Furosemidum Polfarmex - tabletki

Lek o działaniu moczopędnym i obniżającym ciśnienie tętnicze.

Preparat zawiera substancję furosemid

Lek dostępny na receptę

Nazwa preparatu Postać; dawka; opakowanie Producent Cena 100% Cena po refundacji
Furosemidum Polfarmex
tabletki; 40 mg; 30 tabl.
Polfarmex
9,61 zł
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które nie ukończyły 18. roku życia
0,00 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany bezpłatnie: we wszystkich wskazaniach określonych w decyzji o objęciu refundacją, dla osób uprawnionych, które ukończyły 65. rok życia
3,20 zł info
Cena po refundacji
close
lek wydawany za odpłatnością ryczałtową (3,20 zł) do wysokości limitu: we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach na dzień wydania decyzji; dodatkowo: objawowe przerzuty w ośrodkowym układzie nerwowym - profilaktyka i leczenie wspomagające

Uwaga: ceny leków refundowanych są zgodne z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2024 r.

Co zawiera i jak działa Furosemidum Polfarmex - tabletki?

Substancją czynną preparatu jest furosemid, substancja o silnym działaniu moczopędnym, powodująca zwiększenie objętości wydalanego moczu. Furosemid powoduje zahamowanie zwrotnego wchłaniania jonów sodu i chloru, co skutkuje nasileniem wydalania sodu i chloru z moczem i zwiększeniem objętości wydalanej wody. Zwiększonemu wydalaniu sodu towarzyszy zwiększone wydalanie potasu, magnezu i wapnia. Furosemid nazywany jest diuretykiem pętlowym, ponieważ działa w obszarze pętli nefronu (tzw. pętli Henlego). Dodatkowo, działanie furosemidu prowadzi prawdopodobnie do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zmniejszenia oporu naczyniowego. Lek stosowany jest w leczeniu nadciśnienia tętniczego i obrzęków.

Początek działania moczopędnego pojawia się 0,5–1 godziny po doustnym przyjęciu preparatu i utrzymuje się zwykle przez 6–8 godzin. Działanie przeciwnadciśnieniowe występuje po kilku dniach stosowania preparatu.

Kiedy stosować Furosemidum Polfarmex - tabletki?

Preparat jest wskazany w leczeniu:

obrzęków spowodowanych zastoinową niewydolnością serca

• obrzęków na skutek retencji płynów w przypadku przewlekłych chorób nerek (np. zespół nerczycowy)

• obrzęków na skutek retencji płynów w przypadku chorób wątroby

nadciśnienia tętniczego o nasileniu łagodnym lub umiarkowanym.

Kiedy nie stosować preparatu Furosemidum Polfarmex - tabletki?

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu, jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu lub na inne sulfonamidy.

Nie stosować, jeżeli występują:

• zaburzenia czynności nerek z bezmoczem, niereagujące na furosemid

śpiączka wątrobowa i stany przedśpiączkowe w przebiegu encefalopatii wątrobowej

• ciężka hipokaliemia

• ciężka hiponatremia

• zmniejszenie objętości krwi krążącej (hipowolemia) lub odwodnienie.

Preparat jest przeciwwskazany w okresie ciąży i w okresie karmienia piersią.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Furosemidum Polfarmex - tabletki?

Niektóre choroby i inne okoliczności mogą stanowić przeciwwskazanie do stosowania lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych sytuacjach może okazać się konieczne przeprowadzanie określonych badań kontrolnych.

W przypadku uszkodzenia nerek związanego z zatruciem substancjami nefrotoksycznymi oraz w przypadku ciężkiej niewydolności wątroby, stosowanie furosemidu w dużych dawkach jest możliwe tylko pod nadzorem lekarza, gdy po rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka, uzna on stosowanie preparatu za konieczne.

Szczególny nadzór lekarski jest konieczny u chorych:

• z niedociśnieniem tętniczym

• z jawną lub utajoną cukrzycą – konieczne jest regularne oznaczanie stężenia glukozy we krwi

• na dnę moczanową – konieczne jest regularne oznaczanie stężenia kwasu moczowego we krwi

• z zaburzeniami oddawania moczu (np. w przypadku rozrostu gruczołu krokowego lub zwężenia cewki moczowej) – furosemid może być stosowany wyłącznie wtedy, gdy zapewniony będzie niezaburzony odpływ moczu, ponieważ w przeciwnym wypadku nagły napływ moczu może powodować zatrzymanie moczu z nadmiernym rozszerzeniem pęcherza

