zwiększone ryzyko owrzodzeń żołądka i/lub dwunastnicy). Konieczne jest monitorowanie parametrów charakteryzujących proces krzepnięcia krwi, w tym czasu protrombinowego.
Długotrwałe leczenie z zastosowaniem kortykosteroidów może zwiększać ryzyko osteoporozy. W celu zminimalizowania ryzyka lekarz zaleci stosowanie najmniejszej skutecznej dawki, a u chorych z rozpoznaną osteoporozą lub zwiększonym ryzykiem jej wystąpienia lekarz może zalecić profilaktyczne stosowanie bifosfonianów.
Aby ograniczyć działania niepożądane dawkę dobową należy przyjmować rano, zgodnie z okołodobowym rytmem uwalniania kortyzolu przez korę nadnerczy.
U chorych z zaburzeniami czynności wątroby lub niedoczynnością tarczycy działanie preparatu i jego działania niepożądane mogą ulec nasileniu; w tej grupie osób wymagane jest dostosowanie dawkowania przez lekarza.
Nie wolno nagle przerywać stosowania preparatu. Jeżeli planowane jest zakończenie leczenia długotrwałego, należy dawkę zmniejszać stopniowo, w okresie kilku tygodni, ściśle według zaleceń lekarza. Zbyt szybkie zmniejszenie stosowanej dawki może spowodować wystąpienie objawów niewydolności kory nadnerczy. Przywrócenie prawidłowej czynności nadnerczy po zaprzestaniu leczenia steroidami doustnymi może być długotrwałe a ryzyko zaburzenia czynności nadnerczy utrzymuje się przed dłuższy okres.
Stosowanie kortykosteroidów u niemowląt, dzieci i młodzieży może powodować spowolnienie wzrostu. Jeżeli lekarz uzna stosowanie kortykosteroidów za konieczne, w tej grupie wiekowej należy ograniczyć leczenie do dawki minimalnej stosowanej przez możliwie jak najkrótszy czas.
U osób w podeszłym wieku należy zachować ostrożność ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych kortykosteroidów w tej grupie wiekowej, w tym owrzodzeń przewodu pokarmowego, osteoporozy lub owrzodzeń skóry.
Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
· preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?
Nie stwierdzono wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. W okresie leczenia mogą jednak wystąpić zaburzenia nastroju a przerwanie leczenia może spowodować działania niepożądane, które pogarszają sprawność psychoruchową niezbędną podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn.

Preparat ma postać tabletek. Przeznaczony jest do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu skonsultuj się z lekarzem.
Lekarz indywidualnie dostosuje dawkowanie. Zwykle dawka początkowa wynosi 16–96 mg na dobę. Dawka podtrzymująca wynosi zwykle 4–12 mg na dobę, przyjmowana jest w dawce pojedynczej, rano. W leczeniu długotrwałym lekarz może zalecić stosowanie zaleconej dawki co 2. dzień. W leczeniu dzieci stosuje się mniejsze dawki.

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!
Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.
Metyloprednizolon przenika przez łożysko i jest wydzielany do mleka matki. U kobiet w ciąży stosowanie preparatu jest ograniczone jedynie do przypadków, gdy lekarz uzna to za absolutnie konieczne i gdy w ocenie lekarza oczekiwane korzyści wyraźnie przeważają nad możliwym ryzykiem. Tylko lekarz może ocenić stosunek korzyści do ryzyka w Twoim przypadku!
Nie zaleca się karmienia piersią podczas przedłużonego ogólnoustrojowego stosowania glikokortykosteroidów.

