Abirateron (opis profesjonalny)

Działanie - Abirateron

Mechanizm działania
Abirateron jest wybiórczym inhibitorem cytochromu P450 C17 (CYP17), będącego enzymem posiadającym aktywność 17α-hydroksylazy i C17,20-liazy. CYP17 jest niezbędny do biosyntezy androgenów w jądrach, nadnerczach i komórkach raka gruczołu krokowego. Abirateron hamuje biosyntezę androgenów na etapie przemian pregnenolonu i progesteronu. Dochodzi do zmniejszenia syntezy testosteronu i tym samym 5-α-dihydrotestosteronu indukującego proliferację komórek sterczowych. Abirateron zmniejsza stężenie testosteronu i innych androgenów w surowicy w większym stopniu, aniżeli analogi LHRH lub orchidektomia. Poprzez hamowanie CYP17 zwiększa wytwarzanie mineralokortykosteroidów w nadnerczach. Abirateron jest inhibitorem CYP2D6 i CYP2C8.

Farmakokinetyka
Po doustnym podaniu na czczo tmax wynosił ok. 2 h. Pokarm powoduje nawet 10-krotne zwiększenie wartości AUC i 17-krotne zwiększenie wartości cmax. Zmiany tych parametrów są zależne od zawartości tłuszczu w posiłku. Lek wiąże się z białkami osocza w 99,8%. Abirateron podlega znacznej dystrybucji w tkankach obwodowych. Podlega metabolizmowi m.in. sulfuryzacji, hydroksylacji i utlenianiu głównie w wątrobie. Z 15 wykrytych metabolitów głównymi są siarczan abirateronu i siarczan N-tlenku abirateronu. t1/2 leku wynosi ok. 15 h. Ulega wydalaniu z kałem (ok. 88%) i z moczem (ok. 5%). Z kałem ulega wydalaniu ok. 55% niezmienionego octanu abirateronu i ok. 22% abirateronu. Średni t1/2 abirateronu u osób z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby wynosi ok. 18 h, a u osób z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby ok. 19 h.

Wskazania do stosowania - Abirateron

Hormonowrażliwy rak gruczołu krokowego z przerzutami
Leczenie w skojarzeniu z prednizonem lub prednizolonem oraz z terapią supresji androgenowej nowo rozpoznanego hormonowrażliwego raka gruczołu krokowego dużego ryzyka z przerzutami u dorosłych mężczyzn.

Oporny na kastracje rak gruczołu krokowego z przerzutami
Leczenie skojarzone z prednizonem lub prednizolonem opornego na kastrację raka gruczołu krokowego z przerzutami u dorosłych mężczyzn, bez objawów lub z objawami o nieznacznym/niewielkim nasileniu, po niepowodzeniu terapii supresji androgenowej, u których zastosowanie chemioterapii nie jest jeszcze wskazane klinicznie oraz opornego na kastrację raka gruczołu krokowego z przerzutami u dorosłych mężczyzn, których choroba postępuje w trakcie lub po chemioterapii zawierającej docetaksel.

Przeciwwskazania stosowania - Abirateron

Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciężkie zaburzenia czynności wątroby (klasa C w skali Childa i Pugha).

Przygotowanie do rozpoczęcia leczenia
Przed rozpoczęciem leczenia u osób z istotnym ryzykiem wystąpienia zastoinowej niewydolności serca (np. niewydolność serca w wywiadzie, nieopanowane nadciśnienie lub choroba niedokrwienna serca) należy rozważyć wykonanie badań oceniających czynność serca (np. echokardiografię). Przed rozpoczęciem stosowania abirateronu należy leczyć niewydolność serca, zoptymalizować czynność serca oraz wyrównać ciśnienie krwi, stężenie potasu w osoczu i zastój płynów, jak również ocenić aktywność aminotransferaz w surowicy.

Kobiety
Leku nie stosuje się u kobiet; w przypadku aktywności seksualnej pacjenta z kobietą w okresie rozrodczym, konieczne jest stosowanie prezerwatywy jednocześnie z inną skuteczną metodą antykoncepcyjną, a w przypadku aktywności seksualnej z kobietą w ciąży – prezerwatywy.

Dichlorek radu-223
Nie stosować z prednizonem lub prednizolonem w skojarzeniu z dichlorkiem radu-223, gdyż takie leczenie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem występowania złamań i zwiększonej śmiertelności u pacjentów z rakiem gruczołu krokowego z niewielkimi objawami lub bezobjawowych. Zaleca się, by kolejnego leczenia dichlorkiem radu-233 nie rozpoczynać co najmniej przez 5 dni po ostatnim podaniu abirateronu w skojarzeniu z prednizonem lub prednizolonem.