• z hipoproteinemią związaną np. z zespołem nerczycowym (działania niepożądane furosemidu mogą ulec nasileniu, np. jego ototoksyczność); wymagana jest ostrożność podczas dostosowywania dawki

• z zespołem wątrobowo-nerkowym (marskość wątroby z jednoczesnym pogorszeniem czynności nerek)

• u których spadki ciśnienia tętniczego mogą prowadzić do wystąpienia udaru mózgu lub zawału serca (np. chorzy z zaburzeniami ukrwienia mózgu lub z chorobą niedokrwienną serca)

• u przedwcześnie urodzonych noworodków – ze względu na ryzyko rozwoju wapnicy nerek/kamicy nerkowej niezbędne jest monitorowanie czynności nerek i badanie USG nerek

• u przedwcześnie urodzonych noworodków z zespołem zaburzeń oddychania, ze względu na ryzyko wystąpienia przetrwałego przewodu tętniczego Botalla.

W trakcie leczenia może wystąpić objawowe niedociśnienie tętnicze powodujące zawroty głowy, omdlenia lub utratę przytomności. Dotyczy to szczególnie osób w podeszłym wieku, przyjmujących leki mogące powodować niedociśnienie tętnicze oraz osób, których stan z innych powodów zagrożony jest ryzykiem niedociśnienia tętniczego.

Furosemid jest lekiem silnie działającym i może powodować odwodnienie z zawrotami głowy i oszołomieniem. W leczeniu podwyższonego ciśnienia tętniczego furosemid może być stosowany tylko u chorych z prawidłową czynnością nerek i tylko po indywidualnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka przez lekarza.

Preparat, podobnie jak inne leki moczopędne, może powodować zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej. W okresie stosowania preparatu konieczna jest częsta kontrola stężenia elektrolitów (potasu, sodu, wapnia, magnezu i chlorków) i parametrów równowagi kwasowo-zasadowej oraz stężenia kreatyniny, mocznika, kwasu moczowego i glukozy. Należy także regularnie kontrolować morfologię krwi.

Szczególnie starannie należy monitorować chorych ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zaburzeń elektrolitowych, w tym chorych z dodatkową utratą płynów (np. z powodu wymiotów, biegunki czy intensywnego pocenia się). Należy wyrównać hipowolemię i odwodnienie oraz zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. W razie potrzeby, lekarz zaleci tymczasowe przerwanie stosowania furosemidu.

U dorosłych zmniejszenie masy ciała wywołane nasilonym wydalaniem moczu nie powinno być większe niż 1 kg na dobę. Nadmierne odwodnienie może prowadzić do zapaści sercowo-naczyniowej i powikłań zatorowo-zakrzepowych.

W przypadku małego stężenia sodu we krwi przesączanie kłębuszkowe może ulec zmniejszeniu. Normalizacja stężenia sodu może pozwolić na wznowienie moczopędnego działania furosemidu.

W przypadku wystąpienia hipowolemii lub odwodnienia równoległe przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych może powodować wystąpienie ostrej niewydolności nerek.

Stosowanie furosemidu może prowadzić do hipokaliemii; dlatego w okresie jego stosowania zalecana jest dieta o dużej zawartości potasu (np. chude mięso, ziemniaki, banany, pomidory, kalafior, szpinak, suszone owoce itp.)

Zwiększone wydalanie moczu w okresie stosowania furosemidu może powodować niedobory tiaminy (witamina B1). Niedobory tiaminy mogą powodować zaburzenia czynności serca. Należy zadbać o uzupełnienie niedoborów tiaminy.

Stosowanie furosemidu może być związane z nasileniem lub aktywacją tocznia rumieniowatego układowego.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:

• preparat zawiera laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu.

 

Czy ten preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów?

Preparat może powodować działania niepożądane, takie jak np. bóle i zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia, które mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń i maszyn. W razie wystąpienia objawów tego typu, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn/urządzeń, ponieważ wykonywanie tych czynności może być niebezpieczne. Dotyczy to zwłaszcza początku leczenia, okresu zwiększania dawki i zmiany sposobu leczenia.

Dawkowanie preparatu Furosemidum Polfarmex - tabletki

Preparat ma postać tabletek do stosowania doustnego. Nie przekraczaj zaleconych dawek, ponieważ nie zwiększy to skuteczności działania leku, a może zaszkodzić Twojemu zdrowiu i życiu. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości dotyczące stosowania preparatu, skonsultuj się z lekarzem.

Lekarz ustali dawkowanie indywidualnie, w zależności od stanu chorego i reakcji na leczenie. W leczeniu długotrwałym należy stosować najmniejsze skuteczne dawki.