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty. W szczególności poinformuj lekarza jeżeli stosujesz:
· leki hamujące aktywność acetylocholinesterazy (u chorych na miastenię kortykosteroidy stosowane równolegle z inhibitorami acetylocholinesterazy mogą powodować osłabienie mięśni)
· leki zwiotczające, leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (stosowanie kortykosteroidów może powodować nasilenie porażenia mięśni)
· leki przeciwzakrzepowe (glikokortykosteroidy mogą wpływać na działanie leków przeciwzakrzepowych i zwiększać ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego; konieczne jest monitorowanie parametrów charakteryzujących proces krzepnięcia krwi, w tym czasu protrombinowego)
· salicylany i inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (równoległe stosowanie kortykosteroidów zwiększa ryzyko owrzodzeń żołądka i/lub dwunastnicy i wystąpienia krwawień z przewodu pokarmowego; należy unikać równoległego stosowania tych leków)
· insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe (preparat może osłabiać hipoglikemizujące działanie tych leków, co może wymagać dostosowania ich dawkowania)
· leki zwiększające metabolizm wątrobowy metyloprednizolonu, takie jak karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, prymidon i ryfampicyna (ryzyko osłabienia działania preparatu)
· leki hamujące aktywność izoenzymu 3A4 cytochromu P450, takie jak ketokonazol, itrakonazol, klarytromycyna, erytromycyna, troleandomycyna (ryzyko nasilenia działania preparatu i nasilenia działań niepożądanych)
· estrogeny, w tym estrogeny zawarte w środkach antykoncepcyjnych (możliwe nasilenie działania preparatu ale także możliwe osłabienie jego działania immunosupresyjnego)
· amfoterycynę B, leki moczopędne, leki przeczyszczające (ryzyko nasilenia niedoboru potasu przez równoległe stosowanie metyloprednizolonu)
· leki immunosupresyjne, np. cyklosporynę (możliwe nasilenie immunosupresji i zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, w tym drgawek)
· inne postaci kortykosteroidów (preparaty wziewne stosowane w leczeniu astmy, maści, kremy) lub inne leki sterydowe.
Stosowanie glikokortykosteroidów może zmniejszać skuteczność szczepionek i zwiększać ryzyko powikłań neurologicznych wywołanych szczepieniami. Przyjmowanie szczepionek zawierających żywe drobnoustroje, w okresie stosowania glikokortykosteroidów, może zwiększać ryzyko zachorowania.
U chorych w podeszłym wieku równoległe stosowanie metyloprednizolonu i chlorku doksakurium (lek zwiotczający mięśnie) może spowodować wystąpienie ostrej miopatii.
Długotrwałe stosowanie glikokortykosteroidów może osłabiać działanie somatotropiny (hormonu wzrostu).
Stosowanie glikokortykosteroidów ma wpływ na wyniki niektórych badań diagnostycznych.

Jak każdy lek, również Metypred może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.
Krótkotrwałe stosowanie preparatu rzadko powoduje działania niepożądane. Leczenie długotrwałe sprzyja wystąpieniu działań niepożądanych kortykosteroidów, które mogą obejmować: zahamowanie czynności kory nadnerczy, zanik kory nadnerczy, (stres spowodowany zakażeniem lub zabiegiem chirurgicznym może spowodować ciężkie działania niepożądane a nawet zgon, jeżeli stężenie hormonów sterydowych nie zostanie zwiększone w celu opanowania stresu), zespół Cushinga, księżycowata twarz (twarz „księżyca w pełni”), spowolnienie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości kości, osteoporoza, zaćma, jaskra, zwiększenie ciśnienia śródgałkowego, zaburzenia psychiczne i zmiany nastroju (w tym depresja lub euforia, zaburzenia snu, psychozy), drgawki, zawroty głowy, sporadycznie nadciśnienie wewnątrzczaszkowe, nadciśnienie tętnicze, zmiany ilościowe krwinek białych, wybroczyny podskórne, plamica, ryzyko zakrzepicy, miażdżycy i zapalenia naczyń, rozstępy skórne, trądzik, hirsutyzm, zmiany zanikowe skóry, zmiany barwnikowe skóry, zapalenie tkanki podskórnej, osłabienie siły mięśniowej, miopatie, zanik i włóknienie mięśni, aseptyczne zapalenie kości, zaburzenia miesiączkowania, impotencja. Mogą wystąpić reakcje alergiczne i anafilaktyczne, w tym ciężkie, niekiedy prowadzące do zgonu. Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia krwawień z przewodu pokarmowego, owrzodzeń i perforacji, zwłaszcza w przypadku współistnienia stanów zapalnych i chorób przewodu pokarmowego. Kortykosteroidy mogą zaostrzać istniejące zakażenia, maskować objawy zakażeń, zwiększać podatność na zakażenia oraz opóźniać proces gojenia się ran.
Nagłe przerwanie leczenia może powodować wystąpienie takich objawów, jak zmęczenie, bóle głowy, nudności, wymioty lub inne podobne objawy. W ciężkich przypadkach możliwe zaburzenia psychiczne i nadciśnienie wewnątrzczaszkowe, a także zgon skutkiem niewydolności kory nadnerczy.