medycyna praktyczna dla pacjentów
medycyna praktyczna dla pacjentów
Azytromycyna – jest to antybiotyk makrolidowy, pochodna erytromycyny. Mechanizm działania antybiotyków makrolidowych polega na hamowaniu biosyntezy białka w komórkach bakteryjnych poprzez wiązanie się z podjednostką rybosomalną 50S i zaburzaniu wydłużania łańcucha białkowego (rybosom jest to element komórki, służący do wytwarzania białek, zbudowany z dwóch podjednostek – dużej 50S i małej 30S). Ponieważ dochodzi do zahamowania rozwoju komórki, z nie jej zabicia, mówimy, że makrolidy są antybiotykami bakteriostatycznymi. Charakteryzują się szerokim spektrum działania, czyli wykazują aktywność wobec licznych gatunków bakterii. W zakażeniach dróg oddechowych makrolidy uważane są za alternatywę do antybiotyków β-laktamowych.
Aby antybiotyk zadziałał skutecznie, musi osiągnąć w miejscu zakażenia stężenie niezbędne do zahamowania wzrostu lub zabicia drobnoustroju chorobotwórczego, a równocześnie stężenie to musi pozostawać bezpieczne dla ludzkich komórek. Jeśli oba te warunki zostają spełnione, mówimy, że dany mikroorganizm jest wrażliwy na antybiotyk, jeśli nie – mamy do czynienia z opornością na antybiotyk. Oporność na antybiotyk może być wrodzona lub nabyta w wyniku mutacji genetycznej bakterii i selekcji szczepów opornych czy poprzez przekazywanie genów oporności między komórkami bakteryjnymi (jest to tzw. transfer horyzontalny). Oporność na antybiotyki makrolidowe może powstawać w wyniku aktywnego usuwania leku z wnętrza komórki, produkcji białek rybosomalnych wypierających lek z połączenia z podjednostką 50S, inaktywacji enzymatycznej lub w wyniku mutacji chromosomalnych powodujących zmiany białka 50S.
Działaniem niepożądanym mogącym wystąpić po zastosowaniu antybiotyków makrolidowych są dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, takie jak nudności, wymioty, luźne stolce, biegunka. Są one zwykle łagodne i często ustępują w tracie leczenia lub po jego zakończeniu. Korzystne może być również przyjmowanie preparatów przywracających prawidłowy skład flory bakteryjnej jelit.
Azytromycyna w postaci doustnej stosowana jest m.in. w leczeniu zakażeń górnych i dolnych dróg oddechowych, zapalenia ucha, zakażeń skóry i tkanek miękkich (w tym trądzik pospolity, rumień wędrujący), niepowikłane zapalenie cewki moczowej i błony śluzowej szyjki macicy spowodowane przez Chlamydia trachomatis oraz innych chorób przenoszonych drogą płciową. W postaci kropli do oczu stosowana jest w leczeniu ropnego zapalenia spojówek oraz jagliczego zapalenia spojówek, wywołanego przez Chlamydia trachomatis.
Po podaniu doustnym azytromycyna dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, maksymalne stężenie we krwi osiąga po 2–3 h. Biologiczny okres półtrwania azytromycyny jest długi i wynosi 2–4 dni, dlatego możliwe jest jej przyjmowanie raz na dobę przez 1–5 dni. Azytromycyna jest wydalana głównie z żółcią w postaci niezmienionej oraz w postaci metabolitów. Po podaniu do worka spojówkowego nie stwierdza się jej we krwi.
Więcej szczegółowych informacji znajduje się w opisach preparatów.
w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł
Pulmonolog – czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
Gastrolog (gastroenterolog) - czym się zajmuje, jakie choroby leczy?