Dorośli:

Obrzęki związane z chorobami serca, nerek lub wątroby:

początkowo 40 mg; jeśli nie uzyskano zadowalającej diurezy, lekarz może zalecić podwajanie dawki co 6–8 godzin, do dawki 160 mg; w razie konieczności, w szczególnych przypadkach lekarz może zalecić dawkę większą niż 200 mg, pod warunkiem nadzoru klinicznego. Zmniejszenie obrzęków osiąga się najskuteczniej i najłagodniej podczas leczenia przerywanego, stosując lek co 2 dni lub przez 2–4 kolejne dni w tygodniu.

W przypadku zespołu nerczycowego, należy zachować szczególną ostrożność, ze względu na zwiększone ryzyko działań niepożądanych.

Nadciśnienie tętnicze:

zwykle 40 mg na dobę; jeżeli podczas leczenia furosemidem konieczne będzie dodatkowe stosowanie inhibitora ACE, lekarz zaleci odstawienie furosemidu 2–3 dni przed rozpoczęciem przyjmowania inhibitora ACE; jeśli to nie będzie możliwe, lekarz zmniejszy dawkę furosemidu i zastosuje jak najmniejszą dawkę początkową inhibitora ACE, aby uniknąć gwałtownego obniżenia ciśnienia tętniczego.

Dzieci i młodzież:

Zalecana zwykle dawka: 1–2 mg/kg masy ciała; dawka maksymalna 40 mg na dobę.

Sposób stosowania:

Tabletki należy połykać w całości (nie rozgryzać), przed śniadaniem, popijając wystarczającą ilością płynu.

Czy można stosować Furosemidum Polfarmex - tabletki w okresie ciąży i karmienia piersią?

W okresie ciąży nie stosuj żadnego leku bez konsultacji z lekarzem!

Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, poinformuj o tym lekarza przepisującego receptę na ten lek.

Furosemid przenika przez łożysko i może mieć szkodliwy wpływ na przebieg ciąży, rozwój płodu i noworodka. Nie stosować w przypadku obrzęku ciążowego ani nadciśnienia tętniczego.

Nie stosować w ciąży, z wyjątkiem rzadkich sytuacji, gdy lekarz uzna to za bezwzględnie konieczne i żadne inne leczenie nie może być zastosowane. Jeżeli w ocenie lekarza oczekiwane korzyści wyraźnie przeważają nad możliwym ryzykiem, lekarz może zalecić krótkotrwałe stosowanie furosemidu (w leczeniu obrzęków na skutek niewydolności serca lub nerek) z zachowaniem odpowiednich środków ostrożności. Tylko lekarz może ocenić stosunek korzyści do ryzyka w Twoim przypadku!

Stosowanie preparatu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Czy mogę stosować równolegle inne preparaty?

Poinformuj lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, również o tych, które są wydawane bez recepty.

Jeżeli preparat stosowany jest równolegle z lekami przeciwnadciśnieniowymi lub innymi lekami mogącymi obniżać ciśnienie tętnicze (np. azotany, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, inhibitory MAO, baklofen, tyzanidyna, leki nasenne, leki przeciwlękowe, neuroleptyki, barbiturany, opioidy) może wystąpić nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego i niedociśnienie tętnicze, w tym ortostatyczne. Należy zachować ostrożność.

U chorych przyjmujących furosemid, rozpoczęcie stosowania lub zwiększenie dawki inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) lub antagonistów receptora angiotensyny II (sartany) zwiększa ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego. Dlatego lekarz zaleci zmniejszenie dawki lub zaprzestanie stosowania furosemidu 2–3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitorów ACE lub sartanów.

Należy zachować ostrożność, jeżeli diuretyki stosowane są równolegle z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi NLPZ (w tym np. indometacyna, kwas acetylosalicylowy, ibuprofen), ponieważ leki te mogą osłabiać moczopędne i przeciwnadciśnieniowe działanie diuretyków oraz powodować zaburzenia czynności nerek i zwiększać ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek, zwłaszcza u chorych z hipowolemią lub odwodnieniem.