Silne induktory CYP3A4
Ze względu na ryzyko zmniejszenia ekspozycji na abirateron, należy unikać jednoczesnego stosowania silnych induktorów CYP3A4, chyba że nie istnieje alternatywne leczenie.

Pokarm
Leku nie wolno podawać razem z pokarmem.

Zwiększanie stężenia mineralokortykosteroidów
Abirateron, poprzez hamowanie CYP17, zwiększa wytwarzanie mineralokortykosteroidów w nadnerczach.Zwiększanie stężenia mineralokortykosteroidów może powodować nadciśnienie, hipokaliemię i zastój płynów, dlatego lek należy stosować ostrożnie u osób, u których takie działanie może pogorszyć stan choroby współistniejącej (np. u osób stosujących glikozydy nasercowe, osób z niewydolnością serca, z ciężką lub niestabilną dławicą piersiową, niedawno przebytym zawałem serca lub komorowymi zaburzeniami rytmu serca, u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek).

Choroby układu sercowo-naczyniowego
Lek należy stosować ostrożnie u osób z chorobami układu sercowo-naczyniowego w wywiadzie.

Monitorowanie przebiegu leczenia
Podczas leczenia należy monitorować ciśnienie tętnicze, stężenie potasu w osoczu, zastój płynów (przyrost masy ciała, obrzęki obwodowe) i inne objawy zastoinowej niewydolności serca i korygować nieprawidłowości. Należy monitorować czynność serca i rozważyć odstawienie leku, gdy nastąpi jej znaczne pogorszenie. W razie kontynuowania podawania abirateronu po odstawieniu prednizonu lub prednizolonu, należy obserwować pacjentów w kierunku występowania objawów nadmiaru mineralokortykosteroidów.

Hepatotoksyczność
U części chorych w trakcie leczenia stwierdzano znaczne zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, prowadzące do odstawienia leku lub zmiany jego dawki, dlatego należy oceniać aktywność tych enzymów. Jeżeli objawy wskazują na hepatotoksyczne działanie leku, natychmiast określić aktywność aminotransferaz w osoczu. W przypadku >5-krotnego przekroczenia górnej granicy normy aktywności ALT lub AST, natychmiast przerwać leczenie i szczegółowo monitorować czynność wątroby. Leczenie może być wznowione jedynie po powrocie wyników testów czynnościowych wątroby do wartości wyjściowych. W razie wystąpienia ciężkiej hepatotoksyczności (aktywność ALT lub AST przekracza >20-krotnie górną granicę normy), leczenie przerwać i nie rozpoczynać go ponownie. Zastosowanie abirateronu należy rozważnie ocenić u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, u których korzyści z leczenia powinny jasno przeważać nad możliwym ryzykiem.

Zmniejszenie gęstości kości
U mężczyzn z zaawansowanym rakiem gruczołu krokowego z przerzutami może wystąpić zmniejszenie gęstości kości, a stosowanie w skojarzeniu z glikokortykosteroidami może nasilić to działanie.

Wcześniejsze leczenie ketokonazolem
U osób wcześniej stosujących ketokonazol w leczeniu raka gruczołu krokowego można się spodziewać słabszej odpowiedzi na leczenie.

Zaburzenia czynności nerek
Stosować ostrożnie u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, ze względu na brak danych dotyczących stosowania u tych osób.

Cukrzyca
U osób z cukrzycą należy często badać stężenie glukozy we krwi, ze względu na stosowanie glikokortykosteroidów.

Niedokrwistość, zaburzenia czynności seksualnych
U mężczyzn z rakiem gruczołu krokowego z przerzutami, w tym u pacjentów przyjmujących abirateron, może wystąpić niedokrwistość i zaburzenia czynności seksualnych.

Miopatia i rabdomioliza
Zgłaszano przypadki występowania miopatii i rabdomiolizy. W większości przypadków miopatia i rabdomioliza wystąpiła w pierwszych 6 mies. leczenia, a po odstawieniu abirateronu rabdomioliza ustąpiła. Należy zachować ostrożność u pacjentów stosujących jednocześnie leki zwiększające ryzyko wystąpienia miopatii i rabdomiolizy.

Chemioterapia cytotoksyczna
Nie określono bezpieczeństwa ani skuteczności stosowania z chemioterapią cytotoksyczną.

Dodatkowe składniki preparatu
Ze względu na obecność laktozy w tabletkach, leku nie powinno się stosować u osób z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, pierwotnym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Preparat zawiera sód (27,2 mg w 4 tabl.), co należy wziąć pod uwagę u osób stosujących dietę niskosodową.