Preparat może powodować hipokaliemię (zmniejszenie stężenia potasu we krwi) i w ten sposób nasilać toksyczne działania na serce stosowanych równolegle leków, takich jak:

• glikozydy nasercowe (np. digoksyna) - zwiększenie ryzyka wystąpienia zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca

• leki, które powodują wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG - zwiększenie ryzyka wystąpienia zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca

• amisulpryd lub sertindol - zwiększenie ryzyka komorowych zaburzeń rytmu serca

• pochodne fenotiazyny (leki przeciwpsychotyczne) – nasilenie działania przeciwnadciśnieniowego

• rysperydon – stosowanie z zachowaniem ostrożności po rozważeniu przez lekarza stosunku korzyści do ryzyka

• pimozyd – należy unikać równoległego stosowania

• leki przeciwarytmiczne, takie jak np. amiodaron, dizopiramid, flekainid, sotalol – ryzyko ciężkich zaburzeń rytmu serca

• leki przeciwhistaminowe

• leki pobudzające ośrodkowy układ nerwowy stosowane w leczeniu ADHD – ryzyko komorowych zaburzeń rytmu serca.

Furosemid może osłabiać działanie lidokainy, tokainidu i meksyletyny.

Furosemid stosowany z lekami powodującymi rozszerzenie naczyń krwionośnych (np. moksysylit, hydralazyna) nasila ich działanie obniżające ciśnienie tętnicze.

Furosemid stosowany z innymi lekami moczopędnymi:

• może silnie nasilać ich działanie moczopędne (np. w przypadku metolazonu)

• może znacząco zwiększać ryzyko hipokaliemii (np. podczas stosowania z diuretykami tiazydowymi)

• może zwiększać ryzyko hiperkaliemii w przypadku stosowania z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (np. amiloryd, spironolakton) i dlatego takie skojarzenie jest przeciwwskazane.

Inhibitory reniny (np. aliskiren) zmniejszają stężenie furosemidu we krwi.

Preparat zmniejsza wydalanie litu i może nasilać jego działania toksyczne (działanie kardio- i neurotoksyczne). Nie zaleca się równoległego stosowania furosemidu i soli litu, a w razie konieczności takiego leczenia skojarzonego, należy monitorować stężenie litu w surowicy; w razie potrzeby lekarz dostosuję dawkę litu.

Furosemid i sukralfat należy przyjmować z zachowaniem co najmniej 2 godzin odstępu; sukralfat zmniejsza wchłanianie furosemidu.

Furosemid może nasilać toksyczność salicylanów.

Preparat nasila toksyczne działania na słuch i nerki (działanie ototoksyczne i nefrotoksyczne) antybiotyków aminoglikozydowych, polimyksyn i wankomycyny oraz nefrotoksyczne działanie cefalosporyn (zwłaszcza cefalorydyny). Takie leczenie skojarzone może być stosowane tylko wtedy, gdy lekarz uzna to za absolutnie konieczne.

Furosemid może zmniejszać stężenie wankomycyny w surowicy, po zabiegach kardiochirurgicznych.

Stosowanie furosemidu i trimetoprimu zwiększa ryzyko hiponatremii (zmniejszenie stężenia sodu we krwi).

Preparat może zmniejszyć skuteczność doustnych leków przeciwcukrzycowych oraz insuliny i może być konieczne dostosowanie ich dawkowania przez lekarza.

Stosowanie furosemidu i karbamazepiny zwiększa ryzyko hiponatremii, natomiast fenytoina osłabia działanie moczopędne furosemidu.

Równoległe stosowanie preparatu z kortykosteroidami, acetazolamidem, amfoterycyną, teofiliną, glicyryzyną (zawarta w lukrecji), karbenoksolonem, reboksetyną (inhibitor wychwytu zwrotnego noradrenaliny), beta2-mimetykami w dużych dawkach lub lekami przeczyszczającymi zwiększa ryzyko hipokaliemii i może ją nasilać.

Furosemid może nasilać ototoksyczne i nefrotoksyczne działanie platyny/cisplatyny.

Metotreksat może osłabiać działanie furosemidu, a furosemid może zmniejszać szybkość wydalania metotreksatu.

Ze względu na ryzyko hiperkaliemii przeciwwskazane jest równoległe stosowanie soli potasu.

Stosowanie furosemidu i leków dopaminergicznych nasila obniżające ciśnienie tętnicze działanie lewodopy.

Równoległe stosowanie cyklosporyny i furosemidu może zwiększać ryzyko zapalenia stawów w przebiegu dny moczanowej. Ponadto, leki immunomodulujące (takie jak cyklosporyna, takrolimus) mogą zwiększać ryzyko hiperkaliemii podczas równoległego stosowania z furosemidem.

Preparat może nasilać działanie stosowanych równolegle leków zwiotczających mięśnie z grupy pochodnych kuraryny.

Estrogeny zmniejszają moczopędne działanie preparatu.