Interakcje - Abirateron

Kortykosteroidy
Jednoczesne podawanie kortykosteroidu hamuje wydzielanie hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), co skutkuje zmniejszeniem częstości i nasilenia takich działań niepożądanych jak nadciśnienie, hipokaliemia i zastój płynów. U mężczyzn z zaawansowanym rakiem gruczołu krokowego z przerzutami może wystąpić zmniejszenie gęstości kości, a stosowanie w skojarzeniu z glikokortykosteroidami może nasilić to działanie.

Dichlorek radu-223
Nie stosować z prednizonem lub prednizolonem w skojarzeniu z dichlorkiem radu-223, gdyż takie leczenie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem występowania złamań i zwiększonej śmiertelności u pacjentów z rakiem gruczołu krokowego z niewielkimi objawami lub bezobjawowych. Zaleca się, by kolejnego leczenia dichlorkiem radu-233 nie rozpoczynać co najmniej przez 5 dni po ostatnim podaniu abirateronu w skojarzeniu z prednizonem lub prednizolonem.

Leki metabolizowane przez CYP2D6
Abirateron powodował ok. 2,9-krotne zwiększenie wartości AUC dekstrometorfanu (substrat CYP2D6), podanego w dawce pojedynczej.
Zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z lekami metabolizowanymi przez CYP2D6 (np. metoprolol, propranolol, dezypramina, wenlafaksyna, haloperydol, rysperydon, propafenon, flekainid, kodeina, oksykodon, tramadol), szczególnie z lekami o małym indeksie terapeutycznym; należy rozważyć zmniejszenie dawki tych leków.

Leki metabolizowane przez CYP2C8
Abirateron zwiększał AUC pioglitazonu (substrat CYP2C8) o 46% i zmniejszał AUC czynnych metabolitów pioglitazonu (M–III i M–IV) o 10%.Pomimo, iż nie oczekuje się by abirateron zwiększał w sposób istotny klinicznie ekspozycję na leki eliminowane głównie przy udziale CYP2C8, należy obserwować pacjentów pod kątem wystąpienia objawów toksyczności jednocześnie stosowanych substratów CYP2C8 o małym indeksie terapeutycznym.

Silne induktory CYP3A4
Ze względu na ryzyko zmniejszenia ekspozycji na abirateron, należy unikać jednoczesnego stosowania silnych induktorów CYP3A4 (np. fenytoiny, karbamazepiny, ryfampicyny, ryfabutyny, ryfapentyny, fenobarbitalu, ziela dziurawca zwyczajnego), chyba że nie istnieje alternatywne leczenie.

Ketokonazol
Jednoczesne podawanie ketokonazolu, silnego inhibitora CYP3A4, nie wpływa w sposób istotny klinicznie na farmakokinetykę abirateronu.

Pokarm
Podawanie z pokarmem znacząco zwiększa wchłanianie octanu abirateronu. Leku nie wolno podawać razem z pokarmem.

Leki eliminowane przez OATP1B1
Główne metabolity abirateronu: siarczan abirateronu i siarczan N-tlenku abirateronu, hamowały wychwyt wątrobowy leków eliminowanych przez OATP1B1, w warunkach in vitro. Brak danych klinicznych potwierdzających takie interakcje.

Leki mogące wydłużać odstęp QT
Farmakologiczna supresja androgenowa może powodować wydłużenie odstęp QT, dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania abirateronu z lekami mogącymi wydłużać odstęp QT lub lekami mogącymi wywoływać częstoskurcz komorowy typu torsade de pointes (np.: leki przeciwarytmiczne klasy IA [np. chinidyna, dizopiramid] lub III [np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid], metadon, moksyfloksacyna, leki przeciwpsychotyczne).

Spironolakton
Spironolakton wiąże się z receptorem androgenowym i może zwiększać stężenie swoistego antygenu gruczołu krokowego. Nie zaleca się stosowania z abirateronem.

Działania niepożądane - Abirateron

Bardzo często: biegunka, nadciśnienie tętnicze krwi, obrzęk obwodowy, hipokaliemia, zakażenia dróg moczowych, zwiększenie aktywności ALT lub AST.

Często: hipertriglicerydemia, niewydolność serca (w tym zastoinowa niewydolność serca, dysfunkcja lewej komory i zmniejszenie frakcji wyrzutowej), dławica piersiowa, migotanie przedsionków, częstoskurcz, niestrawność, wysypka, krwiomocz, złamania (poza złamaniami patologicznymi), posocznica.

Niezbyt często: niewydolność nadnerczy, zaburzenia rytmu serca inne niż częstoskurcz i migotanie przedsionków, miopatia, rabdomioliza.

Rzadko: alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, nadostre zapalenie wątroby, ostra niewydolność wątroby.

Częstość nieznana: zawał serca, wydłużenie odstępu QT.

Przedawkowanie
W razie przedawkowania abirateron należy odstawić i zastosować ogólne leczenie podtrzymujące, w tym obserwację czynności serca i ocenę czynności wątroby. Brak swoistej odtrutki.

Ciąża i laktacja - Abirateron

Lek nie jest przeznaczony do stosowania u kobiet. W przypadku aktywności seksualnej pacjenta z kobietą w okresie rozrodczym, konieczne jest stosowanie prezerwatywy jednocześnie z inną skuteczną metodą antykoncepcyjną, a w przypadku aktywności seksualnej z kobietą w ciąży – prezerwatywy.

Dawkowanie - Abirateron

P.o., co najmniej 2 h po posiłku i co najmniej 1 h przed posiłkiem; tabl. przyjmować w całości. 1000 mg 1 ×/d.

Przyjmować w skojarzeniu z prednizonem lub prednizolonem w dawce 5 mg/d w przypadku hormonowrażliwego raka gruczołu krokowego lub w dawce 10 mg/d w przypadku raka gruczołu krokowego opornego na kastrację.
U osób niepoddawanych kastracji chirurgicznej należy w trakcie leczenia kontynuować kastrację farmakologiczną analogami LHRH.

Monitorowanie przebiegu leczenia
W trakcie leczenia przez pierwsze 3 mies. należy oceniać aktywność aminotransferaz co 2 tyg., a następnie co 1 mies. Ciśnienie tętnicze krwi, stężenie potasu w surowicy i zastój płynów należy oceniać co miesiąc, z wyjątkiem osób z istotnym ryzykiem zastoinowej niewydolności serca, u których te parametry w ciągu pierwszych 3 mies. należy badać co 2 tyg. U osób z wcześniej występującą hipokaliemią lub hipokaliemią, która rozwinęła się podczas leczenia abirateronem, stężenie potasu powinno wynosić ≥4mM. U osób, u których wystąpią objawy toksyczności ≥ 3. stopnia, w tym nadciśnienie, hipokaliemia, obrzęk i inne działania niezwiązane z działaniem mineralokortykosteroidów, leczenie należy wstrzymać i wdrożyć odpowiednie postępowanie. Nie należy wznawiać leczenia do momentu zmniejszenia objawów toksyczności do 1. stopnia lub wartości wyjściowych. U osób, u których przerwano leczenie z powodu hepatotoksycznego działania leku (>5-krotne przekroczenie górnej granicy normy aktywności ALT lub AST), można je wznowić po powrocie wyników testów czynnościowych wątroby do wartości wyjściowych. W tej sytuacji lek podawać w dawce 500 mg/d. W razie nawrotu hepatotoksyczności lek odstawić. W razie wystąpienia ciężkiej hepatotoksyczności (aktywność ALT lub AST przekracza >20-krotnie górną granicę normy), leczenie przerwać i nie rozpoczynać go ponownie.

Zaburzenia czynności wątroby i/lub nerek
Nie ma konieczności dostosowania dawkowania u osób z łagodną niewydolnością wątroby lub z niewydolnością nerek.Zastosowanie abirateronu należy rozważnie ocenić u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, u których korzyści z leczenia powinny jasno przeważać nad możliwym ryzykiem.Stosować ostrożnie u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, ze względu na brak danych dotyczących stosowania u tych osób.

Preparaty na rynku polskim zawierające abirateron

Abiral (tabletki powlekane) Abirateron Zentiva (tabletki) Abiraterone Accord (tabletki powlekane) Abiraterone G.L. Pharma (tabletki powlekane) Abiraterone Glenmark (tabletki powlekane) Abiraterone Krka (tabletki powlekane) Abiraterone Pharmascience (tabletki powlekane) Abiraterone Richter (tabletki powlekane) Abiraterone Sandoz (tabletki powlekane) Abiraterone STADA (tabletki powlekane) Abiraterone Vipharm (tabletki powlekane) Grumabix (tabletki powlekane) Zytiga (tabletki powlekane)
Doradca Medyczny
  • Czy mój problem wymaga pilnej interwencji lekarskiej?
  • Czy i kiedy powinienem zgłosić się do lekarza?
  • Dokąd mam się udać?
+48

w dni powszednie od 8.00 do 18.00
Cena konsultacji 29 zł

Zaprenumeruj newsletter

Na podany adres wysłaliśmy wiadomość z linkiem aktywacyjnym.

Dziękujemy.

Ten adres email jest juz zapisany w naszej bazie, prosimy podać inny adres email.

Na ten adres email wysłaliśmy już wiadomość z linkiem aktywacyjnym, dziękujemy.

Wystąpił błąd, przepraszamy. Prosimy wypełnić formularz ponownie. W razie problemów prosimy o kontakt.

Jeżeli chcesz otrzymywać lokalne informacje zdrowotne podaj kod pocztowy

Nie, dziękuję.
Poradnik świadomego pacjenta