Alprostadyl (prostaglandyna E1) nasila obniżające ciśnienie tętnicze działanie furosemidu.

Furosemid może nasilać działanie teofiliny.

Probenecyd może osłabiać działanie furosemidu; furosemid może zmniejszać szybkość wydalania probenecydu.

Środki stosowane do znieczulenia ogólnego mogą nasilać obniżające ciśnienie tętnicze działanie furosemidu.

Alkohol nasila hipotensyjne działanie preparatu.

Jakie działania niepożądane mogą wystąpić przy stosowaniu Furosemidum Polfarmex - tabletki?

Jak każdy lek, również Furosemidum Polfarmex, może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u wszystkich chorych stosujących ten preparat. Pamiętaj, że oczekiwane korzyści ze stosowania leku są z reguły większe, niż szkody wynikające z pojawienia się działań niepożądanych.

Bardzo często: zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej: odwodnienie, hipokalcemia, hipomagnezemia, hiponatremia, niedociśnienie tętnicze, zasadowica metaboliczna, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia trójglicerydów we krwi, wapnica nerek u noworodków.

Często: zagęszczenie krwi, zmniejszenie objętości wewnątrznaczyniowej (hipowolemia), hipokaliemia, zwiększenie stężenia cholesterolu LDL we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kwasu moczowego (hiperurykemia), dna moczanowa, encefalopatia wątrobowa u chorych z niewydolnością wątroby.

Niezbyt często: zaburzenia hematologiczne (małopłytkowość, niedokrwistość aplastyczna), pogorszenie tolerancji glukozy, zwiększenie stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia), cukrzyca utajona, zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL, zaburzenia widzenia (widzenie niewyraźne, widzenie na żółto, nasilenie istniejącej krótkowzroczności), nieodwracalne zaburzenia słuchu (szumy uszne, utrata słuchu), zaburzenia rytmu serca, suchość błony śluzowej jamy ustnej, wzmożone pragnienie, nudności, zaburzenie motoryki jelit, wymioty, biegunka, zaparcia, nietrzymanie moczu, zmniejszenie diurezy, zatrzymanie moczu (rozrost gruczołu krokowego, zaburzenia opróżniania pęcherza lub zwężenie cewki moczowej), kurcze mięśni, osłabienie mięśni, zmęczenie, reakcje nadwrażliwości (świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło, pokrzywka i ciężkie reakcje skórne, takie jak pęcherzowe zapalenie skóry (choroba Rittera), złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, skaza krwotoczna.

Rzadko: zahamowanie czynności szpiku kostnego, leukopenia, eozynofilia, zaburzenia czuciowe (parestezje), splątanie, bóle głowy, letarg, zapalenie trzustki, zapalenie naczyń, zakrzepica, wstrząs, zaburzenia czynności wątroby, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, wewnątrzwątrobowe zatrzymanie żółci, ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, złe samopoczucie, gorączka, ciężkie reakcje anafilaktyczne (w tym wstrząs anafilaktyczny) i ciężkie reakcje skórne: martwica toksyczna rozpływna naskórka.

Bardzo rzadko: niedokrwistość hemolityczna, agranulocytoza.

Z nieznaną częstością możliwe: nasilenie lub aktywacja tocznia rumieniowatego układowego, tężyczka, nasilenie istniejącej zasadowicy metabolicznej, rzekomy zespół Barttera, zwiększenie wydalania potasu, zawroty głowy, omdlenie, utrata przytomności (skutkiem niedociśnienia), zwiększenie stężenia sodu i chlorków w moczu, związana z hipokaliemią rabdomioliza, przetrwały przewód tętniczy Botalla, osteoklastyczne uszkodzenia kości u noworodków, reakcje alergiczne, zespół Stevensa i Johnsona, ostra uogólniona osutka krostkowa, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi. Ciężki niedobór potasu (ciężka hipokaliemia) może powodować niedrożność porażenną jelit lub splątanie prowadzące do śpiączki.

Przeczytaj też artykuły

Marskość wątroby Niewydolność serca Obrzęki Ostra niewydolność nerek Ostra niewydolność wątroby Udar mózgu Udar mózgu Zespół nerczycowy

Inne preparaty na rynku polskim zawierające furosemid

Furosemid hameln (roztwór do wstrzykiwań) Furosemid Medreg (tabletki) Furosemide Kabi (roztwór do wstrzykiwań) Furosemidum Aurovitas (tabletki) Furosemidum Polpharma (roztwór do wstrzykiwań) Furosemidum Polpharma (tabletki)

Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta